Ο Όσιος Κυριακός ο Αναχωρητής

Ήταν    άνθρωπος    που    καλλιεργούσε    υπομονήν   και    πραότητα.    Γι'   αυτό και    πέτυχε    στην    ασκητική   του   ζωή.

Γεννήθηκε    στην   Κόρινθο    το    5^ο    αιώνα,   από  ιερέα  πατέρα,   τον    Ιωάννη. Την μητέρα του την έλεγαν Ευδοξία και  είχε    αδελφό    τον   Αρχιεπίσκοπο Κορίνθου     Πέτρο.

Από    ιερατικό,   λοιπόν,   γένος   ο   Κυριακός,   σε   νεαρή   ηλικία   πήγε   στα Ιεροσόλυμα  και  από    εκεί   στη   Λαύρα   του   Μεγάλου    Ευθυμίου.   Εκεί,   ο Μέγας    Ευθύμιος,    τον   έκανε   μοναχό   και    τον   έστειλε   στον   ασκητή Γεράσιμο.   Όταν   πέθανε  ο  Γεράσιμος,  ο  Κυριακός  επέστρεψε  στην Λαύρα   του    Ευθυμίου,   όπου    με   ζήλο    καλλιεργούσε    τις    αρετές   του,  ώσπου   κάποια  στάση  που  έγινε  στη  Λαύρα  του  Ευθυμίου   τον  ανάγκασε   να   πάει    στη    Λαύρα    του    Σουκά.

Εκεί   40   χρονών   χειροτονήθηκε   πρεσβύτερος   και   ανέλαβε   την   επιστασία του    Σκευοφυλακίου.   Εκείνο   που   τον   διέκρινε   απέναντι  στους συμμοναστές   του,  ήταν ο γαλήνιος τρόπος με τον οποίο τους αντιμετώπιζε,   γι’ αυτό   και    ήταν   παράδειγμα   προς   μίμηση   από   όλους.
Εβδομήντα    χρονών    ο    Κυριακός,  έφυγε   και   από  εκεί    και    με    υπομονή γύρισε  πολλά   μοναστήρια    και    σκήτες,   όπου    έζησε   με   αυστηρότατη άσκηση.   Τελικά,   πέθανε   107  χρονών,  και  σε  όλους    έμεινε   η   ενθύμηση του    ασκητή,    που    έδειχνε    «πραότητα   προς    πάντας   ανθρώπους». Πραότητα,   δηλαδή,    σ’  όλους    ανεξαίρετα    τους    ανθρώπους.

Απολυτίκιον.  Ήχος   δ’. Ταχύ   προκατάλαβε.

Χριστώ  ηκολούθησας, καταλιπών τα της γης, και βίον   ισάγγελον, επολιτεύσω   σαφώς,    ως    άσαρκος  Όσιε·  συ    γαρ   εν   ταις   ερήμοις, προσχωρών   θείω   πόθω, σκίλλη πικρά  την πάλαι,   πικράν   γεύσιν   απώσω. Διο   Κυριακέ   θεοφόρε,    αξίως   δεδόξασαι.

Έτερον   Απολυτίκιον.   Ήχος   α’.   Της   ερήμου   πολίτης.       
Απαλών   εξ   ονύχων   τω   Χριστώ   ηκολούθησας,   την   αγγελικήν  πολιτείαν  ολοτρόπως  ελόμενος· διο εν  ταις ερήμοις  προσχωρών,  των   θείων   ηξιώθης   δωρεών,   θεραπεύων   πάσαν   νόσον   Κυριακέ, των   πίστει   προσιόντων    σοι. Δόξα  τω  σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε   στεφανώσαντι,   δόξα   τω    ενεργοὐντι    δια    σου,   πάσιν    ιάματα.

Κοντάκιον.   Ήχος    πλ. δ’.   Τη    υπερμάχω.

Ως    υπερμάχω    κραταιώ    και    αντιλήπτορι

Η    σε    τιμώσα    ιερά    Λαύρα    εκάστοτε

Εορτάζει    τα    μνημόσυνα    ετησίως.

Αλλ’    ως    έχων   παρρησίαν   προς    τον   Κύριον

Εξ   εχθρών   επεμβαινόντων   ημάς   φρούρησον,    
Ίνα   κράζωμεν,    χαίροις   Πάτερ   τρισόλβιε.

Μεγαλυνάριον.
Άστρον  εκ Κορίνθου  αναφανείς, εν τη Παλαιστίνη, διαλάμπεις ασκητικώς,  και καταπυρσεύεις,  Χριστού  την Εκκλησίαν, Κυριακέ   θεόφρον,    τοις   σοις παλαίσμασι.

Holy Sunday the Departure

He was a man who cultivated patience and meekness. That is why he succeeded in his ascetic life.

He was born in Corinth in the 5th century, by a priest father, John. His mother was called Eudoxia and he had a brother Archbishop Corinthian Peter.

So, from a priestly age, the Sunday man, at a young age, went to Jerusalem and from there to the Lavra of the Great Euphemia. There, the Great Euthymius, made him a monk and sent him to the hermit Gerasimos. When Gerasimus died, Kyriakos returned to the Lavra of Efthimios, where he zealously cultivated his virtues, until a stop at the Lavra of Efthimios forced him to go to the Lavra of Soukas.

There, he was ordained a senior for 40 years and assumed the command of the Vessel. What distinguished him from his companions was the serene way he dealt with them, so he set an example for everyone.

Seventy years old Sunday, he left there and patiently returned to many monasteries and skeletons, where he lived with strict training. Eventually, he died at the age of 107, and the remembrance of the ascetic remained in everyone's mind, showing "humility to all people." That is, humility, that is, to all people indivisibly.

Absolutely. Sound d. Fast forward.

I followed Christ, the depraved of the earth, and the violent evangelist, I clearly dwell as an unholy Hose; Di Sunday, theophore, I really appreciate it.

Other Apolitical. Sound a '. Desert Citizen.

I followed Christ's gentle nails, the angelic state was completely on hold; in the wilderness of accession, of divine voluntary donations, of healers, they were sick Sunday, of their faiths. Glory to me in glory, in glory to Christ, in glory to you, in all glory.

It's close. Sound d. I miss her.

As a superhero I also hold a perceptor

I have honored you with holy Lavra from time to time

It celebrates Memorials annually.

But as if I were bitter to the Lord

We were attacked by enemy interventionists,

We're kidding, glad Father Trisolvie.

Magnificent.

Astron from Corinth You are invisible, in Palestine, ascending ascetic, and sprouting, Christ in the Church, Sunday God-in-law, as you crouch.