Η Οσία Ευφροσύνη

Ήταν  μοναχοκόρη    και   πολύ    πλούσια.    Ο   πατέρας   της   Παφνούτιος    ήταν    ο  πλουσιότερος της Αλεξάνδρειας και μαζί με την σύζυγό του    διακρίνονταν  για    την    θερμή    πίστη    τους    στον   Θεό.

Δώδεκα    χρονών    η    Ευφροσύνη    έμεινε    ορφανή    από    μητέρα,    και     ο πατέρας     της    αφοσιώθηκε   ακόμα   πιο    φιλόστοργα   στην   επιμέλεια   της κόρης   του.    Όταν   η    Ευφροσύνη    έφθασε   στο     18^ο    έτος   της   ηλικίας   της,    ο πατέρας   της    θέλησε   να   την   παντρέψει   με   έναν   νέο   υψηλής    κοινωνικής τάξης.    Όμως    την    ψυχή   της  Ευφροσύνης  είχε    καταλάβει  ο    θείος  έρωτας.    Ο    γάμος    και   οι    κοσμικότητες   θα   της   ήταν   εμπόδιο    να   αφιερωθεί συστηματικά   στην    ελεημοσύνη    και    στην    υπηρεσία    του     πλησίον.

Γι’  αυτό    κάποια    μέρα,    αφού    διαμοίρασε   τα   υπάρχοντά   της  στους φτωχούς,   έφυγε   κρυφά    από   το    σπίτι,   και   μετά   από    πολλές   περιπέτειες, κατέληξε   μεταμφιεσμένη   ανδρικά    σε    κοινόβιο   ανδρικό    μοναστήρι.    Εκεί πήρε    το    όνομα    Σμάραγδος    και    όλοι    οι    μοναχοί   θαύμαζαν   τον πνευματικό   της    αγώνα    και    τη    διακονία    που    πρόθυμα    πρόσφερε   σε όλους.    Έζησε   στο   μοναστήρι   38   χρόνια.   Στο   τέλος   της   ζωής   της συναντήθηκε    και    με    τον   πατέρα  της,   όταν   και    αυτός    έγινε    μοναχός  στο   ίδιο   μοναστήρι.  
Έτσι,    με   την   ζωή   της   η    Ευφροσύνη    μας    υπενθυμίζει    τα    λόγια    της Αγίας  Γραφής,  που    λένε:    «αρνησάμενοι   τας   κοσμικάς   επιθυμίας σωφρόνως    και    δικαίως    και   ευσεβώς   ζήσωμεν   εν    τω   νυν    αιώνι».   Δηλαδή, αφού  αρνηθούμε  τις  επιθυμίες    του    ματαίου   και    αμαρτωλού    αυτού κόσμου,    να   ζήσουμε   στον  παρόντα    αιώνα    με    εγκράτεια    στην   ζωή    μας, με    δικαιοσύνη    προς   τους   συνανθρώπους   μας   και    με    ευσέβεια   προς   τον Θεό.

Απολυτίκιον.   Ήχος    πλ. α’.   Τον    συνάναρχον   Λόγον.       
Ως   παρθένος   φρονίμη και  αδιάφθορος, κατηγγυήθης  οσίως   τω   Ζωοδότη Χριστώ,   και   προσκαίρων   την   χλιδήν   εμφρόνως    έλιπες·  όθεν    εν   μέσω   των  ανδρών,  ως    αμόλυντος   αμνάς,   εξέλαμψας   Ευφροσύνη,   και   του   Βελίαρ   τα  κέντρα,    τη    πολιτεία    σου   απήμβλυνας.

Κοντάκιον.   Ήχος    β’.   Τα    άνω   ζητών.

Της  άνω  ζωής,  ποθούσα,  την κάτω   τρυφήν,   σπουδαίως   καταλέλοιπας, και    σαυτήν    κατέμιξας,   αναμέσον   ανδρών   παναοίδιμε·   δια    Χριστόν   γαρ   τον νυμφίον   σου,   μνηστήρος  προσκαίρου    κατεφρόνησας.

Έτερον   Κοντάκιον.   Ήχος   δ’.   Επεφάνης   σήμερον.   
Ευφροσύνης πρόξενος  η βιοτή  σου,  τοις εν κόσμω   γέγονε,    προτυπωθείσης εναργώς,   τη   φερωνύμω   σου   πένσεμνε,   προσηγορία   Ευφροσύνη    ένδοξε.

Μεγαλυνάριον.
Μνήστορα   λιπούσα   τον   γεηρόν,  φαιδρώς   ενυμφεύθης,   τω    ωραίω    κάλλει Χριστώ,  δι’ αμέμπτου   βίου,    Οσία    Ευφροσύνη,    δι’ ού   αεί    ευφραίνεις,    τους σε   γεραίροντας.

Hosea Efrosini

She was solitary and very wealthy. Paphnutius' father was the wealthiest of Alexandria and he and his wife were distinguished for their warm faith in God.

Twelve years old Euphrosyne was orphaned by a mother, and her father devoted himself even more to the care of his daughter. When Euphrosyne reached her 18th birthday, her father wanted to marry her to a new high social class. But the soul of Euphoria had been captured by the divine love. Marriage and secularism would prevent her from systematically devoting herself to alms and service to the near.

So one day, after sharing her possessions with the poor, she secretly left home, and after many adventures, ended up disguised as a male monk. There he was called the Emerald, and all the monks admired his spiritual struggle and the ministry he willingly offered to all. He lived in the monastery for 38 years. At the end of her life she also met her father when he too became a monk in the same monastery.

Thus, in her life, Euphrates reminds us of the words of the Bible, which say: "By denying the secular desire we have lived rightly and justly and reverently in the eternity." That is, after we reject the desires of this vain and sinful world, to live in this present century with integrity in our lives, in righteousness to our fellowmen and in piety to God.

Absolutely. Sound a'. Co-captain Logon.

As a virgin prudent and flawed, you denounced Christ the Living, and embraced it in the utterly incomplete manner;

It's close. B sound. The above askers.

Of upper life, I longed for the lower, the most vain, and mixed it up, with men of all kinds; by Christ for your bridegroom, I hastened to meet you.

Another Kontakion. Sound d. Impressive today.

Your life's a conscientious conscience, as it happens in the world;

Magnificent.

Husband, I was fatiguing the old man, my grandfather, my good-bye Christ, with unshakable life, Hosea Euphrosini, by all means, cheering them on, getting older.