Ο Άγιος Θύρσος

Εκείνο   που   πραγματικά   αναδεικνύει   τον   άνθρωπο   και   τον εξυψώνει    και   σε   αυτή   την   ζωή,   αλλά   και   στην   αιώνια,   δεν   είναι   η   υψηλή   καταγωγή.   Ούτε   τα    γράμματα,   ούτε   τα   πλούτη, αλλά   η   πίστη   η   χριστιανική   και   η   αρετή.  Απόδειξη   τρανή   της αλήθειας   είναι  και  ο σήμερα τιμώμενος Άγιος, ο Άγιος Θύρσος επίσκοπος   Καρπασίας   (Κύπρου) ή   αλλιώς    Θέρισσος.   Είναι   ένας από   τους   τρεις   μεγάλους    Ιεράρχες   της   Καρπασίας[2].  Πολύ σεβαστός  και   αγαπητός Άγιος.  Δυστυχώς,   όμως,   οι   πληροφορίες   που   έχουμε  από  το   Συναξάρι και την  ακολουθία  του,   είναι περιορισμένες.   Ολίγες  είναι   οι   πληροφορίες περί   της   ζωής   και   της δράσης   του.   Από   την    ασματική   του   ακολουθία   μαθαίνουμε   ότι υπήρξε «θρέμμα κάλλιστον των   Καρπασέων»  και  ότι  «εκ   βρέφους επόθησε   επιμελώς   την   αρετή».   Μια   παράδοση   θέλει   τον   Άγιο    να   είναι   ένας   εκ   των   τριακοσίων   Αλαμάνων.   Οι   λόγοι   του υμνογράφου    μας   οδηγούν   να   αποδεχθούμε τον   Άγιο   ως   ένα πρόσωπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε στην μεγαλόνησο Κύπρο και συγκεκριμένα στην  όμορφη   Καρπασία[4]. Επίσης, από   την   ασματική ακολουθία   του   Αγίου   συμπεραίνουμε ότι   και   οι   γονείς   του   ήταν ευσεβείς  άνθρωποι εφόσον «εκ βρέφους επόθησε την αρετή» και φρόντισαν   να   μεγαλώσουν   το  παιδί   εν παιδεία   και   νουθεσία Κυρίου.   Τις    γνώσεις    του   εν   Χριστώ   Ιησού   τις   ανακτούσε    με   την   τακτική   και   προσεκτική μελέτη της Αγίας Γραφής και καλλιεργούσε   πλούσια    την   αγνή   ψυχή    του. Τόση   ήταν    η καλλιέργεια της ψυχής του που ανέπαυε τον κάθε ένα, νέοι και ηλικιωμένοι.    Έτρεχαν    κοντά    του   για   ν΄  ακούσουν   τα   ψυχωφελή του   λόγια,   τα   αγνά,   τα   γεμάτα    από   χάρη   «τα   άλατι     ηρτυμένα»,   όπως   λέει     και   ο   Απόστολος    Παύλος.   Στόχος   του Αγίου   ήταν   να    επιτύχει   τον   αγιασμό του σώματός του. Προσπαθούσε αδιαλείπτως να εφαρμόσει το Κυριακό λόγιο «Άγιοι γίνεσθε,  ότι εγώ άγιος ειμί».   Εισέρχεται   στις   τάξεις   του   κλήρου   και υπηρετεί   σαν   διάκονος   και    πρεσβύτερος    πιθανόν    στην    γενέτειρά του,   την   Καρπασία.   Αργότερα    όταν    χήρεψε   ο   Επισκοπικός θρόνος,   οι   κάτοικοι   της   περιοχής    τον   προώθησαν κι   έτσι αποδέχθηκε   την   κλήση   να   αναλάβει    το   Επισκοπικό   αξίωμα.    Η εποχή   της   χειροτονίας του συμπίπτει με περίοδο «πολιτικών ανωμαλιών», των   Αραβικών   επιδρομών,  που   εισέβαλαν  την    Κύπρο. Διωγμοί,   πόνοι,   θλίψεις,   στεναχώριες   ταλαιπωρούσαν    τον   λαό   του Θεού. Έτσι, ο Θύρσος συμπαραστάθηκε, ενίσχυσε και  ξεκούραζε τις ταλαιπωρημένες   ψυχές   του   ποιμνίου   του   και   τις   φώτιζε   με   την υπομονή   και   πραότητά   του.  Ένα   από   τα   τροπάρια    της ακολουθίας του στον Εσπερινό, διαβάζουμε «και Καρπασέων πόλεις εφαίδρυνας, διά    του   τρόπου    της   πολιτείας   σου,   ω παμμακάριστε…». Εκ της φράσεως αυτής εξάγονται πολλά συμπεράσματα    για   τον   τρόπο    συμπαραστάσεως    στο   ποίμνιό    του. Ο   Άγιος   εφάρμοσε πλήρως το   λόγιο   του   Αποστόλου    Παύλου «τοῖς    πᾶσι   γέγονα   τά    πάντα, ἵνα   πάντως    τινάς    σώσω»,    έγινε για    όλους   τα   πάντα,   χωρίς   να  παραβεί   ποτέ   το   θέλημα  του Θεού.   Όταν   έφθασε   σε   κάποια   ηλικία   και   βρήκε   τον   κατάλληλο διάδοχό   του, παραιτήθηκε από το αξίωμα του Αρχιερέως και αποσύρθηκε   σε   μια   σπηλιά   στη   βόρεια   ακτή   της   Καρπασίας, όπου εκεί έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του σαν ασκητής.   Προσευχόμενος   και    ασκούμενος «εκάθηρε   τας   αισθήσεις»   και ανεδείχθη «ασκητών το καύχημα, Κυπρίων το μέγα εύχος και Καρπασέων   αγλάϊσμα».   Ότε   δε   ήλθε   το   πλήρωμα   του   χρόνου,   ετελεύτησε προς   τον   αγαπημένο   του   Νυμφίο   Χριστό   εις   την   άνω   Ιερουσαλήμ,   ένθα   ουκ   έστι   πόνος,   ου   λύπη   αλλά   ζωή ατελεύτητος. Το ποίμνιο έχασε τον αληθινό πατέρα, οι εν νόσοις τον ιατρόν, οι εν κινδύνοις τον ρύστην, οι αμαρτωλοί τον προστάτην, η νεότης τον χαλινόν, οι εν τω γήρει την βακτηρίαν, οι εν συμφοραίς τον προστάτην, οι άποροι τον βοηθόν, οι εν ευπορία τον οικονόμον, οι εν θλίψεσι την παραμυθίαν, οι πάντες τον πανταχού θερμώς προφθάνοντα. Δίπλα από τη σπηλιά που ασκήτεψε, οι κάτοικοι πριν την Τουρκική εισβολή του 1974 έκτισαν μεγαλοπρεπή ναό μέσα στον οποίο σε μια λάρνακα φύλαξαν τα ιερά του λείψανα.Τα θαύματα που έκανε εν ζωή και μετά την κοίμησή του είναι πολλά. Χιλιάδες πιστών επισκέπτονται κάθε χρόνο το Ναό του για να ζητήσουν τη χάρη του Αγίου. Το αγίασμά του θεραπεύει τον πόνο στα μάτια και τα δερματικά νοσήματα.Ας παρακαλέσουμε τον Άγιο να είναι αντιλήπτωρ και αρωγός στη ζωή μας και μας αξιώσει να δούμε την Κύπρο μας ελεύθερη από τον τουρκικό ζυγό. Αμήν!Η μνήμη του τιμάται στις 23 Ιουλίου.  Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών και αναξίων δούλων σου.Εκτός από το Ναό που βρίσκεται στο ομώνυμο χωρίο στην Γιαλούσα Καρπασίας, υπάρχει ναός αφιερωμένος στον Άγιο στην επαρχία Λεμεσού στον οικισμό του Αγίου Αθανασίου και παρεκκλήσι δίπλα από τον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέου Πλατύ Αγλαντζιάς – Λευκωσία.

Οι   άλλοι   δύο   Ιεράρχες   Άγιοι   είναι   ο   Άγιος   Φίλων   που   τιμάται   στις 24 Ιανουαρίου   και   ο   Άγιος   Συνέσιος   που   τιμάται   στις   26   Μαΐου.

Οι   Άγιοι   Αλαμάνοι   ήταν   ομάδα   κληρικών   και   λαϊκών   που   ασκήτεψαν στην   Κύπρο   και    ανακηρύχθηκαν   άγιοι   από   την    Εκκλησία   στα   τέλη   του 12^ου   και   στις   αρχές   του   13ου   αιώνα.   Ήταν   περίπου   300,   αλλά   γνωστά είναι   μόνο   τα   ονόματα   των   67.   Οι   πληροφορίες   για  την   εθνικότητα   και    την εποχή κατά την οποία ασκήτεψαν είναι συγκεχυμένες. Πιθανότερη, πάντως, φαίνεται η άποψη πως οι άγιοι αυτοί ήταν   Έλληνες   μισθοφόροι, ακόλουθοι   του   Γερμανού   αυτοκράτορα   Κόνραντ   ή   Κονράδου   Γ’   (εξ   ου   και η   ονομασία   Αλαμανοί)   που   συμμετείχαν   στη   Β’   Σταυροφορία  (1147-49). Μετά το τέλος της σταυροφορίας, επιστρέφοντας στις πατρίδες τους, ναυάγησαν στην Πάφο της Κύπρου, όπου και   παρέμειναν   ασκητεύοντας κι   επιτελώντας    θαύματα    στις    ερημιές   του    νησιού.

 Η Καρπασία είναι από τις πρώτες   Κυπριακές   πόλεις   που   ασπάστηκαν τον χριστιανισμό. Είχε   δική   της   επισκοπή,   την   Επισκοπή   Καρπασίας,   με πρώτο   επίσκοπο   τον   Άγιο  Φίλων,   άλλος   σημαντικός   επίσκοπος   ήταν   ο   Άγιος    Θέρισσος.

Απολυτίκιον του Αγίου:

«Καρπασέων το  κλέος και Κυπρίων αγλάϊσμα, και θαυματουργός ανεδείχθης, Θύρσε ιεράρχα αοίδιμε·  νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια  χαρίσματα  λαβών,   θεραπεύεις   τους   νοσούντας,  και    τας ψυχάς   των   πίστει  προστρεχόντων   σοι.   Δόξα   τω   δεδοκότι   σοι   ισχύν,   δόξα   τω    σε    στεφανώσαντι,  δόξα   τω  ενεργούντι    δια    σου  πάσιν    ιάματα».

The  san   Thyrsos

What really highlights man and exalts him in this life, but also in the eternal, is not the high origin. Neither the letters nor the riches, but the Christian faith and the virtue. A proof of the truth is also today's honored Saint, the Holy Temple Bishop of Karpasia (Cyprus) or else Therissos. He is one of the three great hierarchs of Karpasia [2]. Very respectable and dear Saint. Unfortunately, however, the information we have from the Synaxari and its sequence is limited. There is little information about his life and action. From his logical sequence we learn that he was "a horse wellbeing of the Karpasians" and that "the baby has carefully treated his virtue." A tradition wants the Saint to be one of the three hundred Alaman. The reasons of the hymnographer lead us to accept the Holy One as a person who was born, grew up in magnificent Cyprus and specifically in beautiful Karpasia [4]. Also, from the hereditary sequence of the saint, we conclude that his parents were also godly men as "from the infant received the virtue" and cared for the child to grow up in the education and admonition of the Lord. His knowledge of Jesus Christ recovered them by the regular and careful study of the Bible and cultivated richly his pure soul. This was the cultivation of his soul that left each one, young and old. They rushed to him to hear his soulless words, pure, full of grace, "the salt martyred," as Apostle Paul says. The goal of the saint was to achieve the sanctification of his body. He constantly endeavored to apply the Sunday saga, "Saints, that I am holy." He enters the ranks of the clergy and serves as a deacon and elder probably in his hometown of Karpasia. Later, when the Episcopal throne was inhabited, the inhabitants of the region advanced him and thus accepted the call to take the Episcopal office. The era of his ordination coincided with a period of "political anomalies", the Arab raids that invaded Cyprus. Persecutions, pains, sorrows, sorrows have afflicted the people of God. Thus, Thyrssus supported, strengthened and relaxed the troubled souls of his flock, and enlightened them with his patience and virtue. One of the trips of his sequel to Vespers, we read "and the Karpasian cities, by the way of your state, are pessimistic ...". From this sentence many conclusions are drawn about how to stand in his flock.

The saint fully applied the apostle Paul's words, "Whatever you do, but save me," he did for all things, never failing God's will. When he reached a certain age and found his proper successor, he resigned from the office of the Archbishop and retired to a cave on the northern coast of Karpasia, where he lived the remaining years of his life as an ascetic. Praying and practicing "he was conscious of the senses" and became "the ascetics the boast, the Cypriots the great welfare and the Karpasian glory". When the time crew came, he departed to his beloved Bridegroom Christ in Jerusalem, where there was not much pain, sorrow but life of endlessness. The flock has lost the true father, the sick the doctor, the atrocities, the sinners the prostate, the youth of the chalice, the bulls, the conspirators the prostate, the needy the helper, the prosperity the housekeeper, the sorrows of the fairy tale, all the ubiquitous warm-ups. Next to the cave he practiced, the inhabitants before the Turkish invasion of 1974 built a magnificent temple in which a shrine was preserved in a shrine. The miracles he made alive after his death are many. Thousands of faithful visit their Temple every year to ask for the grace of the saint. His sanctum heals the pain in the eyes and the skin diseases. Let the Holy One be seen and helped in our life and demanded us to see our Cyprus free from the Turkish yoke. Amen! His memory is celebrated on July 23rd. Against the Temple located in the homonymous village in Yialousa of Karpasia, there is a temple dedicated to the Saint in the province of Limassol in the settlement of Agios Athanasios and a chapel next to the Temple of Apostle Andreou Platy Aglantzias - Nicosia.

The other two hierarchs of Saints are Saint Philon who is honored on January 24 and the Holy Communion honored on May 26.

The Saints of Alamanos were a group of clergymen and laymen who practiced in Cyprus and were proclaimed saints from the Church in the late 12th and early 13th centuries. It was about 300, but only 67 names are known. Information about ethnicity and the time they practiced are confused. The most likely, however, is the view that these Saints were Greek mercenaries, followers of the German Emperor Conrad or Konrados III (hence the name Alamanians) who participated in the Second Crusade (1147-49). After the end of the crusade, returning to their homelands, they wrecked at Paphos in Cyprus, where they continued to practice and perform wonders in the wilderness of the island.

 Karpasia is one of the first Cypriot cities to embrace Christianity. It had its own diocese, the Diocese of Karpasia, the first bishop of Agios Filonas, another important bishop was Saint Therissos.

Apolitikios of the Saint:

"Carpathians the kingdom and the Cypriot covenant, and the miraculous one was revealed, He hath hierarchically ascended, fasting, vigil, prayer, heavenly handfuls of handles, healing the sick, and the souls of the fools of yours. Glory to the figures, glory to the crown, glory acting for you all the peace. "