ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ματθ.  9, 14-17

14 Τότε   προσέρχονται    αὐτῷ   οἱ   μαθηταὶ   Ἰωάννου   λέγοντες· διατί  ἡμεῖς καὶ   οἱ   Φαρισαῖοι    νηστεύομεν   πολλά,   οἱ   δὲ   μαθηταί   σου οὐ  νηστεύουσι;

15 Καὶ   εἶπεν   αὐτοῖς   ὁ   ᾿Ιησοῦς·   μὴ   δύνανται   οἱ   υἱοὶ   τοῦ   νυμφῶνος   πενθεῖν   ἐφ᾿  ὅσον    χρόνον μετ᾿ αὐτῶν   ἐστιν   ὁ   νυμφίος;   ἐλεύσονται   δὲ   ἡμέραι   ὅταν   ἀπαρθῇ   ἀπ᾿ αὐτῶν   ὁ   νυμφίος,   καὶ    τότε   νηστεύσουσιν.

16 Οὐδεὶς   δὲ   ἐπιβάλλει   ἐπίβλημα   ράκους   ἀγνάφου   ἐπὶ   ἱματίῳ   παλαιῷ·   αἴρει   γὰρ   τὸ   πλήρωμα   αὐτοῦ   ἀπὸ   τοῦ   ἱματίου,   καὶ   χεῖρον   σχίσμα   γίνεται.

17 Οὐδὲ   βάλλουσιν   οἶνον   νέον   εἰς   ἀσκοὺς   παλαιούς·   εἰ   δὲ   μήγε, ρήγνυνται   οἱ   ἀσκοί,   καὶ   ὁ  οἶνος   ἐκχεῖται καὶ   οἱ    ἀσκοὶ  ἀπολοῦνται·   ἀλλὰ   οἶνον   νέον   εἰς   ἀσκοὺς    βάλλουσι   καινούς,   καὶ    ἀμφότεροι συντηροῦνται.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ματθ. 9, 14-17

14 Τότε    έρχονται    προς   αυτόν   οι   μαθητές   του   Ιωάννου   και   του λέγουν,   «Γιατί   εμείς    και  οι   Φαρισαίοι   νηστεύομεν    πολύ,    οι   δε μαθητές   σου    δεν   νηστεύουν;».

15 Και   ο  Ιησούς   τους   είπε,   «Μπορούν   οι   καλεσμένοι  εις   τον   γάμον   να    πενθούν,   ὀσο   καιρό   ο   γαμβρός   είναι   μαζί   τους;   Θα έλθουν   όμως   ημέρες,   που   θα   τους    πάρουν    τον   γαμβρό,   και  τότε θα  νηστέψουν.

16 Κανείς   δεν    βάζει    μπάλωμα    από  καινούργιο    ύφασμα   σε   παληό  ένδυμα,    διότι   το   συμπλήρωμα   τραβά  το  ένδυμα   και   το σχίσιμο   γίνεται   χειρότερο.

17 Ούτε   βάζουν   καινούργιο   κρασί  σε  παληά  ασκιά,   διότι   τότε σχίζονται   τα  ασκιά,   και   το   κρασί   χύνεται   και   τα  ασκιά καταστρέφονται,   αλλά  καινούργιο   κρασί   βάζουν   σε  καινούργια ασκιά  και  έτσι   και  τα   δύο   διατηρούνται».

Ρωμ. 5,17-6,2

17 εἰ   γὰρ   τῷ   τοῦ   ἑνὸς   παραπτώματι   ὁ   θάνατος   ἐβασίλευσε διὰ   τοῦ  ἑνός,   πολλῷ   μᾶλλον   οἱ   τὴν   περισσείαν   τῆς   χάριτος   καὶ   τῆς δωρεᾶς  τῆς    δικαιοσύνης   λαμβάνοντες   ἐν   ζωῇ   βασιλεύσουσι διὰ   τοῦ   ἑνὸς   Ἰησοῦ   Χριστοῦ.

18 Ἄρα   οὖν   ὡς   δι᾿   ἑνὸς   παραπτώματος   εἰς   πάντας   ἀνθρώπους  εἰς κατάκριμα,   οὕτω   καὶ   δι᾿ ἑνὸς   δικαιώματος   εἰς   πάντας   ἀνθρώπους εἰς   δικαίωσιν   ζωῆς.

19 Ὥσπερ   γὰρ   διὰ   τῆς   παρακοῆς τοῦ   ἑνὸς   ἀνθρώπου   ἁμαρτωλοὶ   κατεστάθησαν    οἱ   πολλοί,   οὕτω   καὶ   διὰ   τῆς   ὑπακοῆς   τοῦ   ἑνὸς δίκαιοι   κατασταθήσονται    οἱ   πολλοί.

20 Νόμος   δὲ   παρεισῆλθεν   ἵνα  πλεονάσῃ   τὸ   παράπτωμα. Οὗ   δὲ  ἐπλεόνασεν   ἡ   ἁμαρτία,   ὑπερεπερίσσευσεν     ἡ    χάρις,
21 ἵνα   ὥσπερ   ἐβασίλευσεν   ἡ   ἁμαρτία   ἐν   τῷ   θανάτῳ,   οὕτω καὶ   ἡ  χάρις   βασιλεύσῃ   διὰ   δικαιοσύνης   εἰς   ζωὴν   αἰώνιον διὰ   Ἰησοῦ  Χριστοῦ   τοῦ   Κυρίου  ἡμῶν.

1 Τὶ   οὖν  ἐροῦμεν;   ἐπιμενοῦμεν  τῇ   ἁμαρτίᾳ   ἵνα   ἡ   χάρις   πλεονάσῃ;

2 Μὴ   γένοιτο.   οἵτινες   ἀπεθάνομεν   τῇ   ἁμαρτίᾳ,   πῶς   ἔτι   ζήσομεν  ἐν   αὐτῇ;

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ρωμ.  5, 17-6,2

17 Εάν   λοιπόν   δια    του   αμαρτήματος   του   ενός    εβασίλευσε    ο θάνατος    δια  του  ενός,    τότε   πολύ   περισσότερον   εκείνοι    που παίρνουν    την  υπεράφθονη    χάριν   και   την   δικαίωσιν   ως   δώρον   θα  βασιλεύσουν   εις   την   ζωήν   δια   του  ενός  Ιησού  Χριστού.

18 Ώστε   λοιπόν,   καθώς   το   αποτέλεσμα    της    παρακοής   του   ενός ήτο   η   καταδίκη   όλων   των  ανθρώπων,  έτσι   και   το   αποτέλεσμα μιας   δικαίας  πράξεως  ήτο   δικαίωσις   και   ζωή   δι’ όλους   τους ανθρώπους.

19 Διότι   όπως   δια  της   παρακοής   του  ενός   ανθρώπου    οι  πολλοί έγιναν   αμαρτωλοί,   έτσι    και  δια  της   υπακοής   του  ενός   θὰ   λάβουν δικαίωσι   οι   πολλοί.

20 Ο   νόμος   παρεισέφρυσε    για   να  πολλαπλασιασθούν   οι   παραβάσεις,   αλλ’ όπου  πολλαπλασιάσθηκε  η  αμαρτία,   εκεί  ξεχείλισε η  χάρις,  ώστε,           
21 καθώς   εβασίλευσε   η   αμαρτία   δια  μέσου   του   θανάτου,   έτσι    να βασιλεύσει  και   η  χάρις   δια  της   δωρεάν   δικαιώσεως,   με   αποτέλεσμα   την   αιώνιο   ζωή   δια  του  Ιησού   Χριστού   του   Κυρίου μας.

1 Τι    θα  πούμε   λοιπόν;   Θα  επιμένουμε    στην   αμαρτία   για  να πλεονάσει   η   χάρις;   Μη   γένοιτο.

2 Εμείς   που    πεθάναμε   ως   προς   την   αμαρτία,  πως   μπορούμε   να ζούμε   ακόμη   μέσα   σ’ αυτήν;

Matt. 9, 14-17

14 Then the disciples of John come to him and say to him, "Why do we and the Pharisees fast, and do your disciples not fast?"

15 And Jesus said to them, "May the guests of the marriage be mourned, as long as the groom is with them; But there will be days to take them away, and then they will fast.

16 No one puts a patch of new cloth in an old garment because the complement pulls the garment and the tear becomes worse.

17 Nor do they put new wine in old shrubs, because then the sharps are torn, and the wine is poured, and the shrubs are destroyed, but new wine puts on new shrubs, and so both are preserved. "

Rom. 5, 17-6.2

17 If, therefore, through one's sins the death of one was reigned by the one, then much more those who take the overpowering grace and the gift as a gift will reign in the life of one Jesus Christ.

18 Therefore, as the result of the disobedience of one was the condemnation of all men, so also the result of a righteous act was justice and life for all people.

19 For as by one man's disobedience many became sinners, so many by the obedience of one shall receive justice.

20 The law came in to multiply the transgressions, but where sin was multiplied, grace overflowed, so that,

21 As sin abounded through death, so also grace reigned by free righteousness, resulting in eternal life through Jesus Christ our Lord.

1 What do we say then? Will we insist on sin to overflow grace? Not unfamiliar.

2 We who have died in sin, how can we still live in it?