Ο Όσιος Ζωσιμάς

Ο Όσιος   Ζωσιμάς, ο μεγάλος ασκητής  του   Ρωσικού   Βορρά,   υπήρξε ηγούμενος    και    ιδρυτής του κοινοβιακού μοναχισμού στο   νησί  Σολόφκι.   Γεννήθηκε  στην  επαρχία  του  Νόβγκοροντ,  στο  χωριό Τολβούι    κοντά  στη λίμνη  Ονέγκα. Από τα παιδικά   του   χρόνια μεγάλωσε   με   ευσέβεια   και    μετά   τον   θάνατο   των   γονέων   του, Γαβριήλ   και   Βαρβάρας,   μοίρασε την  περιουσία   του  και  εκάρη  μοναχός.

Ο  πόθος   του    να  βρει  ένα  ερημικό  μέρος  για  να  μονάσει,  τον  οδήγησε  στις ακτές της   Λευκής   Θαλάσσης  και   στο   Δέλτα   του ποταμού  Σούμ.   Εκεί   συνάντησε  τον  Άγιο  Γερμανό   († 30   Ιουλίου),  ο οποίος   του   είπε   για    ένα   ερημικό  νησί,  όπου  είχε  περάσει  έξι  χρόνια    μαζί   με    τον    Άγιο  Σαββάτιο   († 27   Σεπτεμβρίου).

Περί   το  έτος  1436,  οι  Όσιοι  Ζωσιμάς  και  Γερμανός  διέσχισαν  τη  θάλασσα   και    εγκαταστάθηκαν  στα  νησιά  Σολόφκι.  Εκεί  ο  Όσιος  Ζωσιμάς    είδε    ένα   όραμα:   είδε   μία  όμορφη   εκκλησία   στον   ουρανό.   Με   τα  χ έρια   τους   οι   μοναχοί   έχτισαν  κελλιά   και παράλληλα  άρχισαν   να  καλλιεργούν    και    να    σπέρνουν  τη    γη.

Κάποτε,  στο  τέλος  του  φθινοπώρου,  ο  Άγιος  Γερμανός πήγε  στη  στεριά  για    προμήθειες. Εξαιτίας του φθινοπωρινού καιρού   δεν μπορούσε   να   επιστρέψει.   Ο    Όσιος   Ζωσιμάς   παρέμεινε   μόνος  στο  νησί  όλο  τον  χειμώνα.   Υπέφερε    πολλούς  πειρασμούς  κατά  την  πάλη    του    αγώνος    εναντίων  των δαιμόνων.  Τον  απείλησε  ακόμα  και  ο  θάνατος,  λόγω  της  πείνας,  αλλά  με θαυματουργικό   τρόπο εμφανίσθηκαν   δύο   ξένοι   και   τον   προμήθευσαν   ψωμί,   αλεύρι   και λάδι.   Την   άνοιξη   ο  Άγιος   Γερμανός   επέστρεψε   στο  Σολόφκι  μαζί  με  τον  Μάρκο  τον  ψαρά  και  έφερε προμήθειες  φαγητού  και   ξάρτια  για  δίχτυα   ψαρέματος.

Όταν  είχαν συγκεντρωθεί πολλοί ερημίτες στο νησί, ο Όσιος Ζωσιμάς οικοδόμησε μία ξύλινη εκκλησία αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος,  καθώς  καιμία τράπεζα για τις ώρες  του  κοινούφαγητού. Με απαίτηση  του  Οσίου  Ζωσιμά  στάλθηκε  ένας  ηγούμενος  από  τη  μονή  τουΝόβγκοροντ στη νεοϊδρυθείσα μονήμαζί με ένα αντιμήνσιο για την εκκλησία.  Έτσι  τονέο  μοναστήρι  του  Σολόφκι  είχε  την    αρχή   του.

Στις δύσκολες συνθήκες του   απομονωμένου   νησιού,   οι   μοναχοί  ήξεραν  πως να  οικονομούν τα πράγματα. Αλλά οι  ηγούμενοι  που  αποστέλλονταν    από   το   Νόβγκοροντ   στο   Σολόφκι   δεν   μπορούσαν   να αντέξουν   σε   τέτοιες   δυσάρεστες   συνθήκες   και,   έτσι,   οι   αδελφοί   της   μονής διάλεξαν   για   ηγούμενο    τον    Όσιο    Ζωσιμά.

Ο  Όσιος  ασχολήθηκε    με   την   οργάνωση   της   εσωτερικής   λειτουργίας  του  μοναστηριού  και  εισήγαγε  έναν  αυστηρό  κοινοβιακό    τρόπο    ζωής.  Το  έτος   1465,  μετέφερε  τα  ιερά    λείψανα    του    Αγίου   Σαββατίου    στο  Σολόφκι    από    τον   ποταμό   Βίγκ.

Το   μοναστήρι   υπέφερε   από   τους   ευγενείς   του   Νόβγκοροντ,   οι   οποίοι δήμευαν  τις  ψαριές  των   μοναχών.  Ο  Όσιος  ήταν  αναγκασμένος  ναπάει στο  Νόβγκοροντ  και  να  ζητήσει  την προστασία  του  Αρχιεπισκόπου.  Με    την   συμβολή    του    Αρχιεπισκόπου,  επισκέφθηκε  τα  σπίτια  των ευγενών  και  τους ζήτησε να μην επιτρέψουν την καταστροφή της μονής. Η Μάρθα Μπορέτσκαγια, η οποία   ήταν   πλούσια  και  είχε  επιρροή,  συμπεριφερόμενη   με   ασέβεια   έδωσε   εντολές   να  πετάξουν  έξω   τον  Όσιο  Ζωσιμά.  Μετάνιωσε   όμως    αργότερα   και   τον προσκάλεσε  σε  δείπνο.  Σε   αυτό   το   δείπνο είδε ξαφνικά  σε  όραμα  ο  Όσιος  ότι  έξι  από  τους  επιφανείς  ευγενείς  κάθισαν στο  τραπέζι    χωρίς  τα  κεφάλια τους.  Ο  Όσιος    Ζωσιμάς   είπε   για   το  όραμά   του   στον υποτακτικό   του,   τον   Δανιήλ,  και  προέβλεψε  ένα    τρομερό   θάνατο   για τους ευγενείς.  Η πρόβλεψη εκπληρώθηκε το έτος 1478,   όταν   οι   Βογιάροι εκτελέσθηκαν   κατά  την  αιχμαλωσία  του  Νόβγκοροντ  από  τον   Ιβάν  τον   Γ’   (1462 – 1505).

Λίγο  πριν  την    κοίμησή   του    ο    Όσιος    Ζωσιμάς   προετοίμασε   τον   τάφο   του κάτω  από  το  ιερό  του  ναού  της  Μεταμορφώσεως  και  κοιμήθηκε  με  ειρήνη   το   έτος   1478.    
Τα ιερά λείψανά του και  τα  λείψανα  του  Αγίου  Σαββατίου  μεταφέρθηκαν στο παρεκκλήσι που αφιερώθηκε σε αυτούς,  στο   καθεδρικό  ναό   της   Μεταμορφώσεως,   στις   8   Αυγούστου   του έτους   1566. 
Ο  Όσιος  Ζωσιμάς θεωρείται  προστάτης  των  κυψελών  και  φύλακας  των μελισσών.  Εκείνοι  οι  οποίοι  είναι   ασθενείς  επικαλούνται   τη  χάρη   του  Οσίου  για   να   θεραπευθούν.   Οι   πολλοί   νοσοκομειακοί   ναοί,  που  είναι αφιερωμένοι σε αυτόν, επιβεβαιώνουν τη θεραπευτική δύναμη της προσευχής   του    ενώπιον   του    Θεού.

Saint Zosimas

Saint Zosimas, the great ascetic of the Russian North, was abbot and founder of communal monasticism on the island of Sloffie. He was born in the province of Novgorod, in the village of Tolbui near Lake Oegega. From his childhood he grew with piety and after the death of his parents, Gabriel and Barbara, he shared his fortune and a monk.

His desire to find a deserted place to stand, led him to the shores of the White Sea and the Shum River Delta. There he met Saint Geranium († 30 July), who told him about a deserted island where he had spent six years with Saint Sabbath († 27 September).

About 1436, Oslo Zosimas and Germanos crossed the sea and settled in the Solofki Islands. There, Zosimas saw a vision: he saw a beautiful church in the sky. With their hands the monks built cells and at the same time began to cultivate and sow the earth.

At one time, at the end of autumn, Saint Germain went to land for supplies. Because of the autumnal weather he could not return. Saint Zosimas remained alone on the island throughout the winter. He suffered many temptations in the struggle of the struggle against the demons. Even death threatened him because of hunger, but two strangers appeared in a miraculous way, supplying him with bread, flour and oil. In the spring, Agios Germanos returned to Soloff with Marco the fisherman and brought food supplies and rigging for fishing nets.

When many hermits were gathered on the island, Saint Zosimas built a wooden church dedicated to Metamorphosis of the Savior, as well as a bank for hours of common food. At the request of Saint Zosim, an abbot from the monastery of Novgorod was sent to the newly established monastery with an anti-monastery for the church. So the monastery of Sloffie had its beginning.

In the difficult conditions of the isolated island, the monks knew how to save things. But the abbots sent from Novgorod to Soloff could not afford such unpleasant conditions, and so the brothers of the monastery chose Saint Zosima as the abbot.

The Ossios dealt with the organization of the monastery's internal operation and introduced a strictly communal way of life. In 1465, he carried the holy relics of St. Sabbath in Soloff from the Vig River.

The monastery suffered from the nobles of Novgorod, who confiscated the monks' fish. Osios had to go to Novgorod and ask for the protection of the Archbishop. With the Archbishop's contribution, he visited the nobles' homes and asked them not to allow the monastery to be destroyed. Martha Boretskaia, who was rich and influential, behaved disrespectfully, gave orders to throw out Oslo Zosima. But he later regretted and invited him to dinner. On this dinner suddenly Vision saw that six of the noble nobles sat at the table without their heads. Saint Zosimas said about his vision to his subordinate, Daniel, and predicted a terrible death for the nobles. The forecast was fulfilled in 1478, when Voyarya was executed during the captivity of Novgorod by Ivan III (1462-1505).

Shortly before his death, Saint Zosimas prepared his tomb under the sanctuary of the Temple of Metamorphosis and slept peacefully in 1478.

His holy relics and relics of St. Sabbath were transferred to the chapel dedicated to them in the cathedral of the Transfiguration on August 8, 1566.

Saint Zosimas is considered to be a protector of bees and a keeper of bees. Those who are patient invoke the grace of the Savior to be healed. Many hospital churches, dedicated to him, confirm the healing power of his prayer before God.