Οι Άγιοι Λεωνίδης, Βασίλισσα, Γαλήνη ή Γαληνή, Θεοδώρα, Καλλίδα, Νίκη, Νουνεχία και Χάρισσα οι Μάρτυρες

Οι   Άγιοι    αυτοί    Μάρτυρες  άθλησαν   στην   Κόρινθο    κατά  τις  ημέρες  του   Πάσχα    επί    αυτοκράτορος   Δεκίου  (249 – 251   μ.Χ.).

Ο Άγιος Λεωνίδης ήταν «έξαρχος» πνευματικού  χορού,  δηλαδή  ηγούμενος   κύκλου   μαθητών   του   Κυρίου.   Συνελήφθη   στην Τροιζηνία   της Πελοποννήσου  κατά  τις  ημέρες  της  Μεγάλης  Εβδομάδος  και  οδηγήθηκε   στην   Κόρινθο.   Η   Νουνεχία   και   η Βασίλισσα,   η   μητέρα   της  Νουνεχίας, η   Γαληνή,  η  Θεοδώρα, η  Καλλίδα,    η  Νίκη   και  η  Χάρισσα  οδηγήθηκαν  και αυτές  στην  Κόρινθο,    στον   ηγεμόνα    Βενούστο.

Εκεί   ο  ηγεμόνας   επιχείρησε   με  δελεάσματα   στην   αρχή,   αλλά   και με απειλές   στην    συνέχεια,  να   πείσει    τον    Άγιο   Λεωνίδη  και   τις επτά   γυναίκες   να   αρνηθούν   την   πίστη   τους   στον   Χριστό.   Οι Μάρτυρες   όμως  έμειναν   ακλόνητοι.   Ο   Βενούστος,   διαπιστώνοντας ότι   ο  Άγιος   Λεωνίδης  έμενε   σταθερός   στην   πίστη    του  στον  Χριστό,  διέταξε  να   τον   κρεμάσουν   ψηλά    και   να  του  καταξεσκίσουν  το  σώμα με  αιχμηρά  όργανα.  Στη  συνέχεια  έδωσε εντολή  να   βυθίσουν   το   νεκρό   σώμα   του  Μάρτυρος   στην   παραλία του   Κορινθιακού  μαζί  με  τις  Αγίες.  Και  ενώ  οι  Αγίες  Μάρτυρες  οδηγούνταν    από  τους δημίους  για  να  ριχθούν  στο  βυθό  της θάλασσας,  λέγεται  ότι  η  Αγία Χάρισσα   έψαλλε,   όπως   άλλοτε   η Προφήτιδα  Μαριάμ με αφορμή  τον καταποντισμό των Αιγυπτίων, λέγοντας:   «Ένα   μίλι   έτρεξα,   Κύριε,  και   στράτευμα  με   καταδίωξε, και   δεν   Σε   αρνήθηκα,   Κύριε,   σώσε    μου   το  πνεύμα».   Αλλά  και  όταν   τις   επιβίβασαν στο πλοίο,  συνέχισαν  να  ψάλλουν  την  ωδή, μέχρι  που  ανοίχθηκαν  μέσα  στη   θάλασσα.  Εκεί  τους  έδεσαν  όλους με πέτρες  και  τους  έριξαν  στο  βυθό  της  θάλασσας.  Οι  Άγιοι  εισήλθαν  στη   ζωή  του  Παραδείσου  την  ημέρα  του  Μεγάλου Σαββάτου.  
Τα   ιερά   λείψανα   αυτών   ανευρέθηκαν   το   έτος   1917,   όταν   σε ευσεβείς   Επιδαύριους   υποδείχθηκε  σε  όραμα   που   να  σκάψουν,   για να βρουν τον  ιερό θησαυρό.  Στο  σημείο  εκείνο  ανευρέθηκε σαρκοφάγος, εντός  της  οποίας βρισκόταν   τα  επτά   ιερά   λείψανα  των Αγίων   γυναικών   και   άλλη   σαρκοφάγος   εντός   της   οποίας   υπήρχε το ιερό   λείψανο  του   Αγίου   Μάρτυρος   Λεωνίδου.   Αμέσως   οι  ευσεβείς κάτοικοι   ανήγειραν επί τόπου   ναό   αφιερωμένο  στον  Άγιο,  εντός    του    οποίου   έθεσαν    τη    σαρκοφάγο    με    τα    ιερά   λείψανα.

Agioi Leonidis, Queen, Galini or Galeni, Theodora, Kalidlis, Niki, Nouvechia and Harissa the Witnesses

These Saints Witnesses practiced in Corinth during the Easter days on emperor Decius (249-251 AD).

Saint Leonidas was an "exarchate" of spiritual dance, the abbot of a student circle of the Lord. He was arrested at Troizina in the Peloponnese during the days of the Holy Week and was taken to Corinth. Nunheia and the Queen, the mother of Nunechia, Galeni, Theodora, Kalidia, Niki and Harissa, were also led to Corinth, the prince Benutos.

There, the ruler attempted, in the beginning and with threats, to persuade Saint Leonidis and the seven women to refuse their faith in Christ. The Witnesses, however, remained firm. Venerous, seeing that Saint Leonidis remained firm in his faith in Christ, ordered him to hang him up and sack his body with sharp instruments. He then instructed to sink the dead body of the Martyr in the Corinthian beach along with the Saints. And while the Holy Martyrs were led by the Creeds to be thrown to the bottom of the sea, it is said that Agia Harissa, as Prophet Maryam repeatedly spoke on the occasion of the overwhelming of the Egyptians, said: "I ran a mile, Lord, and my army pursued me, and I have not refused you, O Lord, save my spirit. " But even when they boarded the ship, they continued to chant the oath until they opened up into the sea. There they tied them all with stones and threw them to the bottom of the sea. The Saints entered the life of Paradise on the Great Sabbath day.

These sacred relics were found in 1917, when in a respectable Epidaurus they were nominated to a vision to dig to find the sacred treasure. At that point, a sarcophagus was found, within which there were the seven holy relics of Saints and another sarcophagus in which was the holy relic of Saint Martyr Leonidou. Immediately the godly inhabitants built a temple dedicated to the Saint, in which they placed the sarcophagus with the sacred remnants.