Οι Άγιοι Τρόφιμος, Σαββάτιος και Δορυμέδων

Μαρτύρησαν  επί  βασιλέως  Πρόβου  και διοικητού Αντιοχείας Ηλιοδώρου (278 μ.Χ.).

Όταν  λοιπόν  ο  Τρόφιμος  με  τον  Σαββάτιο  βρέθηκαν  στην  Αντιόχεια και  είδαν  τα  πολυποίκιλα  αμαρτωλά  όργια  που  γίνονταν  προς  τιμήν του Απόλλωνα, δεν συγκρατήθηκαν και αποδοκίμασαν δημόσια την αμαρτωλή  αυτή  παραφροσύνη.

Βέβαια, γρήγορα συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο δικαστήριο. Θαρραλέα δήλωσαν πως είναι χριστιανοί. Τότε ο ηγεμόνας  Ηλιόδωρος διέταξε και τους μαστίγωσαν ανελέητα. Τόσο, που οι σάρκες τους κόβονταν  κομμάτια. Εκεί  ο  Σαββάτιος  άφησε  την  τελευταία  του  πνοή.

Ο  δε Τρόφιμος  οδηγήθηκε σε άλλο  σκληρότερο  ηγεμόνα, τον  Διονύσιο Περώννιο.  Αυτός,  αφού  τον  έγδαρε με σιδερένια νύχια, μισοπεθαμένο τον έριξε στην φυλακή. Εκεί τον επισκέφθηκε κάποιος, βουλευτής, ο Δορυμέδων, που  είδε το μαρτύριό του και  στερεώθηκε  στην  πίστη  του Χριστού. Όταν το έμαθε αυτό ο ηγεμόνας, βασάνισε σκληρά τον Δορυμέδοντα. Έπειτα, έριξε και  τους  δυο  τροφή  στα θηρία, μέσα στο αμφιθέατρο. Αλλά  η πεινασμένη  αρκούδα  και  η  αιμοβόρα  λεοπάρδαλη στάθηκαν στα πόδια τους σαν ήμερα αρνιά. Το ίδιο και  το  αγριεμένο λιοντάρι  που  ελευθέρωσαν  αργότερα.

Για να πληρωθεί έτσι ο λόγος του Θεού: «οι δια πίστεως... έφραξαν στόματα λεόντων». Αυτοί, δηλαδή  οι Άγιοι, επειδή είχαν  μεγάλη  και συνειδητή  πίστη, βούλωσαν  και  έφραξαν  στόματα  λιονταριών.

Όταν  λοιπόν  είδαν  ότι  δεν τους  άγγιξαν  τα θηρία, αμέσως  οι  δήμιοι τους  αποκεφάλισαν.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.         
Τὴν ἀκαθαίρετον, Τριάδος δύναμιν, ἀνθηφορήσαντες, Μάρτυρες ἔνδοξοι, ἐναπετέματε στερρῶς, τὴν ἄκανθαν τῆς ἀπάτης, Τρόφιμε μακάριε, Ἐκκλησίας ἐντρύφημα, Σαββάτιε πάνσοφε, Ἀθλητῶν ἐγκαλλώπισμα, καὶ δόξα εὐσεβῶν Δορυμέδον· ὅθεν ὑμᾶς ἀνευφημοῦμεν.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως.          
Ὡς Ἀθλητῶν ἑδραίωμα, καὶ εὐσεβείας ἔρεισμα, ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ καὶ γεραίρει σου, τὴν φωτοφόρον ἄθλησιν, παναοίδιμε μάκαρ, Ἀθλητὰ γενναιόφρον, ἔνδιξε Τρόφιμε, σὺν τοῖς συνάθλοις σου, ἱλασμὸν ἐξαιτούντων, ἡμῖν καὶ συγχώρησιν.

Μεγαλυνάριον.
Δόξῃ λαμπρυθέντες Τριαδικῇ, Τρόφιμος ὁ θεῖος, Δορυμέδων ὁ εὐκλεής, σὺν τῷ Σαββατίῳ, μαρτυρικοῖς ἀγῶσι, τῆς πίστεως τὸ κάλλος, ὡς λύχνοι ἔφαναν.