Λουκᾶ  10, 38-42, 11, 27-28

10, 38 Ἐγένετο   δὲ    ἐν   τῷ   πορεύεσθαι   αὐτοὺς    καὶ    αὐτὸς    εἰσῆλθεν    εἰς    κώμην τινά.     Γυνὴ    δέ    τις    ὀνόματι     Μάρθα    ὑπεδέξατο     αὐτὸν   εἰς   τὸν    οἶκον     αὐτῆς.

39 Καὶ    τῇδε    ἦν    ἀδελφὴ    καλουμένη     Μαρία,    ἣ   καὶ    παρακαθίσασα    παρὰ    τοὺς πόδας   τοῦ    Ἰησοῦ    ἤκουε   τὸν    λόγον   αὐτοῦ.

40 Ἡ   δὲ   Μάρθα    περιεσπᾶτο   περὶ   πολλὴν   διακονίαν·   ἐπιστᾶσα   δὲ   εἶπε· Κύριε,   οὐ    μέλει   σοι   ὅτι   ἡ    ἀδελφή   μου   μόνην   με   κατέλιπε    διακονεῖν;   Εἰπὲ   οὖν   αὐτῇ    ἵνα    μοι     συναντιλάβηται.

41 Ἀποκριθεὶς    δὲ   εἶπεν   αὐτῇ   ὁ   Ἰησοῦς·    Μάρθα    Μάρθα,   μεριμνᾷς   καὶ   τυρβάζῃ    περὶ   πολλά·   
42 ἑνὸς   δέ   ἐστι     χρεία·    Μαρία  δὲ   τὴν   ἀγαθὴν   μερίδα     ἐξελέξατο,     ἥτις   οὐκ   ἀφαιρεθήσεται     ἀπ᾿  αὐτῆς.

11, 27 Ἐγένετο   δὲ   ἐν   τῷ   λέγειν   αὐτὸν    ταῦτα    ἐπάρασά   τις   γυνὴ   φωνὴν    ἐκ τοῦ    ὄχλου   εἶπεν    αὐτῷ·   μακαρία   ἡ   κοιλία   ἡ   βαστάσασά   σε   καὶ    μαστοὶ    οὓς    ἐθήλασας.

28 Αὐτὸς    δὲ   εἶπε·    μενοῦνγε   μακάριοι    οἱ   ἀκούοντες   τὸν   λόγον    τοῦ    Θεοῦ    καὶ   φυλάσσοντες    αὐτόν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Λουκά  10, 38-42, 11, 27-28

10, 38 Κατά   μία  πορεία   τους,   αυτός   μπήκε     σε   ένα   χωριό.    Μία   γυναίκα, που   ωνομάζετο   Μάρθα,   τον   υποδέχθηκε   στο   σπίτι   της.

39 Αυτή   είχε   αδελφή   που   ωνομάζετο   Μαρία,   η   οποία   καθότανε    κοντά  στα  πόδια   του   Ιησού   και   άκουε   όσα   έλεγε.

40 Αλλ’   η   Μάρθα   ήτο   απησχολημένη  με   πολλή     υπηρεσία   και   πλησίασε και   είπε,    «Κύριε,   δεν   σε   μέλει   που   η   αδελφή   μου  με  άφησε   μόνη   μου  να υπηρετώ;   Πές   της   λοιπόν  να   με  βοηθήσει».

41 Ο   Ιησούς   της   απεκρίθη,   «Μάρθα,  Μάρθα,   μεριμνάς   και   ανησυχείς   για πολλά   πράγματα,   αλλ’   ένα   πράγμα   είναι   αναγκαίο.
42 Η    Μαρία   διάλεξε   την  καλή   μερίδα,   η   οποία   δεν  θα   της   αφαιρεθεί».

11, 27 Ενώ   έλεγε   αυτά,   κάποια   γυναίκα  από   τον   κόσμο   εφώναξε   και   του είπε,   «Μακαρία   η   κοιλιά  που   σ’ εβάσταξε   και   οι  μαστοί   που   εθήλασες».

28 Αυτός  δε   είπε,    «Μακάριοι   μάλλον   είναι   εκείνοι   που   ακούουν   τον   λόγο του   Θεού  και   τον   φυλάττουν».

Ἑβρ. 9, 1-7

1 Εἶχε   μὲν   οὖν   καὶ   ἡ   πρώτη   σκηνὴ   δικαιώματα   λατρείας   τό   τε   Ἅγιον κοσμικόν·

2 σκηνὴ   γὰρ  κατεσκευάσθη   ἡ   πρώτη,   ἐν   ᾗ   ἥ   τε  λυχνία   καὶ   ἡ   τράπεζα   καὶ    ἡ  πρόθεσις    τῶν    ἄρτων,   ἥτις    λέγεται    Ἅγια.

3 Μετὰ   δὲ   τὸ    δεύτερον    καταπέτασμα   σκηνὴ   ἡ   λεγομένη    Ἅγια    Ἁγίων,

4 χρυσοῦν    ἔχουσα   θυμιατήριον   καὶ   τὴν   κιβωτὸν   τῆς   διαθήκης περικεκαλυμμένην   πάντοθεν   χρυσίῳ,   ἐν   ᾗ   στάμνος    χρυσῆ   ἔχουσα    τὸ   μάννα    καὶ   ἡ    ράβδος   Ἀαρὼν   ἡ   βλαστήσασα   καὶ   αἱ   πλάκες    τῆς   διαθήκης,

5 ὑπεράνω    δὲ   αὐτῆς   Χερουβὶμ    δόξης   κατασκιάζοντα   τὸ   ἱλαστήριον·   περὶ   ὧν   οὐκ   ἔστι   νῦν   λέγειν    κατὰ   μέρος.

6 Τούτων   δὲ   οὕτω    κατεσκευασμένων   εἰς    μὲν    τὴν   πρώτην   σκηνὴν   διὰ   παντὸς    εἰσίασιν   οἱ    ἱερεῖς  τὰς    λατρείας    ἐπιτελοῦντες,

7 εἰς   δὲ   τὴν   δευτέραν   ἅπαξ   τοῦ    ἐνιαυτοῦ   μόνος   ὁ   ἀρχιερεύς,   οὐ   χωρὶς αἵματος,   ὃ   προσφέρει   ὑπὲρ    ἑαυτοῦ   καὶ   τῶν   τοῦ   λαοῦ    ἀγνοημάτων.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Εβρ. 9, 1-7

1 Είχε  και   η   πρώτη    διαθήκη   διατάξεις   περί  της   λατρείας  και   γήϊνον αγιαστήριον.

2 Κατασκευάσθηκε   δηλαδή   το   πρώτον  μέρος   της  σκηνής,    στο  οποίο υπήρχε   η   λυχνία  και   η  τράπεζα   και  οι   άρτοι  της  προθέσεως,  το   οποίο λέγεται   Άγια.

3 Ύστερα   από   το   δεύτερον  καταπέτασμα,   ήτο   το  μέρος   της  σκηνής,  το οποίο   ωνομάζετο   Άγια   αγίων.

4 Εκεί   υπήρχε   ένα   χρυσό  θυμιατήριο   και  η   κιβωτός  της  διαθήκης,  η  οποία ήτο  από  όλα  τα   μέρη   σκεπασμένη   με   χρυσάφι   και   μέσα   σ’ αυτή  ήτο  η χρυσή   στάμνα,  που   περιείχε   το  μάννα,   η   ράβδος  του   Ααρών,  που   είχε βλαστήσει,  και   οι   πλάκες   της   διαθήκης.

5 Επάνω   δε   από  την  κιβωτό   ήσαν   απαστράπτοντα   Χερουβείμ,  τα   οποία επεσκίαζαν   το   ιλαστήριο.   Γι’   αυτά   δεν   είναι   δυνατόν   να  μιλήσουμε   τώρα λεπτομερώς.

6 Υπ’   αυτήν  την  διάταξη,    στο   πρώτο  μέρος  της  σκηνής  εισέρχονται πάντοτε   οι  ιερείς,   όταν   εκτελούν   τα  καθήκοντα   της   υπηρεσίας   των,

7 αλλ’   στο  δεύτερο   μέρος   μπαίνει   μόνο   ο   αρχιερεύς,   μια  φορά   τον χρόνο,   και  όχι   χωρίς  αίμα,  το  οποίο  προσφέρει   δια   τον  εαυτό   του  και   δια τις   εξ   αγνοίας    αμαρτίες   του   λαού.

Luke 10, 38-42, 11, 27-28

10, 38 On one of their journeys, he entered a village. A woman named Martha welcomed him to her home.

39 She had a sister called Mary, who was seated at Jesus' feet and listened to what she said.

40 But Martha was busy with a lot of service and approached and said, "Lord, is it not in my mind that my sister left me alone to serve? So tell her to help me. "

41 Jesus responded, "Martha, Martha, you care and worry about many things, but one thing is necessary.

42 Mary chose the good portion, which shall not be taken away from her. '

11, 27 While he was saying these things, a woman from the world shouted and said, "Blessed is the belly that has been cast upon you, and the breasts that you have slaughtered."

28 He did not say, "Blessed are they that hear the word of God, and keep it."

Heb. 9, 1-7

1 The first covenant also had provisions on worship and earthly sanctuary.

2 That is, the first part of the tent was constructed, which contained the lamp and the table and the bows of the intention, which is called Saint.

3 After the second tabernacle, there was the part of the tent, which was called Saints.

4 And there was a golden altar, and the ark of the covenant, which was in all places covered with gold, and within it was the golden pitcher, which contained the manna, and the rod of Aaron, which had sprouted, and its plates. testament.

5 And above the ark were the cherubims shimmering, which adorned the altar. That is why we cannot speak in detail now.

6 According to this provision, priests always enter the first part of the scene when performing the duties of their ministry,

7 But only the chief priest, once a year, enters the second part, and not without blood, who offers for himself and for the sins of the people unknowingly.

Κατάθεσις Τιμίας Ζ ώνης της Θεοτόκου

Σήμερα   η  Εκκλησία    μας   γιορτάζει   την   ανακομιδή   της   τιμίας   Ζώνης    της Θεοτόκου.   Οι   γνώμες  για   ποιος   αυτοκράτορας   την   έκανε  διίστανται,    άλλοι λένε   ότι   έγινε   από   το   βασιλιά   Αρκάδιο   και   άλλοι   από το γιό   του,    Θεοδόσιο τον   Β’.

Η    τιμία Ζώνη μεταφέρθηκε από την Ιερουσαλήμ στην Κωνσταντινούπολη   και   τοποθετήθηκε   σε   μία   χρυσή   θήκη.   Η   θήκη   αυτή, ονομάστηκε   Αγία   Σωρός.   Ο   βασιλιάς    Λέων   ο   Σοφός,   άνοιξε   την   Αγία Σωρό,    μετά   από   410   χρόνια   για   να   επικαλεσθεί   την   Θεία   Χάρη   της,   επειδή η σύζυγός του διακατείχετο από έναν δαίμονα.
Αφού   λοιπόν   την   προσκύνησαν,   ο   Πατριάρχης    άπλωσε   την   τίμια   Ζώνη επάνω   στη   βασίλισσα   και   αμέσως   ελευθερώθηκε   από   το   δαιμόνιο.

Απολυτίκιον.   Ήχος     πλ. δ’.

Θεοτόκε   Αειπάρθενε,  των   ανθρώπων   η   σκέπη,   Εσθήτα   και   Ζώνην   του αχράντου   σου   σώματος,    κραταιάν   τη   πόλει    σου   περιβολήν   εδωρήσω,  τω ασπόρῳ   τόκῳ   σου   άφθαρτα   διαμείναντα·  επί  σοι  γαρ  και   φύσις, καινοτομείται   και   χρόνος.   Διο   δυσωπούμέν   σε,   ειρήνην   τη    πολιτείᾳ  σου δώρησαι,   και   ταις   ψυχαίς   ημών   το   μέγα   έλεος.

Έτερον Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.         
Προς   δόξαν   ακήρατον,   ανερχομένη  Αγνή,   χειρί   σου   δεδώρησαι,  τω Αποστόλω   Θωμά,   την   πάνσεπτον   Ζώνην   σου·   όθεν   Παρθενομήτορ,   την κατάθεσιν   ταύτης,   άγοντες   χαρμοσύνως,  την   σην   χάριν   υμνούμεν,   δι’   ής περιζωννύμεθα,   ισχύν   αήττητον.

Κοντάκιον    Ήχος β’. Την εν πρεσβείαις.     
Την   θεοδόχον   γαστέρα   σου   Θεοτόκε,   περιλαβούσα   η   Ζώνη   σου   η   τιμία, κράτος   τη   πόλει  σου   απροσμάχητον,   και   θησαυρός   υπάρχει,   των   αγαθών ανέκλειπτος,   η   μόνη   τεκούσα   Αειπάρθενος.

Μεγαλυνάριον.
Σύνδησον    αγάπῃ   ειλικρινεί,   Κεχαριτωμένη,   Παντευλόγητε   Μαριάμ,   τους τη καταθέσει, της σης παντίμου Ζώνης, υμνούντας τας απείρους, ευεργεσίας   σου.

Deposition of the Most Holy Mother of God Z

Today our Church is celebrating the rebirth of the Blessed Virgin Mary's Zone. Opinions about who the emperor made her diverged, others say it was made by King Arcadius and others by his son, Theodosius II.

The Honorable Belt was transported from Jerusalem to Constantinople and placed in a gold case. This case was named Agia Soros. King Leo the Wise opened the Holy Cross after 410 years to invoke her Divine Grace because his wife was possessed by a demon.

After worshiping her, the Patriarch extended the Honorable Belt to the Queen and was immediately freed from the demon.

Absolutely. Sound d.

Virgin Mary, the thought of men, the Aesthetic and Belt of your immortal body, keep your city surrounded, I give away your astonishing interest indefinitely; Disturbed, peace your country, you give yourself, and in our souls great mercy.

Other Apolitical. Sound d. Fast forward.

To glorified endless, rising Agni, hand to hand, Apostle Thomas, your all-knowing Belt;

Nearby Sound b '. The embassies.

Your God-fearing Gaster, Theotoki, your Zone included your honor, your unharmed city state, and there is a treasure, of goods unending, the only ongoing Unfair.

Magnificent.

Consciously I sincerely love you, Praised Mariam, lodge them, in that infinite Zone, praising your infinite goodness.

Ο Άγιος Aidan (Σκωτσέζος)

Λεπτομέρειες   για   την   ζωή   αυτού   του  Αγίου   της   ορθοδοξίας,   μπορεί   να   βρει   ο αναγνώστης    στο   βιβλίο   «Οι   Άγιοι    των   Βρετανικών   Νήσων»,   του   Χριστόφορου Κων.   Κομμοδάτου,   επισκόπου   Τελμησσού,   Αθήναι   1985.

Saint Aidan (Scottish)

Details on the life of this Saint of Orthodoxy can be found in Christopher Conan's book The Saints of the British Isles. Kommodatou, Bishop of Telmissos, Athens 1985.

Ματθ. 24, 27-33, 42-51

27 ὥσπερ   γὰρ    ἡ   ἀστραπὴ   ἐξέρχεται    ἀπὸ    ἀνατολῶν καὶ   φαίνεται    ἕως    δυσμῶν,   οὕτως   ἔσται   καὶ   ἡ    παρουσία   τοῦ   υἱοῦ    τοῦ    ἀνθρώπου·

28 ὅπου   γὰρ   ἐὰν   ᾖ   τὸ   πτῶμα,   ἐκεῖ   συναχθήσονται    οἱ    ἀετοί.

29 Εὐθέως    δὲ    μετὰ    τὴν   θλῖψιν   τῶν   ἡμερῶν    ἐκείνων   ὁ    ἥλιος σκοτισθήσεται    καὶ    ἡ    σελήνη   οὐ    δώσει    τὸ    φέγγος    αὐτῆς, καὶ    οἱ    ἀστέρες   πεσοῦνται    ἀπὸ   τοῦ    οὐρανοῦ,   καὶ    αἱ    δυνάμεις    τῶν οὐρανῶν     σαλευθήσονται.

30 Καὶ    τότε    φανήσεται    τὸ   σημεῖον    τοῦ   υἱοῦ    τοῦ    ἀνθρώπου     ἐν τῷ    οὐρανῷ,    καὶ   τότε    κόψονται    πᾶσαι   αἱ    φυλαὶ   τῆς   γῆς καὶ    ὄψονται    τὸν   υἱὸν   τοῦ    ἀνθρώπου   ἐρχόμενον    ἐπὶ   τῶν   νεφελῶν τοῦ     οὐρανοῦ    μετὰ    δυνάμεως    καὶ   δόξης    πολλῆς.

31 Καὶ    ἀποστελεῖ    τοὺς    ἀγγέλους     αὐτοῦ    μετὰ    σάλπιγγος    φωνῆς   μεγάλης,    καὶ   ἐπισυνάξουσι   τοὺς    ἐκλεκτοὺς    αὐτοῦ    ἐκ    τῶν     τεσσάρων    ἀνέμων   ἀπ᾿ ἄκρων    οὐρανῶν   ἕως   ἄκρων    αὐτῶν.

Ανάγκη   εγρηγόρσεως

32 Ἀπὸ    δὲ   τῆς   συκῆς    μάθετε   τὴν   παραβολήν.   Ὅταν   ἤδη   ὁ    κλάδος    αὐτῆς   γένηται    ἁπαλὸς    καὶ   τὰ    φύλλα   ἐκφύῃ, γινώσκετε   ὅτι   ἐγγὺς   τὸ  θέρος·

33 οὕτω    καὶ   ὑμεῖς   ὅταν   ἴδητε   ταῦτα   πάντα, γινώσκετε   ὅτι   ἐγγύς    ἐστιν    ἐπὶ   θύραις.

42 Γρηγορεῖτε   οὖν,    ὅτι   οὐκ   οἴδατε   ποίᾳ   ὥρᾳ   ὁ    Κύριος   ὑμῶν   ἔρχεται.

43 Ἐκεῖνο    δὲ   γινώσκετε    ὅτι   εἰ    ᾔδει    ὁ    οἰκοδεσπότης ποίᾳ    φυλακῇ    ὁ    κλέπτης    ἔρχεται,   ἐγρηγόρησεν    ἂν   καὶ   οὐκ   ἂν   εἴασε διορυγῆναι   τὴν    οἰκίαν    αὐτοῦ.

44 Διὰ    τοῦτο   καὶ    ὑμεῖς    γίνεσθε   ἕτοιμοι,   ὅτι   ᾗ    ὥρᾳ   οὐ    δοκεῖτε   ὁ    υἱὸς    τοῦ   ἀνθρώπου     ἔρχεται.

Η   παραβολή    του   φρονίμου   και   του   κακού   δούλου

45 Τίς   ἄρα   ἐστὶν   ὁ    πιστὸς    δοῦλος    καὶ   φρόνιμος,    ὃν κατέστησεν   ὁ    κύριος   αὐτοῦ   ἐπὶ    τῆς   θεραπείας    αὐτοῦ   τοῦ   διδόναι   αὐτοῖς τὴν    τροφὴν   ἐν   καιρῷ;

46 Μακάριος    ὁ   δοῦλος   ἐκεῖνος    ὃν     ἐλθὼν   ὁ    κύριος    αὐτοῦ    εὑρήσει    ποιοῦντα    οὕτως.

47 Ἀμὴν    λέγω    ὑμῖν   ὅτι   ἐπὶ   πᾶσι   τοῖς    ὑπάρχουσιν αὐτοῦ    καταστήσει    αὐτόν.

48 Ἐὰν    δὲ   εἴπῃ   ὁ   κακὸς   δοῦλος  ἐκεῖνος   ἐν   τῇ   καρδίᾳ   αὐτοῦ, χρονίζει    ὁ   κύριός   μου   ἐλθεῖν,

49 καὶ   ἄρξηται  τύπτειν    τοὺς   συνδούλους αὐτοῦ,   ἐσθίῃ  δὲ   καὶ   πίνῃ   μετὰ   τῶν    μεθυόντων,

50 ἥξει    ὁ    κύριος τοῦ   δούλου   ἐκείνου   ἐν    ἡμέρᾳ   ᾗ    οὐ   προσδοκᾷ    καὶ   ἐν   ὥρᾳ    ᾗ   οὐ   γινώσκει,      
51 καὶ   διχοτομήσει  αὐτόν,    καὶ    τὸ   μέρος   αὐτοῦ   μετὰ    τῶν    ὑποκριτῶν     θήσει·    ἐκεῖ   ἔσται    ὁ    κλαυθμὸς    καὶ   ὁ    βρυγμὸς τῶν     ὀδόντων.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ματθ. 24, 27-33, 42-51

27 Διότι    όπως   η   αστραπή   βγαίνει   από   την   ανατολή   και   φαίνεται έως   την   δύση,   έτσι    θα   είναι   και  η   έλευση   του   Υιού   του  ανθρώπου.

28 Όπου   είναι   το   πτώμα,   εκεί   θα   μαζευθούν   οι   αετοί.

29 Αμέσως   δε   ύστερα   από   την   θλίψη   των   ημερών   εκείνων   ο ήλιος   θα   σκοτεινιάσει    και   η   σελήνη   δεν   θα   φωτίζει  και   τα άστρα   θα   πέσουν   από  τον   ουρανό   και   οι    ουράνιες   δυνάμεις   θα σαλευθούν.

30 Και   τότε   θα   φανεί   στον   ουρανό   το   σημείο   του   Υιού   του ανθρώπου   και   τότε   θα   θρηνήσουν   όλες   οι   φυλές   της   γης,   και θα   ιδούν   τον  Υιό   του   ανθρώπου   να   έρχεται   επάνω    στα   σύννεφα   του   ουρανού   με   πολλή   δύναμη   και   δόξα.

31 Και   θα   στείλει   τους   αγγέλους   του   με   μεγάλη   σάλπιγγα   και  θα    συναθροίσουν   τους   εκλεκτούς   του   από   τους   τέσσερις   ανέμους,   από   το   ένα   άκρο   των   ουρανών   έως   το   άλλο   άκρο».

Ανάγκη   εγρηγόρσεως

32 «Από   την   συκιά   θα   καταλάβετε   την   παραβολή.   Όταν   ο   κλάδος   της   γίνει   ήδη   απαλός   και   βλαστήσουν   τα   φύλλα, καταλαβαίνετε    ότι   πλησιάζει   το   καλοκαίρι.

33 Έτσι   και   σεις,   όταν   δήτε   όλα   αυτά,   να   γνωρίζετε   ότι   είναι πλησίον,   στην   πόρτα.

42 Να   είσθε   λοιπόν   άγρυπνοι,   διότι   δεν   ξέρετε   ποια   ώρα   έρχεται ο   Κύριός   σας.

43 Ξέρετε   όμως   τούτο:   ότι   εάν  ήξερε   ο   οικοδεσπότης   ποια   ώρα την   νύχτα   θα  ερχότανε   ο   κλέφτης,   θα   αγρυπνούσε   και   δεν   θα άφηνε   να  διαρρήξουν   το   σπίτι   του.

44 Δια   τούτο   και   σεις   να   είσθε   έτοιμοι,   διότι   την   ώρα   που   δεν περιμένετε,   θα  έλθει  ο   Υιός   του  ανθρώπου».

Η   παραβολή   του   φρονίμου   και   του   κακού  δούλου

45 «Ποιος   λοιπόν   είναι   ο  έμπιστος   και   φρόνιμος    δούλος,   τον οποίο   ο   κύριός   του   διώρισε   επιστάτη    των   υπηρετών   του,   για   να φροντίζει   να   τους   δίνει   τροφή   την   κατάλληλη   ώρα;

46 Μακάριος   είναι   ο   δούλος   εκείνος,   που,   όταν   έλθει   ο   κύριός του,   θα   τον   βρει  να   κἀνει  το   έργο   του.

47 Αλήθεια   σας   λέγω,   θα   τον   διορίσει   επιστάτη   σε   όλα   τα υπάρχοντά   του.

48 Αλλ’   εάν   πει  ο   κακός   εκείνος   δούλος   μέσα   του,   «Αργεί   να έλθει  ο  κύριος»,

49 και   αρχίζει  να   κτυπά   τους    συνδούλους   του,   να   τρώγει    και   να πίνει   με  μέθυσους,

50 θα   έλθει   ο   κύριος   του   δούλου   εκείνου   την   ημέρα   που   δεν περιμένει   και   την   ώρα   που   δεν   γνωρίζει

51 και   θα   τον   σχίσει  στα   δύο   και   θα   τον   βάλει  μαζί  με   τους υποκριτές.   Εκεί   θα  είναι   το   κλάμα   και   το   τρίξιμο   των   δοντιών».

Β΄ Κορ. 4, 13-18

13 Ἔχοντες  δὲ   τὸ   αὐτὸ  π νεῦμα   τῆς   πίστεως κατὰ   τὸ   γεγραμμένον,   ἐπίστευσα,   διὸ   ἐλάλησα,   καὶ   ἡμεῖς   πιστεύομεν,    διὸ   καὶ   λαλοῦμεν,

14 εἰδότες   ὅτι    ὁ   ἐγείρας   τὸν   Κύριον   Ἰησοῦν   καὶ   ἡμᾶς διὰ   Ἰησοῦ   ἐγερεῖ    καὶ   παραστήσει   σὺν   ὑμῖν.

15 Τὰ   γὰρ   πάντα   δι᾿ ὑμᾶς,   ἵνα   ἡ   χάρις   πλεονάσασα   διὰ   τῶν πλειόνων   τὴν   εὐχαριστίαν   περισσεύσῃ   εἰς   τὴν   δόξαν    τοῦ    Θεοῦ.

Προσωρινή   θλίψη   και   αιώνια   δόξα

16 Διὸ   οὐκ   ἐκκακοῦμεν,   ἀλλ᾿  εἰ   καὶ   ὁ   ἔξω     ἡμῶν   ἄνθρωπος διαφθείρεται,   ἀλλ᾿    ὁ   ἔσωθεν   ἀνακαινοῦται    ἡμέρᾳ   καὶ  ἡμέρᾳ.

17 Τὸ   γὰρ   παραυτίκα   ἐλαφρὸν   τῆς   θλίψεως   ἡμῶν   καθ᾿ ὑπερβολὴν εἰς    ὑπερβολὴν    αἰώνιον   βάρος   δόξης   κατεργάζεται   ἡμῖν,
18 μὴ   σκοπούντων   ἡμῶν   τὰ   βλεπόμενα,    ἀλλὰ   τὰ   μὴ  βλεπόμενα. Τὰ   γὰρ   βλεπόμενα   πρόσκαιρα,    τὰ   δὲ   μὴ   βλεπόμενα   αἰώνια.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Β΄ Κορ. 4, 13-18

13 Αλλ’   επειδή   έχουμε   το   ίδιο   πνεύμα  της   πίστεως   σύμφωνα   με ό,τι   είναι   γραμμένο,   επίστεψα  και   δια   τούτο  μίλησα,   και   εμείς πιστεύουμε,   δια   τούτο   και   μιλάμε,

14 διότι   γνωρίζουμε   ότι   εκείνος  που   ανέστησε  τον   Κύριο  Ιησού   θα αναστήσει   και   εμάς   δια   του   Ιησού   και   θα   μας   στήσει  μαζί   μ’ εσάς   ενώπιόν   του.

15 Όλα  γίνονται   για    χάρι   σας,   ώστε   καθώς   η  χάρις   εκτείνεται   σε  περισσοτέρους,   να   προκαλέσει   πλούσια   την   ευχαριστία   προς   δόξα   του   Θεού.

Προσωρινή   θλίψη   και   αιώνια   δόξα

16 Δια   τούτο   δεν   χάνουμε   το  θάρρος    μας,   αλλά   αν   και   ο εξωτερικός   μας   άνθρωπος   φθείρεται,   ο  εσωτερικός   όμως ανακαινίζεται   μέρα   με  την   ημέρα.

17 Διότι   η   στιγμιαία   ελαφρή   θλίψη   μας   προετοιμάζει   για   μας αιώνιο   βάρος   δόξας,   που   υπερβαίνει   κάθε  μέτρο,
18 επειδή   το   βλέμμα   μας   προσηλώνεται   όχι   σ’   εκείνα   που   βλέπονται   αλλά σ’  εκείνα   που   δεν   βλέπονται,   διότι   εκείνα   που   βλέπονται   είναι   πρόσκαιρα· εκείνα  που  δεν   βλέπονται,   είναι   αιώνια.

Matt. 24, 27-33, 42-51

27 For as the lightning cometh out of the east, and cometh unto the west, so shall be the coming of the Son of man.

28 Where the carcass is, there the eagles will gather.

29 Immediately after the tribulation of those days the sun will be darkened, and the moon will not shine, and the stars will fall from the sky, and the heavenly powers will rise.

30 And then shall the sign of the Son of man be seen in heaven, and then shall all the tribes of the earth mourn, and shall see the Son of man come upon the clouds of heaven with much power and glory.

31 And he shall send his angels with a great trumpet, and shall gather together his elect from the four winds, from one end of heaven to the other.

Need for alertness

32 “From the fig tree you will understand the parable. When the branch has already become soft and the leaves germinate, you realize that it is approaching summer.

33 So you also, when you see all this, know that it is near at the door.

42 So be alert, for you do not know what time your Lord is coming.

43 But ye know this, that if the host had known what hour the thief would come in the night, he would watch, and would not have broken his house.

44 Therefore be ye also ready: for in the hour that ye wait not, the Son of man cometh.

The parable of the wise and the evil slave

45 “So who is the trustworthy and wise servant whom his master has appointed foreman of his servants, to take care of feeding them at the proper time?

46 Blessed is the servant who, when his lord comes, will find him doing his work.

47 Truly I say to you, He will appoint him overseer over all his possessions.

48 But if that evil servant say within himself, "It is late for the master to come,"

49 and begins beating his advisers, eating and drinking with drunkenness,

50 The master of the servant will come that day, when he will not wait, and when he knoweth not

51 and tear him to two and put him with the hypocrites. There will be weeping and gnashing of teeth. "

2 Cor 4, 13-18

13 But because we have the same spirit of faith according to that which is written, I have fastened it, and I have spoken it, and we believe it, and we speak,

14 For we know that he who raised up the Lord Jesus will raise us up also by Jesus, and will set us up with you before him.

15 Everything is done for your sake, so that as grace extends to many, it will bring rich thanksgiving to God.

Temporary grief and eternal glory

16 For this cause we do not lose our courage, but though our outward man perishes, yet our inward man is renewed day by day.

17 For instant light sorrow prepares us for eternal weight of glory, which exceeds every meter,

18 For our eyes are fixed not on those that are seen, but on those who are not seen, because those which are seen are temporary; those that are not seen are eternal.