ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ἰω. 12, 19-36

19 Οἱ   οὖν   Φαρισαῖοι     εἶπον   πρὸς    ἑαυτούς·    θεωρεῖτε   ὅτι    οὐκ     ὠφελεῖτε   οὐδέν;   Ἴδε   ὁ   κόσμος    ὀπίσω   αὐτοῦ    ἀπῆλθεν.

Η  αίτησις   των   Ελλήνων

20 Ἦσαν   δέ    τινες   Ἕλληνες   ἐκ    τῶν   ἀναβαινόντων   ἵνα    προσκυνήσωσιν    ἐν τῇ    ἑορτῇ.

21 Οὗτοι    οὖν    προσῆλθον     Φιλίππῳ   τῷ   ἀπὸ   Βηθσαϊδὰ   τῆς   Γαλιλαίας,   καὶ   ἠρώτων   αὐτὸν   λέγοντες·   κύριε,   θέλομεν   τὸν   Ἰησοῦν   ἰδεῖν.

22 Ἔρχεται    Φίλιππος   καὶ   λέγει   τῷ   Ἀνδρέᾳ,   καὶ   πάλιν   Ἀνδρέας    καὶ Φίλιππος   λέγουσι   τῷ   Ἰησοῦ·

23 ὁ   δὲ   Ἰησοῦς   ἀπεκρίνατο   αὐτοῖς   λέγων·   ἐλήλυθεν    ἡ   ὥρα   ἵνα   δοξασθῇ    ὁ   υἱὸς  τοῦ   ἀνθρώπου.

24 Ἀμὴν   ἀμὴν   λέγω     ὑμῖν,   ἐὰν   μὴ   ὁ   κόκκος   τοῦ   σίτου    πεσὼν   εἰς   τὴν   γῆν   ἀποθάνῃ,   αὐτὸς   μόνος   μένει·   ἐὰν   δὲ   ἀποθάνῃ,   πολὺν   καρπὸν   φέρει.

25 Ὁ   φιλῶν   τὴν   ψυχὴν   αὐτοῦ   ἀπολέσει   αὐτήν,   καὶ   ὁ   μισῶν   τὴν   ψυχὴν αὐτοῦ   ἐν   τῷ    κόσμῳ    τούτῳ,   εἰς   ζωὴν   αἰώνιον   φυλάξει     αὐτήν.

26 Ἐὰν   ἐμοὶ   διακονῇ   τις,     ἐμοὶ    ἀκολουθείτω,   καὶ   ὅπου   εἰμὶ   ἐγώ,   ἐκεῖ   καὶ     ὁ   διάκονος   ὁ   ἐμὸς   ἔσται·   καὶ   ἐάν   τις    ἐμοὶ    διακονῇ,   τιμήσει αὐτὸν   ὁ   πατήρ.

27 Νῦν   ἡ   ψυχή   μου   τετάρακται,   καὶ   τί   εἴπω;   πάτερ,   σῶσον   με   ἐκ   τῆς   ὥρας ταύτης.   Ἀλλὰ   διά   τοῦτο   ἦλθον   εἰς   τὴν   ὥραν   ταύτην.

28 Πάτερ,   δόξασόν   σου   τὸ   ὄνομα.   Ἦλθεν   οὖν   φωνὴ    ἐκ   τοῦ   οὐρανοῦ·   καὶ     ἐδόξασα   καὶ    πάλιν    δοξάσω.

29 Ὁ   οὖν   ὄχλος   ὁ   ἑστὼς   καὶ    ἀκούσας   ἔλεγε    βροντὴν   γεγονέναι·   ἄλλοι    ἔλεγον·   ἄγγελος    αὐτῷ   λελάληκεν.

30 Ἀπεκρίθη   ὁ   Ἰησοῦς   καὶ    εἶπεν·   οὐ    δι' ἐμὲ   αὕτη   ἡ   φωνὴ   γέγονεν,    ἀλλὰ   δι' ὑμᾶς.

31 Νῦν    κρίσις     ἐστὶ   τοῦ   κόσμου   τούτου,   νῦν   ὁ   ἄρχων   τοῦ   κόσμου   τούτου   ἐκβληθήσεται    ἔξω·

32 κἀγὼ   ἐὰν   ὑψωθῶ   ἐκ   τῆς   γῆς,   πάντας    ἑλκύσω   πρὸς   ἐμαυτόν.

33 Τοῦτο   δὲ    ἔλεγε   σημαίνων    ποίῳ    θανάτῳ   ἤμελλεν    ἀποθνήσκειν.

34 Ἀπεκρίθη  αὐτῷ   ὁ   ὄχλος·   ἡμεῖς   ἠκούσαμεν   ἐκ   τοῦ   νόμου   ὅτι    ὁ    Χριστὸς μένει    εἰς   τὸν    αἰῶνα,   καὶ   πῶς   σὺ   λέγεις,    δεῖ   ὑψωθῆναι   τὸν   υἱὸν   τοῦ    ἀνθρώπου;   Τίς    ἐστιν   οὗτος    ὁ   υἱὸς   τοῦ    ἀνθρώπου;

35 Εἶπεν    οὖν    αὐτοῖς   ὁ   ᾿Ιησοῦς·   ἔτι    μικρὸν   χρόνον τὸ   φῶς   μεθ' ὑμῶν   ἐστι· περιπατεῖτε   ἕως   τὸ   φῶς   ἔχετε,   ἵνα   μὴ   σκοτία   ὑμᾶς   καταλάβῃ·   καὶ   ὁ    περιπατῶν   ἐν   τῇ    σκοτίᾳ   οὐκ   οἶδε   ποῦ   ὑπάγει.

36 Ἕως  τὸ   φῶς    ἔχετε,  πιστεύετε   εἰς   τὸ   φῶς, ἵνα   υἱοὶ   φωτὸς   γένησθε. Ταῦτα    ἐλάλησεν   ὁ   Ἰησοῦς,   καὶ   ἀπελθὼν   ἐκρύβη   ἀπ' αὐτῶν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ιω. 12, 19-36

19 Είπαν   τότε   οι   Φαρισαίοι   μεταξύ   τους,   «Βλέπετε   ότι   δεν   κάνετε   τίποτε; Να,   όλος   ο  κόσμος   έτρεξε  οπίσω  του».

Η   αίτησις  των   Ελλήνων

20 Ήσαν    μερικοί  Έλληνες   μεταξύ   εκείνων   που   είχαν   ανεβεί   για   να προσκυνήσουν  κατά   την   εορτή.

21 Αυτοί    λοιπόν   ήλθαν   στον   Φίλιππο,  ο   οποίος   ήτο   από  την   Βηθσαϊδά της   Γαλιλαίας,   και   του   είπαν,   «Κύριε,  θέλουμε  να  ιδούμε   τον   Ιησού».

22 Έρχεται   ο   Φίλιππος   και   το   λέγει   στον   Ανδρέα   και   ο   Ανδρέας  και   ο Φίλιππος  το   λέγουν    στον   Ιησού.

23 Ο  Ιησούς   απεκρίθη  σ’  αυτούς,   «Ήλθε   η   ώρα  για   να   δοξασθεί   ο   Υιός του   ανθρώπου.

24 Αλήθεια,  αλήθεια  σας   λέγω,   εάν   ο   σπόρος   του   σιταριού   δεν  πέσει   στην   γη   και   πεθάνει,  μένει   αυτός   μόνος,   εάν  όμως   πεθάνει,   φέρει   πολύ καρπό.

25 Εκείνος   που    αγαπά   την   ζωή  του   θα  την  χάσει,   και   εκείνος   που   μισεί την   ζωή  του  στον   κόσμο   τούτον,   θα   την   φυλάξει   σε    ζωή   αιώνιο.

26 Εάν   με   υπηρετεί   κανείς,   πρέπει   να   με   ακολουθεί,   και   όπου   είμαι   εγώ, εκεί   θα   είναι   και   ο   υπηρέτης   μου·   εάν   κανείς   με   υπηρετεί   θα  τον   τιμήσει   ο Πατέρας.

27 Τώρα   η   ψυχή   μου   είναι   ταραγμένη   και   τι   να  πω ;   Πατέρα,   σώσέ   με   από την   ώρα   αυτήν.  Αλλά   γι’ αυτό   ήλθα   στην   ώρα  αυτήν.   Πατέρα,   δόξασε το   όνομά  σου».

28 Τότε   ήλθε   φωνή   από  τον   ουρανό,   «Το   δόξασα   και  πάλι   θα   το δοξάσω».

29 Ο   κόσμος   που   παρευρίσκετο   και   άκουσε,   έλεγε   ότι   έγινε    βροντή,  άλλοι έλεγαν,  «Άγγελος   του   μίλησε».

30 Ο   Ιησούς  απεκρίθη,  «Η  φωνή  αυτή   δεν  έγινε  για  μένα   αλλά   για   σας.

31 Τώρα   γίνεται   δίκη   του   κόσμου   τούτου,   τώρα   ο   άρχων   του   κόσμου τούτου   θα  εκβληθεί   έξω.

32 Και    όταν  εγώ   υψωθώ    από  την   γη,   θα   ελκύσω   όλους  προς  τον  εαυτό μου».

33 Αυτό   έλεγε,  για   να  υποδείξει  με  ποιό  τρόπο   θα  πέθαινε.

34 Απεκρίθη    σ’ αυτόν  το  πλήθος,   «Εμείς   ακούσαμε  από   τον  νόμο  ότι  ο Χριστός   μένει  αιωνίως  και   πως   εσύ  λες  ότι   πρέπει   να   υψωθεί   ο  Υιός  του ανθρώπου;».

35 Τότε   τους  είπε  ο   Ιησούς,   «Για  λίγο   χρόνο  ακόμη   έχετε   το   φως   μεταξύ σας.   Περπατάτε   ενόσῳ   έχετε   το   φως,  για  να  μη  σας  πιάσει  το   σκοτάδι· εκείνος  που   περπατεί    στο  σκοτάδι  δεν  ξέρει  που   πηγαίνει.

36 Εν   όσῳ   έχετε   το   φως,   πιστεύετε    στο   φως,   για   να  γίνετε  παιδιά  του φωτός».   Αφού  είπε  αυτά    ο  Ιησούς   έφυγε   απ’ αυτούς  και   κρύφθηκε.

Β΄Κορ. 9,12-10,7

9, 12 ὅτι   ἡ   διακονία   τῆς   λειτουργίας   ταύτης     οὐ    μόνον    ἐστὶ    προσαναπληροῦσα τὰ    ὑστερήματα     τῶν   ἁγίων,   ἀλλὰ   καὶ  περισσεύουσα    διὰ   πολλῶν εὐχαριστιῶν   τῷ   Θεῷ·

13 διὰ   τῆς   δοκιμῆς   τῆς    διακονίας   ταύτης    δοξάζοντες   τὸν   Θεὸν   ἐπὶ   τῇ    ὑποταγῇ    τῆς    ὁμολογίας     ὑμῶν   εἰς   τὸ   εὐαγγέλιον   τοῦ   Χριστοῦ   καὶ    ἁπλότητι   τῆς   κοινωνίας   εἰς   αὐτοὺς   καὶ   εἰς   πάντας,

14 καὶ   αὐτῶν   δεήσει   ὑπὲρ   ὑμῶν,   ἐπιποθούντων   ὑμᾶς   διὰ   τὴν   ὑπερβάλλουσαν   χάριν   τοῦ   Θεοῦ    ἐφ᾿ ὑμῖν.
15 Χάρις   δὲ   τῷ   Θεῷ   ἐπὶ   τῇ  ἀνεκδιηγήτῳ   αὐτοῦ   δωρεᾷ.

10, 1 Αὐτὸς   δὲ   ἐγὼ   Παῦλος   παρακαλῶ   ὑμᾶς   διὰ   τῆς   πρᾳότητος   καὶ    ἐπιεικείας τοῦ    Χριστοῦ,   ὃς   κατὰ   πρόσωπον   μὲν   ταπεινὸς   ἐν   ὑμῖν,   ἀπὼν   δὲ   θαρρῶ   εἰς   ὑμᾶς·

2 δέομαι   δὲ   τὸ   μὴ   παρὼν   θαρρῆσαι   τῇ   πεποιθήσει   ᾗ   λογίζομαι    τολμῆσαι   ἐπί   τινας   τοὺς   λογιζομένους   ἡμᾶς   ὡς   κατὰ   σάρκα περιπατοῦντας.

3 Ἐν    σαρκὶ    γὰρ    περιπατοῦντες   οὐ   κατὰ   σάρκα   στρατευόμεθα·

4 τὰ    γὰρ   ὅπλα   τῆς   στρατείας    ἡμῶν   οὐ   σαρκικά,   ἀλλὰ   δυνατὰ   τῷ    Θεῷ   πρὸς καθαίρεσιν    ὀχυρωμάτων·

5 λογισμοὺς    καθαιροῦντες    καὶ   πᾶν   ὕψωμα   ἐπαιρόμενον    κατὰ   τῆς γνώσεως   τοῦ   Θεοῦ,   καὶ   αἰχμαλωτίζοντες  πᾶν   νόημα   εἰς   τὴν   ὑπακοὴν   τοῦ   Χριστοῦ,

6 καὶ   ἐν  ἑτοίμῳ   ἔχοντες   ἐκδικῆσαι   πᾶσαν   παρακοήν,   ὅταν   πληρωθῇ    ὑμῶν   ἡ   ὑπακοή.

7 Τὰ    κατὰ    πρόσωπον    βλέπετε!   εἴ   τις   πέποιθεν   ἑαυτῷ   Χριστοῦ   εἶναι,   τοῦτο λογιζέσθω   πάλιν    ἀφ᾿ ἑαυτοῦ,   ὅτι   καθὼς   αὐτὸς   Χριστοῦ,   οὕτω   καὶ   ἡμεῖς Χριστοῦ.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Β΄Κορ. 9,12-10,7

12 Διότι   η   εκτέλεσις   της   υπηρεσίας  αυτής,   όχι   μόνο   ικανοποιεί   τις ανάγκες    των   αγίων,  αλλά  και   ξεχειλίζει    με  πολλές   ευχαριστίες   προς   τον Θεό.

13 Με    τις   αποδείξεις   που   θα  έχουν   από  την  υπηρεσία  αυτή,  θα δοξάζουν  τον  Θεό   για  την   υποταγή   σας    στην   ομολογία   του ευαγγελίου   του   Χριστού   και  για  την   γενναιοδωρία   της   συνεισφοράς   σας προς  αυτούς  και   προς   όλους.

14 Και    στην   προσευχή  τους  για   σας   θα   αισθάνωνται   σφοδρό   πόθο   για σας   ένεκα   της   πλουσίας   χάριτος   που  σας   έδωσε   ο   Θεός.
15 Άς   γίνει   ευχαριστία    στον   Θεό   για   την   ανεκδιήγητη   δωρεά   του.

10, 1 Εγώ   ο   ίδιος   ο   Παύλος,   σας   παρακαλώ   δια  της  πραότητος   και   της επιεικείας   του   Χριστού,   εγώ,   ο   οποίος   ενώπιόν   σας   είμαι   ταπεινός,   αλλά όταν   είμαι   μακρυά   είμαι   θαρραλέος   απέναντί   σας·

2 παρακαλώ   να   μην   αναγκασθώ   να   φανώ  θαρραλέος,   όταν   θα   είμαι μεταξύ   σας,   με  την   τόλμη   την  οποία   σκέπτομαι   να  χρησιμοποιήσω εναντίον   μερικών,   οι   οποίοι   μας   θεωρούν   ότι   ενεργούμε   κατά   τρόπο κοσμικό.

3 Διότι   άν   και   ζούμε   στον   κόσμο,   δεν   πολεμούμε   όμως   κατά   τρόπο κοσμικό.

4 Διότι   τα   όπλα   του   πολέμου   μας  δεν   είναι   κοσμικά,  αλλά   έχουν   θεία δύναμι   για   να    γκρεμίζουν   οχυρώματα.

5 Γκρεμίζουμε   επιχειρήματα   και   κάθε   τι   που   υψώνεται   με   υπερηφάνεια κατά   της   γνώσεως  του   Θεού   και   πιάνουμε   αιχμάλωτη   κάθε   σκέψι   για   να την   κάνουμε   να   υπακούσει   στον   Χριστό,

6 και  είμεθα   έτοιμοι   να   τιμωρήσουμε   κάθε   παρακοή,   όταν   γίνει   πλήρης   η    υπακοή  σας.

7 Σεις   βλέπετε   τα   πράγματα   επιφανειακώς.   Εάν  έχει  κανείς  την πεποίθησι   ότι   είναι   του   Χριστού,   τότε   άς   σκεφθεί   πάλι   μόνος   τούτο:  ότι όπως  είναι  αυτός   του   Χριστού,   έτσι  και   εμείς  είμεθα  του  Χριστού.

Jonn 12, 19-36

19 Then the Pharisees said to one another, "Do you see that you are doing nothing? Yes, the whole world ran behind him. "

The request of the Greeks

20 There were some Greeks among those who went up to worship at the feast.

21 So they came to Philip, who was from Bethsaida of Galilee, and they said to him, "Sir, we wish to see Jesus."

22 Philip comes and tells Andrew, and Andrew and Philip say this to Jesus.

23 Jesus responded to them, "The time has come for the Son of man to be glorified.

24 Verily, verily, I say unto you, Except a seed of wheat fall upon the earth, and die, he is left alone; but if he die, he beareth much fruit.

25 He who loves his life will lose it, and he who hates his life in this world will keep it to eternal life.

26 If anyone serves me, he must follow me, and where I am, there will be my servant; if anyone serves me, the Father will honor him.

27 Now is my soul troubled, and what shall I say? Father, save me from this moment. But that's why I came at this time. Father, glorify your name. "

28 Then there came a voice from heaven, "I will glorify it again."

29 The people present and hearing said that they had become thunder, others were saying, "An angel spoke to him."

30 Jesus responded, "This voice was not for me but for you.

31 Now there is a trial of this world, and now the ruler of this world will be cast out.

32 And when I am lifted up from the earth, I will draw all to myself. "

33 This he said to indicate how he would die.

34 He answered this crowd, "We have heard from the law that Christ abideth for ever, and how sayest thou that the Son of man must be raised?"

35 Then Jesus said to them, "For a little while you have the light among you. Walk while you have the light, lest darkness catch you; he who walks in the darkness does not know where he is going.

36 Whomever ye have in the light, believe in the light, that ye may become children of light. After he had said these things, Jesus departed from them, and hid himself.

B Kor. 9.12-10.7

12 For this service not only satisfies the needs of the saints, but also overflows with many thanks to God.

13 With the evidence they have from this ministry, they will glorify God for your obedience to the confession of the gospel of Christ and for the generosity of your contribution to them and to all.

14 And in their prayer for you they will feel a great longing for you because of the abundant grace God has given you.

15 Give thanks to God for his inexplicable gift.

10, 1 I Paul myself, by the meekness and grace of Christ, I myself, who am humble before you, but when I am far off I am bold toward you;

2 Please do not be compelled to be courageous when I am with you, with the courage I am thinking of using against some who find us to be acting in a secular way.

3 For though we live in the world, we do not fight in a secular way.

4 For the weapons of our war are not secular, but have divine power to overthrow fortifications.

5 We overthrow arguments and everything that prides itself on knowing God and catch every thought captive to make it obey Christ,

6 and we are ready to punish every offense when your obedience is complete.

7 You see things superficially. If one has the conviction that it is Christ's, then think again of this alone: ​​that as Christ is, so are we Christ's.