Ο Άγιος Προτέριος ο Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας

Ο  Άγιος  Προτέριος  έζησε   στα   χρόνια   των   βασιλέων   Μαρκιανού   και    Πουλχερίας. Ήταν    πρεσβύτερος   στην    Εκκλησία της Αλεξανδρείας και  έλαβε  μέρος  στην   Δ’  Οικουμενική  Σύνοδο, που συνήλθε   το   έτος   451   μ.Χ.   στην  Κωνσταντινούπολη,  κατά  τους χρόνους   των   βασιλέων   Μαρκιανού   και  Πουλχερίας.

Η Σύνοδος καταδίκασε τον μονοφυσίτη Πατριάρχη Αλεξανδρείας Διόσκουρο.   Μετά   την   καθαίρεση   του  Διοσκούρου, εξελέγη Πατριάρχης  ο Άγιος Προτέριος (452 – 457 μ.Χ.), ο  οποίος   διέπρεψε   στη Σύνοδο   και   έφραξε    τα    στόματα   των   δυσσεβών   αιρετικών.

Όταν   ο   Άγιος   επέστρεψε   στην   Αλεξάνδρεια   οι   οπαδοί   του Ευτυχούς και του Διοσκούρου προκαλούσαν στάσεις και ρήξεις και εμπόδιζαν να κατέρχεται το σιτάρι στην Αλεξάνδρεια μέσῳ του Πηλουσίου,  με   σκοπό   να   πεινάσουν   οι   κάτοικοι   της    Αλεξάνδρειας και   να   στραφούν   κατά   του   Αγίου.   Όμως  ο αυτοκράτορας Μαρκιανός,  κατόπιν   παρακλήσεως   του  Αγίου,  διέταξε  την   διέλευση του  σιταριού  δια  της  Αλεξάνδρειας  και έτσι    σώθηκε  η   πόλη  από   την   πείνα.

Μετά    το θάνατο του Μαρκιανού οι αιρετικοί θρασύνθηκαν και κατέφυγαν σε σατανικές επινοήσεις, για να εκπληρώσουν τα ασεβή σχέδιά  τους   και    να   εκθρονίσουν   τον   Άγιο.   Επικεφαλής  αυτών τέθηκε  ο  ιερεύς  Τιμόθεος  ο   Αίλουρος,   ο   οποίος  με  μύρια τεχνάσματα  κατόρθωσε να  διεγείρει κατά  του   Αγίου   Προτερίου    τους απλοϊκούς   μοναχούς    της Αλεξάνδρειας, περιερχόμενος κατά τη διάρκεια    της   νύχτας  τα κελιά  των μοναχών, λέγοντας ότι   είναι άγγελος   και    προτρέποντας   αυτούς   να  μην   έχουν   κοινωνία   με   τον   Άγιο.

Οι  μοναχοί  παρασύρθηκαν  και  προκάλεσαν   μεγάλη   ταραχή   με   τους αιρετικούς, εκμεταλλευόμενοι την απουσία του στρατιωτικού  διοικητού  της   πόλεως    Διονυσίου.   Ο   Άγιος   αναγκάστηκε   να   φύγει, αλλά    επανήλθε στην Αλεξάνδρεια και κρύφθηκε μέσα στην κολυμβήθρα ενός ναού. Οι διώκτες του τον ανακάλυψαν και  τον κατάσφαξαν  με  οξείς  καλάμους, το έτος 454 μ.Χ., ενώ   ανεκήρυξαν Πατριάρχη   τον    Τιμόθεο.   Το   ιερό  λείψανό  του    το    έδεσαν   με σχοινί   και   το  έσυραν  στους   δρόμους της πόλεως. Τέλος, το παρέδωσαν στα ζώα  και  το  επίλοιπο το  κατέκαψαν.  Και   ο   νέος Πατριάρχης τολμούσε όλα αυτά κατά την διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας,  χωρίς   αυτό   να   τον   εμποδίζει   να  τελεί   τις   Ακολουθίες των  Παθών   του   Κυρίου.

Όταν πληροφορήθηκε τα γενόμενα ο διάδοχος του Μαρκιανού, αυτοκράτορας    Λέων ο Μέγας ο Θράξ († 457 – 474 μ.Χ.) διέταξε να  δικασθεί  ο  Τιμόθεος  ο  Αίλουρος   κανονικά  και  να  εξορισθεί  στη Γάγγρα.  Ομοίως   τιμωρήθηκαν   και    όλοι   εκείνοι   που    έλαβαν   μέρος στο φόνο του Αγίου Προτερίου. Αντί δε του   καθαιρεθέντος Τιμοθέου,   Πατριάρχης   εξελέγη   ο   Ορθόδοξος Τιμόθεος ο Σαλοφακίολος (460 – 482 μ.Χ.). Ο Λέων επέβαλε   τις  αποφάσεις   της   Δ’ Οικουμενικής Συνόδου, εξεδίωξε  τους μονοφυσίτες  Επισκόπους  Αλεξανδρείας  και  Αντιοχείας   και    διόρισε   Ορθοδόξους   στη   θέση αυτών.
Έτσι   έζησε   και   μαρτύρησε   ο   Άγιος   Προτέριος   και    η   μνήμη  αυτού   ανθεί   στο    βίο   των    Αγίων   της   Εκκλησίας.

Saint Priestius the Hieromartyr the Archbishop of Alexandria

Saint Praterius lived in the years of the kings Marcian and Pulchery. He was a senior in the Church of Alexandria and attended the Second Ecumenical Council, which met in 451 AD. in Constantinople during the reigns of Marcian and Pulchery.

The Synod condemned the monophysite Patriarch of Alexandria Dioscuro. After Dioscorus was deposed, Saint Paterios (452 ​​- 457 AD) was elected Patriarch, who exclaimed in the Synod and uttered the mouths of the evil heretics.

When Saint returned to Alexandria, the followers of Happily and Dioscorus caused stoppages and ruptures and prevented the wheat from falling into Alexandria in the midst of Pilus, in order to starve the inhabitants of Alexandria and turn against him. However, Emperor Marcian, at the request of the Saint, ordered the transit of wheat through Alexandria and saved the city from starvation.

After Marcian's death the heretics were broken and resorted to satanic devises to fulfill their vile plans and to overthrow the Saint. At the head of these was the priest Timothy of Aylurus, who by his clever tricks succeeded in provoking against the St. Praterius the naive monks of Alexandria, by nightfall the cells of the monks, saying that they had no angel and priest the Saint.

The monks were carried away and caused a great uproar with the heretics, taking advantage of the absence of the military commander of the city of Dionysius. The Saint was forced to leave, but returned to Alexandria and hid in the fountain of a temple. His persecutors discovered him and massacred him in sharp reeds in the year 454 AD, and proclaimed Patriarch Timotheus. His holy relic was tied to a rope and dragged on the streets of the city. Finally, they handed it over to the animals and the rest burned. And the new Patriarch dared all this during the Holy Week, without preventing him from completing the Passions of the Passion of the Lord.

When the story of Marcian's successor, Emperor Leo the Great Thracian († 457 - 474 AD), he was informed that Timothy of Ailuros should be tried and exiled to Gagra. All those who took part in the slaughter of St. Praterius were likewise punished. Instead of the deposed Timothy, the Patriarch was elected Orthodox Timotheos the Salophacian (460 - 482 AD). Leo imposed the decisions of the Fourth Ecumenical Council, expelled the monophysite bishops of Alexandria and Antioch, and appointed Orthodox in their place.

This is how the Holy Priest lived and witnessed, and the memory of it flourishes in the lives of the Church's Saints.