Ο Άγιος Κορνήλιος ο Ιερομάρτυρας εκ Ρωσίας

Ο   Άγιος Ιερομάρτυς   Κορνήλιος γεννήθηκε το  έτος  1501   στη   Ρωσία  από  εύπορη   και   ευγενή   οικογένεια.   Έλαβε  την  εκπαίδευσή   του  κοντά   σε  ένα   γέροντα   μοναχό   στη   μονή   Μιρόζ   του   Πσκώφ,   στην οποία   τον   απέστειλαν    οι   ευσεβείς   γονείς   του.

Μετά   το   πέρας    των   σπουδών   του    αποφάσισε   να   ακολουθήσει  την  οδό  της μοναχικής πολιτείας και  να γίνει μοναχός. Την απόφασή του  αυτή   πραγματοποίησε,  με   τη   Χάρη   του   Θεού,   όταν επισκέφθηκε  την   Μονή   των Σπηλαίων του Πσκώφ και εντυπωσιάσθηκε   από   την   κατανυκτικότητα   των    ιερών    Ακολουθιών   και    το    κάλλος    της    φύσεως.

Σε   ηλικία   28    ετών   εξελέγη   ηγούμενος  της  μονής  και  μερίμνησε  για    την    κατά    Θεό   προκοπή    και    αύξηση    αυτής.   Επί   των ημερών   του  ο   αριθμός  των  μοναχών  αυξήθηκε  από   δεκαπέντε  σε  διακόσιους.

Παράλληλα  ο   Όσιος   φρόντισε  για    την   ανακαίνιση    της    μονής    και   την   ανέγερση  ναών εντός  αυτής  και  καλλιέργησε το φιλανθρωπικό  έργο   της    μονής    στους    λαούς    των   Αιστιών   και  των   Σαετίων,   που   ζούσαν  στην  περιοχή.   Διάδωσε   την   Ορθοδοξία, έκτισε  ναούς, πανδοχεία, ορφανοτροφεία και  οικοτροφεία για  τους ασθενείς   και   τους   πτωχούς.   Κατά   την   διάρκεια   φοβερού    λοιμού στην  περιοχή  του  Πσκώφ  ο  Όσιος   Κορνήλιος,   μιμούμενος   τον   Άγιο Ιωάννη   τον   Ελεήμονα,   συμπαραστεκόταν στους ασθενείς φροντίζοντάς  τους,   τους    κοινωνούσε   και έψαλλε την εξόδιο Ακολουθία σε εκείνους που απέθνῃσκαν. Κατέγραφε μάλιστα τα ονόματα  των κεκοιμημένων  σε ένα  βιβλίο, που το  αποκαλούσε «πρυμναία  βίβλο»  από   τον   συμβολισμό   της    πρύμνης   του    πλοίου, και   τα    μνημόνευε   στις    προσευχές   του,   αφού   το    βιβλίο    αυτό  για    τον    Όσιο   σήμαινε    τη    μνήμη    των   κεκοιμημένων.

Κατά  τον   Λιβονικό   πόλεμο   ο   Όσιος   κήρυττε    τον   Χριστιανισμό στις   κατεχόμενες  πόλεις,  ανήγειρε   ναούς   και    βοηθούσε  γενναιόδωρα   τους   Αιστίους    και   Λιβονούς,   οι    οποίοι    χειμάζονταν από   τον   πόλεμο.   Μέσα  στη    μονή    περιποιόταν   με   αυταπάρνηση τους τραυματίες και ακρωτηριασμένους, ενταφίαζε τους νεκρούς  στασπήλαια   και    χάραζε  τα   ονόματά  τους    στο    Συνοδικό   της μονής   υπέρ  της   αιωνίας    μνήμης    αυτών.

Ακόμη  και  στις  πολεμικές επιχειρήσεις ο Όσιος δεν δίστασε να συμπαρασταθεί  στους  πολεμιστές.  Το   έτος   1570,    ευλόγησε  τα Ρώσικα   στρατεύματα   που   πολιορκούσαν   την   πόλη   του    Θελίν   και  την  ίδια μέρα οι  πολιορκημένοι Γερμανοί  παρέδωσαν πράγματι  οικιοθελώς   την   πόλη.

Επιπλέον,  σε  καιρό   ειρήνης,   ο  Όσιος    Κορνήλιος   ασχολήθηκε  με    την   συγγραφή  και  τη  συλλογή  βιβλίων  για  την  βιβλιοθήκη  της  μονής.

Η    μονή  των  Σπηλαίων   αναδείχθηκε   φάρος   της   Ορθοδοξίας   για    το   Ρωσικό   λαό   και   προμαχώνας   εναντίον   των    εξωτερικών    εχθρών   της  Ρωσίας. Όμως  ο   Όσιος   έπεσε   θύμα   των    εσωτερικών  ταραχών  που    ξέσπασαν   στη   χώρα   και    αποκεφαλίσθηκε    από    τον    τσάρο   Ιβάν   τον  Τρομερό   το    έτος   1570,   σε   ηλικία   69    ετών, όπως   μας   πληροφορεί   το   Χρονικό   που   συνέταξε   ο   ιεροδιάκονος Πιτιρίμ.
Ο   τσάρος   αμέσως   αναγνώρισε   ότι   ο   Όσιος    έπεσε   θύμα   διαβολής και   συκοφαντιών  και  αφού μετανόησε μετέφερε ο  ίδιος  το  ιερό  λείψανο  του   Οσίου   Κορνηλίου   στη   μονή.   Ο    δρόμος   τον   οποίο διήνυσε   ο   τσάρος   φέροντας   στα   χέρια   του   το   ματωμένο   λείψανο του Οσίου ονομάσθηκε «οδός του αίματος». Το ιερό σκήνωμα ενταφιάσθηκε   στη   μονή   των   Σπηλαίων,   όπου   και   παρέμεινε άφθορο  επί   120   χρόνια.   Το  έτος 1690   ανεκομίσθη   από  τον Μητροπολίτη   Πσκώφ   και    Ἰζμπόρκ   Μάρκελλο   στον    καθεδρικό    ναό   της   Κοιμήσεως  της Θεοτόκου. Νέα  ανακομιδή  των ιερών λειψάνων   έγινε   κατά   τα   έτη    1872   και  1892,   οπότε   και   τα εναπέθεσαν    εντός   νέων   θηκών.

Saint Cornelius the Holy Martyr from Russia

Saint Hieromartyr Cornelius was born in Russia in 1501 to a wealthy and noble family. He received his education near an elderly monk in Pirkov's Miroz Monastery, to which his pious parents sent him.

After completing his studies he decided to follow the path of the lonely state and become a monk. His decision was made, by the grace of God, when he visited the Monastery of the Caves of Pskov and was impressed by the richness of the Sacred Sequences and the beauty of nature.

At the age of 28 he was elected abbot of the monastery and saw to it the growth and growth of God. In his days the number of monks increased from fifteen to two hundred.

At the same time, Hosios took care of the renovation of the monastery and the building of temples within it and cultivated the charitable work of the monastery to the peoples of Aistia and Saetia, who lived in the area. He spread Orthodoxy, built temples, inns, orphanages and boarding houses for the sick and the poor. During a terrible plague in the area of ​​Pskov, Saint Cornelius, imitating Saint John the Merciful, sympathized with their patients, cared for them, and mourned the passing of Sequence to those who fled. He even recorded the names of the anointed in a book, which he called "stern bible" from the stern symbolism of the ship, and memorized them in his prayers, since this book for Saint meant the memory of the anointed.

During the Libyan war, Hosios preached Christianity in the occupied cities, erected temples, and generously assisted the Aistians and Libyans, who were shunned by the war. Inside the monastery he cared for the wounded and the mutilated with self-denial, buried the dead dead and carved their names in the Synod of the monastery in support of their eternal memory.

Even in the war operations, Osios did not hesitate to support the warriors. In the year 1570, he blessed the Russian troops who besieged the city of Thelin and on the same day the besieged Germans actually voluntarily surrendered the city.

In addition, in times of peace, Saint Cornelius was involved in writing and collecting books for the convent's library.

The Monastery of the Caves became a beacon of Orthodoxy for the Russian people and a bastion against Russia's external enemies. However, the Saint fell victim to the internal riots that broke out in the country and was beheaded by Tsar Ivan the Terrible in the year 1570, at the age of 69, according to the Chronicle compiled by the Reverend Pithirim.

The tsar immediately acknowledged that Saint was a victim of slander and slander and, after repenting, transferred the sacred relic of Saint Cornelius himself to the monastery. The road that the tsar went through, carrying the bloody remains of Hosios, was called "the road of blood". The sacred casket was buried in the cave of the Caves, where it remained plentiful for 120 years. The year 1690 was completed by Metropolitan Pskov and Hezbork Marcello at the Cathedral of the Assumption. New removals of the sacred relics took place in 1872 and 1892, when they were deposited in new pouches.