Ο Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυρας και Ιαματικός

Τον   καιρό   που   τα   μαύρα   σύννεφα   της   ειδωλολατρείας   σκέπαζαν απειλητικά   όλη   την   οικουμένη,   στα   τέλη   δηλαδή   του   τρίτου αιώνα   μετά  Χριστόν,   γεννήθηκε   στη   Νικομήδεια   της   Μικράς    Ασίας   ο Άγιος   μεγαλομάρτυρας   Παντελεήμων.   Την   εποχή   εκείνη αυτοκράτορας   της   Ρώμης    ήταν    ο  φοβερός  διώκτης  των  Χριστιανών,    ο   Μαξιμιανός.

Ο πατέρας του λεγόταν Ευστόργιος και ήταν  ειδωλολάτρης  αξιωματούχος,   μέλος   της   συγκλήτου.   Η   μητέρα   του   λεγόταν Ευβούλη   και   ήταν   θερμή   Χριστιανή.  Το  όνομα  που  έδωσαν  στο  παιδί    τους    ήταν   Παντολέον.

Ο   Παντολέον   ήταν   πολύ   έξυπνος,    ευγενικός,   επιμελής,   ταπεινός και   πράος, γεμάτος αρετή, παρ’ όλο που  ακόμη  δεν  είχε  βαπτιστεί   Χριστιανός. Όταν μεγάλωσε, ο  πατέρας   του   τον   παρέδωσε   σ’ ένα φημισμένο   γιατρό,   τον   Ευφρόσυνο    για    να    του    διδάξει    την  ιατρική  επιστήμη.   Σε   λίγο    καιρό    ο    Παντολέον   ξεπέρασε   όλους τους συνομήλικούς του στην μόρφωση και  όλοι μιλούσαν  με  θαυμασμό   για    το    χαρακτήρα    του.    Ο    ίδιος   ο   αυτοκράτορας,    μαθαίνοντας για   την   αρετή   και   την   εξυπνάδα    του,   τον  προόριζε   για   να  γίνει  γιατρός    στο    παλάτι,    ο    γιατρός    των    ανακτόρων.

Τον ίδιο  καιρό  ο   γέροντας  ιερέας  της  Νικομήδειας  Ερμόλαος, φωτισμένος    από    το    Άγιο     Πνεύμα    κάλεσε  στο  σπίτι  που  κρυβόταν    τον   Παντολέοντα    για   να   τον   γνωρίσει.   Αφού συνομίλησαν   για   πολλή    ώρα,   ο   Ερμόλαος   κατενθουσιάστηκε    από  τις    αρετές    που   κοσμούσαν    το   νέο    και    αποφάσισε  να   του γνωρίσει   την   πίστη   στο   Χριστό.  Έτσι  αναπτύχθηκε  ανάμεσά    τους  μια   άριστη    πνευματική  σχέση.  Ο   Παντολέον  επισκεπτόταν καθημερινά    τον   Άγιο    Ερμόλαο     και   απολάμβανε τους Χριστιανικούς του λόγους. Στερεωνόταν  έτσι, σιγά - σιγά,   στην  αληθινή   πίστη.

Ένα   εντυπωσιακό   γεγονός   κάνει   τον   Παντολέοντα   να   πάρει   τη  σοβαρή  και γενναία  απόφαση   να   δεχθεί   το   Άγιο    Βάπτισμα,   να γίνει    Χριστιανός.   Ενώ   περπατούσε    στον   δρόμο   συνάντησε    ένα  παιδί    που    το    δάγκωσε    μία   οχιά    και   πέθανε.   Λέει   λοιπόν   στον εαυτό   του:   Θα   προσευχηθώ   στο   Χριστό   να   αναστήσει    αυτό    το  παιδί    και   άν   πράγματι   το   παιδί    αναστηθεί,  εγώ    πια    δεν υπάρχει    λόγος  να   καθυστερώ    την   βάπτισή   μου,   θα   γίνω  Χριστιανός,   θα   πιστέψω  ότι  ο   Χριστός   είναι   ο   Θεός   ο   αληθινός,   ο  Σωτήρας   του   κόσμου.   Αυτά   σκέφτηκε   και   προσευχήθηκε   θερμά  στον   Κύριο.   Αμέσως   το   παιδί   ζωντάνεψε    και    το    φίδι   πέθανε.

Γεμάτος   χαρά    ο   Παντολέον  τρέχει  στο  γέροντα  Ερμόλαο,  του   διηγείται  το    θαύμα    και   του   ζητά  να  τον  βαπτίσει.  Και  ο  Ερμόλαος, επειδή γνώριζε ποιος οδηγείται   στην   τελειότητα,   γεμάτος  συγκίνηση  οδήγησε  στο φωτισμό   του Θείου  Βαπτίσματος  τον   Παντολέοντα.

Από   τότε   ο  Παντολέον   έγινε   ανάργυρος   ιατρός.   Θεράπευε   με   τη  δύναμη   του    Ιησού   Χριστού   τους  ασθενείς,   χωρίς   να   παίρνει καθόλου χρήματα. Ακόμη, όταν εύρισκε φτωχούς τους βοηθούσε ποικιλότροπα,  δίνοντάς  τους  χρήματα   και    άλλα    αναγκαία    είδη.  Ένα   από    τα   πιο    εντυπωσιακά   θαύματα   του   Αγίου   ήταν   η θεραπεία   ενός   τυφλού,   με   τη  δύναμη   και   πάλι   του   παντοδύναμου    Θεού   μας,    του    Χριστού.

Οι  θαυμαστές θεραπείες του Αγίου προκάλεσαν το θαυμασμό των κατοίκων  της  Νικομήδειας,   αλλά   και   το  μίσος   και   το   φθόνο   των άλλων   ιατρών   της   πόλης.  Οι   τελευταίοι   κατάγγειλαν   τον Παντολέοντα    στον   αυτοκράτορα    Μαξιμιανό,  τον  φοβερό  αυτό  διώκτη    του    Χριστιανισμού.

Ο  Μαξιμιανός κάλεσε  τον  Άγιο  στα  ανάκτορα  για να   ζητήσει  εξηγήσεις.  Ο Άγιος  ομολόγησε  με   θάρρος  ότι  είναι  Χριστιανός.  Ο  αυτοκράτορας  στην   αρχή    προσπάθησε    να   τον   πείσει    με   διάφορες  κολακείες  και  υποσχέσεις  να αρνηθεί  το  Χριστό  και  να   θυσιάσει  στα  είδωλα.  Ο  Παντολέον  όμως  έμεινε πιστός  και  ακλόνητος.    Δεν    αρνήθηκε.    Δεν    πρόδωσε  το   Χριστό.

Ο   αυτοκράτορας   εξαγριωμένος,   διέταξε   φοβερά   βασανιστήρια,   για να   κλονίσει  τον  Άγιο   και    να    τον    εξαναγκάσει    να    θυσιάσει    στα    είδωλα.

Οι   στρατιώτες   του   αυτοκράτορα,   άρχισαν   να   του   ξέουν   τη    σάρκα   με   μαχαίρια    και  να  καίνε  τις  πληγές   με  λαμπάδες.  Ο  Χριστός,  όμως,  ήλθε  σε βοήθεια   του   Αγίου   και   του   θεράπευσε   τις πληγές,   φωτίζοντάς   τον   με    αστραπές.  Στη   συνέχεια    έβαλαν   τον Παντολέοντα    μέσα   σε   ένα    καζάνι    που   έβραζε.    Με  τη    βοήθεια  όμως    και    πάλι  του  Θεού  ο  Άγιος  έμεινε   σώος   και   αβλαβής    και η   φωτιά   θαυματουργικά   έσβησε. Ακολούθως  βύθισαν   τον  Άγιο    στα  βάθη    της   θάλασσας,   αφού    έδεσαν  στο  λαιμό  του  μια  τεράστια πέτρα.   Ο   Χριστός,  όμως,  έκανε  την  πέτρα  πιο  ελαφριά    από   φύλλο και   έδωσε   στον    Παντολέων   την   δύναμη  να   περπατά    πάνω    στα  νερά.  Έτσι    σώος    και   αβλαβής,   βγήκε   στη   στεριά.   Στη    συνέχεια έρριξαν   τον    Άγιο  σε  πεινασμένα    άγρια   θηρία.   Όμως    τα   ζώα,  αντί  να  τον  κατασπαράξουν,  έγλειφαν  ήρεμα και  ειρηνικά   με  τη   γλώσσα    τους    τα    πόδια   του,    κουνόντας    τις    ουρές   τους.

Έκπληκτος αλλά και εξαγριωμένος ο ηγέμονας, διατάσσει τον αποκεφαλισμό   του   Αγίου.   Θαυματουργικός   το    ξίφος    λυγίζει    και  αντί  αίμα τρέχει  γάλα.  Λίγο  πριν  από  το  μαρτυρικό  δια  αποκεφαλισμού    θάνατο    του  Αγίου,  ακούσθηκε  φωνή  απ’  τον  ουρανό.  Ήταν  η  φωνή  του  Θεού  που  του έδωσε το όνομα Παντελεήμων,   που   σημαίνει   τον   Άγιο   που   όλους  τους   βοηθά    και  τους    ελεεί    ακόμη    και   τους    εχθρούς   του.

Το   Τίμιο   Σώμα  του   Αγίου  τάφηκε   με   τιμές   από   τους    Χριστιανούς.   Η    εκκλησία    μας   τιμά    την  μνήμη  του  την   27^η  Ιουλίου.

Απολυτίκιον.   Ήχος   γ’.
Αθλοφόρε    Άγιε  και  ιματικέ  Παντελεήμον,  πρέσβευε  τω  ελεήμονι  Θεώ, ίνα πταισμάτων   άφεσιν,  παράσχη  ταις  ψυχαίς  ημών.

 

Έτερον    Απολυτίκιον.   Ήχος   γ’.   Θείας   πίστεως.

Χάριν    ένθεον   εισδεδεγμένος,   ρώσιν    άφθονον  αεί  παρέχεις,  και  ψυχών  τε και  σωμάτων  την  ίασιν,  τοις  τω  αγίω    ναώ  σου  προστρέχουσι, Παντελεήμον  ελέους θησαύρισμα. Μάρτυς  ένδοξε,  Χριστόν    τον    Θεόν   ικέτευε,    δωρήσασθαι    ημίν    το    μέγα    έλεος.

Κοντάκιον.   Ήχος   πλ. α’.   Αυτόμελον.       
Μιμητής   υπάρχων   του   ελεήμονος,   και  ιαμάτων   την   χάριν   παρ’ αυτού   κομισάμενος,  Αθλοφόρε  και   Μάρτυς   Χριστού    του    Θεού,  ταις   ευχαίς    σου,   τας   ψυχικάς   ημών  νόσους  θεράπευσον, απελαύνων    του  αεί πολεμίου τα σκάνδαλα,  εκ  των  βοώντων   απαύστως·    Σώσον    ημάς   Κύριε.

Μεγαλυνάριον.
Ρείθρα    ιαμάτων  ως  εκ  πηγής, χάριτι θαυμάτων, βλύζει   χρήζουσι   δωρεάν,  ο Παντελεήμων, ο πάνσοφος   ακέστωρ·   οι   ρώσεως   διψώντες,  δεύτε    αρύσασθε.

Saint Panteleimon the Great Martyr and the Therapist

At the time when the black clouds of idolatry were threatening the whole world, in the late third century AD, Saint Pan-Aleimonas was born in Nicomedia of Asia Minor. At that time the emperor of Rome was the terrible persecutor of the Christians, Maximian.

His father was called Eustorgius and was an idolatrous official, a member of the senate. His mother was called Evouli and was a warm Christian. The name they gave to their child was Everywhere.

Everyone was very smart, polite, diligent, humble and handsome, full of virtue, even though he had not been called a Christian yet. When he grew up, his father handed him over to a renowned physician, Euphrosynus to teach him the medical science. Shortly after, Pantoles overcame all of his peers in education and everyone was talking with admiration for his character. The Emperor himself, learning about his virtue and wisdom, intended him to become a doctor in the palace, the palace doctor.

At the same time the elder priest of Nicomedia Ermolaos, enlightened by the Holy Spirit, called to the house where he hid the Pantheon to meet him. Having talked for a long time, Ermolaos was seduced by the virtues that adorned the young man and decided to know his faith in Christ. So an excellent spiritual relationship developed between them. Everyone was visiting St. Ermolaos daily and enjoying his Christian reasons. It was so steadily steady in true faith.

An impressive event makes Pantheon to take the serious and brave decision to accept the Holy Baptism, becoming a Christian. As he walked on the street, he met a child who was bitten by a viper and died. So he says to himself, "I will pray to Christ to raise up this child, and if indeed the child is raised, I have no reason to delay my baptism, I will become a Christian, I will believe that Christ is God the true, the Savior of the world. These thought and prayed warmly to the Lord. Immediately the child lived and the snake died.

Full of joy, Pantelio runs to Ermolaos, tells him the miracle and asks him to baptize him. And Ermolaus, because he knew who led to perfection, filled with emotion, led to the illumination of the Divine Baptism of the Pantheon.

Since then, Pantellen has become a medical doctor. He healed the sick with the power of Jesus Christ without taking any money. Still, when he found them poor, he helped them variously, giving them money and other necessary items. One of the most magnificent miracles of the saint was the cure of a blind man, with the power of our Almighty God, Christ, again.

The adventurous treatments of the Saint caused the admiration of the inhabitants of Nicomedia, as well as the hatred and envy of other doctors in the city. The latter claimed Pantheon to Emperor Maximian, this terrible persecutor of Christianity.

Maximilian called the Saint to the palace to ask for explanations. The Saint admitted with courage that he is a Christian. The emperor at the beginning tried to persuade him with various faults and promises to deny Christ and sacrifice to idols. However, he remained faithful and unwavering. He did not refuse. He did not betray Christ.

The emperor, the emperor, ordered terrible tortures to shake the Saint and force him to sacrifice to idols.

The emperor's soldiers began to know the flesh with knives and burn wounds with candles. Christ, however, came to the help of the saint and healed his wounds, illuminating him with lightning. Then they put the Pantheon into a boiling cauldron. But with the help of God again, the saint stayed safe and harmless, and the fire miraculously ceased. Then they sank the Saint in the depths of the sea, having tied a huge stone to his neck. Christ, however, made the stone lighter than a leaf and gave the Pantheon the power to walk on the water. So safe and harmless, he came to the land. Then they threw the Holy One into hungry wild beasts. But the animals, instead of scamming it, licked peacefully and peacefully with their tongue, walking their queues.

Surprised but also furious the leader, orders the head of the saint. Miraculously the sword bends and instead of running milk runs. Just before the martyrdom of the death of the saint, a voice from the sky was heard. It was the voice of God that gave him the name of Panteleimon, which means the Holy One, who all helps and even bears his enemies.

The Holy Body of the Holy One was buried with honors by Christians. Our church celebrates its memory on July 27th.

Apolyticus. Sound c '.

Sanctuary of the Holy and Immaculate Panteleimon, advocate the merciful God, the remission of remission, the provision of our souls.

Another Apolitikion. Sound c '. Divine Faith.

For the sake of intimacy, the abundance of riches that you provide, and to souls and souls, to the sin, to the holy of thee, to the Almighty treasure. Witness the glory, Christ the God begged, the great mercy was given.

Kontakion. Sound flat a'. Self-help.

A memeber of the worshiper, and of the salvation, the grace of Him being blessed, the Athlete and the Witness of Christ of God, your pleasure, our mental diseases of healing, the expulsion of the dark, the scandals, of the beasts of the past;

Majesty.

The cure of the springs as a source, the grace of miracles, the need of free springs, Panteleimon, the all-out, the thirsty, and the second rejected.