Ο άγιος Ιούδας ο απόστολος

Στις   19   του   μηνός   Ιουνίου   η   Ορθόδοξη   Εκκλησία   τιμά   τη   μνήμη του   αγίου   αποστόλου   Ιούδα του   Θεαδέλφου.   Τα   βιογραφικά   του στοιχεία   δεν   μας   διασώζονται   με   ακρίβεια   και  συχνά παρουσιάζονται παρόμοια με αυτά του αγίου αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου,   γεγονός   όχι   περίεργο,   αφού   και   οι   δύο   Απόστολοι είχαν   το   ίδιο   όνομα,   έζησαν   δε   και   κήρυξαν   την   ίδια   εποχή   και στην   ίδια   περιοχή.

Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΑΔΕΛΦΟ:   Στην   Καινή   Διαθήκη συμπεριλαμβάνεται η καθολική Επιστολή που συνέγραψε ο Άγιος Απόστολος   Ιούδας   ο   Θεάδελφος.   Στην   αρχή   της   κατονομάζεται   ο ίδιος   ως   «Ιούδας,   Ιησού   Χριστού δούλος, αδελφός δε  Ιακώβου». Σχετίζεται   εμφανώς  με   τον   Ιάκωβο,   ο   οποίος   ήταν   γνωστή ηγετική   προσωπικότητα   της   πρώτης   Εκκλησίας,   και   στην υμνολογία   της   Εκκλησίας   προσδιορίζεται   ως   «Χριστού    συγγενής» και   «απόστολος   θεάδελφος».   Του   αποδόθηκε   λοιπόν   η    προσωνυμία   «θεάδελφος», δηλαδή ένας από τους νομιζόμενους αδελφούς   του   Κυρίου,    ένα   από   τα   τέκνα   του   Ιωσήφ,   τα   οποία αυτός   είχε   αποκτήσει   από γάμο του προτού μνηστευθεί την αειπάρθενο Θεοτόκο. Γι' αυτό το Συναξάρι θεωρεί τον εορταζόμενο σήμερα   απόστολο   Ιούδα   «κατά   σάρκα»   αδελφό   του   Ιησού   Χριστού,   όπως   και   του   Ιακώβου   (του   Αδελφοθέου,   πρώτου επισκόπου Ιεροσολύμων). Ο Θεάδελφος Ιούδας, συγγραφέας της ομώνυμης   Επιστολής   της   Καινής   Διαθήκης,   προστέθηκε   στον κύκλο   των   μαθητών   μετά   την   ανάσταση   του   Κυρίου.

Ο ΑΛΛΟΣ ΙΟΥΔΑΣ:   Διαφορετικό πρόσωπο είναι ο άγιος Ιούδας ο Θαδδαίος [21 Αυγ.], ένας από τους δώδεκα Αποστόλους του Κυρίου, ο οποίος   στο   κατά   Λουκάν   Ευαγγέλιο   και   στις   Πράξεις   των Αποστόλων ονομάζεται «Ιούδας Ιακώβου», ενώ στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο αποκαλείται «Θαδδαίος» (γ΄18) και στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο «Λεββαίος ο αποκληθείς Θαδδαίος» (ι΄3 που σημαίνει γενναίος). Ο    μαθητής   αυτός   του   Κυρίου,   κήρυξε   στην   Έδεσσα,   σε όλη   την   Συρία,   έφθασε   ως   τη   Βηρυτό   της   Φοινίκης   και   είχε ειρηνικό   τέλος.

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ – ΜΑΡΤΥΡΙΟ:   O   άγιος   απόστολος   Ιούδας ο θεάδελφος, που εορτάζουμε σήμερα, κήρυξε το Ευαγγέλιο   του   Χριστού στην   Παλαιστίνη,   τη   Μεσοποταμία   κι   έφθασε   μέχρι   την   Περσία. Στην   πόλη   Έδεσσα   της   Μεσοποταμίας   θεράπευσε   από   ανίατη ασθένεια   τον   τοπάρχη   Αύγαρο.   Μαρτύρησε   στην   πόλη   Αραρά, όπου   οι   ειδωλολάτρες   της   περιοχής   τον   κρέμασαν και   τον φόνευσαν   με   βέλη.

Η   ΕΠΙΣΤΟΛΗ   ΤΟΥ:   Όπως   προείπαμε,   ο   Άγιος   Θεάδελφος   Ιούδας είναι   ο   συγγραφέας   της   τελευταίας   καθολικής   Επιστολής   της Καινής   Διαθήκης,   που   φέρει   το   όνομά   του.   Η   θεόπνευστη   αυτή Επιστολή απευθύνεται προς τους χριστιανούς της Αντιόχειας και πιθανότατα   γράφτηκε   στα   Ιεροσόλυμα   γύρω   στο   65-70   μ.Χ.   Αυτή δεν   έχει   δογματικό   περιεχόμενο,   αλλά   είναι   εξαιρετικά διαφωτιστική   και   μεστή   από   μηνύματα,   τα   οποία   χαρακτηρίζονται από   ιδιαίτερη   σωτηριολογική   σημασία.   Στην   αρχή   της   Επιστολής του   ο   Απόστολος   Ιούδας   αναφέρεται   στο   τρίπτυχο   του   ελέους   του   Θεού, της   ειρήνης   και   της   αγάπης,   που   βοηθά   τον   χριστιανό να   απομακρύνει   τη   μεμψιμοιρία   από   τη   ζωή   του.   Στην   Επιστολή του   ακόμη   παρουσιάζεται   το   δόγμα   της   πτώσεως   του   Εωσφόρου και   του   τάγματος   του   γράφοντας:   “Αγγέλους   τε τους μη τηρήσαντας   την   εαυτών   αρχήν,   αλλά   απολιπόντας   το   ίδιον οικητήριον εις κρίσιν μέγαλης ημέρας δεσμοίς  αϊδίοις υπό ζόφον  τετήρηκεν”. Στη συνέχεια   καταφέρεται   κατά   των   ψευδοδιδασκάλων και   ασεβών, που μετατρέπουν τη χάρη του Θεού σε κάθε είδους ασέλγεια. Γράφει ο Απόστολος γι' αυτούς: “αφόβως, εαυτοὺς  ποιμαίνοντες, νεφέλαι άνυδροι υπὸ ανέμων παραφερόμεναι, δένδρα φθινοπωρινὰ άκαρπα, δὶς αποθανόντα, εκριζωθέντα, κύματα άγρια θαλάσσης  επαφρίζοντα   τας   εαυτών   αισχύνας,   αστέρες   πλανήται, οις   ο    ζόφος   του   σκότους    εις   τον   αιώνα   τετήρηται”.

Οι   χριστιανοί   συνεπώς,   οφείλουν   να   αγωνιστούν για να διατηρήσουν τη σωτήρια πίστη τους καθαρή και ανόθευτη και να θυμούνται πάντα τις αλήθειες των Αποστόλων. Αυτοί είναι που προμήνυσαν τον ερχομό   εμπαικτών   ανθρώπων,   οι   οποίοι   θα βαδίζουν   σύμφωνα   με   τις   δικές   τους   ασεβείς   επιθυμίες.   Οι χριστιανοί   όμως, πρέπει   να   μείνουν   σταθεροί   στην   πίστη   τους χωρίς να επηρεάζονται από το πνεύμα της εποχής, βοηθώντας παράλληλα   να   σωθούν   αυτοί  που   κλονίζονται   ή   έχουν   πέσει   σε βαριές  αμαρτίες. Το έργο αυτό είναι  δύσκολο   και   επικίνδυνο,   αλλά ταυτόχρονα   και   ένα  έργο   με   ασύγκριτη   αξία   για   την   παρούσα ζωή    αλλά   και   με   προεκτάσεις   στην   αιωνιότητα.

Saint Judas the Apostle

On June 19th, the Orthodox Church celebrates the memory of Saint Apostle Judas of Theodlephus. His biographical details do not preserve us with precision and often appear similar to those of the Holy Apostle Judas of Thaddai, not surprising, since both Apostles had the same name, lived and declared at the same time in the same area.

THE NEW DRAWING FOR THE THEATEL: The New Testament includes the Catholic Letter written by Saint Apostle Judas the Sorcerer. At the beginning he is named himself as "Judah, Jesus Christ the slave, the brother of Jacob". He is visibly associated with James, who was a well-known leader of the first Church, and in the hymnology of the Church he is identified as "a kinsman Christ" and "an apostle of a laity". He was attributed to him by the name of a "heir," one of the Lord's legendary brothers, one of Joseph's children, whom he had obtained from his marriage before he had given up the eternal Theotokos. That is why Synaxari considers the Apostle Judas today "fleshly" a brother of Jesus Christ, as well as Jacob (the first Bishop of Jerusalem). The Judah Judas, author of the homonymous New Testament Letter, was added to the disciples' circle after the resurrection of the Lord.

THE OTHER JUDAS: A different face is Saint Judas the Thaddaus [21 August], one of the Twelve Apostles of the Lord, who in the Luke Gospel and in the Acts of the Apostles is called "Judas James", while in the Mark Gospel is called " (G18) and in the Matthew Gospel "Leviathus the Apostle Thaddaios" (which means brave). This pupil of the Lord, declared to Edessa, throughout Syria, arrived as Beirut of Phenicia and had a peaceful end.

CHURCH - TESTIMONY: The holy apostle of Judas, the celebrated priest today, preached the Gospel of Christ in Palestine, Mesopotamia and reached Persia. In the city of Edessa, Mesopotamia, he was healed by the incestuous Agaros from incurable illness. He testified in the city of Arama, where the pagans in the area hung him and killed him with arrows.

His LETTER: As we have already said, the Holy Sepulcher of Judas is the author of the last universal Letter of the New Testament bearing his name. This inspired letter is addressed to the Christians of Antioch and was probably written in Jerusalem around 65-70 AD. It has no doctrinal content, but it is extremely enlightening and messy with messages that are of particular satirical significance. At the beginning of his Letter, the Apostle Judas refers to the three-fold of the mercy of God, peace and love, which helps the Christian to remove the transgression from his life. His letter still shows the doctrine of the fall of Lucifer and the battalion of the scribe: "Angels not by keeping their own authority, but by failing to live in the same place in a great day of bonds of aliens under terrible terrors." Then he goes against the false teachers and wicked men, who turn the grace of God into all kinds of lewdness. The Apostle writes of them: "Forbidding themselves, the windless winds of the wind, the trees of autumn, the dead, the uprooted, the waves of the wild, the fearsome ones, the stars, the darkness of darkness in the age.

Christians, therefore, have to strive to keep their saving faith pure and unalterable and always remember the truths of the Apostles. These are the ones who have commissioned the arrival of mock people, who will walk according to their own wicked desires. Christians, however, must remain firm in their faith without being influenced by the spirit of the time, while helping to save those who are shaken or have fallen into severe sins. This work is difficult and dangerous, but at the same time a work of unparalleled value for the present life but also with extensions to eternity.