Ο Άγιος Αντίπας Επίσκοπος Περγάμου

Ο  Άγιος Ιερομάρτυρας Αντίπας έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος  Διομιτιανού  (81 – 96   μ.Χ.).   Ήταν  σύγχρονος  των   Αγίων   Αποστόλων,  οι  οποίοι  και  τον  χειροτόνησαν   Επίσκοπο    της  Εκκλησίας   της    Περγάμου,   όταν   ο   Θεολόγος   και   Ευαγγελιστής Ιωάννης   ήταν   εξόριστος  στην   Πάτμο.    Στην    Αποκάλυψη    ο    Άγιος Αντίπας   αποκαλείται   από    τον    Απόστολο    Ιωάννη    πιστός    ιερέας  και    μάρτυρας.

Ως    αρχιερέας   της   Εκκλησίας   της   Περγάμου,   ποίμανε   το   λογικό του   ποίμνιο    με    κάθε  ευσέβεια  και  αρετή.  Όντας   Επίσκοπος Περγάμου και ενώ  ήταν  πολύ γέρος, συνελήφθη από  τους ειδωλολάτρες,   όταν   οι   δαίμονες    παρουσιάσθηκαν   σε    αυτούς   και  τους  είπαν  ότι    δεν    μπορούν   να  κατοικούν  στον τόπο  εκείνο  εξαιτίας  του  Αντίπα.  Γι’ αυτό  οδηγήθηκε στον ηγεμόνα και  εξαναγκάστηκε με  βία  να αρνηθεί  τον  Χριστό    και    να   θυσιάσει   στα  είδωλα.  Εκείνος  (ο  ηγεμόνας) κατέβαλε κάθε  προσπάθεια να  πείσει  τον  Άγιο    να   αρνηθεί  τον   Χριστό,   λέγοντάς   του   ότι   τα   παλαιότερα  είναι πολυτιμότερα,  ενώ  εκείνα που εμφανίζονται πρόσφατα    δεν   έχουν   καμία   αξία.  Του    είπε   δηλαδή  ότι  η  θρησκεία    των   εθνικών,    η    ειδωλολατρία,  είναι   παλαιά,    αυξήθηκε δια  μέσου   των   αιώνων    και    έχει πολλούς    οπαδούς,  γι’ αυτό  και  είναι  πολύ  σπουδαιότερη  από  την πίστη των Χριστιανών, που εμφανίσθηκε   τελευταία    και   έχει   πολύ   λίγους   πιστούς.   Στο επιχείρημα   αυτό   του   ηγεμόνος    ο    Άγιος   απάντησε   με   την   ιστορία  του  Κάιν. Είπε  δηλαδή  σε αυτόν,  ότι  η  αδελφοκτονία  του  Κάιν,   αν   και    αυτός   είναι   πολύ   αρχαιότερος,  προκάλεσε και προκαλεί  τον αποτροπιασμό  σε άπειρα   πλήθη    ανθρώπων    και    ουδείς    ευσεβής    άνθρωπος    τη    ζηλεύει.   Ο    ηγεμόνας    εξοργίσθηκε πάρα   πολύ    από    την    απάντηση   του    Αντίπα   και  τότε    έδωσε  εντολή  να  τον  ρίξουν σε  ένα  πυρωμένο  χάλκινο  ομοίωμα  βοδιού, όπου    τελειώθηκε   ο    βίος    του,    το   έτος   92  μ.Χ.

Το ιερό λείψανό   του   ενταφιάσθηκε   στην   Εκκλησία   της   Περγάμου και αναβλύζει αενάως μύρο και ιάσεις, η δε Σύναξή του ετελείτο  στο  πάνσεπτο   Αποστολείο   του   Αγίου   και   πανευφήμου   Αποστόλου Ιωάννου   του   Θεολόγου,   κοντά   στην   Μεγάλη   Εκκλησία.     
Ναός του Αγίου Αντίπα υπήρχε κατά τον 9^ο αιώνα μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη   και   έτερος,   επίσης,   κείμενος   μεταξύ   των  χωρίων    Αγίου   Στεφάνου    και    Ρηγίου   (Κιουτσούκ – Τσεκμετζέ).

Απολυτίκιον.   Ήχος   α’.   Της   ερήμου   πολίτης.
Μυροβλήτην τον θείον και Μαρτύρων τον σύναθλον, τον πανευκλεή  Ιεράρχην  και  Περγάμου  τον  πρόεδρον,  τιμήσωμεν   Αντίπαν    οι  πιστοί,  ως   τάχιστον    και   μέγαν   ιατρόν,   της    δεινής    οδόντων  νόσου,  και  προς   αυτόν   από   ψυχής   βοήσωμεν·    δόξα   τω  σε δοξάσαντι   Χριστώ,   δόξα   τω    σε   στεφανώσαντι,   δόξα    τω  ενεργούντι    δια    σου,    πάσιν    ιάματα.

Κοντάκιον.   Ήχος   πλ. δ’.   Τη    υπερμάχω.

Τον    Ιεράρχην    και    κλεινόν   Μεγαλομάρτυρα,

Τον    πολιούχον    της    Περγάμου    τον   πανάριστον

Και    εχθρού    κοινού    αντίπαλον    τον    Αντίπαν

Κατά    χρέος   ευφημήσωμεν    εν    άσμασιν

Ως   τους   πάσχοντας   οδόντας  θεραπεύοντα·        
Πόθω   κράζοντες,   χαίροις,   Πάτερ   τρισόλβιε.

Μεγαλυνάριον.
Ο   Περγάμου  πρόεδρος   και   φρουρός,  και   της   ευσεβείας,   θεορρήμων υφηγητής, ο των Αποστόλων, ομόχρονος και   σύμπνους,   τιμάσθω   μοι Αντίπας,   ο   ιερόαθλος.

Saint Antipas Bishop of Pergamon

The Holy Martyr Antipas lived during the times of Emperor Diomitian (81-96 AD). He was a contemporary of the Holy Apostles who ordained him Bishop of the Church of Pergamon when the Theologian and Evangelist John was exiled to Patmos. In Apocalypse Saint Antipas is called by the Apostle John faithful priest and martyr.

As the high priest of the Church of Pergamon, he praised his logical flock with all piety and virtue. Being Bishop of Pergamon, and while very old, he was arrested by the idolaters when the demons presented themselves to them and told them that they could not live in that place because of Antipas. That is why he was led to the ruler and forced to deny Christ and sacrifice to idols. He (the ruler) made every effort to persuade the Holy One to deny Christ, telling him that the older ones are more valuable, whereas those that appear recently are of no value. He told him that the national religion, idolatry, is old, has grown through the centuries and has many followers, and that's why it is much more important than the faith of Christians that has appeared lately and has very few believers. In this argument of the ruler, the Saint replied with the story of Cain. He told him that Cain's brother-in-law, though he is much older, has provoked and provoked the abhorrence of countless crowds of people and no godly man is jealous of it. The ruler was very exasperated by Antipa's response, and then ordered to throw him in a burned-out bronze beast, where his life ended, in 92 AD.

His holy relic was buried in the Church of Pergamum, and he was completely infused with myrrh and chill, and his Synaxis was performed in the Apostle of the Holy and Apostle John the Theologian, close to the Great Church.

The temple of Saint Antipas existed in the 9th century AD. in Istanbul and another text between the villages of St. Stephanou and Rigiou (Koutsouk - Chekmetze).

Apolyticus. Sound a '. Desert citizen.

Myrtle the Divine and the Martyrs the Congratulatory, the Plenipotentiary Hierarch and Pergamus the President, we honor Antipas the faithful, as soon as a doctor, of the evil teeth of the disease, and to him from the soul we glorify; glory in glory Christ, glory in crowning, glory acting for you, good smiles.

Kontakion. Sound flat d '. I'm overwhelmed.

The Hierarch and the Great Grandmaster,

The Pergamon patron saint of the country

And an enemy common enemy against Antipan

In debt, we bless ourselves

To those who suffer from dental healers;

I'm crying, good-bye, Father Trisolvi.

Majesty.

The Pergamum president and guardian, and the pious, affectionate lecturer, the Apostles, the all-year-old and the superiors, honor me Antipas, the sacred.