Οι Άγιοι Εύοδος, Καλλίστη, Αγαθοκλεία και Ερμογένης οι Μάρτυρες

Ήταν   αδέλφια,   και    η    ανεύρεση    της    αλήθειας    ήταν    ο    μεγάλος τους   πόθος.   Και   ο    Θεός    τους  ελέησε,  αξιώνοντάς    τους   να ακούσουν   το   κήρυγμα    των   αποστόλων,   από    το   οποίο  ελκύστηκαν    στο    φως    και    την   ζωή    του    Χριστού.

Από  τότε  η  ζωή τους,  στάθηκε   ζηλευτή,   πίστεως   και   αγαθοεργίας.  Έδιναν   άφθονη   βοήθεια    σε  χήρες και  ορφανά,   και    ανέπτυξαν μεταξύ   τους   ευγενή  και  ιερή  άμιλλα,  για  το  ποιος  να  φέρει περισσότερες  ψυχές   μέσα   στο    ψυχοσωτήριο   λιμάνι   της    χριστιανικής     Εκκλησίας.    Και     κατόρθωσαν   πολλά.

Την   πίστη   τους   αυτή,   επισφράγισαν    και   δια   του    μαρτυρίου. Όταν συνελήφθησαν, ομολόγησαν ότι ανήκαν στην χριστιανική  Εκκλησία     και   ότι    αυτό   αποτελούσε    καύχημά    τους    περισσότερο και    από   το   άν   είχαν   κάποιο   στέμμα   στο   κεφάλι   τους.    Μάταια ζήτησαν   να   τους   δελεάσουν   με    υποσχέσεις   και     να   τους εκβιάσουν    με    απειλές.        
Τα  αδέλφια ενθαρρύνονταν μεταξύ   τους,   με    ανώτερα    πνευματικά  λόγια.   Έτσι    και   των   τριών   τα   κεφάλια,    κόπηκαν   με   το   ξίφος. Και   τα   αδέλφια   κατά   σάρκα,   στάθηκαν   αδέλφια  δια   της πνευματικής   αναγεννήσεως   και  στο    μαρτυρικό    θάνατο    και    στην  κληρονομιά    των    αιωνίων   αγαθών.

Saint Eudos, Callisti, Agathokleia and Hermogenes the Witnesses

They were brothers, and finding the truth was their longing. And God welcomed them, claiming to hear the preaching of the apostles, from whom they were drawn to the light and life of Christ.

Since then, their lives have become jealous, loyal and charitable. They provided abundant help to widows and orphans, and they developed among themselves noble and sacred games for whom to bring more souls into the psychosocial harbor of the Christian Church. And they did a lot.

Their faith was also sealed by the witness. When arrested, they confessed that they belonged to the Christian Church and that this was more of a boast to them and that they had some crown on their head. In vain they sought to entice them with promises and blackmail them with threats.

The brothers were encouraging each other, in higher spiritual terms. So all three heads were cut with the sword. And the brothers, in the flesh, were brothers through spiritual regeneration in both the martyrdom and the inheritance of eternal goods.