Ανάστασις του Λαζάρου

Αυτό  το   Σάββατο   τιμάμε   την   υπό   του   Χριστού   Ανάσταση   του φίλου   Του   Λαζάρου.      
Αναγράφει   το   «Ωρολόγιο»:   «Ο   Λάζαρος   ήταν   φίλος   του   Χριστού και    οι   αδελφές   του   Μάρθα   και   Μαρία   που   τον  φιλοξένησαν πολλές    φορές   (Λουκ. ι΄, 38-40,   Ιωαν.  ιβ΄,  1-3)   στη   Βηθανία   κοντά στα   Ιεροσόλυμα   περίπου    δύο   μίλια.   Λίγες   μέρες   προ   του   πάθους του   Κυρίου   ασθένησε  ο   Λάζαρος   και   οι   αδελφές   του   ενημέρωσαν σχετικά   τον   Ιησού   που   τότε   ήταν   στη   Γαλιλαία   να   τον επισκεφθεί.   Ο   Κύριος   όμως   επίτηδες   καθυστέρησε   μέχρι   που πέθανε   ο   Λάζαρος,   οπότε   είπε   στους   μαθητές   του   πάμε   τώρα   να   τον   ξυπνήσω.   Όταν   έφθασε   στη   Βηθανία   παρηγόρησε   τις αδελφές   του   Λάζαρου   που   ήταν   πεθαμένος   τέσσερις   μέρες    και ζήτησε   να   δει   το   τάφο   του.       
Όταν   έφθασε   στο   μνημείο,   δάκρυσε   και   διέταξε   να   βγάλουν   την ταφόπλακα.   Τότε   ύψωσε   τα   μάτια   του   στον   ουρανό,   ευχαρίστησε   τον   Θεό και   Πατέρα   και   με   μεγάλη   φωνή   είπε:   Λάζαρε,   βγες   έξω.   Αμέσως   βγήκε έξω   τυλιγμένος   με   τα   σάβανα   ο   τετραήμερος   νεκρός   μπροστά   στο   πλήθος που   παρακολουθούσε   και   ο   Ιησούς   ζήτησε   να   του   λύσουν   τα   σάβανα   και να   πάει   σπίτι   του.   (Ιωαν.   ια΄,44)
Αρχαία   παράδοση   λέγει   ότι   τότε   ο   Λάζαρος   ήταν   30   χρονών   και   έζησε άλλα   30   χρόνια.   Τελείωσε   το   επίγειο   βίο   του  στην   Κύπρο   το   έτος   63   και   ο τάφος   του   στην   πόλη   των   Κιτιέων   έγραφε:   «Λάζαρος   ο   τετραήμερος   και φίλος   του   Χριστού».
Το   έτος   890   μετακομίσθηκε   το   ιερό   λείψανό   του   στην   Κωνσταντινούπολη από   τον   αυτοκράτορα   Λέοντα   το   σοφό,   ο   οποίος   συνέθεσε   τα   ιδιόμελα στον   εσπερινό   του   Λαζάρου:   Κύριε,   Λαζάρου   θέλων   τάφον   ιδείν,   κλπ».           
Χαρακτηριστικό  της   μετέπειτας   ζωής   του   Λαζάρου   λέγει   η   παράδοση, ήταν   ότι   δεν   γέλασε   ποτέ   παρά   μια   φορά   μόνο   όταν   είδε  κάποιο   να   κλέβει μια   γλάστρα   και   είπε   την   εξής   φράση:   Το   ένα  χώμα   κλέβει   το   άλλο.       
Η   Ανάσταση  του   Λαζάρου   επέτεινε   το  μίσος  των   Εβραίων   που   μόλις   την έμαθαν   ζήτησαν   να   σκοτώσουν   τον   Λάζαρο   και   το   Χριστό.
Το   απολυτίκιο   της   ημέρας  είναι:   «Θέλοντας  Χριστέ   και   Θεέ   μας   να   δείξεις, προ   της   σταυρικής   Σου   Θυσίας,   ότι   είναι   βέβαιο   πράγμα   η   ανάσταση   όλων των   νεκρών,   ανέστησες   εκ   νεκρών   τον   Λάζαρον.   Για   τούτο   και   εμείς, μιμούμενοι   τα   παιδιά  που   σε   υποδέχθηκαν   κατά   την   είσοδό   Σου   στην Ιερουσαλήμ,   κρατούμε   στα  χέρια  μας   τα  σύμβολα   της  νίκης,   τα   βάγια  και βοώμε   προς   Εσένα,   τον   νικητή  του   θανάτου:   Βοήθησέ  μας   και   σώσε  μας, Συ   που   ως   Θεός  κατοικείς   στα   ύψιστα  μέρη  του   ουρανού,   ας   είσαι ευλογημένος   Συ,   που   έρχεσαι    απεσταλμένος  από  τον  Κύριο!»
Αυτή   τη   μέρα   δεν   γίνονται   μνημόσυνα   με   κόλλυβα,   σε   ανάγκη   μόνο   απλό Τρισάγιο.
(Αρχιμ.   Επιφ.   Θεοδωρόπουλος -  Περίοδος   Τριωδίου)    

Απολυτίκιον.   Ήχος   α’. 
Την   κοινήν   Ανάστασιν   προ  του  σου  πάθους  πιστούμενος,  εκ  νεκρών ήγειρας   τον   Λάζαρον    Χριστέ  ο  Θεός·  όθεν  και  ημείς  ως   οι  παίδες,  τα  της νίκης  σύμβολα   φέροντες,  σοι  τω  νικητή  του  θανάτου  βοώμεν·   Ωσαννά  εν τοις   υψίστοις,   ευλογημένος   ο  ερχόμενος,  εν   ονόματι   Κυρίου.

Κοντάκιον. Ήχος   β’.   Τα   άνω   ζητών.         
Η    πάντων   χαρά,   Χριστός   η   αλήθεια,  το  φως   η   ζωή,   του  κόσμου  η ανάστασις,  τοις  εν   γη   πεφανέρωται,   τη   αυτού   αγαθότητι,   και   γέγονε τύπος   της   Αναστάσεως,   τοις   πάσι   παρέχων   θείαν   άφεσιν.

Μεγαλυνάριον.
Ήγειρας Σωτήρ μου  εκ  των νεκρών,   Λάζαρον   σον   φίλον,   τετραήμερον   ως Θεός·   όθεν   Ιουδαίων,   εξέστησαν   οι   δήμοι,  της   δόξης   σου   Σωτήρ   μου,   το   μεγαλούργημα.

This Saturday, we celebrate the resurrection of His friend Lazarus by Christ.

He writes "Timetable": "Lazarus was a friend of Christ and his sisters Martha and Maria who hosted him many times (Luke, 38-40, John 1, 1-3) in Bethany close to Jerusalem two miles. A few days before the Lord's passion, Lazarus was ill and his sisters informed him about Jesus who was then in Galilee to visit him. But the Lord was deliberately delayed until Lazarus died, so he told his disciples to go and wake him up. When he arrived in Bethany, he consoled Lazarus's sisters who were dead for four days and asked to see his tomb.

When he arrived at the monument, he taught and ordered to make the tombstone. Then he raised his eyes to heaven, thanked God and Father, and with a great voice said: Lazarus, go out. Immediately he went out wrapped with the savannah the four-day dead in front of the multitude he watched, and Jesus asked to solve the savannah and go home. (Joan, 44)

Ancient tradition says that Lazarus was 30 years old and lived for another 30 years. He finished his earthly life in Cyprus in the year 63 and his tomb in the city of Kition wrote: "Lazarus the four-day and friend of Christ."

In the year 890 his holy relic was moved to Constantinople by Emperor Leo the Wise, who composed his own at Lazaros's Vespers: "Lord, Lazarus, who wants a tomb," etc.

A characteristic of Lazarus's later life is the tradition, it was that he never laughed but once he saw someone stealing a pot and said the following phrase: One earth steals the other.

The Lazarus resurrection intensified the hatred of the Jews who just learned it, and they asked to kill Lazarus and Christ.

The apostate of the day is: "Wishing Christ and God to show us, before His crucifixion, that the resurrection of all the dead is certain, you have raised Lazarus from the dead. That's why we, by imitating the children who welcomed you at your entry into Jerusalem, hold the symbols of victory, the hairs and bows to You, the victor of death: Help us and save us, in the high places of heaven, be thou blessed, O thou that comest thou be sent out of the LORD! "

This day, I do not remember memorialism, in need only a simple Trisagi.

(Archbishop Theodoropoulos - Triodio Period)

Apolyticus. Sound a '.

The common Resurrection before your passionate believer, from the dead lie Lazarus the Christ God, and we as the children, the victorious symbols bearing, to the victor of death we live; Hosanna to the supreme, blessed come, in the name of the Lord .

Kontakion. Sound b '. Top requests.

All the joy, Christ, the truth, the light, the life, the world, the resurrection, on the earth is fading, the same goodness, and it forms the type of the Resurrection, all giving divine relief.

Majesty.

My eternal Savior from the dead, Lazarus your friend, four days as God; therefore, the Jews, the cities, the glory of My satire, have set the glory.