Ο Όσιος Ιωάννης ο Φιλόσοφος εκ Γεωργίας

Ο  Όσιος    Ιωάννης   (Σκιαβτέλι)  έζησε  μεταξύ  του  12^ου   και    13^ου   αἰῶνα   μ.Χ.  στη   Γεωργία.   Σπούδασε   Θεολογία,   φιλοσοφία   και  ιστορία στην ακαδημία του Γελατά (βόρεια Γεωργία). Έπειτα έγινε μοναχός   και   για   πολλά    χρόνια   ασκήτεψε   στο   περίφημο μοναστήρι   του  Μπάρτζια    (νότια  Γεωργία),  σε  ένα   απομονωμένο  κελί.    Εκεί    ο  Όσιος  Ιωάννης έζησε μία  αυστηρή  ασκητική   ζωή, συνεχώς   αφιερωμένος   σε   θεολογικές  αναζητήσεις  δια  της  προσευχής   και   εντρύφησε   στην   ερμηνεία   της   Αγίας    Γραφής.   Μετά   από   συνεχείς   πνευματικές   προσπάθειές   του   κατόρθωσε   να  φθάσει  σε  ένα  υψηλό βαθμό πνευματικής τελειώσεως και   δέχθηκε   το χάρισμα του  λόγου,  το  οποίο φανερώθηκε  στην ποιητική του δημιουργικότητα.

Στο   μοναστήρι  του  Μπάρτζια,  κατά  τα  έτη  1210 – 1214,  ο  Όσιος  Ιωάννης   έγραψε   μία αξιοσημείωτη ωδή, υπό τον τίτλο   «Δούλος Χριστού»,   στην  οποία   σκιαγραφείται  η  εικόνα  του   Χριστιανού,  που  είναι  πιστός στους    Κανόνες   της   Αγίας   Ορθοδόξου   Εκκλησίας.   Στο έργο αυτό ο μοναχός αυτοαποκαλείται συχνά περιπλανώμενος και δούλος Χριστού.   Μεγάλο   μέρος  της  ωδής  αφιερώνεται  στον  Γεωργιανό αυτοκράτορα  Άγιο  Δαβίδ  Γ’, τον  Αποκαταστάτη   († 26  Ιανουαρίου)   και    στην   Γεωργιανή  αυτοκράτειρα   Ταμάρα    τη  Μεγάλη   († 1  Μαΐου  και  Κυριακή  των Μυροφόρων).

Η  θεολογική  σημασία  της  ωδής   «Δούλος  Χριστού»,  είναι  ειδικά  εμφανής  σε εκείνους  τους  στίχους,  όπου  ο  ποιητής  αφιερώνει  προσευχές  στο  Όνομα  της   Υπεραγίας   Τριάδος   για    να    ευχαριστήσει   τη    Θεία   Παντοδυναμία   και    τη  Θεία   Πρόνοια,   που χάρισε   στους   ανθρώπους   το   Μυστήριο   της   Θείας   Οικονομίας. Μιλώντας  για  την  σειρά  της δημιουργίας του  κόσμου  από  τον   Θεό,   ο Όσιος   Ιωάννης   γράφει,   σε   αντιστοιχία με τα έργα του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, σχετικά με τις Θείες και Εκκλησιαστικές Ιεραρχίες.        
Ο  Όσιος  Ιωάννης  κοιμήθηκε  σε  βαθύ  γήρας  με  ειρήνη.

Saint John the Philosopher of Georgia

Saint John (Skavtelli) lived between the 12th and 13th century AD. in Georgia. He studied Theology, philosophy and history at the Gelatta Academy (northern Georgia). Then he became a monk and for many years practiced at the famous Bertzia (southern Georgia) monastery, in an isolated cell. There St. John lived a strict ascetic life, constantly devoted to theological quests through prayer, and encouraged the interpretation of the Bible. After his constant spiritual efforts he managed to reach a high degree of spiritual completion and accepted the charisma of speech, which was manifested in his poetic creativity.

In the monastery of Barthia, in the years 1210-1214, Saint John wrote a remarkable oath, under the title "Sultan of Christ," in which the image of the Christian, who is faithful to the Rules of the Holy Orthodox Church, is outlined. In this work the monk often calls himself a wanderer and slave of Christ. Much of the conspiracy is dedicated to the Georgian Emperor Saint David III, the Reconstructor († 26 January) and the Georgian Empress Tamara the Great († 1 May and the Myriform Sunday).

The theological significance of the conspiracy of the "Servant of Christ," is especially evident in those verses where the poet dedicates prayers to the Name of the Supreme Trinity to please the Divine Almighty and Divine Providence, which has given people the Mystery of Divine Economy. Speaking of the order of creation of the world by God, Saint John writes, in correspondence with the works of St. Dionysios of Areopagite, about the Divine and Ecclesiastical Hierarchies.

Saint John slept in deep old age in peace.