Η Οσία Μακρίνα Αδελφή του Μ. Βασιλείου

Στην   ιστορία   του    χριστιανισμού  λίγες  υπήρξαν  οι  γυναικείες  μορφές   σαν    την   υπέρλαμπρη    μορφή   της   Αγίας   Μακρίνας,  που    ο   Θεός  την  είχε προικίσει  με τα μεγαλύτερα  πνευματικά  και  σωματικά     χαρίσματα.

Ήταν   η  μεγαλύτερη αδελφή  του  Μεγάλου Βασιλείου και  του  Γρηγορίου   Νύσσης.  Ανατράφηκε σύμφωνα  με  τις  επιταγές  του  Ευαγγελίου,  από την   ευσεβεστάτη   μητέρα   της   Εμμέλεια.    Όταν μεγάλωσε,   αφοσιώθηκε   στην   αγαθοεργία   και    στην   ανατροφή   των αδελφών    της,   που   έπαιξε καθοριστικό  ρόλο στη  μετέπειτα πνευματική   τους   πορεία.  Η   Μακρίνα   ήταν   μνηστευμένη,   αλλά    ο  μνηστήρας    της    πέθανε.

Τότε,  μαζί  με  τη  μητέρα   της,  αποσύρθηκε  σε  γυναικεία  μονή  στον   Πόντο,    κοντά  στον  ποταμό  Ίρη.   Εκεί  κοντά  μόναζε  και  ο  αδελφός   της,   Μ. Βασίλειος.  Στη  μονή  πέρασε  τη  ζωή   της   με   τη    μελέτη   των Γραφών,   την   προσευχή,    και    προπάντων  με αγαθοεργίες. Διότι πάντα είχε   στο   μυαλό   της   το   λόγο   του    Θεού,   που   προτρέπει τους ανθρώπους,   «αγαθοεργείν   ,πλουτείν εν έργοις    καλοίς, ευμεταδότους   είναι, κοινωνικούς, αποθησαυρίζοντας εαυτούς θεμέλιον   καλόν   εις   το   μέλλον,  ίνα   επιλάβωνται   της   αιωνίου   ζωής».    Δηλαδή,  να   αγαθοεργούν,   να   γίνονται   πλούσιοι   σε   καλά    έργα,   να    δίνουν πρόθυμα  και σε άλλους τα αγαθά τους,   να είναι   απλοί    και καταδεκτικοί,   και   έτσι   να    αποταμιεύουν   για    τον   εαυτό   τους στέρεο    θεμέλιο   στο   μέλλον,    για    να    αποκτήσουν   την   αιώνια ζωή.    
Μ’ αυτόν  τον    τρόπο    και    η   Αγία    Μακρίνα    έζησε    και    τελείωσε τη     ζωή   της.

Απολυτίκιον.   Ήχος    γ’.   Την    ωραιότητα.         
Σοφίας    έρωτι, τον  νουν πτερώσασα, κόσμου ευπάθειαν,   εμφρόνως   έλιπες,  και  ενδιαίτημα   τερπνόν   εγένου   θείας  αγάπης·  συ   γαρ    δι’ ασκήσεως,  και  ηθών   τελειότητος,   νύμφη   εχρημάτισας,    του    Σωτήρος  περίδοξος·    ω   πρέσβευε    υπέρ  των   βοώντων·   χαίροις Μακρίνα   Θεοφόρε.

Κοντάκιον.   Ήχος    δ’.   Επεφάνης   σήμερον.       
Ως  φωτός   ανάπλεως   δικαιοσύνης,   τύπος    θείων   πράξεων,  και  αρετών μυσταγωγός,   ώφθης τοις πίστει   βοώσι   σοι·   χαίροις    Μακρίνα, παρθένων    αγλάϊσμα.

Μεγαλυνάριον.
Ήνθησας   εκ   ρίζης   περικλεούς,    κλέος    ευσεβείας,    γεωργούσα    από παιδός    βίω   γαραμέμπτω,  και τρόποις    εναρέτοις,    Μακρίνα διαπρέπεις,    ως   καλλιπάρθενος.

Ossia Makrina Sister of M. Vassiliou

In the history of Christianity, there have been few women's figures as the over-illuminated figure of St. Makrina, which God had endowed with the greatest spiritual and physical gifts.

He was the greatest sister of the Great Kingdom and Gregory of Nyssa. It was raised according to the gospel's requirements, by the emperor's emperor's mother. When he grew up, he devoted himself to charity and raising her brothers, who played a decisive role in subsequent spiritual path. Makrina was in a state of mourning, but her suitor died.

Then, along with her mother, she retired to a women's monastery in Pontos, near the river Iris. There was also her brother, M. Vasilios. The monastery spent her life studying the Scriptures, praying, and above all with charity. For she always had in her mind the word of God, which urges people, "good work, rich in good works, prosperous, social, embracing the foundation of the good in the future, taking advantage of eternal life." That is, to be good, to be rich in good works, to give willingly to others their goods, to be simple and acceptable, and thus to save for themselves a solid foundation in the future in order to gain eternal life.

In this way, Agia Macrina lived and ended her life.

Apolyticus. Sound c '. The beauty.

Sophia erotic, loneliness, worldly vulnerability, loopholes in the past, and a place of longing for divine love • a companion for exercises and morals of perfection, a nymph of charity, the Savior of the precursor • the ambassador in favor of the beggars, cheerful Makrina Theofor.

Kontakion. Sound d '. I'm afraid today.

As a light of justice, a type of divine act, and a virtue of myth, you have begun with faithful beasts; cheerful Makrina, virgin agape.

Majesty.

You came from the root of the wings, the wisdom of the wisdom, the farmer of a child, and the grotesque way, Makrina you excel, as a cultivator.

Στην   ιστορία   του    χριστιανισμού  λίγες  υπήρξαν  οι  γυναικείες  μορφές   σαν    την   υπέρλαμπρη    μορφή   της   Αγίας   Μακρίνας,  που    ο   Θεός  την  είχε προικίσει  με τα μεγαλύτερα  πνευματικά  και  σωματικά     χαρίσματα.

Ήταν   η  μεγαλύτερη αδελφή  του  Μεγάλου Βασιλείου και  του  Γρηγορίου   Νύσσης.  Ανατράφηκε σύμφωνα  με  τις  επιταγές  του  Ευαγγελίου,  από την   ευσεβεστάτη   μητέρα   της   Εμμέλεια.    Όταν μεγάλωσε,   αφοσιώθηκε   στην   αγαθοεργία   και    στην   ανατροφή   των αδελφών    της,   που   έπαιξε καθοριστικό  ρόλο στη  μετέπειτα πνευματική   τους   πορεία.  Η   Μακρίνα   ήταν   μνηστευμένη,   αλλά    ο  μνηστήρας    της    πέθανε.

Τότε,  μαζί  με  τη  μητέρα   της,  αποσύρθηκε  σε  γυναικεία  μονή  στον   Πόντο,    κοντά  στον  ποταμό  Ίρη.   Εκεί  κοντά  μόναζε  και  ο  αδελφός   της,   Μ. Βασίλειος.  Στη  μονή  πέρασε  τη  ζωή   της   με   τη    μελέτη   των Γραφών,   την   προσευχή,    και    προπάντων  με αγαθοεργίες. Διότι πάντα είχε   στο   μυαλό   της   το   λόγο   του    Θεού,   που   προτρέπει τους ανθρώπους,   «αγαθοεργείν   ,πλουτείν εν έργοις    καλοίς, ευμεταδότους   είναι, κοινωνικούς, αποθησαυρίζοντας εαυτούς θεμέλιον   καλόν   εις   το   μέλλον,  ίνα   επιλάβωνται   της   αιωνίου   ζωής».    Δηλαδή,  να   αγαθοεργούν,   να   γίνονται   πλούσιοι   σε   καλά    έργα,   να    δίνουν πρόθυμα  και σε άλλους τα αγαθά τους,   να είναι   απλοί    και καταδεκτικοί,   και   έτσι   να    αποταμιεύουν   για    τον   εαυτό   τους στέρεο    θεμέλιο   στο   μέλλον,    για    να    αποκτήσουν   την   αιώνια ζωή.    
Μ’ αυτόν  τον    τρόπο    και    η   Αγία    Μακρίνα    έζησε    και    τελείωσε τη     ζωή   της.

Απολυτίκιον.   Ήχος    γ’.   Την    ωραιότητα.         
Σοφίας    έρωτι, τον  νουν πτερώσασα, κόσμου ευπάθειαν,   εμφρόνως   έλιπες,  και  ενδιαίτημα   τερπνόν   εγένου   θείας  αγάπης·  συ   γαρ    δι’ ασκήσεως,  και  ηθών   τελειότητος,   νύμφη   εχρημάτισας,    του    Σωτήρος  περίδοξος·    ω   πρέσβευε    υπέρ  των   βοώντων·   χαίροις Μακρίνα   Θεοφόρε.

Κοντάκιον.   Ήχος    δ’.   Επεφάνης   σήμερον.       
Ως  φωτός   ανάπλεως   δικαιοσύνης,   τύπος    θείων   πράξεων,  και  αρετών μυσταγωγός,   ώφθης τοις πίστει   βοώσι   σοι·   χαίροις    Μακρίνα, παρθένων    αγλάϊσμα.

Μεγαλυνάριον.
Ήνθησας   εκ   ρίζης   περικλεούς,    κλέος    ευσεβείας,    γεωργούσα    από παιδός    βίω   γαραμέμπτω,  και τρόποις    εναρέτοις,    Μακρίνα διαπρέπεις,    ως   καλλιπάρθενος.

Ossia Makrina Sister of M. Vassiliou

In the history of Christianity, there have been few women's figures as the over-illuminated figure of St. Makrina, which God had endowed with the greatest spiritual and physical gifts.

He was the greatest sister of the Great Kingdom and Gregory of Nyssa. It was raised according to the gospel's requirements, by the emperor's emperor's mother. When he grew up, he devoted himself to charity and raising her brothers, who played a decisive role in subsequent spiritual path. Makrina was in a state of mourning, but her suitor died.

Then, along with her mother, she retired to a women's monastery in Pontos, near the river Iris. There was also her brother, M. Vasilios. The monastery spent her life studying the Scriptures, praying, and above all with charity. For she always had in her mind the word of God, which urges people, "good work, rich in good works, prosperous, social, embracing the foundation of the good in the future, taking advantage of eternal life." That is, to be good, to be rich in good works, to give willingly to others their goods, to be simple and acceptable, and thus to save for themselves a solid foundation in the future in order to gain eternal life.

In this way, Agia Macrina lived and ended her life.

Apolyticus. Sound c '. The beauty.

Sophia erotic, loneliness, worldly vulnerability, loopholes in the past, and a place of longing for divine love • a companion for exercises and morals of perfection, a nymph of charity, the Savior of the precursor • the ambassador in favor of the beggars, cheerful Makrina Theofor.

Kontakion. Sound d '. I'm afraid today.

As a light of justice, a type of divine act, and a virtue of myth, you have begun with faithful beasts; cheerful Makrina, virgin agape.

Majesty.

You came from the root of the wings, the wisdom of the wisdom, the farmer of a child, and the grotesque way, Makrina you excel, as a cultivator.