Οι Όσιοι Βαρσανούφιος και Ιωάννης ο επικαλούμενος Προφήτης

Οι   Όσιοι   Βαρσανούφιος  και  Ιωάννης  έζησαν  κατά  τον 4^ο   αιώνα   μ.Χ. Ήταν   και   οι   δυο    μοναχοί   και    φημισμένοι    για   τον   ασκητικό    βίο   και    την   αγιότητά   τους   και   γνώριζαν   άριστα   την   διδασκαλία της  Εκκλησίας. Γι’ αυτό  συνέγραψαν  και  βιβλίο στο οποίο διατυπώνονται διάφορες ερωτήσεις  και  απορίες  και  δίδονται  απαντήσεις  με  σκοπό  το  φωτισμό των  πιστών.  Το  βιβλίο αυτό  εκτυπώθηκε,  κατά  τον  Συναξαριστή  του Αγίου Νικοδήμου,  στη  Βενετία.

Ο  Όσιος   Βαρσανούφιος   κοιμήθηκε  με  ειρήνη   πριν   τον   Όσιο  Ιωάννη,   στον   οποίο    ο    Θεός χάρισε  το  προφητικό  και  θαυματουργικό  χάρισμα. Περί  αυτού  άκουσε  και  ο  αυτοκράτορας Μέγας   Θεοδόσιος   (379 – 395   μ.Χ.)    και  τον  είχε  σε  πολύ   σεβασμό  και    τιμή.

Ο  Όσιος   Ιωάννης   ασκήτευε   στα   μέρη   της   Θηβαΐδος,   σε   τόπο ψηλό   και   απομακρυσμένο,   αλλά   η   φήμη   του   εξαπλώθηκε  γρήγορα   και   πλήθος   πιστών   προσέτρεχε   κοντά   του,   για   να  ζητήσει  τις  πνευματικές συμβουλές του  και  την  γιατρειά  από  τις  ασθένειες.  Τον  επισκέπτονταν   και    άλλοι    Πατέρες   και    Ασκητές, που   είχαν   τον   πόθο   να   ακούσουν   τις   συμβουλές   του    και    να  δεχθούν  την ευλογία του.  Εκείνος τους υποδεχόταν  με πολλή  ταπεινοφροσύνη,   λέγοντας   ότι   δεν  ήταν  τίποτε,   ώστε   να    αξίζει    να   υποβάλλονται   σε    τέτοιο   κόπο  προς συνάντησή  του. Ούτε  έλειπαν   από   το  ερημητήριό  του   οι    αναχωρητές.  Μελετούσαν   μαζί, συνέψαλλαν  και  συζητούσαν  πνευματικά  θέματα, προς  δε  τους νεότερους  έδινε  πατρικά   τις   σοφές  νουθεσίες   του.   «Σεις   βέβαια», τους    έλεγε,   «θα   νομίζετε   πως   κατορθώσατε   κανένα   μεγάλο πράγμα   με   το     να   εγκαταλείψετε    τον   κόσμο.   Αφήσατε  οικίες ίσως,  και   χρήματα   και   κτήματα   και  περιουσία. Αλλά    αφήσατε  και  τον   πόθο   της   αμαρτίας;  Εδώ  είναι    το   σπουδαίο,  διότι    αυτή    είναι  ο   κόσμος.  Ήλθαμε  στην  ησυχία.   Αλλά   είναι   πράγματι   κτήμα   μας η  ησυχία   μας   αυτή;   Μήπως    ανάβουν   μέσα   μας   ακόμη   επιθυμίες της   σάρκας;   Μήπως   μας   τυραννούν   κοσμικές  ανησυχίες   ή  εγωισμοί  ή  ζήλιες,   φθόνοι   και    ενθυμήσεις   φλογερές    των θέλγητρων    της   κοσμικής  ζωής; Μήπως  το  σώμα  μας  μένει   στην  έρημο,   αλλά   ο    κόσμος   είναι    ολόκληρος   μέσα    στην    ψυχή   μας; Και   προ  πάντων,   αδελφοί   μου,   άς   φυλαττώμεθα   από   την υπερηφάνεια. Ξέρετε εσείς κάτι περισσότερο ανόητο από την υπερηφάνεια;   Εγώ   δεν   ξέρω.  Τι  είναι   αρετή;   Το   γνωρίζετε.  Είναι  Αυτός  ο   Θεός.   Η   υπερηφάνεια,  αδελφοί,   όχι   μόνο    δεν   μας   φέρνει   ψηλότερα,   αλλά  και  μας γκρεμίζει  ολότελα. Διότι  μας τυφλώνει   και   μας  σπρώχνει ώστε  να μας καταστρέψει. Η  υπερηφάνεια   φίλοι   μου, τι  άλλο είναι  παρά μία  κυριαρχία του  Σατανά    στην   ψυχή  μας.   Ταπείνωση,   λοιπόν, αδελφοί μου! Ταπείνωση, όσο περισσότερο  μπορούμε. Αυτή  είναι  η  ασφάλειά  μας,  αλλά   και   η   ύψωσή   μας    και   αυτή  μας  αποδίδει  στη   φιλία  του Θεού».

Τέτοιες  συμβουλές  εξέρχονταν  από  το  γλυκύ στόμα   του   μεγάλου Ασκητού  και  εισέρχονταν στις ψυχές ως καθαρά ύδατα, τα οποία καθαρίζουν,   δροσίζουν   και   γονιμοποιούν.          
Και    έφτασε  ο  Άγιος Ιωάννης  σε βαθύτατο γήρας. Προείδε  δε  το θάνατό του   τρεις  ημέρες  πριν  αυτός  συμβεί.  Ο   Μέγας  Ασκητής  κοιμήθηκε  οσίως   με  ειρήνη  αναπαυόμενος  στην  αγκαλιά  του  Ουρανίου   Πατρός.

Απολυτίκιον.  Ήχος   πλ. α’.   Τον   συνάναρχον   Λόγον.          
Τον  ισάγγελον   βίον  πολιτευσάμενοι,   Βαρσανούφιε   Πάτερ   συν Ιωάννῃ  ομού,   της   ασκήσεως   λαμπροί αστέρες ώφθητε, και μοναζόντων οδηγοί, προς την κρείττονα οδόν, ως πλήρεις  φωτός   του θείου,   εκδυσωπούντες   απαύστως,   ελεηθήναι   τας   ψυχάς    ημών.

Κοντάκιον.   Ήχος   γ’.   Η   Παρθένος   σήμερον.  
Η δυάς η ένθεος, των θεοφόρων Πατέρων, αρετών τας χάριτας, μυσταγωγούσι  τους   πάντας,   μέγας  μεν,  ο   Βαρσανούφιος   πέλων Γέρων,   άλλος  δε,  ο   Ιωάννης    όσιος   Γέρων,   ούς   αινέσωμεν συμφώνως,   ως   της   Τριάδος   θείους   θεράποντας.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις   Βαρσανούφιε  ιερέ,  ζωής  της   οσίας,   θεοφόρε   υφηγητά· χαίροις  Ιωάννη,  της   χάριτος  ταμείον,  οι  οδηγοί  οι  θείοι,  ημών  και  έφοροι.

Saints Varsanoufios and Ioannis the Prophet

Saints Varsanoufios and John lived in the 4th century AD. They were both monks and renowned for their ascetic life and holiness, and were well-versed in the teaching of the Church. That is why they wrote a book in which various questions and questions are asked and answers are given to illuminate the faithful. This book was printed, according to St. Nicodemus the Co-Consul, in Venice.

Saint Varsanufius slept in peace before Saint John, to whom God gave the prophetic and miraculous gift. Emperor Theodosius (379-395 AD) also heard about this and was greatly respected and honored.

St. John preached in the parts of Thebes, in a high and distant place, but his reputation spread rapidly, and a large number of believers rushed to him to seek his spiritual counsel and healing from illness. He was visited by other Fathers and Ascents who were eager to hear his advice and receive his blessing. He welcomed them with a lot of humility, saying that it was nothing so worth the trouble to meet him. Neither were the departures from his hermitage. They studied together, copied and discussed spiritual matters, and gave the younger ones paternal wisdom. "Of course," he would tell them, "you would think that you had accomplished no great thing by leaving the world. You may have left homes, and money and estates and property. But did you also leave the craving for sin? Here is the big one, because this is the world. We came to quiet. But is this our real estate? Are the fleshly desires still within us? Are worldly worries or selfishness or jealousies, envy, and fiery memories of the lures of secular life tyrannizing us? Does our body stay in the desert, but is the world whole in our souls? And above all, my brothers, let us beware of pride. Do you know anything more silly than pride? I do not know. What is virtue? You know it. He is this God. Pride, brothers, not only brings us higher, but also crushes us. Because it blinds us and pushes us to destroy us. My friends pride, what else is Satan's sovereignty in our souls. Humiliation, then, my brothers! Humiliation, as much as we can. This is our safety, but also our elevation, and it gives us the friendship of God. "

Such advice came out of the sweet mouth of the great Ascetic, and entered the souls as pure waters, which purify, cool, and fertilize.

And Saint John arrived at a very old age. He died three days before it happened. The Great ascetic slept peacefully resting in the arms of Heavenly Father.

Absolutely. Sound a'. Co-captain Logon.

The vanguard vigilantes, Varsanoufie Pater plus John Coom, of the exercise of shining stars, and of monotonous guides, on the Cretan road, as full of divine light, indispensable evangelists, are merciful.

It's close. Sound c. Virgo today.

The two goddess, the Divine Fathers, the virtues of grace, the secretary of them all, the great one Varsanouf the elder of the Germans, the other John the Elder of Geron, who was accordingly serving as the divine healer of the Trinity.

Magnificent.

Joyous Varsanoufier priest, of the life of Hosea, theophorous beings;