Ο Όσιος Νικήτας ο Ομολογητής

Ο    Όσιος     Νικήτας   καταγόταν    από   την    Καισάρεια    της    Βιθυνίας  και    έζησε   τον   8^ο   αιώνα   μ.Χ.    Σε    βρεφική    ηλικία    έμεινε  ορφανός  από  μητέρα  και  την ανατροφή   του   την   ανέλαβαν   η ενάρετη   γιαγιά   του   και   ο   ευσεβής   Φιλάρετος,    ο   πατέρας   του,   ο οποίος   ανέθεσε   από  πολύ   νωρίς   την   εκπαίδευσή   του    σε    κάποιο  κληρικό    φημισμένο   για   τις   παιδαγωγικές  και πνευματικές   του αρετές. Έτσι ο νεαρός Νικήτας απόκτησε αξιόλογη κοσμική  και  πνευματική  παιδεία.

Αφού  εγκατέλειψε πατέρα, μητέρα,  αδελφούς, αδελφές,  συγγενείς, σπίτι, πατρίδα, πλούτη  και  σήκωσε  τον  σταυρό  του  με προθυμία,  ακολούθησε    τον   Χριστό    και   έγινε    άξιος    μαθητής   αυτού.

Σε   νεαρή   ηλικία   κατέφυγε   στην  περίφημη   μονή   του  Μηδικίου  της  Τριγλίας,   όπου    γρήγορα,  για  τις  πολλές  του  αρετές,  κατάκτησε  την  αγάπη    και    την  εκτίμηση    όλων  των  αδελφών  της  μονής,    οι   οποίοι  μετά  τον  θάνατο  του   ηγουμένου   Νικηφόρου,   τον  εξέλεξαν   ηγούμενο  της μονής,    επί  Πατριάρχου  Ταρασίου   (784 – 806   μ.Χ.).    
Λόγω   της   σταθερής   πίστεώς   του   στην   διδασκαλία   και   παράδοση   της Εκκλησίας μας για τις ιερές εικόνες  ο  Όσιος  εξορίσθηκε,  επί  αυτοκράτορα   Λέοντος  του   Ε’ (813 – 820  μ.Χ.),  στην   κωμόπολη Μασαλεών  της  Μικράς   Ασίας.  Από  εκεί  ανακλήθηκε    για    να    εξορισθεί  εκ  νέου,   το   815   μ.Χ.,    στη    νήσο   της   Αγίας   Γλυκερίας   κοντά   στον   Ακρίτα. Επανέκαμψε στην Κωνσταντινούπολη  επί  βασιλέως  Μιχαήλ του  Τραυλού  (820 – 829 μ.Χ.)  και εγκαταστάθηκε σε κάποιο μετόχι  στο  βόρειο  τμήμα  της  πόλεως,  το  οποίο   πιθανώς    ανήκε    στη   μονή    Πελεκητής.  Προς  τον    Όσιο    έγραφε    συνεχώς    ο   Άγιος   Θεόδωρος   ο   Στουδίτης.   Ο  Όσιος Νικήτας  ο  Ομολογητής  κοιμήθηκε με  ειρήνηστον  τόπο  που    είχε  εγκατασταθεί.

Απολυτίκιον.   Ήχος   δ’.  Ταχύ   προκατάλαβε.     
Ως νίκης  επώνυμος,  των  θεοσδότων  θεσμών, φρουρός  απερίτρεπτος  και στύλος, ώφθης στερρός, Νικήτα μακάριε·  συ  γαρ  της  απαθείας,  κοσμηθείς ταις  ακτίσιν,  αίγλη  ομολογίας,  τον  σον  βίον  φαιδρύνεις.  Και  νυντων    σοι   προσιόντων,  δέχου  την  αίνεσιν.

Κοντάκιον.    Ήχος   πλ. δ’.   Τη   υπερμάχω.

Ως  ησυχίας    υποφήτης  πρακτικώτατος,

Της  ποιμανσίας    οφθαλμός    ώφθης    ακοίμητος

Της    Μονής  καθηγησάμενος  Μηδικίου·

Αλλ’    ως    φύλαξ    των    ενθέων  παραδόσεων

Διαρρύθμισον   Νικήτα   θείω   Πνεύματι       
Τους    βοώντάς  σοι,   χαίροις  Πάτερ   τρισόλβιε.

Μεγαλυνάριον.
Νίκος άρας Πάτερ κατά παθών, νικητής εδείχθης, εναντίων των  δυσμενών· και ως νικηφόρος, εν πάσιν  ω  Νικήτα,  νικητικόν  εδέξω, θεόθεν  στέφανον.

Saint Nikitas the Confessor

Osios Nikitas came from Caesarea of ​​Bithynia and lived in the 8th century AD. He was an orphan by his mother and his upbringing was taken by his virtuous grandmother and the pious Filaretos, his father, who had commissioned his education to a clergyman who was famous for his pedagogical and spiritual virtues. So the young Nikitas gained a remarkable secular and spiritual education.

After leaving father, mother, brothers, sisters, relatives, home, homeland, riches and raised his cross with eagerness, he followed Christ and became a worthy student of him.

At a young age, he resorted to the famous monastery of Triglia, where he quickly, for his many virtues, conquered the love and appreciation of all the brothers of the monastery who, after the death of the abbot Nikephoros, elected him the abbot of the monastery to Patriarch Tarasius (784-806 AD).

Because of his steadfast faith in the teaching and tradition of our Church for the sacred images, Osios was exiled to emperor Leo the Eighth (813-820 AD) in the small town of Massales in Asia Minor. From there he was recalled to exile again, in 815 AD, on the island of Agia Glykeria near Akrita. He retired in Constantinople on King Michael of Travlos (820-82 AD) and settled in a metohi in the northern part of the city, which probably belonged to the Pelekite monastery. St. Theodore the Stoudites wrote constantly to the Father. Saint Nikitas the Confessor slept peacefully in the place where he had settled.

Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.

As a victory of the name, of the godly institutions, the guardless indestructible and the poles, you have been sober, Nikitas pleads with the devil, the beauty of the beauties, the glamor of confession, the son of the devil. And nowadays to those who are in touch, receive the praise.

Kontakion. Sound flat d '. I'm overwhelmed.

As a quiet hypnotist of practice,

The shepherd's eye was short-sighted

The Monastery Professor of Medici;

But as a guard of the interstellar traditions

Editing Nikita I divine the Spirit

You bless them, my dear Father Trisolvi.

Majesty.

Nicholas, Father, against the wicked, victorious, against the adversaries, and as victorious, in all things, Nikitas, victorious, I have been crowned.