Ο Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας ο Ράπτης εξ Ιωαννίνων

Ο   Άγιος    Νεομάρτυς    Ιωάννης γεννήθηκε στο χωριό  Τέροβο  Ιωαννίνων  από φιλόθεους και  ευσεβείς  γονείς.  Από  νωρίς  εγκαταστάθηκε στα  Ιωάννινα, όπου εξασκούσε το επάγγελμα  του  ράπτη.  Μετά  τον  θάνατο  των  γονέων του  ήλθε στην Κωνσταντινούπολη   επί    Πατριάρχου   Ιερεμίου   Α’   (1525 – 1545)   και   επί σουλτάνου   Σουλεϊμάν   του  Β’ (1520 – 1560).   Περικοσμούμενος   με   ψυχικές  και  σωματικές  αρετές  κίνησε  τον  φθόνο    των   Τούρκων,  οι  οποίοι    τον πίεζαν να γίνει Μουσουλμάνος. Ο  Ιωάννης όμως απέκρουε τις δελεαστικές   προτάσεις  των  Τούρκων  και  αποφάσισε   να   μαρτυρήσει  για  την    αγάπη   του   στον   Χριστό.   Έτσι   προσήλθε   στον   πνευματικό   του   και, αφού εξομολογήθηκε, δήλωσε τον πόθο του για το μαρτύριο. Ο πνευματικός όμως τον απέτρεψε  κατ’ αρχήν  και  έτσι  ο  Ιωάννης  ανέβαλε    την    εκτέλεση   της    αποφάσεώς  του.   Συγκινημένος  ύστερα  από  λίγο,  από  την    ανάμνηση   των    Παθών  του  Κυρίου  κατά  την   Μεγάλη  Πέμπτη,  προσήλθε  και  πάλι  στον πνευματικό   του   και   ζήτησε  την   ευχή  και  την  ευλογία  του  για     το    μαρτύριο.   Απετράπη   όμως   για   δεύτερη φορά από  τον  πνευματικό.  Εκείνος  επανήλθε εκ νέου με σταθερή απόφαση την επόμενη ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής και αφού   δήλωσε  ότι  είδε    όραμα,    κατά    το    οποίο   χόρευε  μέσα   σε   φλόγες   μεγάλης   φωτιάς, έλαβε από τον πνευματικό  του  την ποθούμενη ευλογία.    Μεταβαίνοντας  στο  εργαστήριό   του    είδε    να    έρχονται    κοντά  του    οι   Τούρκοι   που    τον  προέτρεπαν  να  αλλαξοπιστήσει,  οι  οποίοι  αυτή  τη  φορά   τον συκοφαντούσαν λέγοντας  ότι,  όταν  ήταν  στα  Τρίκαλα,   αρνήθηκε    τον Χριστό.  Ο  Νεομάρτυρας  τους  απάντησε  με  τα  εξής λόγια:   «Μη   γένοιτο  ποτέ   να   πάθω   τέτοια   εγκατάλειψη  από τον Θεό, ώστε   να   αρνηθώ  τον  Χριστόν   μου,   αλλά    εγώ   με  τον  Χριστό  μου  ζω   και   θέλω   να   ζήσω,   και  είμαι πρόθυμος   να   αποθάνω    γι’   Αυτόν».

Έτσι,    ο   Ιωάννης  αφού  περιφρόνησε  με  τους  λόγους του  τη  θρησκεία  του   Μωάμεθ,  άναψε  τον  θυμό  των  Τούρκων,  οι  οποίοι  μαινόμενοι  όρμησαν   εναντίων   του   και   αφού  τον   συνέλαβαν, τον οδήγησαν   στον κριτή.   Ομολογώντας και   ενώπιον   του   κριτού  τον   Χριστό,   παραδόθηκε   σε βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε με καρτερία. Στην συνέχεια τον οδήγησαν  στη  φυλακή  και  επειδή  εκείνος παρέμενε σταθερά αμετάθετος στην πατρώα   ευσέβεια   ομολογώντας   συνέχεια   το   Όνομα   του Χριστού,   καταδικάσθηκε    στον    δια    πυράς   θάνατο.

Ο   Πατριάρχης   Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας  Α’,   κατόρθωσε   με   πολλά χρήματα  να  επιτύχει  την  αναβολή  της  εκτελέσεως  για    λίγες    ημέρες.

Την Παρασκευή της Διακαινησίμου ο  Ιωάννης προσήχθη και  πάλι  ενώπιον του  κριτού, προ  του  οποίου  με  πνευματική   ανδρεία   επανέλαβε  ακλόνητος   τη  θερμή    ομολογία    της    πίστεώς   του   στον   Κύριο   και   Θεό   μας και    έψαλλε   το    «Χριστός   Ανέστη».   Τότε   τον   μαστίγωσαν   και  τον  έριξαν  στη  φωτιά,   που   είχε   αναφθεί   μπροστά   από   μία   τουρκική   οικία.   Οι   κάτοικοι  της  οικίας   αυτής,  επειδή  θεώρησαν  τα  γενόμενα    μπροστά    στην    οικία τους  ως    κακό    γι’   αυτούς   οιωνό,   διασκόρπισαν   και    τη    φωτιά   και   τους  κατακαίοντες  τον  Άγιο, δήμιους. Τότε  οι   δήμιοι,   αφού   παρέλαβαν  τον Άγιο  μισοκαμένο  και  ψάλλοντα διαρκώς   το   «Χριστός   Ανέστη»,   άναψαν εκτός   πόλεως   νέα   φωτιά,   στην  οποία  με  χαρά  πήδησε  ο  Ιωάννης.  Φιλομάρτυρες   Χριστιανοί,   για  να   απαλλάξουν    τον   Μάρτυρα    από   τις οδύνες της φωτιάς, πλήρωσαν τους δήμιους για   να   τον   αποκεφαλίσουν. Έτσι  τελειώθηκε   ο   Νεομάρτυς   Ιωάννης  στην Κωνσταντινούπολη,   το  έτος 1526.

Οι Χριστιανοί αγόρασαν αντί πολλών χρημάτων τα εκ της πυράς διασωθέντα   ελάχιστα  ιερά  λείψανα  του  Νεομάρτυρος και  τα  διεφύλαξαν   στον  πατριαρχικό  ναό.

Ο   Νεομάρτυρας   Ιωάννης   έγινε   πασίγνωστος   για   τα   θαύματά του σε ολόκληρο   το   Γένος.           
Η  μνήμη  του    στα  Ιωάννινα  τελείται  την Τρίτη  της    Διακαινησίμου    στο  ναό   της    Αγίας   Μαρίνας.

Απολυτίκιον.   Ήχος   γ’.   Θείας   πίστεως.  
Γόνος  κάλλιστος,  Ιωαννίνων,  κλέος  ένθεον,  της  Εκκλησίας,   ανεδείχθης Ιωάννη  πανεύφημε·  των    γαρ   Μαρτύρων  ζηλώσας  την  άθλησιν,   δια πυρός   τον   αγώνα   ετέλεσας· Μάρτυς ένδοξε,   Χριστόν   τον   Θεόν   ικέτευε, δωρήσασθαι    ημίν    το  μέγα    έλεος.

Κοντάκιον.   Ήχος   γ’.   Η  Παρθένος   σήμερον.   
Ως  τερπνόν   σε   φοίνικα,   Ιωαννίνων η πόλις, ευκλεώς βλαστήσασα, κατατρυφά   της   σης   δόξης·   πόθω   γαρ,   τω   του    Δεσπότου  λαμπρώς  αθλήσας, τέθυσαι,  ως  ολοκαύτωμα  τη  Τριάδι· δια τούτο Ιωάννη,   θαυμάτων   βρύεις, χάριν    αέναον.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις   της  Ηπείρου    θείος   βλαστός,  και  Νεομαρτύρων,  ακροθίνιον  ιερόν· χαίροις ο πηγάζων, ιάσεων την χάριν,   παμμάκαρ   Ιωάννη,   πιστών εδραίωμα.

St. John the New Martyr, Raptis of Ioannina

Saint John Neomartsy Ioannis was born in the village of Terovo, Ioannina, from hospitable and worthy parents. From early on he settled in Ioannina, where he practiced the profession of the sewing machine. After the death of his parents he came to Constantinople on Patriarch Ieremion I (1525 - 1545) and Sultan Suleiman II (1520 - 1560). Coupled with mental and physical virtues, he moved the envy of the Turks, who pushed him to become a Muslim. John, however, denied the tempting suggestions of the Turks and decided to bear witness to his love for Christ. So he came to his spiritual and, having confessed, declared his desire for martyrdom. The spiritualist, however, prevented him in principle, and so John suspended the execution of his decision. Excited after a moment, from the remembrance of the Lord's Passion on Good Thursday, he again came to his spiritual and asked for his blessing and blessing for martyrdom. But he was denied a second time by the spiritual. He resumed with a firm decision the next day of Good Friday, and after declaring that he saw a vision in which he was dancing in flames of great fire, he received from his spiritual the desired blessing. Going to his workshop, he saw the Turks coming to his resolve to change, who this time criticized him for saying that when he was in Trikala he denied Christ. The New Martyr replied with the following words: "Do not ever suffer such an abandonment from God to deny my Christ, but I live with my Christ and I want to live, and I am willing to die for Him."

Thus, after contempting the religion of Muhammad with his words, he lit up the anger of the Turks, who, blatantly, rushed against him and, after arresting him, led him to the judge. He also confessed to Christ, and he was delivered to torture, which he endured with patience. He then led him to prison, and because he remained firmly intact in the patriotic piety, confessing continuously the name of Christ, he was condemned to death by fire.

The Patriarch of Constantinople Ieremia I, with a lot of money, succeeded in postponing the execution for a few days.

On Friday, Diaconisimus, John was again brought before the judge, before whom he reiterated the warm confession of his faith to our Lord and God with spiritual prowess and chanted "Christ Risen". Then they ravaged him and threw him into the fire that had been fought in front of a Turkish home. The inhabitants of this house, because they regarded the generations in front of their home as evil for them, scattered the fire and the saints, the saints. Then the executioners, having received the Holy Half and constantly chanting "Christ Risen", lit up a new fire out of town, to which John joyfully jumped. Christian witnesses, to relieve the Witness from the blasts of fire, paid the demons to decapitate him. This was the end of the New Martyr John in Constantinople in 1526.

The Christians bought, instead of a lot of money, the pyramid-saved little sacred relics of the Neomartyr and kept them in the patriarchal temple.

The New Martyr John became famous for his miracles throughout the Gem.

His memory at Ioannina is celebrated on Tuesday at the Church of Agia Marina.

Apolyticus. Sound c '. Divine Faith.

The blessed beast, Ioannina, the clergy of the Church, you became John; we received the testimonies of the Martyrs who enforced the sport, by fire, the struggle of the one who was successful;

Kontakion. Sound c '. The Virgin today.

As a trench in a palm tree, Ioannina, the city, graciously bloomed, hath the glory of the glory; I desire the Glory of the Glory, the God of the Glory, as the holocaust of Triumph; for this Ioann, thou wilt find miracles,

Majesty.

Homer of Epirus unclean sprout, and Neomartyr, anasthorian sanctuary; rejoice the springs, glory the grace, thou shalt thou clothe John, loose ground.