Ο Όσιος Γερόντιος ο Κανονάρχης

Ο  Όσιος  Γερόντιος  έζησε  κατά  τον  14^ο  αιώνα  μ.Χ.  και  ασκήτεψε  στη  Λαύρα των  Σπηλαίων  του  Κιέβου,  όπου  του   είχε  ανατεθεί  το  διακόνημα  του Κανονάρχου.  Διακρίθηκε  για  τον  ασκητικό  του  βίο  και  την  υπακοή  του.
Ο  Όσιος  Γερόντιος  κοιμήθηκε  με  ειρήνη  και  ενταφιάσθηκε  στη  Λαύρα  του Κιέβου.

Saint Gerontius the Canonarch

Saint Gerontius lived in the 14th century AD. and ascended to the Lavra of the Caves of Kiev, where he was commissioned by the canon of Canonarchos. He was distinguished for his ascetic life and obedience.

Saint Gerontius slept in peace and was buried in the Lavra of Kiev.

Ο Όσιος Ιωάννης ο Φιλόσοφος εκ Γεωργίας

Ο  Όσιος  Ιωάννης (Σκιαβτέλι)  έζησε  μεταξύ  του  12^ου και  13^ου αἰῶνα μ.Χ.  στη Γεωργία. Σπούδασε Θεολογία, φιλοσοφία και ιστορία στην ακαδημία του Γελατά (βόρεια Γεωργία). Έπειτα έγινε μοναχός και για πολλά  χρόνια ασκήτεψε στο περίφημο μοναστήρι του  Μπάρτζια  (νότια  Γεωργία),  σε  ένα απομονωμένο  κελί.  Εκεί  ο  Όσιος  Ιωάννης έζησε μία  αυστηρή  ασκητική ζωή, συνεχώς αφιερωμένος σε θεολογικές  αναζητήσεις  δια  της  προσευχής και εντρύφησε στην ερμηνεία της Αγίας Γραφής. Μετά από συνεχείς πνευματικές προσπάθειές του κατόρθωσε να  φθάσει  σε  ένα  υψηλό  βαθμό πνευματικής τελειώσεως και  δέχθηκε το χάρισμα του  λόγου,  το  οποίο φανερώθηκε  στην  ποιητική  του  δημιουργικότητα.

Στο  μοναστήρι  του  Μπάρτζια,  κατά  τα  έτη  1210 – 1214,  ο  Όσιος  Ιωάννης έγραψε μία αξιοσημείωτη ωδή, υπό τον τίτλο «Δούλος Χριστού», στην  οποία σκιαγραφείται  η  εικόνα  του  Χριστιανού,  που  είναι  πιστός  στους  Κανόνες της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στο έργο αυτό ο μοναχός αυτοαποκαλείται συχνά περιπλανώμενος και δούλος Χριστού. Μεγάλο μέρος  της  ωδής  αφιερώνεται  στον  Γεωργιανό  αυτοκράτορα  Άγιο  Δαβίδ  Γ’, τον  Αποκαταστάτη († 26  Ιανουαρίου) και  στην  Γεωργιανή  αυτοκράτειρα Ταμάρα  τη  Μεγάλη  († 1  Μαΐου  και  Κυριακή  των  Μυροφόρων).

Η  θεολογική  σημασία  της  ωδής  «Δούλος  Χριστού»,  είναι  ειδικά  εμφανής  σε εκείνους  τους  στίχους,  όπου  ο  ποιητής  αφιερώνει  προσευχές  στο  Όνομα  της Υπεραγίας Τριάδος για  να  ευχαριστήσει τη  Θεία Παντοδυναμία και  τη Θεία Πρόνοια, που χάρισε στους ανθρώπους το Μυστήριο της Θείας Οικονομίας. Μιλώντας  για  την  σειρά  της  δημιουργίας  του  κόσμου  από  τον Θεό, ο Όσιος Ιωάννης γράφει, σε αντιστοιχία με τα έργα του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, σχετικά με τις Θείες και Εκκλησιαστικές Ιεραρχίες.        
Ο  Όσιος  Ιωάννης  κοιμήθηκε  σε  βαθύ  γήρας  με  ειρήνη.

Saint John the Philosopher of Georgia

Saint John (Skiavteli) lived between the 12th and 13th centuries AD in Georgia. He studied Theology, Philosophy and History at Gelatas Academy (Northern Georgia). He then became a monk and for many years lived in a secluded cell in the famous monastery of Bardzia (southern Georgia). There, Saint John lived a rigorous ascetic life, constantly devoted to theological pursuits of prayer and encouraged the interpretation of the Bible. After constant spiritual efforts he was able to reach a high degree of spiritual perfection and accepted the gift of speech, which was manifested in his poetic creativity.

In the monastery of Bardzia, in the years 1210 - 1214, Saint John wrote a remarkable ode, entitled "The Slave of Christ", which depicts the image of the Christian, who is faithful to the Canons of the Holy Orthodox Church. In this work the monk often calls himself a wanderer and servant of Christ. Much of the ode is dedicated to the Georgian Emperor Saint David III, the Restorant († January 26) and to the Georgian Empress Tamara the Great († May 1 and Sunday of the Myrrh-bearers).

The theological significance of the "Servant of Christ" ode is especially evident in those verses where the poet dedicates prayers to the Name of the Supreme Trinity to thank the Divine Omnipotence and Divine Providence, which gave people the mystery of the Divine Economy. Speaking about the order in which God created the world, Saint John writes, in correspondence with the works of Saint Dionysius the Areopagite, about the Divine and Ecclesiastical Hierarchies.

Saint John slept in peace in old age.

Ο Όσιος Ευλόγιος ο δια Χριστόν Σαλός

Ο  Όσιος Ευλόγιος γεννήθηκε  στην  Γεωργία  και  έζησε  κατά  τους  χρόνους της  βασίλισσας Ταμάρα (1184 – 1213).  Επειδή  αγαπούσε  τον  Θεό  και  την μοναχική  πολιτεία,  έγινε  μοναχός. Ο   Θεός  ευλόγησε  την  πνευματική  του προσπάθεια και τη  σαλότητά  του  και  του  χάρισε  το  προορατικό  χάρισμα.

Μαζί με τον Όσιο Ιωάννη τον Φιλόσοφο, ακολούθησε την βασίλισσα Ταμάρα στη μάχη εναντίων του σουλτάνου Ρούκν – έντ – Διν στο Μπασιάνη,  το  έτος  1203.

Ο  Γεωργιανός στρατός, καθοδηγούμενος  από  τον  βασιλέα  Δαβίδ  Σοσλάν, έφθασε στο μοναστήρι του Μπάρτζια, όπου οι Όσιοι Ευλόγιος  και  Ιωάννης, μαζί με την βασίλισσα, προσευχήθηκαν για την νίκη των Χριστιανών. Κατόπιν, οι Γεωργιανές δυνάμεις μεταφέρθηκαν στο Μπασιάνι, όπου βρισκόταν ο  σουλτάνος  με  τον  στρατό  του,  που  τον  αποτελούσαν  400.000 στρατιώτες.  Η  βασίλισσα,  στην  συνοδεία  της  οποίας  ήταν και  οι  Όσιοι, κατέλυσε  κοντά  στο  χωριό  Κόζρχε  και  εκεί  σταμάτησε, ενώ  η  προσευχή  της ήταν  αδιάλειπτη.

Μία ημέρα, ενώ οι Όσιοι Ευλόγιος και  Ιωάννης ήταν μαζί με την βασίλισσα,  ο  Όσιος  Ευλόγιος  κοίταξε  ψηλά,  μετακινήθηκε  από  την  θέση του και βγήκε  από  την  σκηνή  φωνάζοντας:  «Ιδού  η  Χάρη  του  Κυρίου!»  και ανηφόρισε προς την κορυφή ενός λόφου. Ο Όσιος  Ιωάννης, που είχε παραμείνει  με  την  βασίλισσα,  είπε:  «Ο  σαλός  είχε  ένα  όραμα  και  νομίζω  ότι ήταν  καλό».  Φέρνοντας  εκ  των  υστέρων  στη  μνήμη  αυτή  την  ημέρα  και  ώρα, προκύπτει  ότι  εκείνη  σκριβώς  την  στιγμή  οι  Γεωργιανοί  πολεμιστές  είχαν κατατροπώσει τον στρατό του σουλτάνου, που ήταν δέκα φορές μεγαλύτερος.      
Ο  Όσιος  Ευλόγιος  κοιμήθηκε  με  ειρήνη.

The Blessed One by Christ Salos

Saint Blessed was born in Georgia and lived in the time of Queen Tamara (1184 - 1213). Because he loved God and the lonely state, he became a monk. God blessed his spiritual effort and his salvation and bestowed on him a proactive gift.

Together with Saint John the Philosopher, he followed Queen Tamara in the battle against Sultan Rukn - ed - Din in Basian in the year 1203.

The Georgian army, led by King David Soslan, arrived at the monastery of Bardzia, where Saints Blessed and John, together with the queen, prayed for the victory of the Christians. The Georgian forces then moved to Basiani, where the Sultan was with his army of 400,000 troops. The queen, accompanied by the Saints, settled near the village of Kozhre and stopped there, and her prayer was uninterrupted.

One day, while Saints Blessed and John were with the queen, Saint Blessed looked up, moved out of his seat, and exited the stage shouting, "Behold, the grace of the Lord!" and climbed to the top of a hill. Saint John, who had stayed with the queen, said: "The saloon had a vision and I think it was good." Looking back at this day and time, it turns out that just at that moment the Georgian warriors had overthrown the Sultan's army, which was ten times larger.

Saint Blessing slept in peace.

Ο Άγιος Υπάτιος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Γαγγρών

Ο Άγιος  Ιερομάρτυς  Υπάτιος   ήταν   Επίσκοπος   Γαγγρών   κατά   τους  χρόνους   του   αυτοκράτορος   Μεγάλου   Κωνσταντίνου   και   έλαβε μέρος   στην   Α’   Οικουμενική  Σύνοδο,  η  οποία  συνήλθε  το  έτος   325 μ.Χ.,   στη    Νίκαια   της   Βιθυνίας.   Διακρίθηκε   για   την   πιστότητά   του    στα    ορθόδοξα  δόγματα  και    την   σφοδρή   πολεμική   του    κατά των  δυσσεβών   αιρετικών   και   μάλιστα  των   Αρειανών.   Η   στάση   του   αυτή   εξήγειρε  τους   πληγέντες    Νοβατιανούς,   οι   οποίοι  ζητούσαν  με  κάθε  τόπο  την  εξόντωσή  του.  Για  τον  σκοπό  αυτό  το έτος   326   μ.Χ. πλήρωσαν κάποιους  ειδωλολάτρες, οι  οποίοι  σε  κρημνώδη   περιοχή  επιτέθηκαν  κατά  του  Αγίου  με  ξύλα  και  πέτρες  και  τον  άφησαν   μισοπεθαμένο. Πριν   ξεψυχήσει,   μία  εκ   των φανατικών   αιρετικών   γυναικών    τον    θανάτωσε    δια    λίθου.
Έτσι   ο  Άγιος  Υπάτιος   μαρτύρησε   και   κληρονόμησε   την   Βασιλεία  της   Τριαδικής   Θεότητος.

Απολυτίκιον.   Ήχος   δ’.   Ταχύ   προκατάλαβε.    
Οσίως  ιέρευσας, τω επί πάντων  Θεώ,  και  πρόεδρος  ένθεος, της  Εκκλησίας   Γαγγρών,   εδείχθης  Υπάτιε·  όθεν  θαυματουργίαις, διαλάμπων  ποικίλαις,   σύνθρονον  τω  Τεκόντι,  τον  Υιόν  ωμολόγεις,  δι' όν    και    χαίρων    ήθλησας,   Ιερομάρτυς  ένδοξε.

Κοντάκιον.   Ήχος   πλ. β’.   Την   υπέρ   ημών.       
Την ζωοποιόν, τελέσας  ιερουργίαν, και των δωρεών, το τάλαντον  επαύξησας, ως θυσία προσήχθης, και κάρπωμα  ένθεον,   δι’   αθλήσεως Υπάτιε,   τω    δοξάσαντι    τον   βίον σου,  τοις  αρρήτοις  Πάτερ  θαύμασιν.    Αυτόν   δυσώπει    αεί,    υπέρ  πάντων  ημών.

Μεγαλυνάριον.
Ομοουσιότητος του Πατρός, και Υιού  παμμάκαρ,  χρηματίζων κήρυξ λαμπρός,   αθλήσει   σφραγίζεις,  τον θαυμαστόν  σου  βίον,  Υπάτιε  θεόφρον,   Γαγγρών   ο  πρόεδρος.

Saint Hypati the Holy Martyr Bishop of Gangers

Saint Hieromarty the Great was Bishop of Gangers during the reign of Emperor Grand Constantine and took part in the First Ecumenical Council, which met in 325 AD, in Nicaea, Bithynia. He was distinguished for his loyalty to Orthodox doctrines and his fierce battle against the dishonest heretics and indeed the Arians. This attitude evoked the injured Nobatians, who were demanding their extermination in every place. For this purpose, the year 326 AD. they paid for some idolaters who, in a crystalline area, attacked the Saint with wood and stones and left him half-buried. Before he died, one of the fanatical heretic women killed him with stone.

Thus, Saint Hypatius martyred and inherited the Kingdom of the Triune God.

Apolyticus. Sound d '. Fast anticipated.

In all things, I have seen, in all things God, and the instigated president of the Church of Ganges, you have been shown to be miraculous, divinely varied, associating with Tekodi, the Son compassionate, for the pleasure of the saint, Hieromarty glorified.

Kontakion. Sound flat b '. Our favor.

The animals, the sacred feast, and the gifts, the magnificent talent, as a sacrifice was sacrificed, and the inspiration of the atheist, through the exercise of hyacinth, the praise of your life, the pure Father, admire. He hinders us, for all of us.

Majesty.

Omnissuity of the Father, and Son of the Almighty, bless your preaching, exercise seal, your miraculous life, Hypatia the Godfather, the Ganges the President.

Ο Άγιος Ιωνάς Μητροπολίτης Μόσχας και πασών των Ρωσιών

Ο   Άγιος    Ιωνάς   γεννήθηκε   στο   χωριό   Σολιγκαλίτς  της  επαρχίας  Κοστρόμα   της   Ρωσίας.   Ο   πατέρας  του   Θεόδωρος   Οπουάσεβ   φρόντισε   για την   Χριστιανική   ανατροφή  και    διαπαιδαγώγηση   του   υιού  του    και    τον  έστειλε στη  μονή  του  Γκαλίτς.  Εκεί  ήταν  υπό  την  πνευματική  καθοδήγηση    των   στάρετς  Βαρθολομαίου,  Ιωάννου  και  Ιγνατίου  του  εικονογράφου.

Το   έτος   1433   εξελέγη   Επίσκοπος   Μούρωμα   και   Ριαζάν   και   άρχισε   να εργάζεται   για  την  πνευματική  οικοδόμηση  του  ποιμνίου  του.  Μετά    τον θάνατο   του   Μητροπολίτου  Ρωσίας Γερασίμου (1433 – 1435),  ο  Άγιος  Ιωνάς προεβλήθηκε υπό  του  ηγεμόνος της Ρωσίας Βασιλείου   Βασίλιεβιτς  ως διάδοχός  του.  Εξελέγη Μητροπολίτης  Ρωσίας  υπό  τοπικής    Συνόδου, που  συγκλήθηκε  εσπευσμένα,  δεν  μετέβη  όμως  στην  Κωνσταντινούπολη,   για   να   λάβει    την    Πατριαρχική    ευλογία    κατά   το  κανονικό  έθος.  Μετά  το  πέρας της διαμάχης  των  ηγεμόνων    Βασιλείου  και  Γεωργίου  Δημητρίεβιτς,  κατά τις αρχές του 1436, ο Άγιος   μετέβη   στην Κωνσταντινούπολη, αλλά η προγενέστερη καθυστέρηση υπήρξε η αφορμή για την αποστολή του Πελοποννήσιου  Ισιδώρου,  ως Μητροπολίτου   Ρωσίας.

Ο   Ισίδωρος μετέβη  στη  Ρωσία  μετά  του  Αγίου  Ιωνά.  Ο  Ρώσος  ηγεμόνας   είχε   κάθε   λόγο   να   είναι   δυσαρεστημένος  με  τις  ενέργειες    του Πατριάρχου   Κωνσταντινουπόλεως,   αλλά   μετά   από   λίγο   εκτίμησε   τον Μητροπολίτη   Ισίδωρο    για    την    ευφυΐα  και  την  πολυμάθειά    του.    Οι  λόγοι  της   ενέργειας   αυτής  του   Πατριαρχείου   Κωνσταντινουπόλεως  πρέπει    να    ήταν    σχετικοί   είτε  προς  την  γενικότερη  προσπάθεια  για    την  διατήρηση  της    πειθαρχίας   των    υπαγομένων   σε  αυτό  Μητροπόλεων,  είτε  γιατί  αποσκοπούσαν  στην   τοποθέτηση   Έλληνα   Ιεράρχη   σε   τέτοια επίκαιρη   θέση,   όπως   ήταν   η   Μητρόπολη   Ρωσίας.

Λίγο  μετά  την  άφιξή  του    στην    Μόσχα,   ο   Μητροπολίτης  Ισίδωρος  έπεισε  τον Ρώσο  ηγεμόνα  για  την  συμμετοχή  της  Ρωσικής    Εκκλησίας  στην  Σύνοδο    της   Φερράρας.  Ο  ηγεμόνας  πείσθηκε  με  το  επιχείρημα του  Ισιδώρου    ότι    και    η   ένωση   των   Εκκλησιών   θα   επιτυγχανόταν   και   η αυτοκρατορία θα διασωζόταν,   διατηρούμενης της  Ορθοδοξίας.  Ο  Ρώσος  ηγεμόνας  δέχθηκε, χορήγησε  δε  αξιόλογο  χρηματικό   ποσό  και  πολυπρόσωπη    ακολουθία.

Ο   Ισίδωρος   αναχώρησε   από   την   Μόσχα   στις   8   Σεπτεμβρίου   1437   και έφθασε   στη   Φερράρα   στις   18   Αυγούστου   1438.   Η   Σύνοδος,   άν   και   οι Βυζαντινοί  είχαν  φθάσει  από  τον  μήνα  Μάρτιο,  δεν  είχε  αρχίσει  ακόμη    τις   εργασίες   της. Η συμμετοχή   του  Ισιδώρου   στις   συζητήσεις   δεν ήταν  μεγάλη, άν και ο ρόλος αυτού στην καθόλου εξέλιξη της   υποθέσεως υπήρξε σημαντικός. Γενικώς ακολουθούσε τις  απόψεις    του  Βησσαρίωνος Νικαίας.

Μετά   από   πολλές  ζυμώσεις   και   υπό   απειλή   πάντοτε   του   τουρκικού κινδύνου,   ο   όρος   της   ενώσεως    έγινε   δεκτός   στις   5    Ιουλίου   1439,   ο   δε  Ισίδωρος   ήταν   από   τους   πρώτους,   οι   οποίοι   δέχθηκαν   την   ένωση.   Τα πράγματα όμως  δεν  εξελίχθηκαν  όπως  ανέμενε  ο  Ισίδωρος.  Η  κατάληξη   ήταν  η  καταδίκη  του  Ισιδώρου  από   Σύνοδο  και  ο  εγκλεισμός  του  στη  μονή   Τσουντώφ.   Στις   15   Σεπτεμβρίου   ο   Ισίδωρος διέφυγε και  έφθασε  στο  Νόβγκοροντ.  Από  εκεί  κατέφυγε  στον  ηγεμόνα   της    Λιθουανίας    Καζιμίρ,   μετά    δε    από  λίγο    στην   Ρώμη.

Ο  Άγιος  Ιωνάς  απεστάλη  πάλι  στην    Κωνσταντινούπολη,    αλλά    όταν    ο ηγεμόνας  έμαθε  ότι  και     ο   Πατριάρχης    Κωνσταντινουπόλεως  είχε  δεχθεί   την   ένωση,   διέταξε   την   αποστολή   να   επιστρέψει.   Ο   Άγιος   Ιωνάς καταστάθηκε  Μητροπολίτης  υπό Συνόδου το   έτος   1448   και    απέστειλε  στον   Πατριάρχη    επιστολή,    για   να    λάβει    την    ευλογία   του.

Ο Άγιος Ιωνάς αναδείχθηκε πρότυπο ποιμένα. Ήταν πνευματικός πατέρας, θαυματουργός και προορατικός. Όταν οι Αγαρηνοί περικύκλωσαν   την  Μόσχα,  ο  Άγιος  τους  απώθησε  με  την  προσευχή  του.
Στα  τελευταία  χρόνια  του  βίου  του  ευχόταν  να  βασανισθεί  από  κάποια   ασθένεια,  για  να  λιώσει  σαν  το  χρυσό  στο  χωνευτήρι.  Ο    Θεός  άκουσε    την   προσευχή   του   και   επέτρεψε τη δοκιμασία. Τα πόδια   του   Αγίου γέμισαν   πληγές. Έτσι,   δοξολογώντας   το   Όνομα   του   Αγίου   Τριαδικού Θεού,   κοιμήθηκε    το    έτος   1461.

St. John the Metropolitan of Moscow and All Russia

St. John was born in the village of Soligalit in the province of Kostroma in Russia. His father, Theodore Ocapase, took care of the Christian upbringing and education of his son and sent him to Galicia's monastery. There he was under the spiritual guidance of the illustrator of Bartholomew, Ioannou and Ignatius of the illustrator.

In 1433 he was elected Bishop Muram and Ryazan and began to work for the spiritual construction of his flock. After the death of Metropolitan George Gerasimos (1433-1435), St. John was promoted by Russia's ruler Vassiliy Vassiliyev as his successor. He was elected Metropolitan of Russia under a local Synod, who was hasty, but did not go to Constantinople to receive the Patriarchal blessing in the normal way. After the conflict between the rulers of Vassilios and Georgiou Dimitrijevic, at the beginning of 1436, the Saint went to Constantinople, but the earlier delay was the occasion for the mission of the Peloponnesian Isidore as the Russian Metropolitan.

Isidore went to Russia with St. John. The Russian ruler had every reason to be unhappy with the actions of the patriarch of Constantinople, but after a while he appreciated Metropolitan Isidore for his intelligence and abundance. The reasons for this action of the Patriarchate of Constantinople should have been relevant either to the overall effort to maintain the discipline of the Metropolises that were to be met, or to the fact that they were aiming at placing a Greek hierarch in such a topical position as the Russian Metropolis.

Shortly after arriving in Moscow, Metropolitan Isidore convinced the Russian ruler of the Russian Church's participation in the Ferrara Summit. The ruler was persuaded by Isidore's argument that even the union of the Churches would be achieved and the empire would be rescued, maintaining Orthodoxy. The Russian ruler accepted, granting a considerable sum of money and a multi-faceted sequence.

Isidore departed from Moscow on 8 September 1437 and arrived in Ferrara on 18 August 1438. The Synod, although the Byzantines had arrived since March, had not yet begun its work. Isidore's involvement in the debates was not great, although his role in the development of the case was significant. Generally he followed the views of Bessarion Nicaea.

After many fermentations and always threatening the Turkish threat, the term of the union was accepted on July 5, 1439, and Isidoros was one of the first to accept the union. But things did not evolve as Isidore expected. The end result was the condemnation of Isidore from the Synod and his imprisonment at the Tsonthov monastery. On 15 September Isidore fled and arrived at Novgorod. From there he resorted to the ruler of Lithuania Kazimir, then to Rome.

St. John was again sent to Constantinople, but when the ruler learned that the Patriarch of Constantinople had accepted the union, he ordered the mission to return. Saint John was Metropolitan at Synod in 1448 and sent a letter to the Patriarch to receive his blessing.

Saint John became a shepherd model. He was a spiritual father, miraculous and proactive. When the Agrarians encircled Moscow, the Saint repelled them with his prayer.

In the last years of his life he wished to be tortured by some illness, to melt like gold in the crucible. God heard his prayer and allowed the test. The feet of the saint were filled with wounds. Thus, praising the Name of the Holy Trinity God, he slept in the year 1461.

Ο Άγιος Ιννοκέντιος Μητροπολίτης Μόσχας και Ιεραπόστολος Αλάσκας

Ο  Άγιος Ιννοκέντιος γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1797 στο  χωριό Ανζίσκογιε της Σιβηρίας της επαρχίας  Ιρκούτσκ, από πτωχούς και ευσεβείς  γονείς,   τον   Ευσέβειο   και  τη   Θέκλα   Ποπλώφ.   Το    κατά  κόσμον   όνομά   του   ήταν    Ιωάννης,   προς   τιμήν   του    Αγίου Ιωάννου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως  του  Νηστευτού († 2 Σεπτεμβρίου).

Στην    συνέχεια   σπουδάζει  στο  εκκλησιαστικό  σεμινάριο  του  Ιρκούτσκ.

Ο  Άγιος επιστρέφει με την οικογένεια στην Μόσχα το 1838 και τοποθετείται στον καθεδρικό ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Κρεμλίνο. Όμως, στις 25 Νοεμβρίου 1835 ανήμερα στην εορτή της, η πρεσβυτέρα Αικατερίνη πεθαίνει. Ο Άγιος με την συμβολή του   Μητροπολίτου   Μόσχας   Φιλαρέτου, κείρεται  μοναχός  στις 27 Νοεμβρίου  1840  και  λαμβάνει   το   όνομα   Ιννοκέντιος,   προς   τιμήν   του   Αγίου    Ιννοκεντίου    του    Ιρκούτσκ

Το  έργο του   στην   Αλάσκα   είναι   τεράστιο.   Εργάζεται   μέσα   σε    ένα αφάνταστα   δύσκολο   περιβάλλον,   διατρέχοντας τις παγωμένες εκτάσεις   και    κινδυνεύοντας  συνεχώς.  Η  ίδρυση   σχολείων    αποτελεί  κύριο  μέλημά   του.   Γράφει   γι’ αυτό, το   1845,   στον   Μητροπολίτη Μόσχας   Φιλάρετο:   «Προσπάθησα   να   διδάξω   όλα   τα   παιδιά   του Θεού.   Άν   οι   Αλλεουτιανοί  με  αγαπούν,  το  κάνουν   μόνο   γιατί    τους  έχω   διδάξει».

Την ίδια περίοδο, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ρωσίας,  η Επισκοπή του Αγίου  Ιννοκεντίου επεκτείνεται περιλαμβάνοντας στους κόλπους της όλη τη Γιακουτία και  η έδρα μετατίθεται από την πόλη Σίτκα στο   Γιακούτσκ της Σιβηρίας. Εκεί ακολουθούν   νέοι    ιεραποστολικοί    αγώνες.

Ο  Άγιος  Ιννοκέντιος  είναι   πλέον   70  ετών  και  έχει χάσει  τις σωματικές   του   δυνάμεις,  υποφέροντας πολύ  από  τα  μάτια   του.   Η  επιθυμία   του   είναι    να     παραιτηθεί  και  να     εγκαταβιώσει  σε   κάποιο   μοναστήρι.    Όμως   ο    Θεός,  που  κηδεμονεύει    την  ιστορία  του  κόσμου,  οικονόμησε  αλλιώς τα πράγματα. Στις 25 Μαΐου 1868 εκλέγεται   Μητροπολίτης  Μόσχας.           
Και  από  τη  νέα αυτή  έπαλξη    εργάσθηκε   σκληρά.   Παρέδωσε  την  αγία ψυχή   του    στον   Κύριο,  το  Μέγα   Σάββατο,  στις   31   Μαρτίου  του  έτους   1879    και    ενταφιάσθηκε  στη  Λαύρα  της    Αγίας   Τριάδος  του    Σεργίου.

St. Michael the Metropolitan of Innocent and Alaskan Missionary

Saint Innocent was born on Aug. 26, 1797, in the village of Anjskie of Siberia in the province of Irkutsk, from poor and worthy parents, Eusebios and Thekla Popov. His name was John, in honor of St. John the Patriarch of Constantinople of the Naste († 2 September).

He then studies at the Ecclesiastical Seminar of Irkutsk.

The Saint returns with his family to Moscow in 1838 and is placed in the cathedral of the Annunciation of the Virgin Mary in the Kremlin. However, on November 25, 1835, on the eve of her feast, Elder Catherine dies. The Saint, with the contribution of Metropolitan Moscow, Philaretos, is a monk on 27 November 1840 and receives the name Innocent, in honor of St. John's Innocent of Irkutsk

His work in Alaska is enormous. He works in an unbelievably difficult environment, running through the frozen areas and enduring danger. Establishment of schools is a major concern. He writes about this, in 1845, to Metropolitan Moscow Filaretos: "I have tried to teach all the children of God. If Alleutans love me, they only do it because I have taught them. "

At the same time, by decision of the Holy Synod of the Church of Russia, the Diocese of St. Innocent extends to include all Yakutia in its bosom and the seat is moved from the city of Sitka to Yakutsk of Siberia. There are new missionary struggles.

Saint Innocent is now 70 years old and has lost his bodily powers, suffering a lot from his eyes. His desire is to resign and settle to a monastery. But God, who taught the history of the world, otherwise saved things. On May 25, 1868, he was elected Metropolitan of Moscow.

And from this new struggle he worked hard. He delivered his holy soul to the Lord, the Great Saturday, on March 31, 1879, and was buried in the Lavra of the Holy Trinity of Sergius.