Ο Όσιος Δημήτριος εκ Ρωσίας

Ο Όσιος Δημήτριος του Πριλούκ γεννήθηκε στην περιοχή Περεγιασλάβ   Ζαλέσκ   της   Ρωσίας  κατά   τον   14^ο   αιώνα   μ.Χ.   από   οικογένεια πλούσια   και  ευσεβή.   Από   νεαρή    ηλικία   εκάρη   μοναχός   και   ίδρυσε   μονή    αφιερωμένη   στον    Άγιο    Νικόλαο.

Το  έτος  1354   ο    Άγιος   Δημήτριος   συναντήθηκε   μα   τον   Άγιο   Σέργιο   του   Ραντονέζ,   ο   οποίος   είχε   έλθει   στο   Περεγιασλάβ   για να   επισκεφθεί   τον   Μητροπολίτη    Αθανάσιο.   Από    τότε   οι   δύο  Άγιοι   συνδέθηκαν    δια    φιλίας.

Η   φήμη  του    Αγίου   εξαπλώθηκε   τόσο   πολύ,   ώστε   ο  μέγας πρίγκιπας  Δημήτριος  Ιωάννοβιτς  του  ζήτησε  να  γίνει  Πνευματικός Πατέρας   των   τέκνων   του.

Όμως    ο    Άγιος   επιθυμούσε   τη    μοναχική    ησυχία.   Υπό    την επίδραση   του   Αγίου   Σεργίου   αποσύρεται   σε   απομακρυσμένο    τόπο και    εγκαθίσταται   βόρεια    με   τον   μαθητή    του   Παχώμιο.

Στα   δάση   της    περιοχής    Βολογκντά,   κοντά  στον  ποταμό   Βελίκα, έκτισε   το    ναό    της    Αναστάσεως    του   Κυρίου   και   ετοιμαζόταν   να θέσει   τα   θεμέλια   για   την   ανέγερση   μονής.    Όμως   οι   ντόπιοι,   με τον  φόβο   ότι   τα   χωράφια   της   περιοχής   θα   γίνονταν   μοναστηριακή περιουσία, αντέδρασαν και ζήτησαν από τους δύο μοναχούς   να   αποχωρήσουν.   Εκείνοι,   χωρίς  να θέλουν να επιβαρύνουν    κανένα   με   την   παρουσία    τους, με πικρία  απεχώρησαν.

Ο Όσιος  Δημήτριος   τότε   συνέστησε   την   πρώτη   κοινοβιακή   μονή στο   ρωσικό   βορρά.   Το   έτος  1372,  με  την  πολύτιμη   βοήθεια   των κατοίκων  της  περιοχής,   αποπερατώθηκε  ο    ξύλινος    καθεδρικός   ναός   του  Σωτήρος    και   το    πρόσωπο  του  Οσίου  άρχισε να προσελκύει   μαθητές  και  μοναχούς  ακόμη  και   από   την   περιοχή    της   γενέτειράς   του.

Στη    νέα   μοναστική   κοινότητα   ο   Όσιος     συνδύαζε    την    προσευχή  με  την  αυστηρή  άσκηση   και   νηστεία,   αλλά   και    την   φιλανθρωπία. Φρόντιζε  για  το  συσσίτιο των πεινώντων, φιλοξενούσε αστέγους, βοηθούσε   τους   πτωχούς, παρηγορούσε τους θλιμμένους και συμβούλευε   πνευματικά    όσους    προσέτρεχαν   και    ζητούσαν   τον Κύριο.    Τις   δωρεές    των   πιστών  προς   τη    μονή,   τις   δεχόταν    με  διάκριση  και  προσοχή   και   τα   διαχειριζόταν  με  τέτοιο   τρόπο  που   δεν  προκαλούσε, αφού πρόσεχε ιδιαίτερα να μην καλλιεργείται  στην καρδιά  των  μοναχών  κοσμικό  φρόνημα.
Ο   Άγιος   Θεός   τον   προίκισε  με  το  χάρισμα   της   διακρίσεως.  Αφού έζησε  το  υπόλοιπο του  βίου   του   θεοφιλώς   και   θεαρέστως,   ο   Όσιος Δημήτριος   κοιμήθηκε   σε    βαθύ    γήρας   το   έτος  1392.

Saint Dimitrios from Russia

Saint Dimitrios of Priluk was born in the region of Peregislav Zalesk in Russia in the 14th century AD. from a wealthy and pious family. From a young age he became a monk and founded a monastery dedicated to Agios Nikolaos.

In the year 1354, Saint Demetrios met with Saint Sergius of Radonez, who had come to Peregislavas to visit Metropolitan Athanasios. Since then the two Saints have been bound by friendship.

The reputation of the Saint spread so much that Grand Prince Dimitrios Ioannovich asked him to become the Spiritual Father of his children.

But the saint wanted solitude. Under the influence of Saint Sergius, he withdrew to a remote place and settled north with his pupil Pachomius.

In the forests of the Vologda region, near the river Velika, he built the temple of the Resurrection of the Lord and was preparing to lay the foundations for the construction of a monastery. But the locals, fearing that the farmland would become a monastery property, reacted and asked the two monks to leave. They, with no desire to burden anyone with their presence, bitterly departed.

Saint Dimitrios then founded the first catholic monastery in the Russian north. In the year 1372, with the help of the locals, the wooden cathedral of Sotiros was completed and the face of Osios began to attract students and monks even from the area of ​​his birth.

In the new monastic community, Hosios combined prayer with rigorous exercise and fasting, but also with charity. He cared for the food of the hungry, hosted homeless people, helped the poor, comforted the afflicted, and mentally counseled those who looked to the Lord for help. He accepted the donations of the faithful to the monastery with distinction and care and treated them in a way that did not provoke him, as he was particularly careful not to cultivate in the heart of the monks a secular wisdom.

The Holy God endowed him with the gift of discrimination. After living the rest of his life theophilously and admirably, Saint Demetrius fell asleep in old age in the year 1392.