ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Λουκᾶ    5, 33-39

33 Οἱ   δὲ   εἶπον   πρὸς   αὐτόν·   διατί   οἱ   μαθηταὶ   Ἰωάννου   νηστεύουσι πυκνὰ    καὶ   δεήσεις   ποιοῦνται,   ὁμοίως   καὶ   οἱ   τῶν   Φαρισαίων, οἱ   δὲ    σοὶ   ἐσθίουσι   καὶ   πίνουσιν;

34 Ὁ   δὲ   εἶπε   πρὸς   αὐτούς·   μὴ   δύνασθε   τοὺς   υἱοὺς τοῦ   νυμφῶνος,   ἐν    ᾧ   ὁ    νυμφίος   μετ᾿ αὐτῶν   ἐστι,   ποιῆσαι   νηστεύειν;

35 Ἐλεύσονται   δὲ   ἡμέραι,   καὶ   ὅταν   ἀπαρθῇ   ἀπ᾿  αὐτῶν    ὁ   νυμφίος,   τότε   νηστεύσουσιν   ἐν   ἐκείναις    ταῖς   ἡμέραις.

36 Ἔλεγε   δὲ    καὶ   παραβολὴν   πρὸς   αὐτοὺς    ὅτι οὐδεὶς    ἐπίβλημα    ἱματίου    καινοῦ    ἐπιβάλλει   ἐπὶ   ἱμάτιον   παλαιόν·    εἰ   δὲ   μήγε, καὶ    τὸ   καινὸν    σχίσει    καὶ   τῷ   παλαιῷ   οὐ    συμφωνεῖ   τὸ   ἐπίβλημα τὸ   ἀπὸ   τοῦ    καινοῦ.

37 Καὶ    οὐδεὶς   βάλλει   οἶνον   νέον   εἰς    ἀσκοὺς   παλαιούς·   εἰ   δὲ    μήγε,   ρήξει   ὁ   οἶνος   ὁ   νέος   τοὺς   ἀσκούς,   καὶ    αὐτὸς   ἐκχυθήσεται καὶ   οἱ   ἀσκοὶ    ἀπολοῦνται·

38 ἀλλὰ   οἶνον   νέον   εἰς   ἀσκοὺς   καινοὺς    βλητέον,   καὶ   ἀμφότεροι συντηροῦνται.
39 Καὶ    οὐδεὶς    πιὼν   παλαιὸν   εὐθέως   θέλει   νέον·   λέγει γάρ·   ὁ   παλαιὸς   χρηστότερός   ἐστιν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Λουκά  5, 33-39

33 Αυτοί  του  είπαν,   «Γιατί   οι   μαθητές  του   Ιωάννου   νηστεύουν συχνά   και   κάνουν   προσευχές,   επίσης   και   οι   μαθητές  των Φαρισαίων,   ενώ   οι   δικοί   σου   τρώγουν   και   πίνουν;».

34 Τότε   ο   Ιησούς   τους   είπε,   «Μήπως   μπορείτε   να   κάνετε   τους καλεσμένους    στον   γάμο   να  νηστεύουν   όσο   καιρό   είναι   μαζί   τους ο   γαμβρός;

35 Θα   έλθουν   όμως   ημέρες   που   θα   τους    πάρουν   τον   γαμβρό,   και   τις   ημέρες   εκείνες   θα  νηστέψουν».

36 Τους   είπε   και   μία   παραβολή:   «Κανείς   δεν   βάζει   μπάλωμα   από καινούργιο   ύφασμα   επάνω   σε  παληό   ένδυμα,   διότι   αλλοιώς   και   το  καινούργιο   ύφασμα   θα   σχίσει  και   το  μπάλωμα   από   το καινούργιο   ύφασμα   δεν   θα  ταιριάζει    στο   παληό.

37 Ούτε   βάζει   κανείς   καινούργιο   κρασί   σε   ασκιά  παληά,   διότι αλλοιώς   το  καινούργιο   κρασί   θα  σχίσει  τα  ασκιά  και   αυτό  θα  χυθεί   και   τα  ασκιά   θα  καταστραφούν,

38 αλλά  πρέπει   το   καινούργιο   κρασί   να  το  βάλουμε   σε  ασκιά καινούργια   και   τότε   διατηρούνται   και  τα  δύο.
39 Και   κανείς   που   έχει   πιεί  παληό   κρασί,   θέλει   αμέσως καινούργιο·   διότι   λέγει,   «Το   παληό   είναι   καλύτερο».

Γαλ. 3, 16-22

16 Τῷ   δὲ   Ἀβραὰμ   ἐρρέθησαν   αἱ   ἐπαγγελίαι   καὶ   τῷ    σπέρματι αὐτοῦ·   οὐ   λέγει,   καὶ   τοῖς   σπέρμασιν,   ὡς   ἐπὶ   πολλῶν,   ἀλλ'   ὡς   ἐφ'  ἑνός,   καὶ    τῷ   σπέρματί   σου,   ὅς   ἐστι   Χριστός.

17 Τοῦτο   δὲ   λέγω·   διαθήκην   προκεκυρωμένην   ὑπὸ   τοῦ   Θεοῦ   εἰς Χριστὸν   ὁ   μετὰ   ἔτη   τετρακόσια    καὶ   τριάκοντα   γεγονὼς   νόμος οὐκ   ἀκυροῖ,   εἰς   τὸ   καταργῆσαι   τὴν   ἐπαγγελίαν.

18 Εἰ   γὰρ   ἐκ   νόμου   ἡ   κληρονομία,   οὐκ  έτι   ἐξ   ἐπαγγελίας· τῷ   δὲ   Ἀβραὰμ   δι' ἐπαγγελίας   κεχάρισται   ὁ   Θεός.

Ο  σκοπός  του   νόμου

19 Τί   οὖν   ὁ   νόμος;   Τῶν   παραβάσεων   χάριν   προσετέθη,   ἄχρις οὗ   ἔλθῃ  τὸ   σπέρμα   ᾧ   ἐπήγγελται,   διαταγεὶς   δι' ἀγγέλων   ἐν χειρὶ    μεσίτου.

20 Ὁ   δὲ   μεσίτης   ἑνὸς   οὐκ   ἔστιν,   ὁ   δὲ    Θεὸς   εἷς   ἐστιν.

21 Ὁ   οὖν   νόμος   κατὰ   τῶν   ἐπαγγελιῶν   τοῦ    Θεοῦ;   Μὴ    γένοιτο. Εἰ   γὰρ   ἐδόθη   νόμος   ὁ   δυνάμενος   ζωοποιῆσαι,   ὄντως   ἂν   ἐκ νόμου   ἦν   ἡ   δικαιοσύνη·

22 ἀλλὰ   συνέκλεισεν   ἡ   γραφὴ   τὰ   πάντα   ὑπὸ   ἁμαρτίαν,   ἵνα    ἡ   ἐπαγγελία   ἐκ   πίστεως   Ἰησοῦ   Χριστοῦ   δοθῇ   τοῖς   πιστεύουσι.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Γαλ. 3, 16-22

16  Στην   περίπτωσι   του   Αβραάμ,   οι   υποσχέσεις   εγένοντο   σ’  αυτόν και   στον  απόγονό   του.   Δεν   λέγει,   «και    στους   απογόνους»   σαν   να  επρόκειτο   περί   πολλών  αλλά  περί  ενός·   «Και   στον  απόγονό σου»,   ο   οποίος   είναι  ο  Χριστός.

17 Εννοώ  δε  το  εξής:   Ο  νόμος   ο   οποίος   ήλθε   μετά  τετρακόσια τριάντα   έτη  δεν   μπορεί   να  ακυρώσει   μία   διαθήκη,   η   οποία   είχε επικυρωθεί  προηγουμένως   από  τον   Θεό  και  αναφέρεται   στον Χριστό,   ώστε   να  καταργήσει   την   υπόσχεσι.

18 Διότι   εάν   η  κληρονομία  βασίζεται    στην   τήρησι   του    νόμου,   τότε   δεν   δίδεται   βάσει   υποσχέσεως.    Στον   Αβραάμ   όμως   ο  Θεός την   χάρισε   δι’ υποσχέσεως.

Ο   σκοπός  του   νόμου

19 Ποιο   σκοπό   λοιπόν   έχει   ο   νόμος;   Προσετέθη   ένεκα   των παραβάσεων,   έως   ότου   ἐλθει   ο   απόγονος    στον   οποίο   έγινε   η υπόσχεσις·   διετάχθη   δε  ο   νόμος   δι’ αγγέλων   και   με   την μεσολάβησι   μεσίτου.

20 Αλλ’  ο  μεσίτης   δεν   είναι   ενός,     ο   Θεός   όμως   είναι   ένας.

21 Ο  νόμος   λοιπόν   είναι   εναντίον   των   υποσχέσεων   του   Θεού;   Μη γένοιτο!   Διότι   εάν   εδίδετο   νόμος,   ο   οποίος   να   μπορούσε   να ζωοποιήσει,   τότε   πραγματικά  θα  προήρχετο   εκ   του   νόμου   η δικαίωσις.

22 Η   γραφή  όμως  περιέκλεισε   τα  πάντα   κάτω    από   την   αμαρτία, για   να  δοθεί   στους   πιστεύοντας   η   υπόσχεσις   βάσει   της   πίστεως  στον   Ιησού   Χριστό.

Luke 5, 33-39

33 And they said unto him, Why do the disciples of John fast often, and do the prayers, and also the disciples of the Pharisees, while thine eat and drink?

34 Then Jesus said to them, "Can you make the guests of the marriage fast as long as the bridegroom is with them?

35 But the days will come when the bridegroom will be taken from them, and in those days they will fast. "

36 And he told them one parable: 'No one puts a patch on a new garment on an old garment, for otherwise the new cloth will tear, and the patch on the new cloth will not fit on the old garment.

37 And no man putteth new wine into old sachets: for otherwise the new wine shall break the sacs, and it shall be spilled, and the sacs shall be destroyed,

38 but we have to put the new wine in a new bag and then both are preserved.

39 And whosoever has drunk old wine, immediately wanteth a new thing; for he saith, The old is better.

Gal. 3, 16–22

16 In the case of Abraham, promises were made to him and to his offspring. It does not say, "And to offspring" as if it were many but one; "And to your offspring," who is Christ.

17 And I mean this: The law that came after four hundred and thirty years cannot invalidate a covenant that had been previously ratified by God and refers to Christ in order to abolish the promise.

18 For if the inheritance is based on the observance of the law, then it is not given by promise. In Abraham, however, God gave her a promise.

The purpose of the law

19 So what is the purpose of the law? It was added in the wake of the infringements, until the offspring who made the promise came; and the law was ordained by angels and with the intervention of a broker.

20 But the broker is not one, but God is one.

21 Is the Law Against God's Promises? Not born! Because if there was a law that could make a living, then the law would really be right.

22 However, the scripture enclosed everything under sin, so that believers in Jesus Christ would be given the promise of faith.