ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Λουκᾶ  14,12-15

12 Ἔλεγε  δὲ   καὶ  τῷ   κεκληκότι   αὐτόν·   ὅταν   ποιῇς   ἄριστον   ἢ   δεῖπνον,   μὴ   φώνει   τοὺς   φίλους   σου   μηδὲ   τοὺς   ἀδελφούς   σου μηδὲ   τοὺς   συγγενεῖς   σου   μηδὲ   γείτονας   πλουσίους,  μήποτε καὶ   αὐτοί   σε   ἀντικαλέσωσι,   καὶ   γενήσεταί   σοι   ἀνταπόδομα.

13 ἀλλ᾿  ὅταν   ποιῇς   δοχήν,   κάλει   πτωχούς,   ἀναπήρους,   χωλούς, τυφλούς,

14 καὶ   μακάριος    ἔσῃ,   ὅτι οὐκ   ἔχουσιν    ἀνταποδοῦναί   σοι·   ἀνταποδοθήσεται   γάρ   σοι   ἐν   τῇ   ἀναστάσει   τῶν   δικαίων.

Η  παραβολή   των   προσκαλεσμένων   σε  δείπνο

15 ᾿Ακούσας   δέ   τις   τῶν   συνανακειμένων  ταῦτα   εἶπεν   αὐτῷ· μακάριος   ὃς   φάγεται   ἄριστον   ἐν   τῇ   βασιλείᾳ   τοῦ   Θεοῦ.

   

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗΝ   ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Λουκά  14,12-15

12 Είπε  δε  και   προς  εκείνον  που  τον  είχε  καλέσει,  «Όταν   κάνεις γεύμα   ή  δείπνο,  να  μη  καλείς  τους  φίλους  σου   ούτε  τους   αδελφούς σου   ούτε   τους   συγγενείς   σου   ούτε   γείτονας   πλουσίους,   μήπως   σε καλέσουν   και   αυτοί  και  πάρεις   την   ανταπόδοσί   σου.

13 Αλλά   όταν   κάνεις  δεξίωσι    κάλεσε   πτωχούς,   ανάπηρους,  χωλούς, τυφλούς

14 και   θα  είσαι   ευτυχής   διότι   δεν  έχουν  τα  μέσα   να   σου   το ανταποδώσουν·   θα   λάβεις  όμως  την  ανταπόδοσί   σου   κατά   την ανάστασι   των   δικαίων».

Η   παραβολή  των   προσκαλεσμένων  σε  δείπνο

15 Όταν  άκουσε   αυτά  κάποιος   από  εκείνους   που   ήσαν  στο  τραπέζι, του  είπε,  «Ευτυχής   εκείνος   που   θα  καθήσει  στο  τραπέζι   της βασιλείας   του   Θεού».

Κολ. 2, 13-20

13 Καὶ   ὑμᾶς,   νεκροὺς   ὄντας   ἐν   τοῖς   παραπτώμασι καὶ   τῇ   ἀκροβυστίᾳ   τῆς   σαρκὸς   ὑμῶν,   συνεζωοποίησεν   ὑμᾶς   σὺν  αὐτῷ, χαρισάμενος   ἡμῖν   πάντα   τὰ   παραπτώματα,

14 ἐξαλείψας   τὸ   καθ' ἡμῶν   χειρόγραφον    τοῖς δόγμασιν   ὃ   ἦν   ὑπεναντίον   ἡμῖν,   καὶ   αὐτὸ   ἦρεν   ἐκ   τοῦ   μέσου   προσηλώσας αὐτὸ   τῷ   σταυρῷ·

15 ἀπεκδυσάμενος  τὰς   ἀρχὰς   καὶ   τὰς  ἐξουσίας   ἐδειγμάτισεν   ἐν παρρησίᾳ,   θριαμβεύσας   αὐτοὺς   ἐν   αὐτῷ.

16 Μὴ   οὖν  τις   ὑμᾶς   κρινέτω   ἐν   βρώσει   ἢ   ἐν  πόσει   ἢ   ἐν μέρει   ἑορτῆς   ἢ  νουμηνίας   ἢ   σαββάτων,

17 ἅ   ἐστι   σκιὰ   τῶν   μελλόντων,   τὸ   δὲ   σῶμα   Χριστοῦ.

18 Μηδεὶς   ὑμᾶς   καταβραβευέτω   θέλων   ἐν ταπεινοφροσύνῃ   καὶ   θρησκείᾳ   τῶν   ἀγγέλων,  ἃ   μὴ  ἑώρακεν    ἐμβατεύων, εἰκῆ    φυσιούμενος    ὑπὸ   τοῦ   νοὸς   τῆς   σαρκὸς   αὐτοῦ,

19 καὶ   οὐ   κρατῶν   τὴν   κεφαλήν,   ἐξ   οὗ  πᾶν   τὸ   σῶμα   διὰ   τῶν   ἁ φῶν   καὶ   συνδέσμων   ἐπιχορηγούμενον   καὶ   συμβιβαζόμενον   αὔξει τὴν   αὔξησιν   τοῦ   Θεοῦ.

20 Εἰ   οὖν   ἀπεθάνετε   σὺν   τῷ   Χριστῷ   ἀπὸ   τῶν   στοιχείων τοῦ   κόσμου,   τί   ὡς   ζῶντες   ἐν   κόσμῳ   δ ογματίζεσθε,

ΑΠΟΔΟΣΗ   ΣΤΗΝ   ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Κολ.   2,13-20

13 Ακόμη   όταν   ήσαστε   νεκροί   ένεκα  των   αμαρτιών   σας   και  του ότι  ήσαστε   απερίτμητοι,   σας  ζωοποίησε   μαζί  με  αυτόν  και  μας συγχώρησε  όλες  τις   αμαρτίες  μας·

14 ακύρωσε  το   χρεωστικό   μας  έγγραφο   με  τις   διατάξεις   του,  το οποίο   ήτο  εναντίον   μας·  το  πήρε  από   το   μέσον   και   το  κάρφωσε  στο   σταυρό·

15 απεγύμνωσε   δι’ αυτού   τις   αρχές   και  τις   εξουσίες   και   τις διεπόμπευσε   δημοσία,  σύρων  αυτές   στη   θριαμβευτική   πομπή  του.

16 Κανείς   λοιπόν   άς   μη   σας  κρίνει  για  φαγητό   ή   ποτό   ή   σχετικώς   με  εορτή   ή  πρωτομηνιά  ή  τα  Σάββατα,

17 τα   οποία   είναι  σκιά  των   μελλόντων,  ενώ   η  ουσία   βρίσκεται  στο  Χριστό.

18 Κανείς   άς  μη  σας   στερήσει  το  βραβείο,  αρεσκόμενος  σε   δήθεν ταπεινοφροσύνη   και  λατρεία   των   αγγέλων,   ερευνών   πράγματα   τα οποία   δεν   είδε,  υπερηφανευόμενος  χωρίς  λόγο   από  τον κοσμικόφρονα  νου   του,

19 και   ο  οποίος   δεν  κρατιέται   από   την  Κεφαλή,   από  τον   οποίο   το όλο   σώμα,   τρεφόμενο   και  συνδεόμενον   δια   των   αρθρώσεων   και των  νεύρων,   αυξάνει  με  αύξισι   που   δίνει   ο   Θεός.

20 Εάν   λοιπόν  πεθάνατε  μαζί   με  τον  Χριστό   ως   προς   τα  στοιχεία του  κόσμου,   γιατί,   σαν  να  ζούσατε  την  ζωή   του   κόσμου

Luke 14: 12-15

12 He also said to the one who had called him, "When you have lunch or dinner, do not invite your friends or your brothers or your relatives or your wealthy neighbor to call you and they will get your reward.

13 But when you do right, call on the poor, the disabled, the poor, the blind

14 And thou shalt be glad because they have not the means to repay thee; but thou shalt receive thy reward in the resurrection of the law.

The parable of the guests at dinner

15 When one of those at the table heard this, he said to him, "Happy is he who sits at the table of the kingdom of God."

Col. 2.13-20

13 Even when you were dead because of your sins and because you were without sin, he brought you to life with him and forgave us all our sins;

14 canceled our debit document with its provisions, which was against us; took it out of the way and nailed it to the cross;

15 he stripped him of his principles and powers and publicly transmitted them, in his triumphal procession.

16 So let no one judge you for food or drink or for a feast or feast day or on Saturdays,

17 which are the shadow of the future, while the essence is in Christ.

18 Let no one deprive you of the prize, accustomed to the supposed humility and worship of angels, to search things which he did not see, boasting without reason of his cosmic mind,

19 and which is not held by the Head, from which the whole body, nourished and bound by the joints and nerves, increases by augmentation given by God.

20 If then you died with Christ in the elements of the world, for as if you were living the life of the world