Η Οσία Θεοδώρα η εν Θεσσαλονίκη

Η  Οσία   Θεοδώρα   από   νεαρή   ηλικία   ασπάσθηκε   το   μοναχικό   βίο   και ασκήθηκε στον αγώνα των μοναχικών αρετών, της υπακοής, της φιλαδελφίας και της παρθενίας,  αφού  εισήλθε σε μοναστήρι.  Πολλά χρόνια  μετά   την  οσιακή   κοίμησή   της,   ανοίχθηκε   ο   τάφος   της   για   να εναποτεθεί   σε   αυτόν   και   το   σκήνωμα   της  ηγουμένης της.   Τότε, με θαυμαστό   τρόπο,   «η  προ πολλού  νεκρά  κειμένη Θεοδώρα  τη  μητρί  [εννοεί   την   ηγουμένη]   ώσπερ   ζώσα,   συνέσφιγξεν  εαυτήν  τόπον  δούσα». Έκτοτε  το   τίμιο   λείψανο  της   Οσίας   Θεοδώρας   δεν   έπαυσε   να   επιτελεί ποικίλα   θαύματα.

Πρέπει  όμως  να  αναφέρουμε  ένα  ακόμη Συναξάρι,  το  οποίο  παραθέτει  ο   Σωφρόνιος   Ευστρατιάδης   με   βάση   το   Λαυριωτικό   Κώδικα   Ι 70 και    το  οποίο    δεν    εμφανίζει    καμιά    σύγκλιση    με    τα    ανωτέρω.

Η  Αγία   Θεοδώρα, σύμφωνα  με  αυτό  το  Συναξάρι,  ήταν   από   τη   νεανική της  ηλικία πόρνη, αλλά μετά την παρέλευση    αρκετών   ετών   μετανόησε. Διένειμε    την   περιουσία    της    στους   φτωχούς   και    εισήλθε   σε   ένα   βαθύ λάκκο αναμένοντας κάποια θεϊκή εντολή. Αφού διέμεινε εντός του ορύγματος   επί   πέντε  έτη   «προσκαρτερούσα   εν   νηστεία   και  προσευχή    και  γυμνότητι  σαρκός και  ταλαιπωρίᾳ»,    της    γνωστοποιήθηκε   με   αγγελικό  όραμα  η    συγχώρεση    των   αμαρτιών   της.   Στην  συνέχεια   έχτισε   ένα   μικρό  κελί,   όπου    εγκαταβίωσε   για   την   υπόλοιπη   ζωή   της,   ενώ   μετά   την κοίμησή   της   επιτέλεσε   πλήθος θαυμάτων. Ίσως  πρόκειται  περί  άλλης  ομωνύμου  εκ της  αυτής  πόλεως, περί  της  οποίας  όμως  οι  Συναξαριστές  σιωπούν.

Πρόσφατα,   εν   τούτοις,   αποδείχθηκε   ότι   τα   γλωσσικά   δεδομένα   του Συναξαρίου   της   5^ης   Απριλίου   συγκλίνουν   με  αυτά   του   Βίου   και   της Διηγήσεως   για   τη   μετακομιδή   του   λειψάνου   της   Οσίας   Θεοδώρας  της Μυροβλύτιδος († 29  Αυγούστου).  Επιπλέον,   εντοπίσθηκαν  και  εσωτερικά στοιχεία  του  Συναξαρίου,  που  καταδεικνύουν    τη    νοηματική  σχέση  του  με   τα    δύο   κείμενα  του   Γρηγορίου κληρικού  και  την    εξάρτησή  του  από    αυτά, γεγονός που  οδηγεί  στην  ανεπιφύλακτη  ταύτιση  της  Οσίας  Θεοδώρας    του   Συναξαρίου   με   την   Οσιομυροβλύτιδα   Θεοδώρα.     
Ένα,   επίσης,   σοβαρό   πρόβλημα   που   συνδέεται   με   την   ταύτιση   ή   τον διαχωρισμό των δυο ομωνύμων Οσίων είναι το υμνογραφικό και συγκεκριμένα ο Κανόνας προς τιμήν της  Οσίας  Θεοδώρας, που  αποδίδεται στη γραφίδα του Οσίου  Ιωσήφ   του Υμνογράφου.   Ο  Κανόνας  αυτός,  ο   οποίος αντλεί από το   Συναξάρι  της   5^ης   Απριλίου,   επιγράφεται   σε ένα   μεγάλο   υμνογράφο   της  Εκκλησίας,   ο οποίος διέμεινε και  στη  Θεσσαλονίκη και  συνέγραψε Κανόνες προς τιμήν  αρκετών  Θεσσαλονικέων  Αγίων,  αλλά κοιμήθηκε σύμφωνα  με  την    επικρατούσα  άποψη  το  έτος   886 μ.Χ.,  δηλαδή   έξι   χρόνια   πριν από  την  κοίμηση  της  Οσίας  Θεοδώρας  της Μυροβλύτιδος. Η  μοναδική  απάντηση  που    μπορεί  να  δοθεί  στο  σοβαρό    αυτό   πρόβλημα,   το   οποίο   παραμένει   ανοικτό,   είναι η   απόδοση   του    Κανόνος  σε κάποιο  μαθητή   του,   πιθανότατα  τον Θεοφάνη  τον Σικελό, πολλοί  Κανόνες του  οποίου, όπως  έχει διαπιστωθεί  από  την  έρευνα,  φέρουν  στην  ακροστιχίδα  τους  το   όνομα  του    Ιωσήφ.

The Ossia Theodora or Thessaloniki

Osia Theodora, from a young age, embraced the lonely life and was brought into the struggle of lonely virtues, obedience, philandlery and virginity, after entering a monastery. Many years after her holocaust, her grave was opened to lay therein the relic of her abbot. Then, in a miraculous way, "the long-dead Theodora the Mother [means the Abbot] who lived, joined Himself in a place of praise." Since then, the honorable relic of Oisia Theodora has ceased to perform various miracles.

However, we must mention another Synaxari, cited by Sofronios Eustratiadis based on the Lariot I Code 70 and which does not show any convergence with the above.

Agia Theodora, according to this Synaxari, was a prostitute from her youth, but she repented after several years. We distributed the fortune to the poor and entered a deep pit while waiting for some divine command. Having been in the trench for five years, "fasting in fasting and prayer and nude flesh and suffering," her forgiveness of her sins was communicated to her with angelic vision. She then built a small cell where she stayed for the rest of her life, and after she had spent a lot of miracles. Perhaps this is another homonym from the same city, about which the Synagogues are silent.

Recently, however, it has been shown that the linguistic data of the Synagogue of 5 April converge with those of the Life and the Narrative for the transfer of the relic of Oisia Theodora of Myrovlidis († 29 August). In addition, internal elements of the Synagogue were also identified, which demonstrate the relationship between the two texts of the Gregory clergy and their dependence on them, which leads to the unreserved identification of Oia Theodora of Synaxari with Osymolyblitis Theodora.

One serious problem associated with the identification or separation of the two homonymous Osians is the hymnographic one, namely the Canon in honor of Oia Theodora, attributed to the St Joseph's Stamp of the Hymnographer. This Rule, which draws from the Synacry of April 5, is inscribed on a great hymnographer of the Church, who also resided in Thessaloniki and wrote Canons in honor of several Saints of Thessalonica, but slept according to the prevailing view in the year 886 AD , six years before the death of Oisia Theodora of Myrovlidis. The only answer that can be given to this serious problem, which remains open, is the rendering of Cannos to a student, most probably Theophanes Sicilus, many of whose Rules, as found in the research, name of Joseph.