ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Λουκᾶ  4, 22-30

22 Καὶ   πάντες    ἐμαρτύρουν    αὐτῷ    καὶ    ἐθαύμαζον    ἐπὶ    τοῖς    λόγοις    τῆς χάριτος    τοῖς    ἐκπορευομένοις    ἐκ    τοῦ    στόματος    αὐτοῦ    καὶ   ἔλεγον·    οὐχ οὗτός    ἐστιν    ὁ   υἱὸς    Ἰωσήφ;

23 Καὶ   εἶπε   πρὸς    αὐτούς·    πάντως    ἐρεῖτέ   μοι    τὴν    παραβολὴν    ταύτην·    ἰατρέ, θεράπευσον    σεαυτόν·    ὅσα    ἠκούσαμεν    γενόμενα    ἐν    τῇ    Καπερναούμ, ποίησον     καὶ    ὧδε   ἐν   τῇ    πατρίδι    σου.

24 Εἶπε    δέ·    ἀμὴν    λέγω    ὑμῖν    ὅτι    οὐδεὶς   προφήτης    δεκτός     ἐστιν    ἐν   τῇ    πατρίδι αὐτοῦ.

25 Ἐπ᾿   ἀληθείας   δὲ   λέγω    ὑμῖν,    πολλαὶ   χῆραι    ἦσαν   ἐν   ταῖς    ἡμέραις    Ἠλιοὺ   ἐν   τῷ    Ἰσραήλ,   ὅτε   ἐκλείσθη    ὁ    οὐρανὸς    ἐπὶ    ἔτη    τρία    καὶ    μῆνας    ἕξ,    ὡς    ἐγένετο   λιμὸς    μέγας    ἐπὶ    πᾶσαν    τὴν    γῆν,

26 καὶ    πρὸς     οὐδεμίαν    αὐτῶν    ἐπέμφθη    Ἠλίας    εἰ   μὴ    εἰς   Σάρεπτα    τῆς Σιδωνίας    πρὸς   γυναῖκα   χήραν.

27 Καὶ    πολλοὶ    λεπροὶ    ἦσαν    ἐπὶ    Ἐλισαίου    τοῦ   προφήτου    ἐν    τῷ    Ἰσραήλ,   καὶ     οὐδεὶς    αὐτῶν    ἐκαθαρίσθη    εἰ   μὴ   Νεεμὰν    ὁ    Σύρος.

28 Καὶ    ἐπλήσθησαν    πάντες    θυμοῦ   ἐν    τῇ    συναγωγῇ     ἀκούοντες    ταῦτα,

29 καὶ    ἀναστάντες    ἐξέβαλον    αὐτὸν   ἔξω   τῆς   πόλεως    καὶ   ἤγαγον   αὐτὸν    ἕως    ὀφρύος    τοῦ    ὄρους,    ἐφ᾿ οὗ   ἡ    πόλις   αὐτῶν    ᾠκοδόμητο,   εἰς    τὸ    κατακρημνίσαι    αὐτόν.

30 Αὐτὸς   δὲ    διελθὼν   διὰ   μέσου   αὐτῶν   ἐπορεύετο.

ΑΠΟΔΟΣΗ   ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Λουκά  4, 22-30

22 Και   όλοι    συγκατένευαν  προς   αυτόν   και   θαύμαζαν   για   την    χάρι    των λόγων   που   έβγαιναν   από    το   στόμα   του   και   έλεγαν,   «Δεν   είναι   αυτός   ο υιός    του   Ιωσήφ;».

23 Και   ο   Ιησούς   τους   είπε,   «Ασφαλώς   θα   μου   πήτε  αυτήν  την   παροιμία, Ιατρέ,   θεράπευσε   τον   εαυτό   σου.  Όσα   ακούσαμε   ότι   έγιναν   στην Καπερναούμ,  κάνε  τα   και  εδώ    στην  πατρίδα   σου».

24 Και   προσέθεσε,   «Αλήθεια   σας   λέγω   ότι   κανένας   προφήτης  δεν  είναι δεκτός   στην   πατρίδα   του.

25 Να   είσθε   βέβαιοι   ότι   υπήρχαν   πολλές   χήρες   την   εποχή   του   Ηλία μεταξύ    του   Ισραήλ,   όταν   έκλεισε   ο   ουρανός   επί   τρία   χρόνια   και  έξη   μήνες, και   έγινε   μεγάλη   πείνα   σε   όλη   την   χώρα,

26 αλλ’  ο   Ηλίας   δεν  εστάλη   σε   καμμία   από   αυτές   αλλά   σε   μία   χήρα   στην   Σαρεπτά   της   Σιδωνίας.

27 Ήσαν   και   πολλοί   λεπροί   μεταξύ   των   Ισραηλιτών   την   εποχή  του Ελισαίου   του   προφήτου   αλλά   κανείς   απ’   αυτούς   δεν   καθαρίσθηκε   παρά ο   Νεεμάν   ο   Σύρος».

28 Και   όλοι    στη  συναγωγή    ωργίσθηκαν   όταν   άκουσαν   αυτά

29 και   σηκώθηκαν   και   τον   έδιωξαν    έξω   από   την   πόλι   και   τον   έφεραν έως  την   κορυφή   του   βουνού,   επάνω   στο   οποίο   ήτο   κτισμένη   η   πόλις τους,   με   σκοπό   να   τον   ρίξουν    στον   κρημνό.

30 Αυτός   όμως   πέρασε   δια   μέσου   αυτών   και   έφυγε.

Γαλ. 2, 6-10

6 Ἀπὸ   δὲ   τῶν   δοκούντων    εἶναί    τι,    ὁποῖοί   ποτε    ἦσαν   οὐδέν    μοι    διαφέρει· πρόσωπον    Θεὸς   ἀνθρώπου    οὐ   λαμβάνει·    ἐμοὶ    γὰρ    οἱδοκοῦντες    οὐδὲν προσανέθεντο,

7 ἀλλὰ    τοὐναντίον    ἰδόντες     ὅτι    πεπίστευμαι    τὸ    εὐαγγέλιον    τῆς    ἀκροβυστίας     καθὼς   Πέτρος    τῆς   περιτομῆς·

8 ὁ   γὰρ    ἐνεργήσας   Πέτρῳ    εἰς    ἀποστολὴν   τῆς   περιτομῆς    ἐνήργησε   καὶ    ἐμοὶ   εἰς   τὰ    ἔθνη·

9 καὶ    γνόντες    τὴν   χάριν   τὴν    δοθεῖσάν   μοι,    Ἰάκωβος   καὶ   Κηφᾶς   καὶ   Ἰωάννης,   οἱ    δοκοῦντες    στῦλοι    εἶναι,    δεξιὰς     ἔδωκαν    ἐμοὶ   καὶ    Βαρνάβᾳ   κοινωνίας,   ἵνα   ἡμεῖς    εἰς   τὰ    ἔθνη,    αὐτοὶ    δὲ   εἰς   τὴν    περιτομήν·

10 μόνον    τῶν    πτωχῶν   ἵνα   μνημονεύωμεν,   ὃ   καὶ   ἐσπούδασα   αὐτὸ   τοῦτο ποιῆσαι.

ΑΠΟΔΟΣΗ   ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Γαλ. 2, 6-10

6 Από   δε  τους   φημισμένους, –   τι   ήσαν   μια   φορά   δεν   με   ενδιαφέρει,   ο   Θεός δεν  λαβαίνει   υπ’   όψιν   του   το   πρόσωπον   του   ανθρώπου –     σ’ εμένα   λοιπόν   οι φημισμένοι    τίποτε   δεν  μου   προσέθεσαν   αλλά   τοὐναντίον,

7 όταν   είδαν   ότι   εγώ   ήμουν   εμπιστευμένος   με   το   ευαγγέλιο   για   τους απερίτμητους   όπως   ο   Πέτρος   για   τους   περιτμημένους,

8 – διότι   εκείνος   ο   οποίος   ενήργησε   στον   Πέτρο,   ώστε   να   γίνει απόστολος   των   περιτμημένων,   ενήργησε   και    σ’ εμένα   για   να   γίνω απόστολος   στα   έθνη –

9 και    όταν   αυτοί   ανεγνώρισαν   την   χάρι,   που   μου   είχε   δοθεί,   τότε   ο Ιάκωβος   και   ο   Κήφας   και   ο   Ιωάννης,   οι   οποίοι   εθεωρούντο   ότι   είναι στύλοι,   έδωκαν     σ’ εμένα   και   στον   Βαρνάβα   το   δεξί   τους   χέρι    σε  σημείο επικοινωνίας   και   συμφώνησαν   να   είμεθα   εμείς   απόστολοι    στον   εθνικό κόσμο,   αυτοί   δε   στους   περιτμημένους.

10 Ζήτησαν μόνον   να   ενθυμούμεθα   τους   πτωχούς   και   αυτό   φρόντισα να   το   κάνω.

Luke 4, 22-30

22 And they all consented to him, and were admired for the sake of the words which went out of his mouth, and they said, Is not this Joseph's son?

23 And Jesus said unto them, Ye shall surely say unto me this saying, Physician, heal thyself. What we heard was happening in Capernaum, do it here in your home country. "

24 And he added, "Verily I say unto you, No prophet is accepted in his own country.

25 And be sure that there were many widows in the days of Elijah among Israel, when the heaven was shut up three years and six months, and there was a great famine throughout all the land,

26 But Elias was not sent to any of them, but to a widow in Zarephath of Sidonia.

27 There were many lepers among the Israelites in the days of Elisha the prophet, but none of them was cleansed except Naaman the Syrian. "

28 And they were all angry at the synagogue when they heard it

29 And they arose and cast him out of the city, and brought him unto the top of the mountain, where their city was built, that they might cast him into the steeple.

30 But he passed through them, and departed.

Gal. 2, 6-10

6 Of the renowned, - what once was, I do not care, God does not take into account the face of man - so to me the renowned have added nothing but me,

7 when they saw that I was entrusted with the gospel for the infidels like Peter for the infidels,

8 - because he who acted with Peter to become an apostle to the needy, he also acted with me to become an apostle to the nations -

9 and when they recognized the grace given to me, then James and Cephas and John, who were considered to be pillars, gave me and Barnabas their right hand at a point of contact, and agreed to be apostles. in the national world, and those in the wasted.

10 They only asked us to remember the poor, and I took care of that.