Ο Άγιος Μητροφάνης ο Ιερομάρτυρας και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες

Περί  τα  τέλη  του    19^ου    αιώνος   μ.Χ. η  Ορθόδοξη  Κινεζική  Εκκλησία  έφθασε   σε   μεγάλη   ακμή.   Απέκτησε   Κινέζο    ιερέα,    τον    μετέπειτα  Άγιο   Μητροφάνη   Τσι – Σούνγκ,  κτίσθηκαν  πολλοί  ορθόδοξοι    ναοί,  ετελούντο  Λειτουργίες πλην του  Πεκίνου  και  σ’ άλλες  πόλεις  της  Κίνας   και    της   Μαντζουρίας   και   απέκτησε   τη   μεγαλύτερη   λάμψη της   επί   της   εποχής   του   ιεραποστόλου   Ιννοκεντίου   Φιγκουρόφσκυ  από    το    1897    έως    το   1900 – 1901,  οπότε  επήλθε  η   μεγάλη δοκιμασία   αλλά   και  ο    μαρτυρικός   θρίαμβος της Ορθοδόξου Κινεζικής   Εκκλησίας. Τότε ξέσπασε   η   επανάσταση   των   Μπόξερ,   των   συντηρητικών    Κινέζων,  που    ήταν  αντίθετοι  στους  νεωτερισμούς  και  στις μεταρρυθμίσεις, σύμφωνα με τα ξενόφερτα δυτικά   πρότυπα.   Η    χήρα   αυτοκράτειρα   με  τους   συντηρητικούς   και   τους   οπαδούς  των  πατροπαράδοτων πολεμικών τεχνών επενέβησαν  βίαια   και ματαίωσαν  τα   σχέδια  των  νεωτεριστών.  Το  κίνημα  των  Μπόξερ,   όπως   ονομάσθηκε    από   τους    ξένους,  έπνιξε  στο  αίμα   κάθε   αντίδραση  και  επεζήτησε  την  έξωση   όλων   των  ξένων  που  ζούσαν  στη  χώρα,   στους   οποίους  κατά   τη   γνώμη    τους οφείλονταν   κάθε    κακό    που   συνέβη    σ’ αυτήν.

Το  1900,  η  απόπειρα των  ξένων  να  φέρουν   περισσότερα    στρατεύματα  στο Πεκίνο,   επιδείνωσε  την   κατάσταση.   Στις   10   Ιουνίου   εκολλήθησαν προκηρύξεις  στους τοίχους του   Πεκίνου, που      καλούσαν   τους    Κινέζους  να    εξολοθρεύσουν   όλους   τους   Χριστιανούς   και   να    απειλούν   με   φοβερά μαρτύρια   όσους   θα   προσπαθούσαν να  κρυφθούν.   Η  11^η   Ιουνίου   1900  έγινε η ημέρα της δόξας για τη χώρα της Κίνας, που προσέφερε και     αυτή  τη μερίδα των Μαρτύρων της στην πορφυρή αλουργίδα της θριαμβεύουσας   Εκκλησίας.

Η  πομπή των   δημίων  ξεκίνησε  μεγαλοπρεπώς  με  αναμμένους δαυλούς, υψώνοντας  στα  χέρια  τα   είδωλα  των  πατροπαράδοτων   θεών  της  σινικής φυλής και  κρατώντας   θυμιατήρια,   για  να   τους   θυμιάσουν   οι Χριστιανοί   αρνούμενοι   την  πίστη  τους  και  την  πατρώα  ευσέβεια.    Τα  μαρτύρια    ήσαν   φρικτά  και  ο   φόβος   μέγας. Από   τους   700   Κινέζους Ορθόδοξους,  οι   300   μαρτύρησαν    για   την   πίστη   τους.

Ο  Άγιος  Μητροφάνης  ήταν  ο    πρώτος    Κινέζος   Ορθόδοξος  ιερέας  και  είχε    χειροτονηθεί   από   τον   Άγιο   Νικόλαο   της   Ιαπωνίας. Υπηρετούσε  την ορθόδοξη ιεραποστολή δεκαπέντε ολόκληρα   χρόνια.   Έσφαξαν   μπορστά στα   μάτια   του   την   πρεσβυτέρα   του   Τατιανή     και   τον   23 χρονο    υιό   του  Ησαΐα,   ενώ   έκοψαν   τη    μύτη,   τα   αυτιά   και  τα  δάκτυλα  των   ποδιών  του  μικρότερου υιού του Ιωάννου.  Ο  παιδομάρτυρας  όχι  μόνο  δεν δυσανασχετούσε,    αλλά   ως   εκ   θαύματος δεν  ένιωθε  κανένα  πόνο  και  απαντούσε  στις   προκλήσεις   των   δημίων   του   που   τον   αποκαλούσαν   «παιδί των   δαιμόνων»:   «Είμαι   Χριστιανός  Ορθόδοξος  και πιστεύω  στον  Χριστό  και    όχι    στους   δαίμονες».

Αφού    εκτέλεσαν    τον   πατέρα   Μητροφάνη,   η   νύφη    του  Μαρία,    μνηστή  του   Μάρτυρος   Ησαΐα,   19   ετών,   έφθασε   στο   πρεσβυτέριο  επιθυμώντας    να πεθάνει με την οικογένεια του   μνηστήρός της.  Όταν οι Μπόξερ  κύκλωσαν   το  σπίτι,  η    Μαρία,    αφού    βοήθησε   πολλούς    Χριστιανούς    να  πηδήσουν    τον   τοίχο   της   αυλής   και   να   σωθούν,   στάθηκε   με   θάρρος κατέναντι    των δημίων της και  τους  κατηγόρησε  για  την  άδικη δολοφονία   τόσων    ψυχών,   χωρίς   να   έχει  αποδειχθεί  η    ενοχή    τους   από  κανένα    δικαστήριο.    Οι    δήμιοι   της    τρύπησαν  τα   πόδια   και   της καταπλήγωσαν   τα   χέρια,     προτρέποντάς     την     να     φύγει     και    να   σωθεί.   Η γενναία   όμως   Μαρία   τους   απάντησε   θαρραλέα:   «Γεννήθηκα    εδώ,     κοντά   στο     ναό   της   Παναγίας   Θεοτόκου,   εδώ    και    θα  πεθάνω».   Τότε   οι    Μπόξερ     την   αποτελείωσαν.                   
Μεταξύ   των    Μαρτύρων   της    Ορθοδόξου   πίστεως,   συγκαταλέγονται   και πολλοί   απόγονοι   των   κατοίκων   του   Άλμπασιν   της   Ρωσίας   που   είχαν   πρώτοι  φέρει  το  φως  της  Ορθοδοξίας  στο    Πεκίνο,  το   1685,  και   οι    οποίοι   είχαν   αφομοιωθεί   με  τους   Κινέζους.   Από   αυτούς   συγκρατούνται   τα   ονόματα    των:   Κλήμεντος   Κουϊ-Κίν,   Ματθαίου    Χάι-Τσουάν,   του    αδελφού  του   Βίτ   και   της   Άννας   Τσούι.  
Από   τους   περίπου   χίλιους της  ενορίας  του  Πεκίνου  οι  τριακόσιοι  χάθηκαν στα  αιματηρά  γεγονότα  της   11^ης   Ιουνίου 1900,   εκ   των   οποίων 222  έλαβαν  το στέφανο  του  μαρτυρίου  και    απετέλεσαν    την    ένδοξη  μαρτυρική    αρχή    του   20^οῦ   αιώνος.

Saint Demetrius the Hieromartyr and his sons martyred

About the late 19th century AD the Orthodox Chinese Church has reached great prosperity. He was a Chinese priest, the later Holy Martyr Tsi-Sung, many orthodox temples were built, performed other than Beijing and other cities in China and Manchuria, and gained the greatest glow of the time of the Innocent Fygurovsky missionary from 1897 until the 1900-1901, when the great tribulation and the martyr triumph of the Orthodox Chinese Church took place. Then the revolution of the Boxers, the conservative Chinese, who opposed modernity and reform, according to foreign-style foreign standards, broke out. The widow empress with the conservatives and fans of the martial arts traditionally intervened violently and frustrated the designs of the modernists. The Boxer movement, as it was called by the foreigners, snuffed every reaction in the blood and sought the eviction of all foreigners living in the country, who, in their opinion, were responsible for all the harm done to her.

In 1900, the attempt by foreigners to bring more troops to Beijing worsened the situation. On June 10, notices were issued on the walls of Beijing, calling on the Chinese to exterminate all Christians and threaten with terrible martyrdom those who would try to hide. June 11, 1900 became the day of glory for the country of China, which also offered this portion of its Witnesses to the purple algurus of the triumphant Church.

The procession of the people began magnificently with blazing torches, raising the idols of the traditional gods of the gods and holding censers in the hands of Christians by denying their faith and pious piety. The martyrs were horrible and the fear of the great. Of the 700 Orthodox Chinese, the 300 were martyred for their faith.

Saint Metrophanis was the first Chinese Orthodox priest and was ordained by St. Nicholas of Japan. It served the orthodox mission for fifteen whole years. Tisani's elder and 23-year-old son Isaiah were killed in his eyes while they cut the nose, ears and toes of John's younger son. The martyr not only did not resent, but miraculously did not feel any pain and responded to the challenges of his gods called him "the child of the demons": "I am a Christian Orthodox and believe in Christ and not in demons."

After performing Father Metrophanis, Mary's bride, the martyr of Martyr Isaiah, aged 19, arrived at the presbytery desiring to die with her family's suitor. When the Boxers circled the house, Mary, having helped many Christians jump to the wall of the yard and be saved, stood courageously against her daughters and accused them of the unjust killing of so many souls, without having been guilty of any court. Her executioners pierced her legs and shook her hands, urging her to leave and be saved. The brave Mary, however, boldly replied: "I was born here, near the temple of Our Lady, here and I will die." Then the Boxers made it up.

Among the witnesses of the Orthodox Faith, there are also many descendants of the inhabitants of Albasin of Russia who first had the light of Orthodoxy in Beijing in 1685 and who had been assimilated to the Chinese. Among them are the names of Clement Qui-Kin, Matthaiou Hai-Chuan, brother of Vith and Anna Choui.

Of the thousands of the Beijing parish, three hundred were lost to the bloody events of June 11, 1900, of which 222 received the crown of martyrdom and became the glorious martyrdom of the 20th century.