Ο Άγιος Λέανδρος Επίσκοπος Σεβίλλης

Ο   Άγιος  Λέανδρος,   Επίσκοπος   Σεβίλλης   της   Ισπανίας,  διδάσκαλος της   Εκκλησίας   και   φωτιστής   των   Ισπανών,   έζησε   τον   6^ο  μ.Χ. αιώνα   και    ήταν   γόνος   αριστοκρατικής    οικογενείας.   Ο    πατέρας του   ήταν   δούκας   και   καταγόταν    από   βυζαντινή   γενιά,   ενώ   η μητέρα   του   ήταν   πρωτότοκη    κόρη   του  Βησιγότθου   βασιλέως Λεβιγκίντ,  που   βασίλευε   στην   Σεβίλλη,   την  πρωτεύουσα  του βασιλείου   των   Βησιγότθων.   Πολύ   νωρίς    ακολούθησε   τον   μοναχικό   βίο   και   διακρίθηκε   για   την   μόρφωση   και    τις   αρετές του.  Γι’ αυτούς  τοὺς   λόγους   η    Εκκλησία   τον  κατέστησε    Επίσκοπο  το  έτος  579 μ.Χ. Ίδρυσε  θεολογική  σχολή με σκοπό  τη   διάδοση   της  Ορθοδοξίας,   αλλά   και  την καλλιέργεια  των  επιστημών και των τεχνών  γενικά,  μέσα   στο   λαό   του   τότε  βάρβαρου    ακόμα   βασιλείου.   Οι    δύο   βασιλόπαιδες    Χερμενεγκὶλντ    και   Ρεκαρέντ, ανεψιοί  του   από   την πλευρά της μητέρας του, ήταν μεταξύ των μαθητών του Αγίου Λεάνδρου. Ο Χερμενεγκὶλντ ανατράφηκε με τα νάματα  της   Ορθοδοξίας.   Η   πίστη   του   στην   Εκκλησία    δυναμώθηκε πιο πολύ χάρη στην  ευσεβή  σύζυγό του Ίνγκαρντ, θυγατέρα   του   βασιλέως   των   Φράγκων  Σιγεβέρτου.   Όταν   ο   πατέρας   του,  μεταφέροντας   την   πρωτεύουσά   του   στο   Τολέδο,    του όρισε για διαμονή του τη Σεβίλλη, ξέσπασε διωγμός  κατά  των  Ορθοδόξων. Ο  αιρετικός   Λέβεγκιλντ ήλθε σε σύγκρουση  με τον  Ορθόδοξο    γιο   του   Χερμενεγκίλντ.  Ήταν   τέτοια  η   ένταση  του διωγμού  και   της   μανίας   των   αιρετικών,   που   όπως   γράφεται   δεν  έβλεπε  κανείς  πουθενά  ελεύθερο  άνθρωπο    και    η   ίδια   η    γη    έχασε    την   παλαιά   της  γονιμότητα.   Ο    αιρετικός   βασιλέας πολιόρκησε  την   Σεβίλλη   και   έκλεισε   σε   σκοτεινή   φυλακή   τον    υιό του,   όπου   και   τον   στραγγάλισε    την    ημέρα  του  Πάσχα  του  586 μ.Χ.

Την εποχή αυτή, λίγο πριν εξορισθεί και αυτός μαζί με άλλους ομολογητές της Ορθοδοξίας, ο Άγιος Λέανδρος έφυγε στην Κωνσταντινούπολη,  για  να   ζητήσει   τη   βοήθεια   του    αυτοκράτορα. Εκεί    γνώρισε τον  Άγιο Γρηγόριο  τον  Μέγα, τον  Διάλογο, και  συνδέθηκε μαζί του με δυνατή  φιλία. Όταν  ο   διωγμός  κατά  των Ορθοδόξων   έφθασε   στα   άκρα,   ο    βασιλιάς    Λέβεγκιλντ προσβλήθηκε   από   θανατηφόρο   ασθένεια,   άλλαξε στάση, προσκάλεσε τον Άγιο Λέανδρο στην επιθανάτια  κλίνη   του   και,   αφού μετανόησε,   τον  παρακάλεσε  να  κατευθύνει  το   διάδοχό   του   Ρεκαρέντ προς την  αληθινή  Ορθόδοξη  πίστη. Ο νέος βασιλέας, υπάκουος στον παλαιό διδάσκαλό του, μεταστράφηκε και ανέλαβε αμέσως  να  συγκαλέσει   την   Τρίτη   εν   Τολέδω   Σύνοδο,   όπου ανέγνωσε  ενώπιον  όλων  την   ομολογία   πίστεως   στις   αποφάσεις   της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας και ανακοίνωσε ότι οι λαοί των Γότθων και Σουέβων, ενωμένοι, επανέρχονται στην ενότητα της Εκκλησίας. Ο Άγιος Λέανδρος, ο οποίος υπήρξε πρόεδρος αυτής της Συνόδου, αφιέρωσε πλέον   την   υπόλοιπη   ζωή   του   στη    διδασκαλία του   ποιμνίου   του   με   το   φωτισμένο   του   παράδειγμα   κατ’ αρχήν, αλλά   και  με τα  εμπνευσμένα  γραπτά  του.   Προετοίμασε  ακόμη    τον αδελφό   του,   Άγιο Ισίδωρο, να γίνει διάδοχός του στο θρόνο της Σεβίλλης και  η   δόξα   της   Εκκλησίας   της  Ισπανίας.  Βοήθησε   ακόμη την αδελφή του, Αγία Φλωρεντίνη  να γίνει ιδρύτρια και ηγουμένη σαράντα μονών με χιλιάδες μοναχές, γράφοντας γι’ αυτήν μοναχικό τυπικό  που  από   τότε καλείται «Κανὼν του Αγίου Λεάνδρου». Οργάνωσε,  επίσης,  τη   Θεία   Λατρεία   της   Εκκλησίας   της   Ισπανίας, που   λειτουργικά   ονομάζεται   «μοζαραβική».           
Ο    Άγιος    Επίσκοπος  της Σεβίλλης, αφού  υπέμεινε πολλές  αντιξοότητες   και    δοκιμασίες,   παρέδωσε  την  αγία  ψυχή   του   στον Κύριο   στις    13   Μαρτίου   του   έτους    600    ή    601   μ.Χ.

Saint Leandros Bishop of Seville

Saint Leandros, Bishop of Seville, Spain, a teacher of the Church and an illuminator of Spain, lived in the 6th century AD. century and was the offspring of an aristocratic family. His father was a duke and was of Byzantine origin, while his mother was the first daughter of Visigoth King Levigid, who reigned in Seville, the capital of the Visigoth kingdom. He followed his solitary life very early and was distinguished for his education and virtues. For these reasons the Church made him Bishop in the year 579 AD. He founded a theological school with the purpose of spreading Orthodoxy, but also of cultivating the sciences and arts in general, among the people of the then barbaric yet royal state. The two royal hermens of Hermengeld and Recarend, his maternal nephews, were among the pupils of St. Leandro. Hermenegold was brought up with the threads of Orthodoxy. His faith in the Church was further strengthened by the pious wife of Ingardt, daughter of the King of the Franks Siegert. When his father, transferring his capital to Toledo, appointed him for his stay in Seville, a persecution broke out against the Orthodox. The heretic Levekkild conflicted with the Orthodox son of Hermenengild. Such was the intensity of the persecution and mania of the heretics, that it is written that no man was free anywhere, and the earth itself lost its old fertility. The heretic king besieged Seville and imprisoned his son in a dark prison, where he was strangled on Easter day in 586 AD.

At that time, shortly before he was exiled and with other Orthodox confessors, Saint Leander left for Constantinople to seek the help of the emperor. There he met Saint Gregory the Great, the Dialogue, and became associated with him with a strong friendship. When the persecution of the Orthodox reached its extremities, King Levegkild was afflicted with a deadly illness, changed his attitude, invited Saint Leandro to his deathbed and, after repenting, begged him to direct his successor. The new king, obedient to his old teacher, was converted and immediately convened on Tuesday at the Toledo Summit, where he read before everyone the confession of faith in the decisions of the Ecumenical Council and announced that the people of Seo, the Gentiles, unity of the Church. Saint Leandros, who presided over this Synod, now devoted the rest of his life to the teaching of his flock with his illuminated example first, but also with his inspired writings. He also prepared his brother, Saint Isidore, to become his successor in the throne of Seville and to the glory of the Spanish Church. He even helped his sister, Saint Florentine, become a founder and abbot of forty monks with thousands of nuns, writing for her the lonely typical then called "Canine of Saint Leandro." He also organized the Divine Worship of the Church of Spain, which is functionally called "Mosaic".

The Holy Bishop of Seville, after enduring many trials and tribulations, delivered his holy soul to the Lord on March 13, 600 or 601 AD.