ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ματθ. 12, 14-17, 22-30

14 ᾿Εξελθόντες   δὲ   οἱ   Φαρισαῖοι     συμβούλιον   ἔλαβον    κατ᾿ αὐτοῦ,   ὅπως αὐτὸν   ἀπολέσωσιν.

15 Ὁ   δὲ   Ἰησοῦς   γνοὺς     ἀνεχώρησεν   ἐκεῖθεν·   καὶ    ἠκολούθησαν   αὐτῷ    ὄχλοι πολλοί,   καὶ     ἐθεράπευσεν   αὐτοὺς   πάντας,

16 καὶ   ἐπετίμησεν   αὐτοῖς   ἵνα   μὴ    φανερὸν   ποιήσωσιν    αὐτόν,

17 ὅπως    πληρωθῇ   τὸ   ρηθὲν   διὰ  Ἡσαΐου   τοῦ   προφήτου    λέγοντος·

22 Τότε    προσηνέχθη   αὐτῷ    δαιμονιζόμενος   τυφλὸς   καὶ   κωφός,   καὶ   ἐθεράπευσεν   αὐτόν,    ὥστε   τὸν   τυφλὸν   καὶ   κωφὸν   καὶ   λαλεῖν   καὶ   βλέπειν·

23 καὶ   ἐξίσταντο   πάντες   οἱ   ὄχλοι   καὶ   ἔλεγον·  μήτι   οὗτός   ἐστιν   ὁ    Χριστὸς    ὁ   υἱὸς   Δαυῒδ;

24 Οἱ   δὲ   Φαρισαῖοι   ἀκούσαντες   εἶπον·   οὗτος   οὐκ   ἐκβάλλει   τὰ    δαιμόνια εἰμὴ   ἐν   τῷ   Βεελζεβούλ,   ἄρχοντι    τῶν    δαιμονίων.

25 Εἰδὼς   δὲ   ὁ   Ἰησοῦς   τὰς   ἐνθυμήσεις    αὐτῶν   εἶπεν   αὐτοῖς·   πᾶσα    βασιλεία μερισθεῖσα   καθ᾿ ἑαυτὴν   ἐρημοῦται,   καὶ   πᾶσα    πόλις   ἢ   οἰκία    μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν   οὐ   σταθήσεται.

26 Καὶ   εἰ   ὁ   σατανᾶς   τὸν   σατανᾶν   ἐκβάλλει,   ἐφ᾿ ἑαυτὸν   ἐμερίσθη·   πῶς   οὖν σταθήσεται   ἡ   βασιλεία   αὐτοῦ;

27 Καὶ   εἰ    ἐγὼ   ἐν  Βεελζεβοὺλ   ἐκβάλλω   τὰ   δαιμόνια,   οἱ   υἱοὶ   ὑμῶν   ἐν   τίνι    ἐκβαλοῦσι;    διὰ   τοῦτο   αὐτοὶ   κριταὶ   ἔσονται   ὑμῶν.

28 Εἰ   δὲ   ἐγὼ   ἐν   Πνεύματι   Θεοῦ   ἐκβάλλω   τὰ   δαιμόνια,   ἄρα   ἔφθασεν   ἐφ᾿ ὑμᾶς   ἡ   βασιλεία   τοῦ   Θεοῦ.

29 Ἢ   πῶς    δύναταί   τις    εἰσελθεῖν   εἰς   τὴν    οἰκίαν    τοῦ   ἰσχυροῦ    καὶ    τὰ    σκεύη αὐτοῦ    ἁρπάσαι,   ἐὰν   μὴ   πρῶτον    δήσῃ   τὸν    ἰσχυρόν;   καὶ   τότε   τὴν   οἰκίαν αὐτοῦ     διαρπάσει.

30 Ὁ μὴ   ὢν    μετ᾿ ἐμοῦ   κατ᾿   ἐμοῦ   ἐστι,   καὶ   ὁ  μὴ   συνάγων    μετ᾿ ἐμοῦ    σκορπίζει.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ματθ. 12, 14-17, 22-30

14 Οι   Φαρισαίοι,   όταν   βγήκαν,  έλαβαν  απόφασι   εναντίον   του  να   τον εξολοθρεύσουν .

15 Αλλά   ο   Ιησούς   το   έμαθε  και  ανεχώρησε  από   εκεί.   Και   τον  ακολούθησε πολύς   κόσμος   και   τους   εθεράπευσε   όλους,

16 και   με   αυστηρό   τόνο   τους  διέταξε  να   μην   τον   φανερώσουν,

17 για  να   αληθεύσει   εκείνο,   που   είπε   ο   προφήτης   Ησαΐας:

22 Τότε   του   έφεραν   κάποιο   δαιμονισμένο   τυφλό   και   βωβό   και   τον εθεράπευσε,   ώστε   ο   τυφλός   και   ο   βωβός   να   μιλεί   και  νὰ   βλέπει.

23 Και   όλοι    κατάπληκτοι   έλεγαν,   «Μήπως   αυτός   είναι   ο   Χριστός,   ο   υιός   του Δαυΐδ;».

24 Οι   δε    Φαρισαίοι,   όταν   άκουσαν   αυτά,   είπαν,   «Αυτός   δεν   διώχνει  τα δαιμόνια  παρά  δια   του   Βεελζεβούλ,   του  αρχηγού  των   δαιμονίων».

25 Ο   Ιησούς,   επειδή   ήξερε   τις   σκέψεις   τους,   τους   είπε,   «Κάθε   βασίλειο, όταν   χωρισθεί   σε   αντιμαχόμενα   μέρη,   εξαφανίζεται,   και   κάθε   πόλις   ή οικογένεια,   που   χωρίζεται   σε  αντιμαχόμενα   μέρη,   δεν   είναι   δυνατόν  να σταθεί.

26 Και    εάν   ο  Σατανάς  διώχνει  τον  Σατανά,   τότε   έχει   κομματιασθεί  ο  ίδιος· πως  είναι  λοιπόν  δυνατόν  να  σταθεί   το   βασίλειό   του;

27 Και  εάν   εγώ   δια   του   Βεελζεβούλ   διώχνω   τα   δαιμόνια,   τότε   τα   παιδιά σας   δια   ποίου   τα   διώχνουν;   Δια   τούτο   αυτοί  θα   είναι   οι   κριτές     σας.

28 Αλλά   εάν   εγώ   δια   του   Πνεύματος   του   Θεού   διώχνω  τα   δαιμόνια,    τότε έφθασε  σε  εσάς   η   βασιλεία   του   Θεού.

29 Ή  πως   είναι   δυνατόν  να  μπει  κανείς   στο   σπίτι   του   ισχυρού   και  να αρπάξει   τα   σκεύη   του,   χωρίς   να   έχει   δέσει   πρώτα   τον   ισχυρό   και   τότε     να λεηλατήσει   το   σπίτι   του;

30 Όποιος   δεν   είναι   μαζί   μου,   είναι   εναντίον   μου   και   όποιος   δεν   μαζεύει μαζί   μου,   σκορπίζει.

Ρωμ. 14, 9-19

9 Εἰς   τοῦτο   γὰρ   Χριστὸς   καὶ     ἀπέθανε   καὶ   ἀνέστη     καὶ   ἔζησεν,    ἵνα   καὶ   νεκρῶν   καὶ    ζώντων    κυριεύσῃ.

10 Σὺ    δὲ   τί   κρίνεις   τὸν   ἀδελφόν   σου;   Ἢ   καὶ    σὺ   τί   ἐξουθενεῖς   τὸν    ἀδελφόν σου;    πάντες   γὰρ   παραστησόμεθα   τῷ   βήματι   τοῦ   Χριστοῦ.

11 Γέγραπται    γάρ·   ζῶ   ἐγώ,   λέγει   Κύριος,   ὅτι   ἐμοὶ   κάμψει   πᾶν   γόνυ,   καὶ   πᾶσα   γλῶσσα     ἐξομολογήσεται   τῷ    Θεῷ.

12 Ἄρα   οὖν    ἕκαστος   ἡμῶν   περὶ   ἑαυτοῦ    λόγον    δώσει   τῷ    Θεῷ.

13 Μηκέτι   οὖν   ἀλλήλους    κρίνωμεν,   ἀλλὰ  τοῦτο    κρίνατε    μᾶλλον,  τὸ    μὴ   τιθέναι   πρόσκομμα   τῷ   ἀδελφῷ   ἢ   σκάνδαλον.

14 Οἶδα   καὶ    πέπεισμαι   ἐν   Κυρίῳ    Ἰησοῦ   ὅτι   οὐδὲν   κοινὸν   δι᾿   αὐτοῦ·   εἰμὴ    τῷ   λογιζομένῳ   τι   κοινὸν   εἶναι,   ἐκείνῳ   κοινόν.

15 Εἰ   δὲ   διὰ   βρῶμα   ὁ   ἀδελφός   σου   λυπεῖται,   οὐκέτι     κατὰ   ἀγάπην περιπατεῖς.   Μὴ   τῷ    βρώματί   σου   ἐκεῖνον   ἀπόλλυε,   ὑπὲρ   οὗ   Χριστὸς   ἀπέθανε.

16 Μὴ   βλασφημείσθω   οὖν   ὑμῶν   τὸ   ἀγαθόν.

17 Οὐ   γάρ   ἐστιν   ἡ   βασιλεία    τοῦ   Θεοῦ   βρῶσις    καὶ   πόσις,   ἀλλὰ    δικαιοσύνη καὶ   εἰρήνη   καὶ   χαρὰ   ἐν   Πνεύματι   Ἁγίῳ·

18 ὁ   γὰρ   ἐν   τούτοις   δουλεύων   τῷ   Χριστῷ  εὐάρεστος   τῷ   Θεῷ   καὶ  δόκιμος τοῖς   ἀνθρώποις.

19 Ἄρα   οὖν   τὰ   τῆς   εἰρήνης   διώκωμεν   καὶ   τὰ   τῆς   οἰκοδομῆς   τῆς   εἰς   ἀλλήλους.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ρωμ. 14, 9-19

9 Προς   τον   σκοπό   αυτόν   ο   Χριστός   και   πέθανε   και   αναστήθηκε  και έζησε:   για   να    γίνει   Κύριος   και   νεκρών   και   ζώντων.

10 Συ   γιατί   κρίνεις   τον  αδελφό   σου;   Και   συ   γιατί   περιφρονείς   στον   αδελφό   σου;   Όλοι  θα  παρουσιασθούμε  εμπρός    στο   βήμα   του   Χριστού.

11 Διότι   είναι   γραμμένο:   Στην   ζωήν   μου,   λέγει   ο  Κύριος,   κάθε γόνατο  θα  κάμψει   εμπρός   μου  και  κάθε  γλώσσα  θα   δοξολογήσει   τον Θεό.

12 Άρα   λοιπόν   ο  καθένας  από  μας  θα   δώσει  λόγο   για   τον  εαυτό   τους   στον  Θεό.

13 Άς   μη   κρίνωμεν   λοιπόν   πλέον    ο   ένας   τον  άλλον,  αλλά   τούτο  μάλλον αποφασίσετε:  το  να  μη  βάζετε   στον  αδελφό   πρόσκομμα   ή   κάτι   που  θα κλονίσει   την   πίστιν   του.

14 Ξέρω   και  έχω  πεποίθησιν  εν  Κυρίῳ   Ιησού  ότι  κανένα  πράγμα   δεν   είναι αυτό   καθ’ εαυτό  ακάθαρτο·  ακάθαρτο   είναι   ένα ΄ πραγμα   μόνον   για  εκείνον   που  το  θεωρεί  ακάθαρτο.

15 Εάν   ο   αδελφός   σου  λυπάται  για  κάτι   που   τρως,   δεν   φέρεσαι   πλέον   με αγάπη.   Μη   καταστρέφεις  με   την   τροφή   σου   εκείνο,   για   τον   οποίο πέθανε   ο   Χριστός.

16 Άς  μη  γίνεται  λοιπόν  αντικείμενον   δυσφημήσεως  εκείνο  που   για  σας είναι   σωστό.

17 Διότι   η   βασιλεία   του   Θεού  δεν  είναι  φαγητά   και  πιοτά,   αλλά δικαιοσύνη,   ειρήνη  και   χαρά   που   χορηγεί   το   Πνεύμα   το   Άγιον.

18 Εκείνος   που   με   αυτό   τον   τρόπο   υπηρετεί   τον  Χριστό   είναι ευάρεστος    στον  Θεό  και  επιδοκιμάζεται  από   τους   ανθρώπους.

19 Άς   επιδιώκουμε   λοιπόν   ό,τι   συντελεί    στην   ειρήνη   και    στην οικοδομή   μεταξύ   μας.

Matt. 12, 14-17, 22-30

14 The Pharisees, when they came out, took a decision against him to exterminate him.

15 But Jesus taught it and departed from there. And it was followed by a lot of people and herous them all,

16 and in a strict tone he ordered them not to show him,

17 to be true, that the prophet Isaiah said:

22 Then they brought him a blind man and a blind man, and he rebuked him so that the blind and the dumb should speak and see.

23 And they all were astonished, saying, "Is this the Christ, the son of David?"

24 And the Pharisees, when they heard these things, said, "He does not cast off the demons, but through Beelzebub, the captain of the demons."

25 Because Jesus knew their thoughts, he said to them, "Every kingdom, when it is divided into opposing parts, disappears, and every city or family, divided into conflicting parts, can not stand.

26 And if Satan cast out Satan, then he is divided; so how is it possible for his kingdom to stand?

27 And if I by Beelzebub destroy the demons, then will your children be forgiven? That is why they will be your judges.

28 But if I, through the Spirit of God, cast out the demons, then the kingdom of God came to you.

29 Or how is it possible to get into the house of the mighty man and grab his vessels, without first binding the mighty man and then looting his house?

30 Whoever is not with me is against me, and whoever does not gather with me scatters.

Rom. 14, 9-19

9 To this end Christ died and rose and lived: to become the Lord and the dead and the living.

10 Why do you judge your brother? And why do you despise your brother? We will all come forward at the footsteps of Christ.

11 For it is written, In my life, saith the Lord, every knee shall bend before me, and every tongue shall glorify God.

12 So then each one of us will speak of himself to God.

13 So let us not judge one another any more, but rather decree: not to impose on a brother a stumbling block or something that will shake his faith.

14 I know, and I believe in the Lord Jesus, that no thing is itself impure: unclean is a thing only to him that considers it unclean.

15 If your brother is sorry for something you eat, you are no longer in love. Do not destroy the food for which Christ died.

16 Therefore, that which is right for you is not to be discrediting.

17 For the kingdom of God is not food and sight, but justice, peace, and joy that the Spirit gives the saint.

18 He who serves Christ in this way is pleasing to God and is applauded by the people.

19 Let us therefore pursue what is in the peace and in the building between us.