Ο Όσιος Ζωσιμάς

Ο  Όσιος Ζωσιμάς έζησε κατά τους χρόνους του  αυτοκράτορα  Ιουστινιανού (527 – 565 μ.Χ.). Σύμφωνα με τον βιογράφο   του,   Άγιο Σωφρόνιο,   Αρχιεπίσκοπο   Ιεροσολύμων,   αφιερώθηκε   στον   Θεό   από παιδί   και   ασκήθηκε  σε  όλα   τα  είδη   των   αρετών.   Περιήλθε   περί τους   χίλιους   διακρινόμενους για   την   αρετή   τους   ασκητές,   για   να διδαχθεί  από την σοφία και την αρετή τους και εγκαταβίωσε σε μοναστήρι   της    Παλαιστίνης.  Πόθος του   ήταν   να   υποτάξει   τη σάρκα   στο   πνεύμα.  Έκανε   υπακοή   στους    γέροντες   της   μονής    και   με   μεγάλη   χαρά   εφάρμοζε   όσους   κανόνες   και    είδη    ασκήσεως   του   έδιναν.   Η   τροφή   του   ήταν  λιτή  και   την εξοικονομούσε   κάνοντας   εργόχειρο.   Η   μεγαλύτερη  ασχολία  του  ήταν  η  ψαλμῳδία  και   η    μελέτη   των   Θείων   Γραφών.   Πολλές   φορές   ο   Όσιος   είχε   αξιωθεί   να   δει    οράματα,   σύμφωνα    και    με  τον  λόγο  του  Κυρίου   «Μακάριοι  οι  καθαροί  τη  καρδία,  ότι    αυτοί   τον  Θεόν  όψονται».  Με  τους πνευματικούς του αγώνες  έφθασε  σε  ύψη αρετής,  σοφίας,  εγκράτειας  και  αγιότητας.  Έτσι    σιγά – σιγά,    η    φήμη  της αγιότητάς του έφθασε παντού και πολλοί   μοναχοί  από  γειτονικά  και μακρινά  μοναστήρια  τον  επισκέπτονταν, για   να   τον  συμβουλευθούν   και   να    ωφεληθούν    πνευματικά  από    τις    διδαχές του.

Σε  αυτό  το  μοναστήρι  ο  Όσιος  Ζωσιμάς  διήλθε  με  όλες  του  τις  δυνάμεις    τον   ασκητικό  βίο   μέχρι  το  πεντηκοστό  τρίτο  χρόνο   της ηλικίας   του.   Αγαπούσε όμως την ερημική και ησυχαστική   ζωή. Θέλοντας να αγωνιστεί περισσότερο πνευματικά, αποφάσισε να εγκατασταθεί   στη   μονή   του   Τιμίου   Προδρόμου  στον    Ιορδάνη  ποταμό.  Εκεί  αφιερώθηκε  στη  αυστηρή   άσκηση    και  νηστεία.   Η  πύλη  του  μοναστηριού  έμενε πάντα κλειστή,  για  να  μπορούν  οι  μοναχοί    να  προσεύχονται  και    να    ασκούνται    απερίσπαστοι.   Άνοιγε  μόνο  όταν  κάποιος  μοναχός  είχε   μεγάλη   ανάγκη    να    εξέλθει    της   μονής,   αλλά   αυτό  ήταν   σ πάνιο,  γιατί    το    μοναστήρι  ήταν    στην   έρημο    και    η  περιοχή  άγνωστη  και  δύσκολη  στο  πέρασμά   της.

Κατά την  περίοδο  της   Μεγάλης   Τεσσαρακοστής   ο   Όσιος   Ζωσιμάς αναχωρούσε   για    την  έρημο,  όπου  κατ’  ευδοκίαν  του  Θεού  συνάντησε  την   Οσία    Μαρία   την   Αιγυπτία   († 1 Απριλίου),   στην οποία   μετέδωσε τα   Άχραντα   Μυστήρια   και   κήδευσε.   
Ο   Ό σιος    Ζωσιμάς    κοιμήθηκε  με  ειρήνη    σε  βαθύ   γήρας.

Απολυτίκιον.  Ήχος   γ’.   Θείας   πίστεως.   
Θάμβους  πέπλησαι,   ότε   κατείδες,   την   θεόφρονα,   σεμνήν   Μαρίαν,  εν  ερήμω   Ζωσιμά    ώσπερ    άγγελον·    διακονήσας  δε  ταύτη θερμότατα, της  άνω  δόξης ομού  ηξιώθητε·  μεθ’  ής πρέσβευε,   Κυρίω τω  Παντοκράτορι,   δωρήσασθαι   ημίν    το  μέγα    έλεος.

Κοντάκιον.   Ήχος   δ’.   Ο   υψωθείς   εν   τω   Σταυρώ.   
Της  εγκρατείας   καθαρθείς   ταις ιδέαις, ιερωσύνης τω φωτί  κατηυγάσθης,   και   τω    Θεώ  οσίως  ελειτούργησας·  όθεν  σε  ο  άναρχος,  αμειβόμενος  Λόγος,   Μαρίαν  σε   ηξίωσεν,  εφευρείν  την  Οσίαν·  μεθ’ ής  δυσώπει Πάτερ Ζωσιμά, πάσι  δοθήναι, πταισμάτων  συγχώρησιν.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  εναρέτων έργων φωστήρ, και κατορθωμάτων, ουρανίων μυσταγωγέ· χαίροις   ο   κηδεύσας,   Μαρίαν    την    Οσίαν,    Πατέρων  χαίρε    κλέον,    Ζωσιμά    Όσιε.

Saint Zosimas

Saint Zosimas lived during the times of Emperor Justinian (527-565 AD). According to his biographer, Saint Sophronius, Archbishop of Jerusalem, was devoted to God by a child and practiced in all kinds of virtues. It was about the thousand ascetics who were distinguished for virtue, to learn from their wisdom and virtue, and settled in a monastery in Palestine. His desire was to subjugate the flesh to the spirit. He obeyed the elders of the monastery and with great pleasure he applied the rules and types of exercises he gave. His food was luscious and saved him by doing a handshake. His greatest occupation was the psalmia and the study of the Divine Scriptures. Many times the Ossios had been forced to see visions, according to the Lord's word, "Blessed are the pure hearts, that they are seen in God." With his spiritual struggles he has reached the heights of virtue, wisdom, temperance and holiness. So slowly, the reputation of his holiness reached everywhere, and many monks from neighboring and distant monasteries visited him, to consult him and to benefit spiritually from his teachings.

In this monastery, Zosimas passed through all his might ascetic life until his fifty-third year of age. But he loved the deserted and hesychastic life. Wishing to fight more spiritually, he decided to settle in the monastery of Timios Prodromos in the Jordan River. There he devoted himself to strict exercise and fasting. The gate of the monastery always remained closed, so that the monks can pray and practice indiscriminately. He opened only when a monk had a great need to leave the monastery, but that was a pan, because the monastery was in the desert and the area unknown and difficult to pass through.

During the Great Eighteenth period, Zosimas departed for the desert, where he met the Egyptian goddess († 1 April), in which he spread the Aranda Mysteries and grew up.

Oos Zosimas slept with peace in deep old age.

Apolyticus. Sound c '. Divine Faith.

Thou shalt swear, when the shepherds, the theopharynx, even Mary, I despise Zosim as the angel; and thou hast kept this very glory, and glorify thee together;

Kontakion. Sound d '. Raised in the Cross.

The courage to purify the ideas, the priesthood of the light, and the work of God at work; therefore, to the uninterrupted, paid Word, Mary has earned you, invented the West, with whom I am afraid of Father Zosim, forgiveness, forgiveness of forgiveness.

Majesty.

Good-hearted works of light, and feasts, of heavenly mysteries; rejoicing, Mary the Ossetian, Fathers of joy, John of Zosim.