Ο Άγιος Θεόδωρος ο Νεομάρτυρας ο Βυζαντινός

Ο Άγιος Νεομάρτυς Θεόδωρος καταγόταν από το Νεοχώρι της Κωνσταντινουπόλεως.  Γονείς  του   ήσαν   ο   Χατζή – Αναστάσιος    και    η    Σμαραγδού  και  αδελφοί  του  ο  Αντώνιος  και  ο  Γεώργιος, αναγνώστης  της  Μεγάλης  Εκκλησίας  και  μετέπειτα  Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως    με    το    όνομα   Γρηγόριος   (1830 – 1840).

Ο    Θεόδωρος   ήταν   ζωγράφος   και   εργαζόταν   στα   ανάκτορα.   Οι Τούρκοι προσπάθησαν να τον προσελκύσουν στην μουσουλμανική θρησκεία   και    το  πέτυχαν.   Ο   Άγιος    όμως    ανένηψε   και   μετανόησε  γι’ αυτό.   Έτσι   κατέφυγε    στη    Χίο     και    έμεινε   κοντά   σε ένα Πνευματικό  Πατέρα, τον Άγιο Μακάριο  το  Νοταρά († 17 Απριλίου).  Εκεί  καθημερινά  μελετούσε τα  μαρτύρια  των  Αγίων   και βιβλία   ψυχωφελή   και   κατανυκτικά.   Από    μέρα    σε    μέρα αυξανόταν    σε   αυτόν   η   κατάνυξη   και   ο   πόθος    του    μαρτυρίου. Έτσι   έφθασε   στη   Μυτιλήνη,    όπου   ενώπιον    των   αρχών    ομολόγησε   την   πίστη   του   στον   Χριστό  και  αποκήρυξε  την  μωαμεθανική    θρησκεία. Ο Άγιος Θεόδωρος συλλαμβάνεται, φυλακίζεται  και   πάσχει   τους    βασανισμούς,   τους    δαρμούς,   τους λακτισμούς    και   άλλα   απάνθρωπα     μαρτύρια.   Του    έδεσαν    τα πόδια   σε   ξύλο    και  του πέρασαν στο  λαιμό βαριά αλυσίδα. Του  τύλιξαν   το    κεφάλι    με    ένα    σχοινί   και  του έβαλαν  στους κροτάφους    δύο    κομμάτια   από    τούβλο.   Έπειτα   με   ένα   ξύλο  έστριβαν    το   σχοινί    και    έσφιγγαν   την    κεφαλή    του   τόσο    πολύ, μέχρι    που    βγήκαν    οι    βολβοί    των    οφθαλμών   του   έξω   από     τον   τόπο   τους.   Ο   δε   του   Χριστού    στρατιώτης    έλεγε:    «Χριστιανός,    Χριστιανός,   Χριστιανός    είμαι».

Το   πρωὶ   του   Σαββάτου   ο   Άγιος    ζήτησε   από   έναν    Χριστιανό υπηρέτη   καλαμάρι    και    έγραψε   προς   τον   Επίσκοπο,   για   να    του στείλει   τη    Θεία    Κοινωνία.    Αφού  μετέλαβε των   Αχράντων Μυστηρίων    οδηγήθηκε    στον    τόπο    της    εκτελέσεως,     στον     οποίο  έτρεχε    με   πολύ    προθυμία.  Εκεί     υπέστη   τον   δια   αγχόνης    θάνατο    το    έτος    1795.     
Μετά   τρεις    ημέρες   οι   Χριστιανοί   πήραν    άδεια    και    παρέλαβαν το   ιερό    λείψανο    αυτού    και    το   ενταφίασαν    στο    νότιο   μέρος   του   ναού   της   Παναγίας   της   Χρυσομαλλούσας.   Το    έτος   1798    το ιερό   λείψανο   του   Μάρτυρος   ανακομίσθηκε    και    μεταφέρθηκε    στην   κρύπτη   του   Μητροπολιτικού    ναού    της   Μυτιλήνης.

Saint Theodore the Neo-martyr the Byzantine

Saint Neomartis Theodore came from the Neochori of Constantinople. His parents were Hatzis - Anastasios and Smaragdou and his brothers Anthony and George, a reader of the Great Church and later Metropolitan of Adrianople by the name of Gregory (1830 - 1840).

Theodore was a painter and worked in the palaces. The Turks tried to attract him to the Muslim religion and they succeeded. But the saint regretted and repented of it. So he fled to Chios and stayed close to a Spiritual Father, Saint Makarios the Notary († April 17). There he daily studied the martyrs of the Saints and books that were lucid and devotional. From day to day, his devotion and desire for martyrdom increased. So he arrived at Mytilene, where before the authorities he confessed his faith in Christ and renounced the Mohammedan religion. Saint Theodore is arrested, imprisoned and suffering torture, beatings, kicks and other inhumane torture. His legs were tied in wood and a heavy chain was pierced through his neck. They wrapped his head with a rope and put two pieces of brick on his temples. Then with a stick of wood they twisted the rope and clenched his head so hard until the bulbs of his eyes came out of their place. And Christ's soldier was saying, "Christian, Christian, I'm Christian."

On Saturday morning the Saint asked a Christian squid servant and wrote to the Bishop to send him the Holy Communion. After his conversion to the Evil Mysteries, he was led to the place of execution, where he was running with great eagerness. There he suffered a tragic death in the year 1795.

After three days the Christians took leave and received the sacred relic and buried it in the south part of the Church of Our Lady of Chrysomallousa. In 1798 the holy relic of the Witness was restored and transferred to the crypt of the Metropolitan Cathedral of Mytilene.