ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Μάρκ. 10, 32-45

32 Ἦσαν   δὲ   ἐν   τῇ   ὁδῷ   ἀναβαίνοντες  εἰς   Ἱεροσόλυμα·  καὶ   ἦν   προάγων αὐτοὺς   ὁ   Ἰησοῦς,   καὶ   ἐθαμβοῦντο,   καὶ   ἀκολουθοῦντες   ἐφοβοῦντο.   Καὶ   παραλαβὼν   πάλιν   τοὺς   δώδεκα   ἤρξατο   αὐτοῖς   λέγειν   τὰ   μέλλοντα αὐτῷ   συμβαίνειν,

33 ὅτι   ἰδοὺ   ἀναβαίνομεν   εἰς   Ἱεροσόλυμα   καὶ   ὁ   υἱὸς   τοῦ   ἀνθρώπου παραδοθήσεται   τοῖς   ἀρχιερεῦσι   καὶ   γραμματεῦσι,   καὶ   κατακρινοῦσιν αὐτὸν   θανάτῳ   καὶ   παραδώσουσιν   αὐτὸν   τοῖς   ἔθνεσι,

34 καὶ   ἐμπαίξουσιν   αὐτῷ   καὶ   μαστιγώσουσιν   αὐτὸν   καὶ   ἐμπτύσουσιν αὐτῷ   καὶ   ἀποκτενοῦσιν   αὐτόν,   καὶ   τῇ   τρίτῃ   ἡμέρᾳ   ἀναστήσεται.

Το   αίτημα   του  Ιακώβου   και   του  Ιωάννου

35 Καὶ   προσπορεύονται   αὐτῷ   Ἰάκωβος   καὶ   Ἰωάννης   υἱοὶ   Ζεβεδαίου λέγοντες·   διδάσκαλε,   θέλομεν   ἵνα   ὃ   ἐὰν   αἰτήσωμεν   ποιήσῃς   ἡμῖν.

36 Ὁ  δὲ   εἶπεν   αὐτοῖς·   τί   θέλετε   ποιῆσαί   με   ὑμῖν;

37 Οἱ  δὲ   εἶπον   αὐτῷ·   δὸς   ἡμῖν   ἵνα   εἷς   ἐκ   δεξιῶν   σου   καὶ   εἷς   ἐξ   εὐωνύμων σου   καθίσωμεν   ἐν   τῇ   δόξῃ   σου.

38 Ὁ  δὲ   Ἰησοῦς   εἶπεν   αὐτοῖς·   οὐκ   οἴδατε   τί   αἰτεῖσθε.   Δύνασθε   πιεῖν   τὸ   ποτήριον   ὃ   ἐγὼ   πίνω,   καὶ   τὸ   βάπτισμα   ὃ   ἐγὼ   βαπτίζομαι   βαπτισθῆναι;

39 Οἱ   δὲ   εἶπον   αὐτῷ·   δυνάμεθα.   Ὁ   δὲ   Ἰησοῦς   εἶπεν   αὐτοῖς·   τὸ   μὲν  ποτήριον   ὃ   ἐγὼ  πίνω   πίεσθε,   καὶ   τὸ   βάπτισμα   ὃ   ἐγὼ   βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε·

40 Τὸ   δὲ   καθίσαι   ἐκ   δεξιῶν   μου   καὶ   ἐξ   εὐωνύμων   οὐκ   ἔστιν   ἐμὸν   δοῦναι,   ἀλλ᾿   οἷς   ἡτοίμασται.

Ο   αληθινά   μεγάλος

41 Καὶ   ἀκούσαντες   οἱ   δέκα   ἤρξαντο   ἀγανακτεῖν   περὶ   Ἰακώβου   καὶ  Ἰωάννου.

42 Ὁ   δὲ   Ἰησοῦς   προσκαλεσάμενος   αὐτοὺς   λέγει   αὐτοῖς·   οἴδατε   ὅτι   οἱ  δοκοῦντες   ἄρχειν   τῶν   ἐθνῶν  κατακυριεύουσιν   αὐτῶν   καὶ   οἱ   μεγάλοι αὐτῶν   κατεξουσιάζουσιν   αὐτῶν·

43 οὐχ   οὕτω   δὲ   ἔσται   ἐν   ὑμῖν,  ἀλλ᾿   ὃς   ἐὰν  θέλῃ   γενέσθαι   μέγας   ἐν   ὑμῖν,   ἔσται   ὑμῶν   διάκονος,

44 καὶ   ὃς   ἐὰν   θέλῃ   ὑμῶν   γενέσθαι   πρῶτος,   ἔσται   πάντων   δοῦλος·

45 καὶ   γὰρ   ὁ   υἱὸς   τοῦ   ἀνθρώπου   οὐκ   ἦλθε   διακονηθῆναι,   ἀλλὰ  διακονῆσαι, καὶ   δοῦναι  τὴν  ψυχὴν   αὐτοῦ   λύτρον   ἀντὶ   πολλῶν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Μάρκ. 10, 32-45

32 Ανέβαιναν   τον   δρόμο   προς  τα   Ιεροσόλυμα   και   ο  Ιησούς   βάδιζε   πριν απ’   αυτούς  και  ήσαν  κατάπληκτοι,  εκείνοι  δε   που  ακολουθούσαν εφοβούντο.   Και   πήρε  πάλιν   κατά   μέρος   τους  δώδεκα  και   άρχισε  να   τους λέγει    τα  μέλλοντα   να   του   συμβούν,   ότι,

33 «Ιδού,  αναβαίνομεν    στα   Ιεροσόλυμα   και   ο   Υιός   του  ανθρώπου   θα παραδοθεί   στους  αρχιερείς  και  τους  γραμματείς  και  θα   τον καταδικάσουν   εις   θάνατον  και  θα  τον  παραδώσουν    στους   εθνικούς.

34 Θα  τον  εμπαίξουν   και  θα  τον  μαστιγώσουν,  θα   τον   φτύσουν  και  θα  τον θανατώσουν   και  την   Τρίτη   ημέρα  θα  αναστηθεί».

Το   αίτημα  του  Ιακώβου   και   του  Ιωάννου

35 Και   τον   πλησιάζουν   ο  Ιάκωβος  και   ο  Ιωάννης,   οι   υιοί   του   Ζεβεδαίου   και του   λέγουν,   «Διδάσκαλε,   θέλομεν   εκείνο,   που  θα  σου  ζητήσουμε,  να  μας το  κάνεις».

36 Αυτός  όμως    τους  είπε,  «Τι  θέλετε  να  σας    κάνω;».

37 Εκείνοι   του  είπαν,  «Δος  μας  να   καθήσουμε   ο  ένας    στα   δεξιά   σου   και ο  άλλος    στὰ  αριστερά  σου  όταν  έλθει   η   ημέρα   της  δόξης  σου».

38 Ο   Ιησούς  τους  είπε,  «Δεν  ξέρετε  τι   ζητάτε.  Μπορείτε  να   πιήτε   το ποτήρι,  που  εγώ   πίνω  και  να  βαπτισθήτε  το  βάπτισμα,  που  εγώ βαπτίζομαι;».

39 Εκείνοι   είπαν,  «Μπορούμε».  Ο   Ιησούς   τους   είπε,   «Το  ποτήρι,   που  εγώ θα  πιω,  θα  το  πιήτε   και  θα   βαπτισθήτε  το   βάπτισμα,   το  οποίον  εγώ βαπτίζομαι.

40 Το  να  σας   βάλω   όμως  να  καθήσετε   στα   δεξιά   μου   ή   στα  αριστερά, δεν  είναι  δικαίωμά  μου  να  το  δώσω  αλλ’  είναι    για  εκείνους,  για  τους οποίους  έχει  ετοιμασθεί».

Ο  αληθινά   μεγάλος

41 Και   όταν  οι   δέκα   το  άκουσαν,   άρχισαν   να  αγανακτούν  εναντίον   του Ιακώβου   και   του    Ιωάννου.

42 Ο  δε  Ιησούς   τους   κάλεσε   και  τους  λέγει,  «Ξέρετε  ότι  εκείνοι  που θεωρούνται   άρχοντες  των  εθνών,  τα   καταδυναστεύουν,   και  οι  μεγάλοι άνδρες  τους  τα   καταπιέζουν.

43 Μεταξύ   σας  όμως  δεν  θα   συμβαίνει   το   ίδιο.   Αλλ’  εκείνος   που  θέλει  να γίνει  μεγάλος  μεταξύ  σας,  θα   είναι   υπηρέτης  σας,

44 και  εκείνος  που  θέλει  να  είναι  μεταξύ  σας  πρώτος,  θα   είναι   δούλος όλων.

45 Διότι   και   ο   Υιός   του  ανθρώπου  δεν   ήλθε  να   υπηρετηθεί  αλλά  να υπηρετήσει   και  να  δώσει   την   ζωή   του   λύτρον   για   πολλούς».

Ἑβρ. 9,11-14

11 Χριστὸς   δὲ   παραγενόμενος   ἀρχιερεὺς   τῶν   μελλόντων   ἀγαθῶν   διὰ   τῆς μείζονος   καὶ   τελειοτέρας    σκηνῆς,  οὐ   χειροποιήτου,   τοῦτ'   ἔστιν   οὐ   ταύτης τῆς   κτίσεως,

12 οὐδὲ   δι'   αἵματος   τράγων  καὶ   μόσχων,   διὰ   δὲ   τοῦ   ἰδίου   αἵματος   εἰσῆλθεν   ἐφάπαξ   εἰς   τὰ   Ἅγια,   αἰωνίαν   λύτρωσιν   εὑράμενος.

13 Εἰ   γὰρ   τὸ   αἷμα   ταύρων   καὶ   τράγων   καὶ   σποδὸς   δαμάλεως   ραντίζουσα τοὺς   κεκοινωμένους   ἁγιάζει   πρὸς   τὴν   τῆς   σαρκὸς   καθαρότητα,

14 πόσῳ    μᾶλλον  τὸ   αἷμα  τοῦ   Χριστοῦ,   ὃς   διὰ   Πνεύματος   αἰωνίου   ἑαυτὸν προσήνεγκεν   ἄμωμον  τῷ   Θεῷ,   καθαριεῖ   τὴν   συνείδησιν  ὑμῶν  ἀπὸ  νεκρῶν   ἔργων  εἰς   τὸ   λατρεύειν   Θεῷ   ζῶντι;

ΑΠΟΔΟΣΗ    ΣΤΗ    ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Εβρ. 9, 11-14

11 Αλλ’  όταν   ήλθε  ο  Χριστός  ως  αρχιερεύς,  των  μελλοντικών  αγαθών, μπήκε   δια  της   μεγαλυτέρας   και   τελειοτέρας   σκηνής,   η  οποία  δεν  είναι χειροποίητη,   δεν  είναι  δηλαδή  από  τον   κόσμο   τούτον·

12 μπήκε  μια   για  πάντα    στα  Άγια  των  αγίων   όχι   με   αίμα   τράγων   και μόσχων  αλλά  με  το  δικό  του   αίμα  και  εξησφάλισε  αιωνία  λύτρωσι.

13 Διότι  εάν  το  αίμα  τράγων  και  ταύρων  και  το  ράντισμα   με  στάχτη  από δαμάλι,  αγιάζει   τους   μολυσμένους,   όσον  αφορά  την  εξωτερική καθαρότητα,

14 πόσον  περισσότερο   το  αίμα   του   Χριστού,   ο   οποίος,  δια   του   αιωνίου Πνεύματος,  προσέφερε  τον  εαυτό   του  άμωμο  θυσία    στον  Θεό,  να καθασίσει   την  συνείδησί  σας  από  νεκρά  έργα,  ώστε  να  λατρεύουμε   τον ζωντανό   Θεό.

Mark. 10, 32-45

32 They were going up the road to Jerusalem, and Jesus was walking before them, and they were amazed, and those who followed dreadfully. And he took back aside the twelve and began to tell them the future to happen to him, that,

33 "Behold, we ascend to Jerusalem, and the Son of Man will be delivered to the chief priests and secretaries, and will condemn him to death, and deliver him to the nation.

34 They shall devour him, and shall scourge him, and shall smite him, and shall kill him, and on the third day he shall be resurrected. "

The request of James and John

35 And James and John, the sons of Zebedee, approach him and say to him, "Teacher, we want that we will ask you to do it to us."

36 But he said to them, "What do you want me to do to you?"

37 They said to him, "Let us sit on your right and the other on your left when the day of your glory comes."

38 Jesus said to them, "You do not know what you are asking. Can you drink the glass I drink and baptize the baptism that I baptize? "

39 They said, "We can." Jesus said to them, "The glass that I will drink will drink and you will baptize the baptism, which I baptize.

40 But to put you to sit on my right or left is not my right to give it, but it is for those for whom it has been prepared. "

The real big

41 And when the ten heard it, they began to rebel against Jacob and John.

42 And Jesus called them and said to them, "You know that those who are considered to be rulers of the nations, oppress them, and their great men oppress them.

But it will not be the same among you. But whoever wants to be great among you will be your servant,

44 And he who wants to be among you first will be a slave to all.

45 For the Son of man also did not come to serve but to serve and to give his life a multitude for many. "

Hep. 9, 11-14

11 But when Christ came as the chief priest of the goods of the future, he entered through the greater and finer scene, which is not made by hand, and is not of this world;

12 He entered once in the holy of the saints, not in blood of calves and calves, but with his own blood, and he secured an eternity of redeeming.

13 For if the blood of the goats and bulls, and the sprinkling of ash by hell, sanctifies the infected with regard to the outer purity,

14 how much more the blood of Christ, who, through the eternal Spirit, offered himself a sad sacrifice to God, to purify your conscience from dead works, so that we may worship the living God.