ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Λουκᾶ  5, 1-11

1 Ἐγένετο   δὲ   ἐν   τῷ    τὸν   ὄχλον    ἐπικεῖσθαι   αὐτῷ    τοῦ   ἀκούειν   τὸν   λόγον   τοῦ   Θεοῦ   καὶ    αὐτὸς    ἦν   ἑστὼς    παρὰ   τὴν   λίμνην    Γεννησαρέτ,

2 καὶ   εἶδε   δύο   πλοῖα     ἑστῶτα   παρὰ   τὴν   λίμνην·   οἱ   δὲ   ἁλιεῖς    ἀποβάντες   ἀπ᾿   αὐτῶν    ἀπέπλυναν   τὰ    δίκτυα.

3 Ἐμβὰς    δὲ    εἰς    ἓν   τῶν    πλοίων,    ὃ   ἦν   τοῦ    Σίμωνος,    ἠρώτησεν   αὐτὸν     ἀπὸ   τῆς γῆς    ἐπαναγαγεῖν    ὀλίγον·   καὶ    καθίσας   ἐδίδασκεν   ἐκ   τοῦ  πλοίου    τοὺς   ὄχλους.

4 Ὡς   δὲ   ἐπαύσατο    λαλῶν,    εἶπε   πρὸς   τὸν   Σίμωνα·   ἐπανάγαγε   εἰς   τὸ   βάθος καὶ    χαλάσατε   τὰ   δίκτυα   ὑμῶν   εἰς   ἄγραν.

5 Καὶ   ἀποκριθεὶς    ὁ     Σίμων   εἶπεν   αὐτῷ·    ἐπιστάτα,    δι᾿ ὅλης   τῆς    νυκτὸς κοπιάσαντες    οὐδὲν    ἐλάβομεν·   ἐπὶ   δὲ   τῷ   ρήματί   σου   χαλάσω    τὸ   δίκτυον.

6 Καὶ   τοῦτο    ποιήσαντες    συνέκλεισαν   πλῆθος   ἰχθύων   πολύ·   διερρήγνυτο δὲ   τὸ   δίκτυον   αὐτῶν.

7 Καὶ   κατένευσαν   τοῖς   μετόχοις   τοῖς   ἐν   τῷ    ἑτέρῳ    πλοίῳ   τοῦ    ἐλθόντας συλλαβέσθαι    αὐτοῖς·   καὶ    ἦλθον   καὶ   ἔπλησαν   ἀμφότερα  τὰ   πλοῖα,    ὥστε βυθίζεσθαι    αὐτά.

8 Ἰδὼν   δὲ   Σίμων    Πέτρος   προσέπεσε   τοῖς   γόνασιν   Ἰησοῦ    λέγων·    ἔξελθε   ἀπ᾿   ἐμοῦ,   ὅτι   ἀνὴρ   ἁμαρτωλός   εἰμι,   Κύριε·

9 θάμβος   γὰρ   περιέσχεν   αὐτὸν   καὶ   πάντας   τοὺς   σὺν   αὐτῷ    ἐπὶ   τῇ   ἄγρᾳ    τῶν   ἰχθύων   ᾗ   συνέλαβον,

10 ὁμοίως   δὲ   καὶ   Ἰάκωβον   καὶ    Ἰωάννην,   υἱοὺς   Ζεβεδαίου,   οἳ   ἦσαν κοινωνοὶ   τῷ   Σίμωνι.    Καὶ   εἶπε    πρὸς   τὸν    Σίμωνα   ὁ    Ἰησοῦς·   μὴ   φοβοῦ·   ἀπὸ   τοῦ   νῦν    ἀνθρώπους    ἔσῃ   ζωγρῶν.

11 Καὶ   καταγαγόντες   τὰ   πλοῖα    ἐπὶ   τὴν   γῆν,   ἀφέντες   ἅπαντα   ἠκολούθησαν   αὐτῷ.

ΑΠΟΔΟΣΗ   ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Λουκά  5, 1-11

1 Ενώ   ο  κόσμος   ήτανε   πεσμένος   επάνω   του  για  να   ακούσει   τον  λόγο   του Θεού   και  αυτός   στεκότανε   κοντά  στη   λίμνη  της   Γεννησαρέτ,   είδε   δύο πλοιάρια   κοντά   στην   λίμνη,

2 αλλ’  οι   ψαράδες   είχαν  βγει  και   έπλεναν   τα   δίχτυα.

3 Μπήκε   σε   ένα   από   τα  πλοιάρια   το   οποίο   ανήκε   στον   Σίμωνα   και   τον παρεκάλεσε  να   απομακρυνθεί   λίγο   από  την   ξηρά.   Τότε   κάθησε  και δίδασκε   τα   πλήθη   από   το   πλοιάριο.

4 Μόλις   έπαυσε   να   ομιλεί,   είπε   στον   Σίμωνα,   «Πήγαινε   στα   βαθειά  και ρίξτε   τα   δίχτυα   σας   για   ψάρεμα».

5 Και   ο   Σίμων   απεκρίθη,   «Διδάσκαλε,   όλη   την   νύχτα  κοπιάσαμε   χωρίς να   πιάσουμε   τίποτε.   Αλλ’ επειδή  συ  το  λες,  θα   ρίξω   το   δίχτυ».

6 Όταν   το   έκαναν,   έπιασαν  πολλά  ψάρια,  και   το  δίχτυ   τους  άρχισε  να σχίζεται.

7 Και  έκαναν   νεύματα   στους   συντρόφους   τους   που   ήσαν   στο   άλλο πλοιάριο,   να  έλθουν   να  τους   βοηθήσουν·   και   ήλθαν   και   γέμισαν   και  τα δύο   πλοιάρια,   ώστε   να   κινδυνεύουν   να  βυθισθούν.

8 Όταν   ο   Σίμων   Πέτρος   είδε   τι   έγινε,   έπεσε   στα   γόνατα   του  Ιησού   και είπε,   «Φύγε  απ’  εδώ,   Κύριε,   διότι   είμαι   άνθρωπος   αμαρτωλός».

9 Αυτό  το   είπε   διότι   εξεπλάγη   και   αυτός   και   όλοι   όσοι   ήσαν   μαζί   του   με   τα ψάρια  που   έπιασαν,

10 επίσης   και   ο  Ιάκωβος   και   ο   Ιωάννης,   οι  υιοί   του   Ζεβεδαίου,   οι   οποίοι ήσαν   συνέταιροι   του   Σίμωνος.   Και   είπε   ο   Ιησούς   στον   Σίμωνα,   «Μη   φοβάσαι·  από   τώρα  και   στο   εξής  θα  πιάνεις   ανθρώπους».

11 Και   όταν  έφεραν  τα   πλοιάρια   στην   ξηρά,  τα  άφησαν   όλα  και  τον ακολούθησαν.

Β΄ Κορ. 1, 20-2, 4

1, 20  ὅσαι   γὰρ   ἐπαγγελίαι   Θεοῦ,   ἐν   αὐτῷ   τὸ   ναὶ   καὶ   ἐν   αὐτῷ   τὸ   ἀμήν,   τῷ    Θεῷ   πρὸς   δόξαν    δι᾿ ἡμῶν.

21 Ὁ   δὲ   βεβαιῶν   ἡμᾶς   σὺν   ὑμῖν   εἰς   Χριστὸν   καὶ   χρίσας    ἡμᾶς   Θεός,

22 ὁ   καὶ    σφραγισάμενος   ἡμᾶς   καὶ   δοὺς   τὸν   ἀρραβῶνα   τοῦ    Πνεύματος   ἐν ταῖς   καρδίαις   ἡμῶν.

23 Ἐγὼ   δὲ   μάρτυρα   τὸν    Θεὸν   ἐπικαλοῦμαι   ἐπὶ   τὴν   ἐμὴν   ψυχήν,   ὅτι φειδόμενος   ὑμῶν   οὐκέτι   ἦλθον   εἰς   Κόρινθον.
24 Οὐχ    ὅτι   κυριεύομεν   ὑμῶν   τῆς   πίστεως,   ἀλλὰ   συνεργοί   ἐσμεν   τῆς   χαρᾶς   ὑμῶν·   τῇ   γὰρ   πίστει    ἑστήκατε.

2, 1 Ἔκρινα   δὲ   ἐμαυτῷ   τοῦτο,   τὸ   μὴ   πάλιν   ἐν    λύπῃ   ἐλθεῖν   πρὸς    ὑμᾶς.

2 Εἰ     γὰρ   ἐγὼ   λυπῶ    ὑμᾶς,   καὶ   τίς   ἐστιν   ὁ   εὐφραίνων   με   εἰ   μὴ   ὁ   λυπούμενος   ἐξ    ἐμοῦ;

3 Καὶ    ἔγραψα   ὑμῖν    τοῦτο    αὐτό,   ἵνα   μὴ   ἐλθὼν   λύπην   ἔχω    ἀφ᾿ ὧν   ἔδει    με χαίρειν,   πεποιθὼς   ἐπὶ    πάντας   ὑμᾶς   ὅτι   ἡ    ἐμὴ   χαρὰ   πάντων   ὑμῶν   ἐστιν.

4 Ἐκ   γὰρ    πολλῆς    θλίψεως    καὶ    συνοχῆς    καρδίας   ἔγραψα    ὑμῖν    διὰ   πολλῶν δακρύων,   οὐχ   ἵνα   λυπηθῆτε,    ἀλλὰ   τὴν   ἀγάπην    ἵνα   γνῶτε   ἣν    ἔχω περισσοτέρως   εἰς   ὑμᾶς.

ΑΠΟΔΟΣΗ   ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Β΄ Κορ. 1, 20-2, 4

1, 20 Διότι   όλες  οι   υποσχέσεις   του   Θεού   στο   πρόσωπο   του   Χριστού πραγματοποιούνται·   και   δι’ αυτού   λέγουμε   το   αμήν    στον  Θεό   για  τη  δόξα   του.

21 Εκείνος   δε  που   μας   στερεώνει   μαζί  μ’ εσάς    στον   Χριστό   και   μας έχρισε,   είναι   ο   Θεός,

22 ο   οποίος   και   μας   εσφράγισε   και έδωσε    στις   καρδιές   μας   το  Πνεύμα σαν   αρραβώνα.

23 Επικαλούμαι   μάρτυρά   μου   τον   Θεό,   ότι  για   να    μη   σας   λυπήσω   δεν ήλθα  ακόμη   στην  Κόρινθο.
24 Όχι   διότι   θέλουμε   να   σας   εξουσιάζουμε   σε   ζητήματα   της   πίστεώς   σας, αλλά   είμεθα   συνεργάτες   της   χαράς   σας,   διότι   στέκεσθε   σταθεροί    στην πίστι.

2, 1 Απεφάσισα   να   μη   σας   κάνω   και   άλλη   δυσάρεστη   επίσκεψι.

2 Εάν   εγώ  σας   λυπώ,   τότε   ποιος   μου   προξενεί   χαρά   παρά  εκείνος  που τον   κάνω   να  λυπάται;

3 Και   σας   έγραψα   ακριβώς   αυτό,   ώστε,   όταν  έλθω,   να   μη   λυπηθώ  από εκείνους,   από   τους   οποίους   έπρεπε   να   χαίρω,   διότι  έχω  πεποίθησι    για    όλους   σας  ότι  η  χαρά  μου   είναι  και  χαρά  όλων  σας.

4 Σας   έγραψα   από   μεγάλη  θλίψι  και   στενοχωρία  της  καρδιάς,  με πολλά   δάκρυα,   όχι   για  να   λυπηθήτε,   αλλά   για  να   γνωρίσετε   την υπερβολική   αγάπη   που  έχω   για   σας.

Luke 5, 1-11

1 While the people were bent over to hear the word of God, and they stood by the lake of Gennesaret, he saw two boats by the lake,

2 But the fishermen had come out and washed the nets.

3 He entered one of the boats belonging to Simon, and begged him to depart a little from land. Then he sat down and taught the crowds from the boat.

4 As soon as he stopped talking, he said to Simon, "Go deep and drop your fishing nets."

5 And Simon answered, "Teacher, we slept all night without catching anything. But because you're saying, I'll throw the net. "

6 When they did so, they caught many fish, and their net began to tear.

7 And they let their companions who were in the other ship come to their aid; and they came and filled both boats, in order that they might sink.

8 When Simon Peter saw what was done, he fell on Jesus' knees and said, "Get out of here, Lord, for I am a sinful man."

9 He said this because he and all who were with him were astonished at the fish they had caught,

10 Also James and John, sons of Zebedee, who were partners with Simon. And Jesus said to Simon, "Do not be afraid; from now on you will catch people."

11 And when the ships were brought ashore, they left everything, and followed him.

2nd Cor. 1, 20-2, 4

1, 20 For all the promises of God in the face of Christ are fulfilled; and by that we say amen to God for his glory.

21 He who holds us together with you in Christ and has anointed us is God,

22 who also sealed us and gave our hearts the Spirit as an engagement.

23 I call on God to bear witness that I have not yet come to Corinth to grieve you.

24 Not because we want to dominate you in matters of your faith, but we are partners in your joy because you stand firm in the faith.

2, 1 I decided not to make another unpleasant visit to you.

2 If I am sorry to you, then who brings me more joy than I make him feel sorry?

3 And this is what I have written unto you, that, when I come, I may not be saddened by those whom I ought to rejoice, for I am convinced of you all, that my joy is also the joy of you all.

4 I wrote to you with great sorrow and heartache, with many tears, not to be sad, but to know the excessive love I have for you.