Ο Όσιος Γρηγόριος ο Δεκαπολίτης

Έζησε τον 9^ο  αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από την Ειρηνόπολη  της Δεκαπόλεως.  Την χριστιανική  ανατροφή  του  όφειλε  πρώτα  στην  μητέρα   του  Μαρία,  η  οποία  με  τη  ζωντανή  της  πίστη  στο  Χριστό,  ανέθρεψε    το    γιο   της    σύμφωνα    με   τις  επιταγές    του   Ευαγγελίου.

Ο Γρηγόριος έγινε μοναχός και αγωνιζόταν έντονα για ηθική τελειοποίηση.  Εκείνο που  ιδιαίτερα  τον  διέκρινε,  ήταν  η   καλλιέργεια  της   εγκράτειας   στον   εαυτό  του. Την θεωρούσε απαραίτητη για την  καθαρότητα   του   νου και  την  ηθική   κυριαρχία  στη  σάρκα.  Και  σε    όσους  τον  ρωτούσαν γιατί δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα σ’ αυτήν την  αρετή, απαντούσε  με τον αιώνιο λόγο της Αγίας Γραφής:   «Πας   ο    αγωνιζόμενος πάντα   εγκρατεύεται,  εκείνοι μεν ούν ίνα φθαρτόν στέφανον  λάβωσιν,  ημείς δε  άφθαρτον».  Καθένας, δηλαδή,  που  αγωνίζεται,  εγκρατεύεται   σε   όλα,   ακόμα  και  στην    τροφή    και  στο  ποτό.   Και   εκείνοι   μεν,   οι   αθλητές  του κόσμου, αγωνίζονται και εγκρατεύονται για να πάρουν στεφάνι που   φθείρεται.  Εμείς   όμως,   οι   αθλητές  του  Χριστού,  αγωνιζόμαστε  για  άφθαρτο   στεφάνι.

Ο  Γρηγόριος  όμως  δεν  αρκέσθηκε μόνο  στη  μοναχική   ζωή.   Μετείχε  από κοντά  στους  σκληρούς  αγώνες  κατά  των   εικονομάχων   βασιλέων. Έκανε   πολλά   ταξίδια  και  τελικά  εγκαταστάθηκε  στη   Θεσσαλονίκη,   στη  Μονή    του   Αγίου   Μηνά. 
Επιδόθηκε σε συγγραφές και πέθανε από βαριά αρρώστια στην Κωνσταντινούπολη    το    816   μ.Χ.

Απολυτίκιον.  Ήχος   δ’.  Ταχύ   προκατάλαβε.      
Λυχνία ως δίπυρσος, των θεϊκών δωρεών, ακτίσι της χάριτος, φωταγωγούσιν  ημάς,  Πατέρες  οι  ένθεοι,  Πρόκλος   του   Βυζαντίου,  ο σοφός   Ποιμενάρχης,   Γρηγόριος   ο  θεόφρων,   Δεκαπόλεως   γόνος·   διο   μετά προθυμίας,   τούτοις  προσέλθωμεν.

Κοντάκιον.   Ήχος   γ’.   Η   Παρθένος   σήμερον.  
Η   δυάς   η  ένθεος, των θεοφόρων Πατέρων, βιοτής   ορθότητι,  και  των δογμάτων  τη  αίγλη,   φάναντες, δικαιοσύνης  εν    τω   στεφάνω,   ώφθησαν, της Εκκλησίας νυμφαγωγία, ο Γρηγόριος και   Πρόκλος,   ούς   ευφημούντες   Χριστόν   δοξάσωμεν.

Μεγαλυνάριον.
Ρήτωρ   Εκκλησίας   θεοειδής,   Πρόκλε ανεδείχθης, Ιεράρχης  ως  ευκλεής, σκεύος αρετών δε, Γρηγόριε  ωράθης·  διο  την  πολιτείαν  υμών   γεραίρομεν.

Saint Gregory the Decapolis

He lived in the 9th century AD. and came from the Decapolis Eirinopolis. His Christian upbringing was due first to his mother Mary, who with her living faith in Christ, raised her son in accordance with the Gospel requirements.

Gregory became a monk and fought vigorously for moral perfection. What particularly distinguished him was the cultivation of self-control. He considered it necessary for the purity of the mind and the moral sovereignty of the flesh. And to those who asked him why he attaches great importance to this virtue, he replied with the eternal word of the Bible: "Every one who strives always goes astray, they are perishable crowns, and we are indestructible." That is to say, everyone, that is, struggles with everything, even food and drink. And they, the athletes of the world, fight and temper to get a worn-out wreath. But we, the athletes of Christ, are fighting for an indefinable wreath.

But Gregory was not enough in solitary life. He participated closely in the fierce battles against the iconoclastic kings. He made many trips and eventually settled in Thessaloniki, in the Monastery of Agios Minas.

He wrote articles and died of severe illness in Constantinople in 816 AD.

Absolutely. Sound d. Fast forward.

Lamp as a torch, of divine gifts, radiance of grace, illumination of ours, Fathers the Gods, Byzantine prodigy, the wise Shepherd, Gregory the Godfather, Decapole's lord;

It's close. Sound c. Virgo today.

The two goddess, the Divine Fathers, living righteousness, and the dogmas of glamor, lovers of righteousness in the crown, were led to the nuptials of the Church, Gregory and Proclus, to the glorified Christ.

Magnificent.

Church Rector of Godhead, Proclaimed inferior, Hierarch as obedient, a vessel of virtues, Gregory of the Hours;