Ο Άγιος Μαρτίνος πάπας Ρώμης

Ο  Άγιος  Μαρτίνος,  Επίσκοπος Ρώμης, γεννήθηκε στο  Τόδι  της  Ομβρικής   της    Κεντρικής  Ιταλίας.  Ανήλθε  στον    επισκοπικό   θρόνο  της  Ρώμης  σε  μία εποχή, κατά την οποία την Εκκλησία τάρασσε η αίρεση  των   Μονοθελητών.   Η   Εκκλησία  της  Κωνσταντινουπόλεως είχε  τότε   εμπλακεί   στην   αίρεση   αυτή.   Ο   Άγιος   Μαρτίνος συγκάλεσε   Σύνοδο   στο   ναό   του   Σωτήρος   Λατερανού,    το    έτος  649  μ.Χ.,  η  οποία  καταδίκασε   τον     Μονοθελητισμό,   ο   δε   Όρος   αυτής  ήταν   επέκταση   της   διδασκαλίας   της   Δ’   Οικουμενικής  Συνόδου.   Η  Σύνοδος   ψήφισε   επίσης,   και   είκοσι   αναθεματισμούς κατά  των  αιρετικών   και   των   αρχηγών   τους,   ενώ   καταδίκασε   εκτός των άλλων τους  μονοθελητές Πατριάρχες της  Κωνσταντινουπόλεως  Σέργιο  και   Πύρρο,   συνεργάτες  του   Ηρακλείου και   τον   Πατριάρχη   Κωνσταντινουπόλεως   Παύλο   Β’.   Σημαντικό ρόλο στις   διεργασίες   της   Συνόδου   διαδραμάτισε   και   ο   Άγιος Μάξιμος   ο   Ομολογητής.

Ο  Άγιος  Μαρτίνος   ανέπτυξε   μεγάλη δραστηριότητα για την  εφαρμογή  των  αποφάσεων   της   Συνόδου   αυτής   στη  Δύση   και Ανατολή.   Είχε διατελέσει παπικός αποκρισάριος στην Κωνσταντινούπολη και δεν ήταν πρόσωπο ευχάριστο  στον  αυτοκράτορα   Κώνσταντα  Β’ (641 – 668  μ.Χ.),  ο οποίος  ήταν ομόφρονας με τους αιρετικούς   και   διέταξε   τον   έξαρχο   της    Ιταλίας    Ολύμπιο   να μεταβεί στη Ρώμη και να φέρει αιχμάλωτο τον Άγιο στην Κωνσταντινούπολη. Η  διαταγή όμως έμεινε ανεκτέλεστη, διότι ο  Ολύμπιος   επαναστάτησε  κατά  του  αυτοκράτορα    και    μετά    από   δύο    έτη   σκοτώθηκε    στη    Σικελία,  μαχόμενος  ενάντια  στους  Άραβες,   το    έτος    652    μ.Χ.      
Ο   νέος   βυζαντινός   διοικητής   της   Ιταλίας   Θεόδωρος,   συνέλαβε τελικά   το   έτος   653   μ.Χ.   τον   Άγιο   Μαρτίνο    και    απέστειλε    αυτόν,  ασθενή  και   κλινήρη,   στην   Κωνσταντινούπολη.   Εκεί δικάσθηκε υπό της   συγκλήτου   ως  συνωμότης,   καθαιρέθηκε   σε  τελετή, κατά την οποία διέρρηξαν  τα  ιερατικά του  άμφια,  και  εξορίσθηκε   στη    Χερσώνα  της  Κριμαίας,   όπου    και  πέθανε    το   έτος 655   μ.Χ.

Απολυτίκιον.   Ήχος  γ’.   Θείας   πίστεως.               
Θείοις  δόγμασι,  της  ευσέβειας,  υπεστήριξας,  την  Εκκλησίαν, ω  Μαρτίνε   Ιεράρχα   θεόσοφε·   τον   γαρ   Χριστόν   διπλούν   όντα   ταις φύσεσιν,   ομολογήσας   την   πλάνην  κατῄσχυνας.   Πάτερ   Όσιε, Χριστόν   τον   Θεόν   ικέτευε,    δωρήσασθαι    ημίν    το   μέγα    έλεος.

Κοντάκιον.   Ήχος    πλ. δ’.   Τη    υπερμάχω.

Ως    Ιεράρχης    των  αρρήτων  και  διδάσκαλος

Θεολογίας    αληθούς    εκφάντωρ  πέφηνας

Και    ανέβλυσας   Μαρτίνε    δογμάτων  ρείθρα·

Τον  Χριστόν   γαρ    εν    δυσί  τελείαις  φύσεσι

Και   θελήσεσι   πανσόφως   εδογμάτισας      
Τοις    βοώσί   σοι,   χαίροις  Πάτερ πανόλβιε.

Μεγαλυνάριον.
Λόγω και σοφία πνευματική, Μαρτίνε εμπρέπων, καθαιρείς Μονοφυσιτών, την αίρεσιν Πάτερ, και διωγμούς υπέστης, ως φύλαξ αληθείας,  ακαταμάχητος.

St. Martin's Pope of Rome

Saint Martine, Bishop of Rome, was born in Tomb of Ombre, Central Italy. He ascended to the episcopal throne of Rome at a time when the Church was shaking the monotheist heresy. The Church of Constantinople was then involved in this heresy. Saint Martin summoned a Synod at the church of Savior Lateran, in the year 649 AD, which condemned Monothelitism, and the Term was an extension of the teaching of the Fourth Ecumenical Synod. The Synod also voted twenty austerities against the heretics and their leaders, condemning among other things the monastic Patriarchs of Constantinople Sergio and Pyrro, Heraklion's associates and Patriarch of Constantinople Paul II. An important role in the process of the Synod was played by Saint Maximos the Confessor.

Saint Martin has been very active in implementing the decisions of this summit in the West and East. He had been a papal devotee in Constantinople and was not pleased with Emperor Constance II (641-668 AD), who was congenial with the heretics and ordered the exile of Italy Olympius to go to Rome and carry the captivity of the Holy to Constantinople. But the order was left unfinished because Olympius revolted against the emperor and after two years he was killed in Sicily, fighting against the Arabs, in 652 AD.

The new Byzantine commander of Italy, Theodore, eventually seized the year 653 AD. Saint Martine and sent him, patient and bed-bed, to Constantinople. There he was tried by the conspirator as a conspirator, deposed at a ceremony in which he broke his priestly vestments, and was exiled to the Crimean Peninsula where he died in 655 AD.

Apolyticus. Sound c '. Divine Faith.

Divine doctrine, piousness, supplication, the Church, Martyr Hierarchy the theosophist; Christ Christ duplicate the beings of nature, confessing the fallacy of atonement. Father Ossie, Christ the God begged, the gift of great mercy was given.

Kontakion. Sound flat d '. I'm overwhelmed.

As Hierarch of the Aristotle and Master

Theory of true vaporetto

And rejoice Martine's dogged kennels;

Christ is in a difficult condition

And you wanted to be thankful

Your beggars, good-hearted Father Panellie.

Majesty.

Because of the spiritual wisdom, Martine the bearers, you make Monophysites, the heresy Father, and the persecutions suffered, as a guard of truth, irresistible.