Ο Όσιος Γεώργιος ο εν Μαλεώ

Ο    Όσιος    Γεώργιος    αγάπησε    από  νεαρή  ηλικία  ολόψυχα  τον  Χριστό  και ακολούθησε την  οδό της μοναχικής πολιτείας, παρά   το γεγονός    ότι    οι   γονείς   του   επιθυμούσαν   να   νυμφευθεί.   Έτσι επιδόθηκε σε κάθε είδους άσκηση και εγκράτεια, νηστεία και σκληραγωγία,   προσευχή,   δάκρυα,   μελέτη  των  θείων  Γραφών  και  κάθε    άλλη    αρετή,    για    να    ευαρεστήσει    τον   Θεό.

Οι Χριστιανοί προσέτρεχαν προς αυτόν για να φωτισθούν και   να κατανοήσουν τα   αγαθά   της   πίστεως.   Βλέποντας,   όμως,   ο   Όσιος  ότι   ερχόταν  προς  αυτόν  πολύ  πλήθος  ανθρώπων  και  δεν    τον  άφηναν    ήσυχο   στο   έργο    της  προσευχής,  κατέφυγε  στο  όρος  Μαλεβό,   στη   νότια   Λακωνία.   Εκεί,   αφού   συγκέντρωσε   γύρω   του πλήθος   μοναχών,   ασκούνταν   στην   ησυχία  γενόμενος  σκεύος  εκλογής  και φωτίζοντας  όλους  στην  άσκηση  και την προσευχή.  Μάλιστα    έδινε   στον   καθένα   χωριστά  τους    όρους    και  τους κανόνες  τους   οποίους  έπρεπε  να  εκδουλεύει.  Ο  Όσιος   Γεώργιος πρόκοψε   τόσο   πολύ   στην   αρετή,   ώστε έγινε ξακουστός   και θαυμαστός  στους άρχοντες,  ακόμα  και   στους  βασιλείς, προς   τους οποίους   έγραψε  πολλές   επιστολές  απαντώντας  σε  πνευματικά  θέματα  και  νουθετώντας  αυτούς    να   κυβερνούν    τον    λαό    του  Θεού    με    δικαιοσύνη,    αγαθότητα    και    ελεημοσύνη.     
Προείπε   δε   ο  Όσιος  και    το   κατά    Θεόν   τέλος   της   επίγειας   ζωής του,   τρία   χρόνια   πριν   αυτό   συμβεί.   Και   έτσι,   αφού   θεοφιλώς   και  καλώς    πολιτεύθηκε,    όταν   ήρθε   ο   καιρός   ασθένησε   για   λίγο.   Τότε   κάλεσε   κοντά του   όλους   αυτούς  που  ασκήτευαν  στο  όρος  Μαλεβό,  τους  ευλόγησε  και,  αφού   τους   δίδαξε   πως    θα   σωθούν  και    θα    ευαρεστούν    τον    Θεό,    κοιμήθηκε    με    ειρήνη.

Απολυτίκιον. Ήχος   δ’.   Ταχύ   προκατάλαβε.      
Ως θείον γεώργιον, δικαιοσύνης καρπούς, πλουσίως  εξήνεγκας,   δι’ ενάρετου   ζωής,  Γεώργιε  Όσιε·   συ  γαρ   καθάπερ   φοίνιξ,   εν   ασκήσει βλαστήσας,   τρέφεις   τη   δωρεά   σου,   την   Χριστού   Εκκλησίαν·   όθεν αεί   ευχαρίστως,    τιμά    την   μνήμην   σου.

Κοντάκιον.   Ήχος   γ’.   Η   Παρθένος   σήμερον.  
Γεωργός πανάριστος, της εγκρατείας εγένου,   το   δοθέν   σοι   τάλαντον, ασκητικώς  επαυξήσας·  όθεν  σοι, η  επουράνιος  κληρουχία,  δίδοται,  ανθ’  ών   διήνυσας  Πάτερ   πόνων·   ο    Χριστός  γαρ   σε    δοξάζει,   όν  ίλεών   μοι   δίδου   Γεώργιε.

Μεγαλυνάριον.
Σπόρον  γεωργήσας   τον  μυστικόν,  στάχυν   αφθαρσίας,   συγκομίζεις   εν   ουρανώ·   δι’ ού  καμέ  θρέψον,   Γεώργιε   θεόφρον,   τον   εν   παθών πενίᾳ,    αεί  λιμώτοντα.

Saint Georgios the Malo

Saint George loved Christ wholeheartedly and followed the path of the lonely state, despite the fact that his parents wished to marry. Thus he practiced every kind of exercise and temperance, fasting and hardness, prayer, tears, study of the divine Scriptures and all other virtues to please God.

Christians appealed to him to enlighten and understand the goods of faith. However, seeing that there was a lot of people coming to him and not leaving him quiet in the work of prayer, he resorted to Mount Malevo in southern Laconia. There, after gathering around him a multitude of monks, they practiced in the silence of a chosen election vessel and illuminated all in practice and prayer. In fact, he gave each one the terms and the rules that he had to work on. Saint George cut down so much on virtue that he became famous and admired to the lords, even to the kings, to whom he wrote many letters in response to spiritual matters, and proclaiming them to rule the people of God with righteousness, goodness and charity.

The Savior and the end of his earthly life, three years before that, happened to him. And so, since he was theophilously and well polite, when the time came he suffered for a while. Then he summoned all who practiced on Mount Malev near him, blessed them and, having taught them how to be saved and pleased with God, he slept in peace.

Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.

As a divine georgian, fruitful fruit, richly eighteen, by virtuous life, Georgios Osièes; as a phoenix, in a burst, you feed your donation, the Christ Church; therefore, gladly, honor your memory.

Kontakion. Sound c '. The Virgin today.

A farmer of the outcast, of the courage of the beast, given to the talanton, ascetically increased; therefore to you, the heavenly cleansing, is given to the children of the painter of pain, Christ glorifies you, the sons of my father George.

Majesty.

Seed the farmer the secret, the ashes of incorruptibility, you harvest in heaven; for that reason let us live, George the theologian, the passionate penny, and the lioness.