Ο Άγιος Δημητριανός ο Θαυματουργός Επίσκοπος Ταμασσού Κύπρου

Από   τις   πολύ    ολίγες   πληροφορίες   που   έχουμε   γι’ αυτόν μανθάνουμε   ότι   γεννήθηκε   στην   Ταμασσό   και   έζησε   σ’ αυτήν   τα πρώτα   χρόνια του Χριστιανισμού. Ήταν τότε ακόμη  που  η  ειδωλολατρία   και    η   ειδωλομανία  προέβαλλε   δυνατά   της   Αφροδίτης  το  άστρο  και   τη   λατρεία.   Το   κήρυγμα   του   Ιησού   που έφεραν   στην   Κύπρο   οι   τρεις απόστολοι   Βαρνάβας,   Παύλος   και Μάρκος   άρχισε   σιγά – σιγά   να   προχωρεί   σ’ όλο   το   νησί.   Στην Ταμασσό  με κέντρο μία σπηλιά που υπάρχει ως σήμερα και που χρησίμευε   στην αρχή ως κατοικία και εκκλησία και επισκοπή αγωνίζονται οι πρώτες εκείνες μορφές ο Ηρακλείδιος, ο Μύρων, ο Μνάσων   και   οι    άλλοι  συνεργάτες τους να ανάψουν  και  να προβάλουν   παντού  το  φως  του  Χριστού,  το  ιλαρόν   φως  της   νέας  ζωής.   Σ’ αυτή   τη    σπηλιά    στην  οποία  οι πρώτοι   χριστιανοί   όχι μονάχα παρακολουθούσαν το κήρυγμα για τον Χριστό, αλλά  και  βαφτίζονταν  και προσεύχονταν και τελούσαν   τις    διάφορες   ακολουθίες τους, σ’ αυτήν ακόμη βρίσκεται και  ο τάφος του Αγίου Ηρακλειδίου.   Κάποια  μέρα που ο γηραιός επίσκοπος βρισκόταν άρρωστος στο σπήλαιό του με πυρετό, μια ομάδα μανιασμένων ειδωλολατρών    όρμησαν   μέσα    στο    σπήλαιο,   έσυραν    έξω    τον  Άγιο  και τον  σκότωσαν. Ο Άγιος απέθανε   προσευχόμενος   για   τους  δήμιούς   του   στην    ηλικία    των   60   χρόνων.   Οι   χριστιανοί    μαθητές  με  θλίψη  βαριά πήραν  το  άγιο λείψανο  και το έθαψαν μέσα    στη σπηλιά.   Τα    θαύματα   που  έκανε,   όταν    ήταν   στη ζωή, συνεχίστηκαν  και  μετά    τον    θάνατό του και  συνεχίζονται  και  σήμερα.   «Θαυμαστός    ο    Θεός   εν   τοις    αγίοις   αυτού».

Η   θρησκεία   του    Ιησού   Χριστού,   με   τις   ενέργειες    του  Ηρακλειδίου, τον ζήλο του και τις υπεράνθρωπες προσπάθειές του προχωρούσε   καθημερινά.   Μετά    τον   θάνατό   του    την    ευθύνη    του  όλου έργου ανέλαβε ο  Μνάσωνας. Αυτόν  είχε  χειροτονήσει  ο Ηρακλείδιος    επίσκοπο,    όταν   ακόμη    ζούσε.   Αυτός   συνέχισε   το έργο  του  Ηρακλειδίου   μέχρι    τα   βαθιά   του   γηρατειά.   Πολλά θαύματα  έκαμε   όσο   ζούσε.   Πολλά   και    όταν   απέθανε.   Πριν πεθάνει   χειροτόνησε   επίσκοπο  της   Ταμασσού   τον   Ρόδωνα.

Με   γοργά    βήματα   η   διδασκαλία   του   Χριστού   χάρη   στον   φλογερό  ζήλο   των   πρώτων   χριστιανών   προχωρεί   με   ενθουσιασμὀ στης   Ταμασσού   την   πόλη.   Πολλοί    οι   άγιοι    που   παρουσιάσθηκαν σ’ αυτή.   Ένας  τέτοιος άγιος  είναι  κι ο Δημητριανός.   Πότε   ακριβώς γεννήθηκε  δεν  γνωρίζουμε. Ο πανδαμάτορας   χρόνος   έσβησε   από   της   μνήμης   το    βιβλίο τη  σχετική  χρονολογία. Αυτό που  συμπεραίνουμε  από  την  όλη   ζωή    του  είναι  τούτο:   Γνώρισε   τον Χριστό,   όπως   λέγει    και   ο  υμνογράφος   του,   από    τη   βρεφική   του ηλικία.   «Εκ   βρέφους   εγένου   του   Κυρίου   εραστής».   Γνώρισε  τον  Χριστό  και  τον  αγάπησε με   όλη   την   ψυχή   του.   Μπροστά   του  ένα και   μόνο πράγμα   βλέπει   και   ένα   ποθεί   και   θέλει   παντού   και πάντοτε.   Του   Κυρίου   το    θέλημα.   Μ’ αυτό   μεγαλώνει.   Μ’ αυτό   ζει και   αυτό  προβάλλει   τόσο  με τα  λόγια του,   όσο   και   το   παράδειγμά του.

Κάποτε που είχε αρρωστήσει ο πνευματικός   πατέρας   της   κοινότητας   ο  ιερέας,   ο   τότε   επίσκοπος   του   οποίου   ο   Δημητριανός   ήταν  σε όλα το δεξί του χέρι, τον κάλεσε και κατά παράκληση των πιστών Χριστιανών   τον   χειροτόνησε πρεσβύτερο. Οι αγνές ψυχές πανηγυρίζουν.   Γιατί   ο Δημητριανός με ζήλο φλογερό εργαζόταν πάντοτε   για   την  πνευματική  πρόοδο του   λαού.   Στο   πρόσωπό   του βρήκαν   οι   πιστοί   τον   πνευματικό   πατέρα   και  καθοδηγητή,   τα ορφανά   τον   προστάτη,   οι   άρρωστοι   τον   στοργικό    αδελφό    και   «οι εν θλίψεσι την παρηγορίαν». Και όταν μετά από καιρό  ο  τότε επίσκοπος   κοιμήθηκε,   ολόκληρος   ο   λαός  και   πάλι   κάλεσε  και  ανέβασε  στον  επισκοπικό  θρόνο  της  ξακουστής  πόλεως τον  άξιο  σε όλα   Δημητριανό.

Στην   καινούργια    αύτη   θέση   η   αγία   του    μορφή  προβάλλει παντού, ώστε ο ιερός υμνογράφος να τον υμνεί: «Της Ταμασσού βλάστημα, καύχημα των Περάτων, πηγήν των θαυμάτων, ιαμάτων ταμείον  άσυλον  και    των   Κυπρίων   αγλάϊσμα».   Αλλά    και   του   λαού   η   παράδοση    και   ο   σεβασμός   μένει   ως   σήμερα   πολύ  υψηλά. Αυτό μαρτυρεί   α)  η   ευρυχωρία  του   ναού   που   η   ευσέβεια των   παλαιοτέρων   κατοίκων   των   Περάτων   αφιέρωσε   στ’ όνομά    του  σε μια  μαγευτική θέση  και του οποίου τα   ερείπια   προβάλλουν επιβλητικά   μέχρι   σήμερα.  Και   β)   η χειρόγραφος φυλλάδα που περιέχει  την   ακολουθία   του   και   στην   οποία    αναγράφεται   και    η  μέρα    της   μνήμης   του,   27    Ιανουαρίου.

Η   όλη   του   πνευματική   ζωή    συνέβαλε   τα   μέγιστα   στην   εξάπλωση   του   χριστιανισμού   όχι   μόνο   στην   πόλη   της   Ταμασσού, αλλά    και   στα   γύρω  χωριά.   Τύπος   υπομονής    ο    ίδιος    και  πρότυπο  αρετής  βοήθησε στα χρόνια εκείνα   στην   ειρηνική   ζωή   του πιστού   λαού  του   και   στην   πνευματική   του   άνοδο.   Αλλά  και  θαύματα  πολλά  αναφέρεται  ότι έκαμε  όταν  ζούσε, μα  και  όταν  κοιμήθηκε.   Οι  γυναίκες  των  Περάτων τον  θεωρούν  πολύ θαυματουργό  και συχνά  επισκέπτονται  τα  ερείπια   του   ναού   του, ανάβουν καντήλια στο βαθούλωμα των ερειπίων και εκζητούν τις πρεσβείες   του   στα   προβλήματα  και  τις  ανάγκες  τους.   Ένα   τέτοιο  θαύμα  που  έγινε  προ  καιρού  είναι  και  τούτο:

Ένας    χριστιανός  από  τα  Πέρα,   για    το   κτίσιμο  του   σπιτιού    του  πήγε   και    πήρε  από τα    ερείπια    του   ναού   του   αγίου   τις  πελεκητές   πέτρες  με τις    οποίες    ήταν   φτιαγμένο    το   ανώφλι    του  ναού,   για   να   φτιάξει    με   αυτές   το   ανώφλι   του   ιδικού   του σπιτιού.   Είχε  δε  στη  σκέψη  να  πάει   την   επομένη    να   πάρει    και  τις   άλλες   πελεκητές   πέτρες   με   τις   οποίες   ήταν   κατασκευασμένες οι   παραστάδες   της   θύρας   του  ναού   για   να   τις   χρησιμοποιήσει   και   αυτές   για   το   δικό   του   σπίτι.   Τη   νύχτα   όμως  παρουσιάστηκε στον   ύπνο   του  ο   Άγιος  και   του   έκαμε   αυστηρή   παρατήρηση. Αυτός  όμως   δεν   έλαβε υπ’ όψη τη σύσταση  του Αγίου  και την  επόμενη   νύχτα   πήγε  πάλι  και  κουβάλησε  και   τις    υπόλοιπες   πέτρες.   Τη   νύχτα    παρουσιάστηκε  και   πάλι   ο   Άγιος    στον    ύπνο του    και   του    έκανε   ξανά    αυστηρή  παρατήρηση    για   την   παρακοή   του.   Για   να   μην   επαναλάβει   δε   άλλη   φορά  την   κακή του   πράξη,   του   έδωκε   και   δύο  μπάτσους·   τον   ένα    από    τη   δεξιά  μεριά   και  τον    άλλο    από  την   αριστερά. Το  αποτέλεσμα  της τιμωρίας  αυτής  ήταν   από  το   βράδυ   εκείνο  να  μείνει   κουφός,   καθ’ όλον   τον   υπόλοιπο   χρόνο   της   ζωής   του.   Και   ακόμη   τις  υπόλοιπες πέτρες  δεν   τόλμησε   να  πάει   να  τις   πάρει.   Γι’ αυτό   και  οι   πέτρες  με τις  οποίες  κτίστηκαν οι  παραστάδες  της  θύρας   του  σπιτιού   είναι  πολύ  διαφορετικές    και    ξεχωρίζουν    ως   σήμερα.

Στενή  η  θύρα  και  γεμάτος δυσκολίες ο δρόμος που  οδηγεί   στη χαρούμενη    και    ευτυχισμένη    ζωή.   Αυτή  την  αλήθεια   που   ο   ίδιος   ο Κύριος   συνιστάει   σ’   εμάς  είναι   καιρός   και  εμείς   μιμούμενοι   τους   αγίους πατέρες   της   Εκκλησίας   μας   να   κάνουμε   βίωμα   και   ζωή   μας.  Τόπος αμαρτίας ήταν το νησί  της Κύπρου.  Σαν  χείμαρρος  η  διαφθορά   έσπρωχνε   τους   δυστυχισμένους  κατοίκους στην καταστροφή.  Όταν   όμως  η   θρησκεία   του   γλυκύτατου    Ιησού   με   τους  ευλογημένους   φορείς   της,   τους τρεις   Αποστόλους,   τον   Βαρνάβα,   τον   Παύλο  και  τον   Μάρκο   έφθασε    και  κηρύχτηκε   στο   μαρτυρικό   αυτό    νησί,   τα   πράγματα    άλλαξαν   αμέσως. Πως  ξεκίνησαν   οι   πρώτοι   χριστιανοί!   Από    μία    σπηλιά!  Τι   δυσκολίες,   τι διωγμούς και τι κινδύνους πέρασαν! Με το θάρρος  όμως που    εναποθέτει  στις  αγνές καρδιές ο Χριστός δυναμωμένοι προχώρησαν.   Το   αποτέλεσμα μαρτυρεί και βεβαιώνει η ιστορία. Σε  λίγα χρόνια  το νησί  της   Αφροδίτης και  της διαφθοράς γίνεται  νησί  της Παναγίας και  των αγίων. Η προσφορά σ’ αυτό του Αγίου  Λαζάρου,   του   Ηρακλειδίου,   του   Μύρωνος και   Μνάσωνος, του Αγίου Δημητριανού   και   όλων   των  άλλων   εργατών  της αρετής   είναι   ανυπολόγιστη.  Δύσκολοι  οι   καιροί  και   οι  κίνδυνοι   πολλοί. Όμως  δεν  δείλιασαν, πήραν το στενό το μονοπάτι και έγραψαν την ωραιότερη   ιστορία.  
Ἀς  τους  μιμηθούμε. Μόνον  έτσι  θα  χαρούμε  την   εδώ   ζωή   μας,  αλλά και  θα  αξιωθούμε  να   ιδούμε την  αγαπημένη  Κύπρο μας  στου  Χριστού  το  φως   λουσμένη,  ελεύθερη   και   ευτυχισμένη,   και  από   όλους τιμημένη.  Αμήν.

Απολυτίκιον.  Ήχος   α’.

Των  Κυπρίων   το   κλέος,  Ταμασέων   ο   Πρόεδρος,   φύλαξ   και    φρουρός  των Περάτων, Δημητριανέ   Πατήρ   ημών,   αναδειχθείς, διο  τυφλόν  εφώτισας ποτέ,   το  φως   ενεδίδου  τηλαυγώς,  και  ανέκραξε    δε    ούτως,   τω   δια    σου   με φωτίσαντι   δόξα   σοι.   Δόξα   τω  ούτως   ευδοκήσαντι   Θεώ,   δόξα τω  σε  θαυμαστώσαντι,   δόξα    τω    ενεργούντι   δια    σου    τοιαύτα  τέρατα.

Έτερον  Απολυτίκιον.  Ήχος   α’.   Της    ερήμου   πολίτης.        
Από  βρέφους Κυρίω  εκολλήθης, μακάριε Δημητριανέ  Ταμασέων, ποιμενάρχα  πανάριστε, συγκλείσας εν  ψυχή  σου θησαυρόν,  της   πίστεως Δεσπότου   αληθούς,  και  ωδήγησας  τα  τέκνα   σου   θαυμαστώς,  προς γνώσιν της θεότητας· δόξα τω σε  δοξάσαντι Χριστώ,   δόξα   τω    αγιάσαντι, δόξα    τω   δεδωκότι   σοι    ημίν,   προστάτην   ακαταίσχυντον.

Κοντάκιον.   Ήχος    δ’.   Ο    υψωθείς   εν    τω  Σταυρώ. 
Ηρακλειδίου   διεδέξω   τον   θρόνον,    και   των   θαυμάτων   ειληφως   θείαν   χάριν, την   Κύπρον   κατεφώτισας,   ω   Δημητριανέ,   θεσπεσίω  βίω   σου   και   γλυκύτητι λόγων,   όθεν   πλάνην  έτρεψας,   των   ειδώλων   γενναίως,   και  τον   Χριστόν  ενώκησας  ψυχαίς,    ως    ιεράρχης   φωτί   αυγαζόμενος.

Saint Demetrius the Wonderful Bishop of Tamassos of Cyprus

From the very little information we have about him, we think that he was born in Tamassos and lived in the first years of Christianity. It was then that idolatry and idolatry cast out Aphrodite's mighty star and worship. The preaching of Jesus that the three apostles of Barnabas, Paul and Mark brought to Cyprus began to slowly advance throughout the island. In Tamassos, centered on a cave that exists today and which used to be the home and church and diocese, the first such forms are being fought by Heraclides, Myron, Monson and their other associates to light and display everywhere the light of Christ, the merciful light of new life. In this cave, where the first Christians not only followed the sermon on Christ, but were baptized and prayed and performed their various sequences, there is still the tomb of St. Heracleus. Some day when the old bishop was ill in his cave with fever, a group of angry idols rushed into the cave, dragged the Saint out and killed him. The Saint passed away praying for his martyrs at the age of 60. The Christian students sadly grabbed the holy relic and buried it in the cave. The miracles he did when he was alive continued after his death and continue today. "God admires in his sanctuary."

The religion of Jesus Christ, with the energies of Heracleide, his zeal and his superhuman efforts went on daily. After his death, Manasson assumed responsibility for the whole project. He had ordained the Heraclead bishop when he was still alive. He continued the work of Heracleidus until his deep old age. Many miracles did as he lived. Many when he died. Before the death of Tamassos, the Bishop of Rhodes died.

With quick steps the teaching of Christ, thanks to the fiery zeal of the early Christians, proceeds enthusiastically to Tamassus in the city. Many saints who appeared in it. Such a saint is Demetrius. When exactly was born we do not know. The tremendous time has erased the book from the memory of the relative chronology. What we conclude from his whole life is this: Meet Christ, as his hymnographer says, from his infancy. "From the infant to the Lord's lover". He met Christ and loved him with all his soul. In front of him a single thing sees and a craving and he wants everywhere and always. The Lord's Will. It grows with me. This is what he is living on, and that is what he says both in his words and in his example.

Once upon a time when the spiritual father of the community had wounded the priest, the then bishop whose Demetrius was in all his right hand, he called him and, at the request of the faithful Christians, ordained him an elder. The pure souls cheer up. Because Demetrius, with fierce zeal, always worked for the spiritual progress of the people. In his face the believers found the spiritual father and leader, orphaned the prostate, the sick the affectionate brother and "the sorrows the consolation". And when after that time the then bishop slept, the whole people called again and raised up the episcopal throne of the famous city worthy of all Dimitrianos.

In this new place, its holy form is displayed everywhere, so that the hymnographer hymns to him: "The Tamassus vulture, the blessing of the Perats, the source of the miracles, the cash of the asylum, and the Cypriot covenant." But the tradition and respect of the people remains so high today. This testifies a) the spaciousness of the temple, which the piousness of the oldest inhabitants of Peratas dedicated in its name to a magnificent place, whose ruins are imposing to this day. And (b) the manuscript containing its sequence, on which the day of its memory, 27 January, is written.

The whole of his spiritual life contributed greatly to the spread of Christianity not only in the city of Tamassos but also in the surrounding villages. The type of patience itself and a model of virtue helped in those years in the peaceful life of his faithful people and in his spiritual rise. But many miracles are said to have happened when he lived, but when he slept. Peratta women consider him a miraculous one and often visit the ruins of his temple, lit candles in the dilapidation of the ruins, and ask their embassies for their problems and needs. Such a miracle done before is also this:

A Christian from Pera, for the construction of his house, went and took from the ruins of the temple of the saint the stoned stones with which the altar of the temple was made to make with them the anvil of his own house. He had the thought of going out the next day to pick up the other stones that were made with the pilasters of the temple door to be used for their own home. At night, however, the Saint appeared in his sleep and made a strict observation. But he did not take into account the Saint's recommendation, and the following night he went again and carried the remaining stones. At night the Saint was again brought to his sleep and again he made a remarkable remark about his disobedience. Not to repeat his bad act, he also gave him two cops: one on the right side and the other on the left. The result of this punishment was from that evening to being deaf, for the rest of his life. And the rest of the stones did not dare to go get them. That's why the stones with which the porches of the house door were built are very different and stand out today.

Narrow door and full of difficulty the road leading to happy and happy life. This truth that the Lord Himself recommends to us is time and we imitate the holy fathers of our Church to make our life and experience. A place of sin was the island of Cyprus. As a torrent, corruption pushed unhappy residents into disaster. But when the religion of the sweet Jesus with his blessed bearers, the three Apostles, Barnabas, Paul and Mark arrived and was proclaimed on this martyr island, things changed instantly. How the first Christians started! From a cave! What difficulties, what persecutions and what risks have passed! But with the courage that he puts on the pure hearts, Christ has moved forward. The result is testified and confirmed by the story. A few years ago the island of Aphrodite and corruption became an island of the Virgin Mary and the saints. The offering in this of St. Lazarus, Heracleidus, Myron and Monson, St. Demetrius and all the other workers of virtue is immeasurable. Difficult times and risks many. But they did not scratch, they took the narrow path and wrote the most beautiful story.

Let's imitate them. Only in this way will we enjoy our life here, but we will also have the pleasure of seeing our beloved Cyprus in Christ the light blessed, free and happy, and all honored. Amen.

Apolyticus. Sound a '.

Of the Cypriots the king, Tamas the President, guardian and guard of the Perats, Demetrius our Father, highlighted, by blindly lusting, the light of divine light, and thus, with solemnly glorious glory, you stood still. I glorify God so pleased, glory in admiration, glory acting for you such monsters.

Another Apolitikion. Sound a '. Desert citizen.

From a blessed Lord I am blessed, Demetriane Tamasheon, a pastor of the past, you have shut up your treasure in the heart of the True Beloved Faith, and brought your children admirably to the knowledge of the deity; glory in praise Christ, glory in sanctification, glory in the past , protector implacably.

Kontakion. Sound d '. Raised in the Cross.

Irakleidios conquer the throne, and the miracles of the divine grace, Cyprus I am living and lusting for words, that is, a fallacy of trembling, idols generously, and Christ having made you a soul, as a hierarch of glory.