Η Γέννησις της Υπεραγίας Θεοτόκου

«Αποκάλυψαν προς Κύριον την οδόν σου και έλπισον επ’ αυτόν, και της ποιήσει».

Φανέρωσε  στον  Κύριο  με  εμπιστοσύνη  τον  δρόμο  και  τις  επιδιώξεις και  τις  ανάγκες της  ζωής  σου  και  έλπισε  σ’ Αυτόν  και  θα κάνει εκείνα  που  ζητάς  και  χρειάζεσαι.

Μ’ αυτή  την εμπιστοσύνη και  ελπίδα, ο Ιωακείμ και  η  Άννα  ικέτευαν προσευχόμενοι τον Θεό  να τους χαρίσει παιδί, να το έχουν γλυκειά παρηγοριά  στα γεράματά τους. Και  την ελπίδα τους, ο  Θεός, την  έκανε πραγματικότητα. Τους χάρισε την Παρθένο Μαριάμ, που  ήταν ορισμένη να  γεννήσει τον Σωτήρα του  κόσμου και  να λάμψει σαν η πιο  ευλογημένη  μεταξύ  των  γυναικών.Ήταν  εκείνη, από  την  οποία  έμελλε να προέλθει Αυτός που θα συνέτριβε την κεφαλή του νοητού όφεως.

Στην  Παλαιά Διαθήκη δόθηκαν οι προτυπώσεις της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μία  είναι  και η βάτος στο Σινά, την οποία ενώ είχαν περιζώσει φλόγες φωτιάς, αυτή δεν καιγόταν. Ήταν απεικόνιση της Παρθένου, που θα γεννούσε τον Σωτήρα Χριστό  και  συγχρόνως θα διατηρούσε την παρθενία της.           
Έτσι,  η Άννα  και  ο  Ιωακείμ,  που  ήταν  από  το  γένος  του  Δαβίδ, με την κραταιά ελπίδα που  είχαν στον Θεό απέκτησαν απ’ Αυτόν το επιθυμητό  δώρο, που θα συντροφεύει τον κόσμο μέχρι συντέλειας αιώνων.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’.
Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν· καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν· καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν, ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’.
Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα ὀνειδισμοῦ ἀτεκνίας, καὶ Ἀδὰμ καὶ Εὔα ἐκ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου, ἠλευθερώθησαν Ἄχραντε, ἐν τῇ ἁγίᾳ Γεννήσει σου. Αὐτὴν ἑορτάζει καὶ ὁ λαός σου, ἐνοχῆς τῶν πταισμάτων, λυτρωθεὶς ἐν τῷ κράζειν σοι· Ἡ στεῖρα τίκτει τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον.
Σήμερον γεννᾶται περιφανῶς, ἐξ ἐπαγγελίας, ἡ Θεόνυμφος Μαριάμ, ἡ προορισθεῖσα, τῷ Λόγῳ πρὸς αἰώνων· ὑμνήσωμεν οὖν πάντες ταύτης τὴν γέννησιν.