Ο Όσιος Μακάριος Ζελτοβόδας ο Θαυματουργός (Ρώσος)

Ο   Άγιος    Μακάριος    Ζελτοβόδας    και    Ούνζας   γεννήθηκε   το    έτος 1349   μ.Χ.   στο  Νίζνιϊ – Νόβγκοροντ,   από   ευσεβή   οικογένεια.   Σε ηλικία   δώδεκα  ετών  έφυγε   κρυφά   από   τους   γονείς   του     και   έγινε μοναχός  στη   Μονή    Νίζνιϊ – Νόβγκοροντ,    υπό   την   επίβλεψη   του Αγίου   Διονυσίου   († 26    Ιουνίου).  Με   όλη   την   ένταση   της   νεανικής ψυχής   του   αφιερώθηκε   στην   εργασία   για    τη   σωτηρία.    Ξεχώρισε μεταξύ   των    αδελφών   για   την   αυστηρή   νηστεία    και    την     ακριβή    τήρηση     του    μοναστικού     κανόνα.

Όταν    οι    γονείς    του    έμαθαν    ύστερα  από   τρία   χρόνια    που βρισκόταν    ο   υιός   τους,    πήγε   ο   πατέρας   του   να   τον    ικετεύσει με    δάκρυα   να   επιστρέψει   στην     οικογένειά    του.   Ο    Άγιος Μακάριος    μίλησε   με    τον   πατέρα   του   πίσω    από   έναν    τοίχο,    και   του    απάντησε   ότι   ίσως   να   πάει   κοντά   τους    στο    μέλλον.     Ο    πατέρας   του,  του    ζήτησε    έστω    να    βγάλει    το   χέρι     του     έξω    από    τον    τοίχο,   για   να    το    δει,    όπως    και    έγινε.    Αφού  φίλησε  το  χέρι  του  υιού του, ο πατέρας   του   Αγίου    Μακαρίου,  επέστρεψε    στο    σπίτι.

Η    φήμη    του    Αγίου,    έφερε    πολύ     κόσμο    κοντά   του    και    γι’ αυτό    τον   λόγο,   έφυγε   για   τις   ακτές    του   Βόλγα,    όπου   ασκήτεψε   κοντά   στα   νερά    της  κίτρινης    λίμνης.  Εδώ  με  πολύ  υπομονή    νίκησε    τους    πειρασμούς    του    κακού.

Πολλοί  εραστές   του   μοναχισμού   ήρθαν   κοντά   του   και   έτσι   ο Άγιος   Μακάριος,   το    1435    μ.Χ.,   έφτιαξε    μονή    αφιερωμένη    στην  Αγία    Τριάδα.

Εδώ,   επίσης,   άρχισε   να   κηρύττει   τον   χριστιανισμό   στους     γύρω από   την   περιοχή    λαούς, και μάλιστα βάπτισε πολλούς μουσουλμάνους    και   εθνικούς    στη    λίμνη,    η    οποία    έλαβε    το  όνομά   της    από  τον  Άγιο.  Όταν  οι   Τατάροι    κατέστρεψαν το   Μοναστήρι,  το  1439,  πήραν  αιχμάλωτο  τον  Άγιο    Μακάριο.    Ο αρχηγός   των   Τατάρων,   Καάν,    τον    ελευθέρωσε    μαζί   με   σχεδόν 400   Χριστιανούς, γιατί   είδε   στα    μάτια   του   Αγίου   την   ευσέβεια και   την   αγάπη,  και  με  αντάλλαγμα  του    ζήτησε    να    μην    εγκατασταθεί    πάλι   στην   κίτρινη     λίμνη.

Ο   Άγιος   Μακάριος   έθαψε   ταπεινά    εκείνους   που   σκοτώθηκαν    στο   μοναστήρι   του,   και    πήγε    200    βέρστια    προς    τα    σύνορα    του  Γκάλιστς. Κατά  την  διάρκεια  του  χρόνου  αυτής  της  επανατακτοποίησης   όλοι  εκείνοι που   ήταν   μαζί   του,   ταΐστηκαν    με  θαυμαστό    τρόπο    μέσω   των   προσευχών    του   Αγίου.   Φθάνοντας λίγο   έξω   από   την   πόλη   Ούνζα,   ίδρυσε   ένα   νέο   μοναστήρι.   Πέντε   χρόνια   μετά,   αρρώστησε   και    κοιμήθηκε   σε   ηλικία   95    ετών,    το    1444   μ.Χ.

 Ενώ    ήταν    ακόμη    εν    ζωή,    ο    Άγιος    Μακάριος,   του     χορηγήθηκε  από  τον  Θεό ένα   δώρο.   Αυτό   της   θαυματουργίας. Εθεράπευσε  ένα  τυφλό,  δαιμονισμένο    κορίτσι.   Ακόμα   και   μετά   την κοίμησή   του,   πολύς   κόσμος   έλαβε    την    ευλογία     του,   μέσω    των λειψάνων   του.    Οι   μοναχοί   έχτισαν   έναν   ναό    κοντά   στον   τάφο  του    Αγίου    και    ίδρυσαν    κοινόβιο.

 Το    1522,  οι  Τατάροι  επιτέθηκαν  στην  Ούζνα    και    στη    μονή,    και  θέλησαν    να   καταστρέψουν   την   ασημένια   λειψανοθήκη   του   Αγίου, αλλά   ξάφνου   τυφλώθηκαν.    Πάνω    στον   πανικό     τους  πνίγηκαν  στην    λίμνη    Ούζνα.

Το  1532,  μέσω  των  προσευχών  του  Αγίου  Μακαρίου, η πόλη Σολίγκαλιτς   σώθηκε  από  τους  Τατάρους.  Από  ευγνωμοσύνη,  οι  κάτοικοι   έχτισαν  ένα   παρεκκλησι    στην    εκκλησία    του    Καθεδρικού  Ναού προς τιμήν του Αγίου. Περισσότεροι  από 50  άνθρωποι θεραπεύθηκαν  μετά  από  προσευχές  στον   Άγιο   Μακάριο,   όπως πιστοποιεί   η   επιτροπή   που   εστάλει   από  τον   Πατριάρχη    Φιλάρετο  το    1619   μ.Χ.

Sosios Makarios Zeltovodas the Wonderworker (Russian)

Agios Makarios Zeltovodas and Unes was born in 1349 AD. in Nizhny-Novgorod, from a devout family. At age twelve, he secretly left his parents and became a monk at the Nizhniy Novgorod Monastery, under the supervision of Saint Dionysios († 26 June). With all the intensity of his youthful soul he was devoted to the work of salvation. Stand out among the brothers for the strict fasting and the strict observance of the monastic rule.

When his parents learned after three years of their son, his father went to teach him with tears to return to his family. Saint Makarios spoke with his father behind a wall, and replied that he might come near them in the future. His father even asked him to pull his hand out of the wall to see it, as it was. After kissing the hand of his son, the father of St. Makarios, he returned home.

The Saint's reputation has brought many people close to him and for this reason he left for the shores of Volga, where he practiced near the waters of the yellow lake. Here with much patience beat the temptations of evil.

Many lovers of monasticism came close to him and thus Saint Makarios, in 1435 AD, made a monastery dedicated to the Holy Trinity.

Here, too, he began to preach Christianity to the peoples around the region, and in fact he baptized many Muslims and nationals in the lake, which was named after the saint. When the Tartars destroyed the Monastery in 1439, they captured Aghios Macarios. The Tatar captain, Khan, freed him along with nearly 400 Christians because he saw piety and love in the eyes of the saint, and in return he asked him not to settle again in the yellow lake.

Aghios Makarios hated those who were killed in his monastery, and went 200 voices to the borders of Gallic. During the time of this resurrection, all those who were with him were fabulously fed through the prayers of the Saint. Arriving just outside the city of Uusha, he founded a new monastery. Five years later, he fell ill and slept at the age of 95, in 1444 AD.

 While still alive, Saint Makarios was granted a gift by God. This miracle work. He saved a blind, demonic girl. Even after his death, many people received his blessing through his relics. The monks built a temple near the tomb of the Saint and established a commune.

 In 1522, the Tartars attacked Uzes and the monastery, and they wanted to destroy the Saint's silver reliquary, but they were blinded. On their panic they drowned in Lake Ouzna.

In 1532, through the prayers of St. Makarios, Soligalich was saved by the Tartars. From gratitude, the residents built a chapel in the church of the Cathedral in honor of the saint. More than 50 people were cured after prayers in Agios Makarios, as documented by the commission sent by Patriarch Filaretos in 1619 AD.