Κυριακή της Πεντηκοστής

Όταν   συμπληρωνόταν   η   πεντηκοστή   ημέρα   μετά   την   ανάσταση,  της οποίας  έφθασε τώρα  η   μνήμη,  ενώ όλοι οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι   μαζί  και ευρίσκονταν ομόψυχοι στο υπερώο (οίκος) εκείνου   του   ιερού,   αλλά   και   στο   προσωπικό   του   υπερώο,   στο   νου   του, συναγμένος  ο  καθένας   τους   (διότι   ήσαν   σε   ησυχία  και  αφιερωμένοι   στη  δέηση  και  στους  ύμνους  προς  το  Θεό), ξαφνικά, λέγει   ο   ευαγγελιστής Λουκάς,   «ακούσθηκε   ήχος από τον   ουρανό,   σαν   από   ορμὴ  βιαίου   ανέμου   και γέμισε   τον   οίκο    όπου   κάθονταν»   (Πράξ.  β’, 1 – 11).   Είναι   βίαιος   γιατί    νικά  τα  πάντα  και  ξεπερνά  τα  τείχη  του  πονηρού,  γκρεμίζει   κάθε   οχύρωμα του   εχθρού,   ταπεινώνει   τους   υπερήφανους,   ανυψώνει  τους  ταπεινούς  στη    καρδιά    και    διασπά    τους    συνδέσμους    των   αμαρτημάτων.

Γέμισε δε ο οίκος εκείνος στον οποίο κάθονταν, καθιστώντας τον, κολυμβήθρα  πνευματική  και  εκπληρώνοντας  την επαγγελία του Σωτήρα,  που  τους  έλεγε,    πριν   αναληφθεί:   «Ο    μεν   Ιωάννης   βάπτισε   με νερό,   εσείς   δὲ,   θα   βαπτιστείτε   με   Άγιο   Πνεύμα, όχι έπειτα από πολλές μέρες».

Αλλά  και  το  όνομα  που  έδωσε  σ’ αυτούς  το έδειξε  να  αληθεύει.    Διότι δια  του  ήχου  αυτού  από  τους  ουρανούς  οι  Απόστολοι έγιναν πραγματικά    υιοί     βροντής.

«Και    φάνηκαν   σ'   αυτούς   γλώσσες   διαμεριζόμενες   ωσάν   πυρός   και    στον καθένα   τους κάθισε  από  μία  και  γέμισαν  όλοι άγιο   Πνεύμα  και    μιλούσαν άλλες  γλώσσες,  όπως  τους  έδιδε  το  Πνεύμα  να  μιλούν».  Αλλά  για  ποιο   λόγο    φάνηκε    το    Πνεύμα    σε    σχήμα    γλωσσών;

Αφ’   ενός   για   να   επιδείξει   τη   συμφυΐα   του,   τη   σχέση   του   με   το   Λόγο   του Θεού, γιατί    τίποτε   δεν   είναι   συγγενέστερο    από    τη    γλώσσα    προς    το  λόγο.   Συγχρόνως   δε   και    για   τη   χάρη   της   διδασκαλίας, γιατί  ο  κατά  Χριστόν    διδάσκαλος   χρειάζεται   χαριτωμένη   γλώσσα.

Γιατί    δε,   φανερώθηκε  το    άγιο    Πνεύμα    με    πύρινες   γλώσσες;

Όχι   μόνο    για   το    ομοούσιο του  Πνεύματος   προς   το  Πατέρα  και    τον   Υιό (γιατί   πυρ   είναι   ο   Θεός   μας),   αλλά   και   για   τη διπλή  ενέργεια   του κηρύγματος  των  Αποστόλων.   Γιατί  μπορεί  συγχρόνως  να  ευεργετεί  και   να   τιμωρεί.   Όπως    το   πυρ   έχει   διπλή    ιδιότητα   και   να   φωτίζει   και    να φλογίζει,  έτσι  και  ο   λόγος   της   διδασκαλίας,   αυτούς   που   υπακούουν φωτίζει  και  αυτούς  που  απειθούν παραδίδει  τελικά σε  πυρ  και  κόλαση. Είπε  δε  γλώσσες,  όχι  πυρός,  αλλά    σαν  πυρός,  για  να  μη   νομίσει    κανείς   ότι   το  πυρ   εκείνο   είναι   αισθητό    και   υλικό,   αλλά    να  αντιληφθούμε   την   επιφάνεια    του    Πνεύματος  σαν  με   παράδειγμα.

Για  ποιο  λόγο  δε  οι    γλώσσες   φάνηκαν    να   διαμερίζονται    σ’ αυτούς;

Γιατί   μόνο    στο   Χριστό  που    ήλθε  και   αυτός  από   πάνω   δεν   δίδεται   με μέτρο   το   Πνεύμα   από   το   Πατέρα.   Εκείνος   και   κατά   σάρκα   ακόμη   είχε ολόκληρη  τη  θεία   δύναμη    και   την   ενέργεια,   ενώ  σε   κανέναν    άλλο    δεν έγινε   χωρητή  όλη    η   χάρη   του   Πνεύματος,   αλλά ατομικά   ο   καθένας αποκτά    άλλος   το   ένα   και   άλλος   το   άλλο   από    τα    χαρίσματα,  για   να   μη νομίσει    κανείς   ότι   η    από   το   Πνεύμα   διδόμενη   στους   αγίους   χάρη   είναι φύση.

Το  δε  «κάθισε»  δεν  υποδηλώνει μόνο  το  δεσποτικό  αξίωμα,    αλλά    και το    ενιαίο   του   θείου   Πνεύματος.   Κάθισε   πάνω   στον   καθένα   τους   και πληρώθηκαν    όλοι    άγιο   Πνεύμα,   γιατί   και   όταν   μερίζεται   κατά   τις διάφορες δυνάμεις και ενέργειές του, δια της καθεμιάς ενέργειας παρευρίσκεται και ενεργεί ολόκληρο το άγιο Πνεύμα, αμερίστως μεριζόμενο   και  ολοκληρωτικά μετεχόμενο,  κατά  την  εικόνα  της  ηλιακής   ακτίνας.

Λαλούσαν  δε  άλλες  γλώσσες,  δηλαδή  διαλέκτους, διότι  έγιναν    όργανα του    θείου   Πνεύματος,   ενεργούντα και  κινούμενα  κατά  τη  θέληση  και  δύναμη    εκείνου.

Αυτά   προαναγγέλθηκαν   και   μέσω   των   προφητών   του,   όπως   δια   του Ιεζεκιήλ:   «θα   σας   δώσω   καρδιά   νέα   και  Πνεύμα   νέο    θα    βάλω   μέσα   σας,   το Πνεύμα   μου»   (Ιεζ. λστ’, 26). Δια  του  Ιωήλ:   «και  κατά   τις   έσχατες   ημέρες θα   εκχύσω   από  το  Πνεύμα  μου   επάνω   σε  κάθε   σάρκα»   (Ιωήλ β, 28).   Δια του  Μωϋσή:   «ποιος   θα   καταστήσει   προφήτες   σ’όλο   το λαὸ του Κυρίου,   όταν δώσει    ο    Κύριος    σ’ αυτούς  το    Πνεύμά   του;».

Ο  ίδιος  δε ο  Κύριος   έλεγε:    «όποιος πιστεύει  σε  μένα, θα ρεύσουν   ποτάμια ζωντανού ύδατος από την κοιλιά του»    το οποίο ερμηνεύοντας ο ευαγγελιστής:   «τούτο   το   έλεγε   περί   του   Πνεύματος   που   επρόκειτο   να λαμβάνουν   οι  πιστεύοντες   σε   Αυτόν»   (Ιω. ιζ’, 39).   Έλεγε   επίσης   στους μαθητές   του:   «εάν    με   αγαπάτε,   θα   τηρήσετε   τις   εντολές   μου,   και    εγώ   θα ζητήσω    από  τον    Πατέρα  να    σας   στείλει   άλλο    Παράκλητο,   για   να  μείνει μαζί   σας   αιωνίως, το Πνεύμα της αληθείας»  και  «ο  δε  Παράκλητος,  το  άγιο   Πνεύμα,  που  θα  στείλει  ο    Πατέρας    στο    όνομά    μου,   εκείνος    θα    σας  διδάξει   τα    πάντα»    και    «θα    σας  οδηγήσει  σε  όλη  την  αλήθεια»   (Ιω. ιδ’, 15 – ιδ’, 26 – ιε’, 26 – ιζ’, 39).

Τώρα   λοιπόν   εκπληρώθηκε   η   επαγγελία   και   κατήλθε   το   άγιο   Πνεύμα, σταλμένο και δοσμένο από το Πατέρα  και  τον Υιό  και  αφού  περιέλαμψε   τους  αγίους  μαθητές  και  τους  άναψε   θείως   ως  πραγματικές  λαμπάδες και  τους  ανέδειξε    σε    φωστήρες   υπερκοσμίους και  παγκοσμίους.  Όπως   δε,  άν κανείς  ανάψει  από  τη   φωσφόρο λαμπάδα  άλλη    και  από    εκείνη   άλλη  και  ούτω  καθεξής,    κρατώντας   το με  τη  διαδοχή,  έχει πάντοτε  το φως  μόνιμα, έτσι    δια    της   χειροτονίας  των  Αποστόλων  επί   τους   διαδόχους   των   διαδίδεται   η   χάρη   του   θείου Πνεύματος   δια   όλων   των   γενεών   και   φωτίζει   όλους   τους   υπακούοντας   στους   ποιμένες   και    διδασκάλους.
Το  άγιο  Πνεύμα που  δεν  αποστέλλεται    μόνο,   αλλά    και    αποστέλλει  τον   από  τον   Πατέρα  Υιό  πάνω   στη   γη   και    μας   δίδαξε   τα   θαυμαστά   και μεγάλα.   Διότι  το  άγιο    Πνεύμα    ήταν   πάντοτε  και  συνυπήρχε  με  τον Υιό  στον Πατέρα, συνδημιουργώντας στον  καιρό τους τα  δημιουργηθέντα και  συνανακαινίζοντας τα φθαρέντα και συγκρατώντας    τα    διαμένοντα, πανταχού    παρόν   και  τα  πάντα    πληρούν   και   διέπων    και  εφορών.   Όχι μόνο  παντού,  αλλά  και  πάνω  από    το   παν,   ούτε  σε   όλο   τον   αιώνα   και   το χρόνο   μόνο,   αλλά    και    πριν   από    κάθε   αιώνα    και    χρόνο.

Απολυτίκιον.   Ήχος πλ. δ’.       
Ευλογητός εί   Χριστέ  ο  Θεός  ημών,  ο  πανσόφους,  τους  αλιείς  αναδείξας,   καταπέμψας   αυτοίς  το  Πνεύμα  το  Άγιον,  και    δι’ αυτών,  την οικουμένην   σαγηνεύσας,   Φιλάνθρωπε   δόξα   σοι.

Κοντάκιον.   Ήχος   πλ. δ’.         
Ότε  καταβάς    τας   γλώσσας   συνέχεε,   διεμέριζεν   έθνη   ο   Ύψιστος·   ότε   του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας  εκάλεσε·  και  συμφώνως   δοξάζομεν    το    Πανάγιον    Πνεύμα.

Μεγαλυνάριον.
Εν   πυρίναις  γλώσσαις   τοις    Μαθηταίς,    εν    τω    υπερῴω,    ως    υπέσχου    εκ  του   Πατρός,  έπεμψας   Σωτήρ  μου,  το  συμφυές  σου  Πνεύμα,  και   τούτους  της    σης   δόξης,   ρήτορας  έδειξας

Sunday of Pentecost

When the fiftieth day after the resurrection was completed, the memory of which was now reached, and all the disciples were assembled together, and were in the palace of that sanctuary, but also in the staff of the sanctuary, in his mind, (because they were quiet and devoted to obedience and hymns to God), suddenly, says Evangelist Luke, "sound was heard from the sky as if by a windy wind, and filled the house where they sat" (Acts 1, 1 - 1 1). He is violent because he defeats everything and overcomes the walls of the wicked, destroys every enemy's fortification, humbles the proud, elevates the humble in heart, and breaks the links of sins.

He filled the house in which he sat, making him a spiritual baptism and fulfilling the promise of the Savior, who told them before it was assumed: "John baptized with water, you are not baptized with the Holy Spirit, not after many days ".

But the name he gave to them showed it to be true. For by the sound of the heavens the Apostles became truly thundering sons.

"And there appeared to them languages ​​torn apart as fire, and each one sat upon one, and all the Holy Spirit filled them, and spoke other tongues, as He gave them the Spirit to speak." But why did the Spirit look like a language?

On the one hand, to demonstrate his intimacy, his relationship with the Word of God, because nothing is more akin to language than speech. At the same time, and for the sake of teaching, why did Christ taught a cute tongue.

Why did the Holy Spirit manifest in flamboyant languages?

Not only for the Spiritual companion to the Father and the Son (for fire is our God), but also to the dual energy of the apostles' preaching. Why can he also benefit and punish. As the fire has a dual property and light and flame, so the reason of teaching, those who obey brighten, and those who are conceived finally deliver fire and hell. He taught languages, not fire, but as a fire, so that one does not think that fire is sensible and material, but to perceive the surface of the Spirit as an example.

Why did the languages ​​seem to be divided into them?

For only Christ who has come from above is not given the Spirit by the Father. He and the flesh still had all the divine power and energy, and no one else has become the whole grace of the Spirit, but individually each one acquires one and the other from the gifts, so that one does not think that the from the Spirit to the holy grace is nature.

And he "sat down" not only denotes the despotic axiom but also the unified spirit of the Spirit. He sat upon each one of them and all the Holy Spirit was filled, for when he is divided according to his various powers and actions, through each action, the whole Holy Spirit is present and acts, totally divided and totally conceived, according to the image of the solar ray.

Other languages ​​were spoken, that is, dialects, because they became instruments of the divine Spirit, acting and moving according to the will and power of that.

These were also announced through his prophets, as by Ezekiel: "I will give you a new heart and a new Spirit I will put in you, my Spirit" (Heb. By Joel: "And in the last days I will pour out of My Spirit upon every flesh" (Jn. 28, 28). For Moses: "Who will make prophets to all the people of the LORD, when the Lord gives them his Spirit?"

And the Lord Himself said, "Whosoever believeth in me shall flow rivers of living water out of his belly," which the evangelist interpreted: "This spoke of the Spirit that the believers were about to receive" (John 1: , 39). He also said to his disciples: "If you love me, you will keep my commandments, and I will ask the Father to send you another Paraclete to stay with you forever, the Spirit of truth" and "the Paraclete, the holy Spirit, which the Father will send in my name, he will teach you everything "and" will lead you to all the truth "(John, 15 - N ', 26 - JE, 26 - JE, 39 ).

Now the promise has been fulfilled and the Holy Spirit, sent and given by the Father and Son, has been taken down, and after the holy students have been lit up and lit up like real candles and brought to light by worlds and worlds. As if the light of the Phosphorus lit one and the other and so on, keeping it in succession, it always has the light permanently, so by the ordination of the Apostles to their successors the grace of the divine Spirit spreads through all generations and illuminates all of them by obeying the shepherds and teachers.

The Holy Spirit who is not sent only, but also sends it from the Father to the earth and taught us the miracles and the great ones. For the Holy Spirit was always and co-existed with the Son to the Father, coexisting in time the created ones and meeting the dying and restraining inhabitants, omnipresent, and everything fulfills both rulers and disputes. Not only everywhere, but also over everything, not all the century and the time alone, but also every century and every time.

Apolyticus. Sound flat d '.

Blessed is our God, our God, the pansos, the fishermen who are highlighted, the Holy Spirit, and through them, the worldly glory, Your glory are yours.

Kontakion. Sound flat d '.

When the descendants of the tongues continued, the nations distorted the Most High; when the fire of the tongues spread, in unity we all called; and in the same way we glorify the Holy Spirit.

Majesty.

In the tongues of the tongues in the Gospel, in the transcendence, as a sufferer of the Father, call my Savior, your inherent Spirit, and those of glory, an orator of show