Η Αγία Θωμαΐς η Μάρτυς

Η   Αγία   Μάρτυς   Θωμαΐς   γεννήθηκε   και   έζησε   στην   Αλεξάνδρεια   και διακρινόταν  για    την   ευσέβεια   και  την   πνευματική   της   μόρφωση.   Από μικρή  ηλικία  είχε επιδοθεί  στα   έργα   της   φιλανθρωπίας  και  του  ελέους, συνοδεύοντας την μητέρα της.   Τη   διακονία   αυτή  εξακολούθησε να   την   ασκεί  ακόμα    και  όταν   νυμφεύθηκε.

Η  Αγία  είχε   μία   κατά   πάντα   ευλογημένη   οικογένεια.  Με  τον σύζυγό    της συνδεόταν με αληθινή  και  ανυπόκριτη   αγάπη.   Την   ειρηνική  τους    όμως συνύπαρξη  την φθόνησε  ο  εφευρέτης  της κακίας, διάβολος  και    θέλησε να    τους   χωρίσει,   μάλιστα    δε    με    τραγικό    τρόπο.

Κάποτε που   η  Θωμαΐδα   ήταν   μόνη   της   στο    σπίτι,   επειδή  ο  σύζυγός  της έλειπε  σε  δουλειές,  δέχθηκε  ανήθικη   επίθεση  από τον πατέρα του συζύγου  της,  δηλαδή  τον πεθερό της,  ο  οποίος κυριευμένος από  το δαίμονα  της πορνείας και υποδουλωμένος στο πάθος της ακολασίας, ήθελε να έχει μαζί της ερωτική σχέση.   Η    Αγία,   η   οποία   είχε  πάντοτε ζωντανή    στη    μνήμη   της   την   αίσθηση  της  πανταχού  παρουσίας  του  Θεού και  ζούσε  με  αγνότητα  και  σωφροσύνη,  αντιστάθηκε  με  σταθερότητα   και   παρρησία.   Προσπάθησε  να  τον   πείσει    ότι   κάτι   τέτοιο  δεν πρέπει  να γίνει,  επειδή  είναι   αντίθετο  με  το  θέλημα  του   Θεού,  το  οποίο  ήταν γι’ αυτήν τρόπος  ζωής   και  πηγή   εμπνεύσεως.  Τυφλωμένος όμως   εκείνος   από    το  πάθος, επέμενε απειλώντας την με θάνατο.  Η    Αγία Θωμαΐς   συνέχισε  να  αντιστέκεται  και  προτίμησε   τον   θάνατο   από  την υποδούλωση  στο  κράτος της αμαρτίας και την  εξουσία  του  θανάτου. Γιατί  η έξοδος  με  μαρτυρικό  τρόπο  από  την   παρούσα   σύντομη  ζωή    για  την  δόξα   του    Θεού    δεν    είναι    θάνατος,  αλλά   μετάβαση   από   τον   θάνατο στη     ζωή.    Είναι    νίκη  της  ζωής  επί  του   θανάτου.

Ο  δυστυχής  εκείνος  την  μαχαίρωσε  θανάσιμα  και  μετά  το  τραγικό  αυτό  περιστατικό   έχασε   το   φως   του   και   γύριζε   μέσα   στο   σπίτι   σαν χαμένος.  Στην κατάσταση αυτή τον βρήκαν κάποιοι γείτονες που έψαχναν για τον υιό του, και τον παρέδωσαν στις αρχές  για   να   δικαστεί. Ενώ   η   Θωμαΐδα, όπως γράφει  ο  Άγιος   Νικόδημος  ο   Αγιορείτης,   «έλαβε στέφανον   μάρτυρος  δια    την   σωφροσύνην».  
Ο   προϊστάμενος   της   σκήτης   της   Αλεξανδρείας,   μοναχός   Δανιήλ, μόλις πληροφορήθηκε το   μαρτυρικό   τέλος της Θωμαΐδος, κατέβηκε  αμέσως στην πόλη  με  μερικούς  μοναχούς  και  παρέλαβε  το  ιερό  λείψανο  της  Αγίας.  Το μετέφερε  με  ευλάβεια   στη  Σκήτη  και   το   ενταφίασε   με   τιμές  στο  κοιμητήριο   των  Πατέρων.   Τότε  συνέβη  και  το  εξής   θαυμαστό. Κάποιος μοναχός, ο οποίος  επολεμείτο  από  τον  δαίμονα    της   πορνείας  και  είχε    ταλαιπωρηθεί   για   μεγάλο   χρονικό διάστημα, προσευχήθηκε στον   τόπο   που ενταφιάσθηκε  το  λείψανο   της   Μάρτυρος,   ζητώντας   την βοήθειά   της. Και   αφού    άλειψε   το    σώμα   του  με  λάδι  από  το   καντήλι    που  έκαιγε  στον  τάφο της,  απαλλάχθηκε  από  τον   πειρασμό  και  ειρήνευσε.  Αλλά  κατά  καιρούς και  άλλοι  πιστοί,  μοναχοί και  λαϊκοί,  που  βασανίζονταν  από  σαρκικούς πειρασμούς, προσεύχονταν στην Αγία   και με τις πρεσβείες της ενισχύονταν  στον  αγώνα  τους  ή  και  απαλλάσσονταν  από  το  πάθος.

Απολυτίκιον.   Ήχος   πλ. α’.   Τον   συνάναρχον   Λόγον.         
Σωφροσύνης τη χάριτι διαπρέπουσα, υπέρ ταύτης νομίμως ετύθης  πάνσεμνε, και Μαρτύρων κοινωνός αξίως γέγονας· όθεν  απάλλαξον    ημάς,   Θωμαΐς   νύμφη   Χριστού,   εκ   πάσης   ηδυπαθείας,   τη    ση  θερμή  αντιλήψει,   και προσβολών  αισχρών  του  όφεως.

Κοντάκιον.   Ήχος    πλ. δ’.   Τη    υπερμάχω.

Την  του  εχθρού  επιβουλήν   κατανοήσασα

Την  σωφροσύνην  σου  αμίαντον  ετήρησας

Και  τον  θάνατον  υπέστης    ανδρειοφρόνως.

Αλλά  ρύσαι  μολυσμών    σαρκός  και  πνεύματος

Και   παντοίων   προσβολών   του  πολεμήτορος      
Τους  βοώντάς  σοι,  Θωμαΐς    χαίρε   πάνσεμνε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις   σωφροσύνης στήλη λαμπρά, Θωμαΐς   θεόφρον,   η  του   δράκοντος  την ορμήν, ρείθροις  σων αιμάτων, ποντίσασα τελείως, και γην προς αφθαρσίας,  κατασκηνώσασα.

The Holy Theom or the Martyr

Saint Marty Thomais was born and lived in Alexandria and was distinguished for its piety and spiritual education. From an early age she had been involved in the works of charity and mercy, accompanying her mother. This ministry continued to practice it even when married.

The Saint had an ever-blessed family. Her husband was associated with true and innocent love. But their peaceful coexistence was envied by the inventor of evil, a devil, and he wanted to separate them, even in a tragic way.

Once Thomaida was alone at home because her husband was missing jobs, she received an unethical assault from her husband's father, her father-in-law, who was captured by the demon of prostitution and enslaved to the passion of idleness, has a love affair with her. The Holy, always living in her memory of the omnipresent presence of God and living in purity and wisdom, resisted with firmness and boldness. He tried to convince him that this should not be done because it is contrary to the will of God, which was her way of life and a source of inspiration. But blinded by passion, he insisted on threatening her with death. Agia Thomais continued to resist and preferred death from enslavement to the state of sin and the power of death. Why the martyr way out of this short life for the glory of God is not death, but the transition from death to life. It is a victory of life on death.

The unfortunate man stabbed him deadly, and after this tragic incident he lost his light and turned into the house like a loser. In this situation, some neighbors found him looking for his son, and handed him over to the authorities to try. While Thomidas, as Agios Nikodimos writes the Athonite, "received a crowning witness for wisdom".

The head of the cloister of Alexandria, monk Daniel, has just been informed of the martyrdom of Thomaidus, immediately descended to the city with some monks and received the holy relic of the Saint. He conveyed it with reverence to Skete and buried it with honor at the Fathers Cemetery. Then the miracle happened. A monk who was dishonored by the prostitution demon and had been troubled for a long time prayed in the place where the martyr's relic was buried, asking her help. And as he poured his body with oil from the lamp that burned at his grave, he was relieved of temptation and peace. But at times, other believers, monks and lay people, who were tortured by fleshly temptations, prayed to the Saint, and with their embassies they were strengthened in their struggle or even relieved of passion.

Apolyticus. Sound flat a'. The Synoptic Logos.

Satisfaction of grace, for you in law, you have sinned with sin, and Martyrs, deservingly a sister; therefore, save us, Thomais the nymph of Christ, with all the wickedness, the great perception, and the insults of the abomination.

Kontakion. Sound flat d '. I'm overwhelmed.

I understood the enemy's reckoning

Your wisdom asynchronous you have been

And you suffered death in the same way.

But he sets up flesh and spirit

And all the mistreatment of the mercenary

You are blessing them, Thomais cheered.

Majesty.

Glory of the wisdom of a brilliant column, Thomais the theologian, or the dragon of the sword, the kennel of the blood, I bowed completely, and the earth to incorruption, I camped.