ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Λουκᾶ  10,16-21

16  Ὁ   ἀκούων  ὑμῶν  ἐμοῦ   ἀκούει, καὶ  ὁ  ἀθετῶν  ὑμᾶς  ἐμὲ  ἀθετεῖ·  ὁ  δὲ ἐμὲ  ἀθετῶν  ἀθετεῖ  τὸν  ἀποστείλαντά  με.

17 Ὑπέστρεψαν  δὲ  οἱ  ἑβδομήκοντα  μετὰ  χαρᾶς  λέγοντες·  Κύριε, καὶ τὰ  δαιμόνια  ὑποτάσσεται  ἡμῖν  ἐν  τῷ  ὀνόματί  σου.

18 Εἶπε  δὲ  αὐτοῖς·  ἐθεώρουν  τὸν  σατανᾶν  ὡς  ἀστραπὴν  ἐκ τοῦ οὐρανοῦ  πεσόντα.

19 Ἰδοὺ  δίδωμι  ὑμῖν  τὴν  ἐξουσίαν  τοῦ  πατεῖν  ἐπάνω  ὄφεων καὶ σκορπίων  καὶ  ἐπὶ  πᾶσαν  τὴν  δύναμιν  τοῦ  ἐχθροῦ,  καὶ  οὐδὲν  ὑμᾶς οὐ μὴ  ἀδικήσῃ.

20 Πλὴν  ἐν  τούτῳ  μὴ  χαίρετε,  ὅτι  τὰ  πνεύματα  ὑμῖν  ὑποτάσσεται· χαίρετε  δὲ  ὅτι  τὰ  ὀνόματα  ὑμῶν  ἐγράφη  ἐν  τοῖς  οὐρανοῖς.

Ευχαριστία  του  Ιησού  Χριστού

21 Ἐν   αὐτῇ  τῇ  ὥρᾳ  ἠγαλλιάσατο  τῷ   πνεύματι  ὁ  Ἰησοῦς καὶ  εἶπεν·  ἐξομολογοῦμαί  σοι,  πάτερ,  κύριε  τοῦ  οὐρανοῦ  καὶ  τῆς γῆς,  ὅτι  ἀπέκρυψας  ταῦτα  ἀπὸ  σοφῶν  καὶ  συνετῶν,  καὶ  ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις·  ναί,  ὁ  πατήρ,  ὅτι  οὕτως  ἐγένετο  εὐδοκία  ἔμπροσθέν  σου.

ΑΠΟΔΟΣΗ   ΣΤΗΝ    ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Λουκ.  10, 16-21

16. Όποιος   σας   ακούει,  ακούει  εμέ,  και  όποιος   σας   απορρίπτει, απορρίπτει  εμέ.  Εκείνος   δε   που  απορρίπτει  εμέ,  απορρίπτει   εκείνον που  με έστειλε».

17 Οι  εβδομήντα  επέστρεψαν  με  χαράν   και  είπαν,  «Κύριε,   ακόμη  και τα   διαμόνια  μας   υποτάσσονται  εις   το   όνομά  σου».

18 Αυτός  τους  είπε,  «Έβλεπα  τον   Σατανάν  να  πέφτει  σαν   αστραπή από  τον   ουρανόν.

19 Σας   δίνω  την   εξουσίαν  να   πατάτε  επάνω   σε  φίδια   και σκορπιούς   και  επάνω  σ’ όλην  την  δύναμιν  του  εχθρού  και  τίποτε  δεν θα   σας   βλάψει.

20 Και  όμως,  μη  χαίρετε  δια  το  ότι  σας   υποτάσσονται  τα  πνεύματα, αλλά  να  χαίρετε,  διότι  τα  ονόματά  σας  είναι  γραμμένα  εις  τους ουρανούς».

Ευχαριστία  του  Ιησού   Χριστού

21 Εκείνην  την   ώραν  αισθάνθηκε  ο  Ιησούς  μέσα  του  αγαλλίασιν  και είπε,  «Σε   δοξάζω,  Πατέρα,  Κύριε  του  ουρανού  και  της   γης,  διότι έκρυψες  αυτά   από  σοφούς   και  ευφυείς   και  τα  εφανέρωσες  σε   νήπια.

Ἑβρ. 2,2-10

2 Εἰ  γὰρ  ὁ  δι'  ἀγγέλων  λαληθεὶς  λόγος  ἐγένετο  βέβαιος,  καὶ  πᾶσα παράβασις  καὶ  παρακοὴ  ἔλαβεν  ἔνδικον  μισθαποδοσίαν,

3 πῶς  ἡμεῖς  ἐκφευξόμεθα  τηλικαύτης  ἀμελήσαντες σωτηρίας;  Ἥτις  ἀρχὴν  λαβοῦσα  λαλεῖσθαι  διὰ  τοῦ  Κυρίου,  ὑπὸ  τῶν  ἀκουσάντων εἰς  ἡμᾶς  ἐβεβαιώθη,

4 συνεπιμαρτυροῦντος  τοῦ   Θεοῦ  σημείοις  τε  καὶ  τέρασι  καὶ ποικίλαις δυνάμεσι  καὶ  Πνεύματος  Ἁγίου  μερισμοῖς  κατὰ  τὴν  αὐτοῦ θέλησιν.

5 Οὐ  γὰρ  ἀγγέλοις  ὑπέταξε  τὴν  οἰκουμένην  τὴν  μέλλουσαν,  περὶ  ἧς λαλοῦμεν,

6 διεμαρτύρατο  δέ πού  τις  λέγων·  τί  ἐστιν  ἄνθρωπος  ὅτι μιμνήσκῃ  αὐτοῦ,  ἢ  υἱὸς  ἀνθρώπου  ὅτι  ἐπισκέπτῃ  αὐτόν;

7 Ἠλάττωσας  αὐτὸν  βραχύ τι  παρ' ἀγγέλους,  δόξῃ  καὶ  τιμῇ ἐστεφάνωσας  αὐτόν,

8 πάντα  ὑπέταξας  ὑποκάτω  τῶν  ποδῶν  αὐτοῦ·  ἐν  γὰρ  τῷ  ὑποτάξαι αὐτῷ  τὰ  πάντα  οὐδὲν  ἀφῆκεν  αὐτῷ  ἀνυπότακτον.  Νῦν δὲ  οὔπω  ὁρῶμεν  αὐτῷ  τὰ  πάντα  ὑποτεταγμένα·

9 τὸν  δὲ  βραχύ  τι  παρ' ἀγγέλους  ἠλαττωμένον  βλέπομεν  Ἰησοῦν διὰ τὸ  πάθημα  τοῦ  θανάτου  δόξῃ  καὶ  τιμῇ  ἐστεφανωμένον,  ὅπως  χάριτι Θεοῦ  ὑπὲρ  παντὸς  γεύσηται  θανάτου.

10 Ἔπρεπε  γὰρ  αὐτῷ,  δι' ὃν  τὰ  πάντα  καὶ  δι' οὗ  τὰ  πάντα,  πολλοὺς υἱοὺς  εἰς  δόξαν  ἀγαγόντα,  τὸν  ἀρχηγὸν  τῆς  σωτηρίας   αὐτῶν διὰ παθημάτων  τελειῶσαι.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗΝ    ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

 Εβρ. 2,2-10

2 Διότι  εάν   ο  λόγος,  ο   οποίος   εκηρύχθηκε  δι' αγγέλων,   είχε  κύρος και  κάθε  παράβασις  και  παρακοή  έλαβε  δικαίαν  ανταπόδοσιν,

3 πως   θα   ξεφύγωμεν  εμείς,  εάν  δείξωμεν  αμέλειαν   δια  μίαν  τόσον μεγάλην   σωτηρίαν;   Η  σωτηρία   αυτή  άρχισε   να  κηρύττεται  από  τον Κύριον,   έπειτα   μας   εβεβαιώθηκε  από  εκείνους  που  την   άκουσαν,

4 και  ο  Θεός   προσέθετε  την   μαρτυρίαν  του  με   σημεία   και  τέρατα και  με   διάφορα  θαύματα  και  με  διαμοιρασμόν  χαρισμάτων  του  Αγίου   Πνεύματος  σύμφωνα  με   την   θέλησίν  του.

5 Διότι  ο  Θεός   δεν   υπέταξε  εις   αγγέλους  τον  μέλλοντα  κόσμον,  δια τον   οποίον   μιλάμε.

6 Διαβεβαίωσε  τούτο  ένας  που  λέγει   κάπου,  Τί  είναι  ο  άνθρωπος, ώστε  να   τον   θυμάσαι,  ή  τί  είναι  ο  υιός   του  ανθρώπου  ώστε  να τον   προσέχεις;

7 Τον   έκαμες  δι' ολίγον  χρόνον  κατώτερον  από  τους  αγγέλους,   με δόξαν  και  τιμήν  τον εστεφάνωσες   και  τον   έκανες  κυρίαρχον   των έργων  σου.

8 Όλα   τα   υπέταξες  κάτω  από  τα  πόδια  του.  Αφού  λοιπόν  υπέταξε όλα   εις  αυτόν,  δεν  άφησε  τίποτα  ανυπότακτον  εις  αυτόν.  Αλλά  τώρα  δεν  βλέπομεν  ακόμη   να  έχουν  όλα   υποταχθεί  εις   τον άνθρωπον.

9 Βλέπομεν  όμως  τον   Ιησού,   ο  οποίος   έγινε   δι'  ολίγον   χρόνον κατώτερος  από   τους   αγγέλους,   δια  να  γευθεί,   δια   της   χάριτος του  Θεού,  θάνατον  δια  κάθε  άνθρωπον,  να  είναι   στεφανωμένος   με δόξα   και  τιμήν,  λόγω  του   παθήματος   του  θανάτου.

10 Διότι   ήτο   πρέπον  δι' αυτόν,   δια   τον   οποίον  και   δια  του  οποίου υπάρχουν  τα  πάντα,  προκειμένου   να  φέρει  πολλούς   υιούς  εις   την δόξαν,  να   κάνει  τον   αρχηγόν  της   σωτηρίας  των  τέλειον   δια   των παθημάτων.

Luke 10: 16-21

16. He that heareth you, heareth me, and whosoever rejects you, rejects me. He who rejects me rejects him who sent me. "

17 The seventy returned with joy, and said, "Lord, even our mercies are subject to your name."

18 He said to them, "I watched Satan fall like a lightning from the sky.

19 I give you the power to push on snakes and scorpions and on all the enemy's power and nothing will hurt you.

20 And yet thou shalt not rejoice that the spirits are subdued, but that thou mayest rejoice: for thy names are written in heaven.

Thanksgiving of Jesus Christ

21 At that time Jesus felt joyful in him, and said, "I praise thee, Father, Lord of heaven and earth; for thou hast hidden these things from wise and intelligent men, and hast made them to infants.

Hep. 2.2-10

2 For if the word, which was pronounced by angels, was prestigious, and every offense and disobedience received a just reward,

3 how shall we escape if we show negligence for such a great salvation? This salvation began to be preached by the Lord, then it was assured by those who heard it,

4 and God added his testimony with signs and monsters and with various miracles and sharing the gifts of the Holy Spirit according to his will.

5 For God has not subjected to the angels the future world through which we speak.

6 This is what one said, saying, What is man, that you may remember him, or what is the son of man to observe to him?

7 You have made him a little less than the angels, with glory and honor, and have made him a master of your works.

8 Thou didst subdue it under his feet. And when he had subdued all things to him, he left nothing in vain to him. But now we have not yet seen all things subjected to man.

9 But we see Jesus, who for a short time was inferior to the angels, that by the grace of God he may be dying for every man to be crowned with glory and honor, because of the death of death.

10 For it was fitting for him, by whom, and through whom all things are, to bring many sons to glory, to make the captain of the salvation of the perfect by the sufferings.