ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ἰω. 3, 16-21

16 Οὕτω   γὰρ    ἠγάπησεν   ὁ    Θεὸς   τὸν   κόσμον,   ὥστε   τὸν   υἱὸν   αὐτοῦ   τὸν μονογενῆ    ἔδωκεν,    ἵνα   πᾶς   ὁ   πιστεύων   εἰς    αὐτὸν   μὴ   ἀπόληται,   ἀλλ'   ἔχῃ   ζωὴν   αἰώνιον.

17 Οὐ   γὰρ   ἀπέστειλεν   ὁ   Θεὸς   τὸν   υἱὸν   αὐτοῦ   εἰς   τὸν    κόσμον    ἵνα   κρίνῃ   τὸν κόσμον,    ἀλλ'   ἵνα   σωθῇ   ὁ    κόσμος    δι' αὐτοῦ.

18 Ὁ    πιστεύων   εἰς   αὐτὸν    οὐ   κρίνεται,   ὁ   δὲ   μὴ   πιστεύων   ἤδη   κέκριται,   ὅτι μὴ   πεπίστευκεν   εἰς    τὸ   ὄνομα   τοῦ    μονογενοῦς   υἱοῦ   τοῦ   Θεοῦ.

19 Αὕτη   δέ   ἐστιν   ἡ   κρίσις,   ὅτι   τὸ   φῶς   ἐλήλυθεν   εἰς   τὸν   κόσμον,   καὶ    ἠγάπησαν   οἱ   ἄνθρωποι   μᾶλλον   τὸ   σκότος   ἢ   τὸ  φῶς·   ἦν   γὰρ   πονηρὰ    αὐτῶν   τὰ    ἔργα.

20 Πᾶς   γὰρ   ὁ   φαῦλα    πράσσων   μισεῖ   τὸ   φῶς   καὶ   οὐκ    ἔρχεται   πρὸς    τὸ    φῶς,   ἵνα   μὴ    ἐλεγχθῇ    τὰ    ἔργα   αὐτοῦ·

21 ὁ   δὲ   ποιῶν    τὴν   ἀλήθειαν    ἔρχεται   πρὸς   τὸ   φῶς,   ἵνα   φανερωθῇ    αὐτοῦ   τὰ   ἔργα,   ὅτι   ἐν   Θεῷ    ἐστιν   εἰργασμένα.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ιω. 3, 16-21

16 Διότι   τόσο   πολύ   αγάπησε   ο  Θεός   τον   κόσμο,   ώστε   έδωκε   τον   Υιό   του τον   μονογενή,   για   να   μη  χαθεί   όποιος   πιστεύει    σ’ αυτόν,  αλλά   να   έχει   ζωή    αιώνιο.

17 Διότι   δεν   έστειλε    ο   Θεός   τον   Υιό   του    στον   κόσμο,   για   να καταδικάσει   τον   κόσμο,   αλλά  για   να   σωθεί   ο   κόσμος   δι’ αυτού.

18 Εκείνος,  που    πιστεύει    σε  αυτόν,   δεν   καταδικάζεται·   εκείνος,   που   δεν πιστεύει,   ήδη   έχει    καταδικασθεί,   διότι   δεν  έχει  πιστέψει    στο  όνομα  του μονογενούς   Υιού   του   Θεού.

19 Η   καταδίκη   συνίσταται     σε   τούτο:   ότι  το   φως  έχει   έλθει    στον  κόσμο αλλ’  οι   άνθρωποι   αγάπησαν   μάλλον   το  σκοτάδι  παρά   το   φως,   επειδή   τα έργα   τους   ήσαν   πονηρά.

20 Όποιος   κάνει   το  κακό  μισεί   το   φως   και   δεν  έρχεται    στο   φως,   για   να μη   γίνουν  φανερά   τα  έργα   του·

21 αλλ’   όποιος   ακολουθεί  την  αλήθεια    έρχεται   στο   φως,   για  γίνει φανερό   ότι   τα  έργα  του  έχουν  γίνει   κατά   Θεόν».

Β΄Κορ. 8, 16-9, 5

8, 16 Χάρις   δὲ   τῷ   Θεῷ   τῷ   διδόντι   τὴν   αὐτὴν   σπουδὴν   ὑπὲρ   ὑμῶν   ἐν   τῇ   καρδίᾳ   Τίτου,

17 ὅτι   τὴν   μὲν   παράκλησιν    ἐδέξατο,    σπουδαιότερος   δὲ   ὑπάρχων αὐθαίρετος    ἐξῆλθε   πρὸς   ὑμᾶς.

18 Συνεπέμψαμεν   δὲ   μετ᾿  αὐτοῦ   τὸν   ἀδελφὸν   οὗ   ὁ    ἔπαινος    ἐν   τῷ    εὐαγγελίῳ   διὰ   πασῶν   τῶν   ἐκκλησιῶν·

19 οὐ    μόνον   δέ,   ἀλλὰ    καὶ   χειροτονηθεὶς   ὑπὸ   τῶν   ἐκκλησιῶν   συνέκδημος   ἡμῶν   σὺν   τῇ   χάριτι   ταύτῃ   τῇ    διακονουμένῃ   ὑφ᾿ ἡμῶν   πρὸς τὴν   αὐτοῦ   τοῦ   Κυρίου   δόξαν   καὶ   προθυμίαν   ἡμῶν·

20 στελλόμενοι    τοῦτο,   μή   τις   ἡμᾶς   μωμήσηται   ἐν    τῇ    ἁδρότητι   ταύτῃ     τῇ  διακονουμένῃ    ὑφ᾿   ἡμῶν,

21 προνοούμενοι   καλὰ   οὐ   μόνον    ἐνώπιον   Κυρίου,   ἀλλὰ   καὶ   ἐνώπιον   ἀνθρώπων.

22 Συνεπέμψαμεν    δὲ   αὐτοῖς   τὸν   ἀδελφὸν   ἡμῶν,  ὃν   ἐδοκιμάσαμεν   ἐν πολλοῖς    πολλάκις   σπουδαῖον    ὄντα,   νυνὶ   δὲ    πολὺ    σπουδαιότερον πεποιθήσει   πολλῇ   τῇ    εἰς   ὑμᾶς.

23 Εἴτε   ὑπὲρ   Τίτου,    κοινωνὸς   ἐμὸς    καὶ     εἰς    ὑμᾶς    συνεργός·   εἴτε   ἀδελφοὶ   ἡμῶν,   ἀπόστολοι    ἐκκλησιῶν,   δόξα   Χριστοῦ.
24 Τὴν   οὖν   ἔνδειξιν   τῆς   ἀγάπης   ὑμῶν   καὶ   ἡμῶν   καυχήσεως   ὑπὲρ   ὑμῶν   εἰς αὐτοὺς   ἐνδείξασθε   εἰς   πρόσωπον    τῶν   ἐκκλησιῶν.

9, 1 Περὶ   μὲν   γὰρ   τῆς   διακονίας   τῆς   εἰς   τοὺς    ἁγίους   περισσὸν   μοί   ἐστι     τὸ   γράφειν   ὑμῖν·

2 οἶδα   γὰρ   τὴν   προθυμίαν   ὑμῶν   ἣν   ὑπὲρ   ἡμῶν   καυχῶμαι    Μακεδόσιν,   ὅτι    Ἀχαΐα   παρεσκεύασται   ἀπὸ   πέρυσι·   καὶ   ὁ   ἐξ    ὑμῶν   ζῆλος   ἠρέθισε   τοὺς   πλείονας.

3 Ἔπεμψα   δὲ    τοὺς   ἀδελφούς,   ἵνα   μὴ   τὸ   καύχημα   ἡμῶν   τὸ    ὑπὲρ    ὑμῶν κενωθῇ   ἐν   τῷ   μέρει   τούτῳ,   ἵνα,   καθὼς   ἔλεγον,   παρεσκευασμένοι     ἦτε,

4 μήπως    ἐὰν   ἔλθωσι   σὺν    ἐμοὶ    Μακεδόνες    καὶ   εὕρωσιν    ὑμᾶς   ἀπαρασκευάστους,    καταισχυνθῶμεν   ἡμεῖς,    ἵνα   μὴ   λέγωμεν   ὑμεῖς,   ἐν   τῇ   ὑποστάσει   ταύτῃ   τῆς   καυχήσεως.

5 Ἀναγκαῖον   οὖν   ἡγησάμην    παρακαλέσαι   τοὺς   ἀδελφοὺς    ἵνα   προέλθωσιν εἰς   ὑμᾶς   καὶ    προκαταρτίσωσι    τὴν   προκατηγγελμένην    εὐλογίαν    ὑμῶν, ταύτην    ἑτοίμην    εἶναι,   οὕτως   ὡς   εὐλογίαν   καὶ   μὴ   ὡς   πλεονεξίαν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Β΄Κορ. 8, 16-9, 5

8, 16 Άς   γίνει   ευχαριστία    στον   Θεό,  ο   οποίος   δίνει   τον   ίδιο   ζήλο   για   σας   στην   καρδιά   του   Τίτου,

17 διότι  όχι  μόνο   δέχθηκε  την   παράκλησί   σας,  αλλ’ επειδή   έχει   μεγάλο   ζήλο   έρχεται   εξ   ιδίας   προθέσεως   σ’ εσάς.

18 Μαζί   δε   μ’ αυτόν   στέλλνουμε   τον   αδελφό,   ο   οποίος   επαινείται   από   όλες  τις   εκκλησίες   για   το   έργο   του   υπέρ  του   ευαγγελίου.

19 Και   όχι    μόνο   τούτο,  αλλά   και  διωρίσθηκε   από  τις   εκκλησίες  να  είναι συνοδοιπόρος   μας    στην  υπηρεσία   μας  αυτή   που  προσφέρουμε    για δόξα  αυτού  του   Κυρίου  και   για  να   δείξουμε  την  προθυμία   μας.

20 Και   έτσι   αποφεύγουμε    το  να  μας   προσάψει   κανείς   μομφή   για   τον τρόπο   της   διαχειρήσεως   του   πλουσίου   αυτού   δώρου,

21 διότι   αποβλέπομεν    σε  ό,τι   είναι   καλό   όχι   μόνον   ενώπιον   του  Κυρίου αλλά  και   ενώπιον   των   ανθρώπων.

22 Στέλλνουμε   δε  μαζί   μ’  αυτούς   τον   αδελφό  μας,   τον   οποίο    σε  πολλές περιστάσεις   δοκιμάσαμε   και   ευρήκαμε   πρόθυμο,   τώρα   δε   πολύ προθυμότερο   ένεκα   της   μεγάλης   εμπιστοσύνης  που   έχει   σ’  εσάς.

23 Είτε  για  τον  Τίτο   πρόκειται,  αυτός  είναι   συμβοηθός   μου,   και συνεργάτης    στο   έργο   για   σας·  είτε  πρόκειται   για  τους   αδελφούς  μας, αυτοί   είναι   απεσταλμένοι    των   εκκλησιών,   δόξα  του   Χριστού.
24 Αποδείξατε   λοιπόν    σ’ αυτούς   την   αγάπη   σας  και  ότι   έχω   λόγους   να υπερηφανεύωμαι   για  σας  ενώπιον των   εκκλησιών.

9, 1 Όσον   αφορά  την  υπηρεσία  προς   τους   αγίους,   είναι  περιττό  να   σας γράψω,

2 διότι  ξέρω  την  προθυμία  σας,  για   την  οποία   μιλώ  με  υπερηφάνεια    στους   Μακεδόνες,  ότι   η   Αχαΐα   από   πέρισυ   έχει   ετοιμασθεί   και   ο  ζήλός   σας κέντρισε  τους   περισσοτέρους.

3 Στέλλνω   δε  τους   αδελφούς,   ώστε   η   καύχησίς  μας   για   σας    στο   σημείο τούτο   να  μην   αποδειχθεί   αβάσιμη,   αλλά   να   είσθε,  όπως  τους   έλεγα, προετοιμασμένοι,

4 μήπως,    εάν   έλθουν   μαζί   μου   Μακεδόνες   και   σας  βρουν απροετοίμαστους,  καταντροπιασθούμε   εμείς,   για  να  μη  πούμε  σεις, αναφορικώς   προς  το   ζήτημα  τούτο  της   καυχήσεώς   μας.

5 Γι’  αυτό,   θεώρησα   αναγκαίο   να  παρακαλέσω   τους   αδελφούς  να έλθουν  προτήτερα   σ’ εσάς  και   να  φροντίσουν  για  την  προσφορά   που υποσχεθήκατε,   ώστε    να  είναι  έτοιμη,  σαν   προσφορά   αυτοπροαίρετη   και όχι   αναγκαστική.

John 3, 16-21

16 For God so loved the world, that he gave his only begotten Son, that whosoever believeth in him should not perish, but have everlasting life.

17 For God did not send his Son into the world to condemn the world, but to save the world through them.

18 He that believeth on him is not condemned; he that believeth not is condemned already, because he hath not believed in the name of the only begotten Son of God.

19 The condemnation is this: that light has come into the world, but people loved darkness rather than light because their works were evil.

20 He that doeth evil hateth the light, and cometh not into the light, lest his works should be made manifest:

21 But whosoever followeth the truth cometh to light, that it is manifest that his works are done in God.

BKor. 8, 16-9, 5

8, 16 Let thanks be to God, who gives the same zeal for you in the heart of Titus,

17 For not only did he receive your request, but because of his great zeal he comes to you from his own will.

18 We do not send with him the brother, who is praised by all the churches for his work in favor of the gospel.

19 And not only that, but he was also banished from the churches to be our companion in our service to the glory of this Lord, and to show our willingness.

20 And so we avoid accusing us of the way this rich gift is managed,

21 For we seek what is good, not only before the Lord, but also before men.

22 And we send with them our brother, whom we have tried and found willing on many occasions, and now much more willing because of the great confidence he has in you.

23 Whether it be for Titus, he is my helper, and a partner in the work for you; whether it be for our brethren, they are apostles of the churches, glory to Christ.

24 So have you proved to them your love, and that I have reason to boast of you in the churches.

9, 1 As for service to the saints, it is needless to write to you,

2 For I know your willingness, of which I speak with pride to the Macedonians, that Achaia has been prepared from thence, and your zeal hath centered most of them.

3 And I send unto the brethren, that our boasting unto you in this place may not prove unfounded, but that, as I said unto them, be prepared,

4 Or, if the Macedonians come with me and find you unprepared, we will be crushed, not to say, with regard to this issue of our boasting.

5 Therefore, I felt it necessary to urge the brothers to come to you first and to take care of the offering you promised so that it would be ready, as a voluntary and not a forced offer.