Η Αγία Φιλοθέη η Οσιομάρτυς η Αθηναία

Η  Οσία   Φιλοθέη   γεννήθηκε   το   έτος   1522  μ.Χ.  στην τουρκοκρατούμενη  τότε   Αθήνα.  Οι   ευσεβείς   γονείς   της    ονομάζονταν  Άγγελος   και    Συρίγα   Μπενιζέλου.   Η   μητέρα    της  ήταν   στείρα  και  απέκτησε  την   Αγία  μετά   από    θερμή    και    συνεχή  προσευχή.

Ο    Κύριος    που   ικανοποιεί   το   θέλημα    εκείνων   που    Τον    σέβονται   και    Τον   αγαπούν,   άκουσε    την   δέησή   της.   Και πράγματι,   μία   ημέρα   η   Συρίγα    μπήκε    κατά    την   συνήθειά    της στο  ναό   της   Θεοτόκου   για   να   προσευχηθεί    και    από    τον    κόπο  της    έντονης  και    επίμονης   προσευχής   την    πήρε    για    λίγο    ο  ύπνος.   Τότε    ακριβώς    είδε   ένα    θαυμαστό    όραμα.   Ένα   φως  ισχυρό  και  λαμπρό  βγήκε  από  την  εικόνα  της  Θεομήτορος  και εισήλθε   στην   κοιλιά    της.   Έτσι   ξύπνησε   αμέσως    και     έκρινε   ότι το   όραμα    αυτό    σήμαινε    στην    ικανοποίηση    του    αιτήματός   της. Έτσι    κi   έγινε.   Ύστερα   από   λίγο    καιρό    η    Συρίγα   έμεινε    έγκυος    και    έφερε    στον   κόσμο    τη    μονάκριβη   θυγατέρα    της.

Μαζί    με   την  Χριστιανική    ανατροφή,   έδωσαν    στην   μοναχοκόρη τους   και   κάθε   δυνατή  για  την  εποχή  εκείνη  μόρφωση.  Έτσι   η Ρηγούλα,  αυτό   ήταν   το    όνομά   της    προτού   γίνει   μοναχή,  όσο αύξανε  κατά   την   σωματική    ηλικία,   τόσο   προέκοπτε  και    κατά   την   ψυχή,   όπως   λέει   το   συναξάρι   της.

Σε  ηλικία   14   χρονών,   οι   γονείς   της   την   πάντρεψαν   με   έναν   από τους   άρχοντες    της    Αθήνας.   Αργότερα,    αφού    πέθαναν    οι   γονείς και    ο   σύζυγός   της,   ήρθε   η   ώρα   να    πραγματοποιήσει   ένα μεγάλο  πόθο της. Αφιερώνεται  εξ   ολοκλήρου  στον   Χριστό,   γίνεται  μοναχή    και    παίρνει    το   όνομα   Φιλοθέη.

Κατ’  αρχήν,   ύστερα  από  εντολή  του  Αγίου  Ανδρέα  του  Πρωτόκλητου,   τον   οποίο   είδε    σε   όραμα,    οικοδόμησε   ένα γυναικείο    μοναστήρι  με αρκετά  κελιά,   στο   οποίο   και   έδωσε  το όνομα   του   Αγίου   για   να    τον    τιμήσει.   Στο    μοναστήρι    πρόσθεσε  και    άλλα  αναγκαία    οικοδομήματα   και    εκτάσεις και το προικοδότησε με   μετόχια   και   υποστατικά,   που   υπερεπαρκούσαν    για    τη    διατροφή    και    συντήρηση    των    μοναζουσών.

Το  μοναστήρι  αυτό  του  Αγίου  Ανδρέα   σῳζόταν   στην    Αθήνα     με   τη   Χάρη   του    Θεού    επί    πολλά   έτη    μετά    την   κοίμηση   της  Αγίας  και   ήταν   πλουτισμένο,   όχι    μόνο    με   υποστατικά  και  διάφορα  μετόχια,    αλλά    και   με   πολυειδή    χρυσούφαντα    ιερατικά  άμφια  και  σκεύη, απαραίτητα  για τις ετήσιες  ιερές  τελετές  και  αγρυπνίες. Προπαντός  όμως  το  μοναστήρι σεμνυνόταν και  εγκαλλωπιζόταν    με   το   θησαυρό   του    τιμίου     και    αγίου    λειψάνου    της   Αγίας, το οποίο  ήταν αποθησαυρισμένο  και   αποτεθειμένο στο δεξιό μέρος του Ιερού Βήματος, όπου και το ασπάζονταν   με   ευλάβεια    όλοι   οι    Χριστιανοί.    Το   τίμιο    λείψανο της  Αγίας   σκορπούσε  ευωδία, γεγονός  που  αποτελούσε εμφανή  μαρτυρία    και    απόδειξη    της    αγιότητας    αυτής.

Το   παράδειγμά   της,   λοιπόν,   να   αφιερωθεί  στον  Χριστό,  το ακολουθούν   και    άλλες   νέες.   Σε   λίγο   διάστημα,   η   μονή    έφθασε να  έχει  διακόσιες   αδελφές.   Η  μονή   της   Οσίας   Φιλοθέης   γίνεται πραγματικό   λιμάνι.   Εκεί    βρίσκουν   προστασία όλοι οι ταλαιπωρημένοι   από   την σκλαβιά. Εκεί  οι άρρωστοι  βρίσκουν θεραπεία,   οι   πεινασμένοι   τροφή, οι  γέροντες στήριγμα  και  τα  ορφανά   στοργή.

Η Οσία, παρά τις αντιδράσεις των Τούρκων, οικοδομεί διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα, νοσηλευτήρια, ορφανοτροφεία,    «σχολεία   δια τους   παίδας   των   Αθηναίων,    δια    ν’ ανοίξη   τους   οφθαλμούς     αυτών  προς  την   παράδοσιν   και    την   δόξαν    των   προγόνων   των». Πρωτοστατεί  σε  όλα  αυτά   τα    έργα   η    ηγουμένη    Φιλοθέη.   Διδάσκει  με   τα   λόγια    και    με   τη    ζωή της. Στηρίζει  τους πονεμένους    σκλάβους με την προσευχή της. Ιδιαίτερες είναι  οιφροντίδες    της   για    να    σώσει    από  τον  εξισλαμισμό  ή  την αρπαγή    των   Τούρκων    τις   νέες    Ελληνίδες.

Η    όλη  όμως δράση  της   Αγίας   Φιλοθέης   εξαγρίωσε   κάποτε    τους Τούρκους.    Κάποια   στιγμή την συλλαμβάνουν και  εκείνη  με πνευματική  ανδρεία  ομολογεί:  «Εγώ    διψώ    να   υπομείνω    διάφορα είδη  βασανιστηρίων   για   το   όνομα    του    Χριστού,   τον    οποίο    λατρεύω  και  προσκυνώ  με όλη μου την ψυχή   και   την    καρδιά,   ως    Θεό αληθινό  και άνθρωπο τέλειο και θα σας χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη   άν   μπορείτε   μία   ώρα   πρωτύτερα   να   με   στείλετε   προς   Αυτόν   με   το  στεφάνι   του   μαρτυρίου».   Ύστερα    από   την ηρωική  αυτή  απάντηση προς τους κατακτητές, όλοι πίστευαν  ότι   η πανευτυχής   και    φερώνυμη    Φιλοθέη   εντός    ολίγου    θα    ετελειούτο δια   του   μαρτυρικού    θανάτου.  Όμως,  κατά   θεία   βούληση,   την τελευταία σχεδόν στιγμή πρόφθασαν κάποιοι Χριστιανοί και καταπράϋναν  τον   ηγεμόνα   με   διάφορους    τρόπους.   Έτσι    πέτυχαν να   ελευθερώσουν    την    Αγία.

Αφεθείσα    πλέον   ελεύθερη,   η    Αγία   Φιλοθέη,   επέστρεψε   αναίμακτη   στο   μοναστήρι  της,   όπως  επί    Μεγάλου    Κωνσταντίνου    ο   μυροβλύτης Νικόλαος  και  πολλούς  αιώνες αργότερα ο Αρχιεπίσκοπος   Θεσσαλονίκης    Άγιος   Γρηγόριος   ο    Παλαμάς. Φρόντιζε   δε,   όχι   μόνο    για   τη    σωτηρία   της   δικής   της   ψυχής αλλά   και   των   άλλων,   αφού    τους   μεν   ενάρετους    τους    στερέωνε  στην   αρετή,  τους   δε   αμαρτωλούς  τους   βελτίωνε  ηθικά   και  τους  οδηγούσε  στη  μετάνοια.  Και    αποκλειστικά   για   το  σκοπό  αυτό πέρασε  στη  νήσο   Τζιά   (Κέα),  όπου   προ   πολλού    είχε   οικοδομήσει μετόχι,  για   να   αποστέλλει   εκεί   τις   μοναχές   εκείνες   που φοβούνταν  για    διαφόρους   λόγους   να   διαμένουν   στην   Αθήνα. Στην  Τζιά   έμεινε  αρκετό  χρόνο   και    κατήχησε   θεαρέστως    τις    ασκούμενες    αδελφές   στην  ακριβή  τήρηση  των   κανόνων της μοναστικής    ζωής.   Μόλις   τελείωσε  το    έργο   της    εκεί,    επέστρεψε  και   πάλι    στην    Αθήνα.

Έτσι   λοιπόν,   η    Αγία   Φιλοθέη,   αφού   έφθασε    στην    τελειότητα  και    στην   πράξη    και    στην   θεωρία,   αξιώθηκε   από    τον    Θεό     να επιτελεί    θαύματα,   από   τα    οποία, προς απόδειξη του θαυματουργικού   της   χαρίσματος,  θα    μνημονεύσουμε   ένα    μόνο,   το ακόλουθο:    Ζούσε  στην   εποχή   της   ένας    νέος,   ποιμένας   προβάτων, ο   οποίος  από  πολύ  μικρός  είχε  συνηθίσει    στις    κλεψιές    και    στις ρᾳδιουργίες.  Ο  νέος   αυτός,   κατά    παραχώρηση   του   Θεού, κυριεύθηκε  από   τον   Σατανά.   Εξ    αιτίας   τούτου   περιφερόταν   στα βουνά   και   στις    σπηλιές   γυμνός   και    τετραχηλισμένος,   θέαμα όντως    ελεεινό.   Πολλές    φορές,   όταν    συνερχόταν   από    την    τρέλα, στην   οποία  τον   είχε  οδηγήσει  ο  Σατανάς,   σύχναζε  στα  γύρω  μοναστήρια   για  να    βρει   θεραπεία    στην    ασθένειά   του.   Δεν μπορούσε     όμως  να  πετύχει  τίποτε. Κάποιοι, που  τον ευσπλαγχνίστηκαν,   τον    οδήγησαν    στην   Αγία   Φιλοθέη   η    οποία, ύστερα   από   πολύ   και    εκτενή    προσευχή    τον   λύτρωσε   από    εκείνη   τη   διαβολικὴ   μάστιγα.   Έπειτα,   αφού   το   νουθέτησε    αρκετά,   τον    εισήγαγε   και    στην   τάξη   των    μοναχών.   Και    έτσι    ο    νέος   εκείνος,   αφού    εκάρη    μοναχός,  πέρασε   το    υπόλοιπο   της ζωής    του    με    μετάνοια    και    άσκηση,   θαυμαζόμενος    απ’ όλους.

Μάταια    οι   Τούρκοι    προσπαθούν   να   ανακόψουν   την   δράση    της. Ώσπου   μία   νύχτα,   στις   2    Οκτωβρίου   του   έτους   1588,   πήγαν   στο   μονύδριο    που   είχαν οικοδομήσει στα Πατήσια (έτυχε τότε να εορτάζεται    η  μνήμη  του Αγίου ιερομάρτυρος Διονυσίου του   Αρεοπαγίτου    και    η    Αγία  μαζί  με  τις   άλλες    αδελφές     βρίσκονταν   στον   ιερό   ναό   επιτελώντας   ολονύκτια   αγρυπνία)   και πέντε   από   αυτούς   ανέβηκαν   στον   εξωτερικό   τοίχο   και   πήδησαν μέσα   στην   αυλή.   Στην   συνέχεια    εισέβαλαν   στο   ναό,   όπου άρπαξαν   την   Αγία   και    την   μαστίγωσαν   με   μανία   και  βαναυσότητα.  Το    ασκητικό   της   σώμα    δεν   άντεξε   πολύ.   Η   Δορκάς   των   Αθηνών    υπέκυψε.           
Είκοσι  ημέρες   μετά   από   την   κοίμηση   της   Αγίας,   ο   τάφος   της ευωδίαζε.   Ακόμη,   όταν   μετά   από   ένα    έτος   έγινε   η     ανακομιδή, το    τίμιο   λείψανό   της   βρέθηκε   σώο  και    ακέραιο.   Επιπλέον    ήταν γεμάτο   με  ευωδιαστό μύρο, τρανή  και  λαμπρή  απόδειξη  της  θεάρεστης   και  ενάρετης    πολιτείας    της,   προς   δόξα   και    αίνο    του   Θεού  και  καύχημα  της πίστεώς  μας. Το ιερό   λείψανό   της   βρίσκεται σήμερα   στον   Μητροπολιτικό   Ναό   των   Αθηνών.

Απολυτίκιον.   Ήχος   δ’.  Ταχύ  προκατάλαβε.      
Οσίων  την  έλλαμψιν, εισδεδεγμένη  σεμνή,  την  πόλιν  εφαίδρυνας, των  Αθηναίων  τη ση,  ασκήσει  και  χάριτι·   συ  γαρ  εν   ευποιΐαις, διαλάμπουσα   Μήτερ,   ήθλησας   δι’  αγάπην,  ευσεβώς   του   πλησίον· διο   σε   ω   Φιλοθέη,    Χριστός   εδόξασε.

           

Κοντάκιον.  Ήχος   δ’.   Επεφάνης   σήμερον.         
Φιλοθέως  ήνυσας   την  βιοτήν σου, Φιλοθέη πάνσεμνε, και  των Μαρτύρων κοινωνός, ως  εναθλήσασα  γέγονας, Οσιομάρτυς· διο  ευφημούμέν   σε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις   τεθλιμμένων η αρωγή, και  κινδυνευόντων, προστασία η ασφαλής,  Μήτερ   Φιλοθέη,   Χριστού  Οσιομάρτυς,   Οσίων   και Μαρτύρων,   η   ισοστάσιος.

Agia Filothei the Hieromartyr of Athens

Hosea Filothei was born in 1522 AD in then Turkish-occupied Athens. Her pious parents were named Angelos and Syriga Benizelou. Her mother was sterile, and she received Saint after a warm and constant prayer.

The Lord, who satisfies the will of those who respect and love Him, heard her commitment. Indeed, one day Syracuse went to her temple in her custom to pray, and for a moment she fell asleep for the sake of intense and persistent prayer. Then he saw a miraculous vision. A strong and brilliant light came out of her image and entered her belly. So she immediately woke up and felt that this vision meant meeting her request. That's how it happened. After a while, Syria became pregnant and gave birth to her only daughter.

Together with Christian upbringing, they gave their solitary and every possible education at that time. So Rigula, this was her name before she became a nun, as she grew in body age, she was cut out of her soul, as her colleague says.

At the age of 14, her parents married her to one of the mayors of Athens. Later, after her parents and her husband died, it was time for her to make a big wish. It is entirely dedicated to Christ, becomes a nun and takes the name of Filothei.

First, following the command of Saint Andrew the Protocletus, which he saw in vision, he built a female monastery with several cells, to which he gave the name of the Saint to honor him. He added other necessary buildings and land to the monastery and furnished it with shareholdings and estates, which were sufficient for the maintenance and maintenance of the monks.

This monastery of Saint Andrew was carved in Athens by the grace of God for many years after the saint's fall and was enriched, not only with buildings and various metaphors, but also with multicolored golden hierarchical vestments and utensils, necessary for the annual sacred ceremonies. and alertness. Above all, however, the monastery was modest and desecrated with the treasure of the holy and holy relic of the Holy One, which was despised and set on the right side of the Sacred Step, where all Christians worshiped it. The holy relics of the Saint scattered fragrance, which was a clear testimony and proof of that holiness.

So her example to be dedicated to Christ is followed by other new ones. Within a short time, the convent had two hundred sisters. The monastery of Hosea Filothei becomes a real port. This is where all those who are suffering from slavery find protection. There the sick find healing, hungry food, elder support and orphan affection.

Hosea, despite the reactions of the Turks, builds various charities, hospitals, orphanages, "schools for the children of the Athenians, to open their eyes to tradition and to glorify their ancestors". In all these works Abbot Filothei takes the lead. She teaches with her words and with her life. She supports the hurt slaves with her prayer. They are particularly concerned about saving the new Greek women from Islamization or the rapture of the Turks.

But all the action of St. Filothei once angered the Turks. At some point she is arrested and she confesses with spiritual bravery: "I thirst to endure various kinds of torture for the name of Christ, whom I worship and worship with all my soul and heart, as a true God and a perfect man, and I owe you great gratitude if you can send me to Him an hour earlier with the wreath of the witness. " After this heroic response to the conquerors, everyone believed that the glorious and well-known Philotheus would soon be dead by the martyrdom. However, by divine will, at the last minute, almost some Christians caught up with the ruler in various ways. So they succeeded in freeing the Saint.

Left free, Agia Filothei returned to her monastery untouched, just as Constantine the Great, the miracle-worker Nicolas, and many centuries later the Archbishop of Thessaloniki, Saint Gregory Palamas. And he cared not only for the salvation of his own soul but also of others, for he attached their virtues to virtue, and improved their sinners morally and led them to repentance. And for this purpose he went to the island of Jia (Kea), where he had long built a metochi, to send there those nuns who were afraid of staying in Athens for various reasons. He stayed in Jia for a long time and admired the practicing sisters for the strict observance of the rules of monastic life. Once she had finished her work there, she returned to Athens again.

Thus, after reaching perfection, in practice, and in theory, Saint Filothei was claimed by God to perform miracles, of which, in proof of her miraculous charisma, we will mention only one of the following: She lived in her time one a young, sheep shepherd, who from a very young age was used to theft and thefts. This young man, at the concession of God, was possessed by Satan. Because of this he was walking around in the mountains and in the caves naked and quadruped, a truly merciful sight. Many times, when he met the madness that Satan had led him to, he would visit nearby monasteries to find a cure for his illness. But nothing could succeed. Some who were compassionate led him to Agia Filothei who, after a long and long prayer, delivered him from that diabolical scourge. Then, after he had given him enough, he introduced him to the class of monks. And so the young man, after being a monk, spent the rest of his life in repentance and training, admired by all.

In vain the Turks are trying to halt its action. Until one night, October 2, 1588, they went to the monastery they had built in Patisia (then the memory of Saint Dionysius the Areopagite was commemorated and Saint and the other sisters were in the sanctuary) they climbed the outer wall and jumped into the yard. Then they invaded the temple, where they kidnapped the Saint and whipped her with mania and brutality. Her ascetic body didn't last long. The Dorcas of Athens bowed.

Twenty days after the saint's tomb, her tomb was fragrant. Yet, when, after a year of rebuilding, her honest relic was found whole and intact. In addition, it was filled with fragrant myrrh, tranquil and brilliant proof of its admirable and virtuous state, to the glory and blood of God and the pride of our faith. Its sacred relic is today in the Metropolitan Temple of Athens.

Absolutely. Sound d. Fast forward.

To those who are glamourous, modesty-minded, polite, Athenians, she also practiced grace; especially, a flowing Miter, a sportsman in love, pious near him; see Philotheus, Christ.

It's close. Sound d. Impressive today.

Philotheus, you are living your life, Philothei Panemne, and the community of Witnesses, as a sporting event, Osiomartyr;

Magnificent.

Rejoicing in the helplessness of the help, and in danger, the protection of the safe, of Miter Filothei, Christ of Osim, the Sacrifice and Witnesses, the equinox.