Θαύμα Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Χώναις

Σε  κάποιο μέρος της Φρυγίας χτίσθηκε ένας ναός στο όνομα του Αρχαγγέλου  Μιχαήλ,  από  έναν  χριστιανό  που  είχε  γιατρευτεί   η  κόρη του  από  τον  Αρχάγγελο.

Στο  ναό  ζούσε  ένας  ευσεβής  ασκητής  ο  Άρχιππος, εναντίον του οποίου  στράφηκαν  οι  ειδωλολάτρες,  οι  οποίοι  ήθελαν  να  εκδικηθούν για  τα  θαύματα  που  γίνονταν. Όρμησαν   τότε  να  καταστρέψουν  το ναό  και να δολοφονήσουν τον Άρχιππο.  
Επενέβη  όμως  ο  Αρχάγγελος, ο οποίος εξουδετέρωσε τους ειδωλολάτρες. Αυτοί  όμως  δε σταμάτησαν  θέλησαν  να  εκτρέψουν  ένα ποταμό  να πνίξουν τον  Άρχιππο,  και  να  καταστρέψουν  το  ναό. Τότε  ο Αρχάγγελος  με  το  σημείο  του  σταυρού  σταματά  τα νερά και προστάζει να χωνευθούν, κατά παράδοξο τρόπο έως και σήμερα στο σημείο εκείνο τα νερά χωνεύονται και  γι’ αυτό  το μέρος ονομάστηκε Χώναις.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.       
Ὡς νεφέλη ὡράθης ἐπισκιάζουσα, Μιχαὴλ Ταξιάρχα τῷ σῷ ἁγίῳ ναῷ, ὑετίζων δαψιλῶς ὕδωρ ἀθάνατον· ὅθεν ὡς ἄλλην κιβωτόν, διεφύλαξας αὐτόν, καὶ ῥείθρων τῶν ποταμίων, τὸν ῥοῦν ἠκόντισας πόρρω, πρὸς εὐφροσύνην τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Στάσιν ἔμφρονα, ἀνειλημμένος, νεύσει κρείττονι, Μιχαὴλ ὤφθης, στρατηγέτης τῶν ἀΰλων Δυνάμεων· σὺ γὰρ ἰδὼν Ἑωσφόρου τὸν ὄλισθον, στῶμεν ἐβόας καλῶς τῷ Θεῷ ἡμῶν. Ἀρχιστράτηγε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Ὁ τῇ Τριάδι παρεστὼς ὁλόφωτος, μετὰ πασῶν τῶν οὐρανίων τάξεων, καὶ τὸ ἔνθεον μελῴδημα, σὺν αὐταῖς ἀναφωνῶν Μιχαήλ, καὶ τὴ γῆν θείᾳ νεύσει διερχόμενος, καὶ τέρασι μεγίστοις θαυμαζόμενος, μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον.
Κρήνην ἰαμάτων ἀνελλιπῆ, τὸν σὸν θεῖον οἶκον, ἀναδείξας ἐν Κολοσσαῖς, ψυχῶν σωτηρίαν, καὶ τῶν σωμάτων ῥῶσιν, ἐν τούτῳ ἀπεργάζῃ, Μιχαὴλ ἔνδοξε.