ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ἰούδα  11-25

11 Οὐαὶ  αὐτοῖς,   ὅτι   τῇ   ὁδῷ   τοῦ   Κάϊν   ἐπορεύθησαν,   καὶ   τῇ   πλάνῃ   τοῦ   Βαλαὰμ   μισθοῦ   ἐξεχύθησαν,   καὶ   τῇ    ἀντιλογίᾳ   τοῦ  Κορὲ   ἀπώλοντο.

12 Οὗτοί    εἰσιν   ἐν   ταῖς  ἀγάπαις    ὑμῶν    σπιλάδες,   συνευωχούμενοι   ἀφόβως,   ἑαυτοὺς   ποιμαίνοντες,   νεφέλαι   ἄνυδροι   ὑπὸ   ἀνέμων    παραφερόμεναι,   δένδρα   φθινοπωρινά,   ἄκαρπα,   δίς   ἀποθανόντα,    ἐκριζωθέντα,

13 κύματα   ἄγρια   θαλάσσης   ἐπαφρίζοντα   τὰς   ἑαυτῶν   αἰσχύνας,   ἀστέρες πλανῆται,   οἷς   ὁ   ζόφος   τοῦ   σκότους   εἰς  τὸν   αἰῶνα   τετήρηται.

14 Προεφήτευσε    δὲ   καὶ   τούτοις   ἕβδομος   ἀπὸ    Ἀδὰμ   Ἐνὼχ    λέγων·   ἰδοὺ    ἦλθε Κύριος   ἐν   ἁγίαις    μυριάσιν   αὐτοῦ,

15 ποιῆσαι   κρίσιν  κατὰ  πάντων   καὶ   ἐλέγξαι   πάντας   τοὺς    ἀσεβεῖς   αὐτῶν περὶ     πάντων     τῶν   ἔργων   ἀσεβείας   αὐτῶν    ὧν   ἠσέβησαν   καὶ   περὶ   πάντων τῶν   σκληρῶν   ὧν   ἐλάλησαν    κατ᾿   αὐτοῦ   ἁμαρτωλοὶ   ἀσεβεῖς.

16 Οὗτοί   εἰσι    γογγυσταί,   μεμψίμοιροι,   κατὰ   τὰς   ἐπιθυμίας    αὐτῶν πορευόμενοι,    καὶ    τὸ   στόμα   αὐτῶν   λαλεῖ   ὑπέρογκα,     θαυμάζοντες πρόσωπα    ὠφελείας    χάριν.

17 Ὑμεῖς  δέ,   ἀγαπητοί,   μνήσθητε   τῶν   ρημάτων   τῶν   προειρημένων    ὑπὸ  τῶν  ἀποστόλων    τοῦ   Κυρίου  ἡμῶν   Ἰησοῦ    Χριστοῦ,

18 ὅτι    ἔλεγον   ὑμῖν   ὅτι   ἐν   ἐσχάτῳ   χρόνῳ  ἔσονται   ἐμπαῖκται   κατὰ   τὰς    ἑαυτῶν   ἐπιθυμίας   πορευόμενοι   τῶν    ἀσεβιῶν.

19 Οὗτοί   εἰσιν   οἱ   ἀποδιορίζοντες,   ψυχικοί,   Πνεῦμα   μὴ   ἔχοντες.

20 Ὑμεῖς   δέ,  ἀγαπητοί,   τῇ   ἁγιωτάτῃ   ὑμῶν  πίστει     ἐποικοδομοῦντες   ἑαυτούς,  ἐν   Πνεύματι    Ἁγίῳ   προσευχόμενοι,

21 ἑαυτοὺς   ἐν   ἀγάπῃ   Θεοῦ   τηρήσατε,   προσδεχόμενοι  τὸ   ἔλεος   τοῦ  Κυρίου   ἡμῶν   Ἰησοῦ   Χριστοῦ,   εἰς   ζωὴν  αἰώνιον.

22 Καὶ  οὓς   μὲν   ἐλεεῖτε   διακρινόμενοι,

23 οὓς   δὲ    ἐν     φόβῳ   σῴζετε,   ἐκ   τοῦ    πυρὸς   ἁρπάζοντες,   μισοῦντες   καὶ    τὸν   ἀπὸ   τῆς   σαρκὸς    ἐσπιλωμένον   χιτῶνα.

24 Τῷ   δὲ  δυναμένῳ   φυλάξαι   αὐτοὺς    ἀπταίστους   καὶ  στῆσαι    κατενώπιον τῆς   δόξης   αὐτοῦ   ἀμώμους   ἐν  ἀγαλλιάσει,
25 μόνῳ   σοφῷ   Θεῷ   σωτῆρι   ἡμῶν,   δόξα   καὶ   μεγαλωσύνη,   κράτος   καὶ   ἐξουσία   καὶ   νῦν   καὶ   εἰς   πάντας   τοὺς   αἰῶνας·   ἀμήν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Ιούδα   11-25

11 Αλοίμονον    σ’ αυτούς,    διότι   βάδισαν    τον  δρόμο  του  Κάϊν, εκτροχιάσθησαν    στη   πλάνη   του  Βαρλαάμ   χάριν  χρημάτων   και κατεστράφησαν   στασιάσαντες   όπως   ο   Κορέ.

12 Αυτοί  είναι   κηλίδες  κατά  τις  αγάπες  σας,   καθώς  τρώγουν   μαζί  σας χωρίς   σεβασμό,  βοσκοί  που  φροντίζουν    μόνο  για  τον  εαυτό  τους σύννεφα  χωρίς   νερό    που   παρασύρονται   από  τους   ανέμους,  δένδρα φθινοπωρινά   άκαρπα,  δυο   φορές  πεθαμένα,  ξερριζωμένα,

13 άγρια  κύματα  της  θαλάσσης  που  βγάζουν  σαν  αφρό  τα  αίσχη   των, αστέρια  που  περιπλανώνται,    για  τους   οποίους   είναι  φυλαγμένο   για  πάντα το   βαθύ  σκοτάδι.

14 Ο     Ενώχ,  ο   έβδομος  απόγονος  από  τον  Αδάμ,   προφήτευσε   και   γι’ αυτούς,   όταν   είπε,  «Ιδού,   ήλθε  ο  Κύριος  με  τις   αγίες  του  μυριάδες,

15 για  να  κάνει  κρίσιν  εναντίον  όλων  και  να  ελέγξει   όλους   τους   ασεβείς   για   όλα   τα  έργα  της  ασεβείας  των,  τα  οποία  ασεβώς  έκαναν  και   για   όλα  τα σκληρά  λόγια   τα  οποία   είπαν  εναντίον  του  αμαρτωλοί   ασεβείς».

16 Οι  άνθρωποι   αυτοί   γογγύζουν,   είναι   μεμψίμοιροι,   βαδίζουν   σύμφωνα  με  τις   επιθυμίες   των   και   το  στόμα  τους   ομιλεί   υπερήφανα,   κολακεύουν  πρόσωπα για    να   ωφεληθούν.

17 Σεις   όμως,   αγαπητοί,  θυμηθήτε   όσα  προείπαν  οι  απόστολοι  του  Κυρίου μας  Ιησού  Χριστού.

18 Σας  έλεγαν   ότι,  «Στον   έσχατο  καιρό  θα   εμφανισθούν   χλευαστές, οι   οποίοι  θα   βαδίζουν   σύμφωνα   με   τις  δικές  τους    ασεβείς  επιθυμίες».

19 Αυτοί  είναι  που   προκαλούν   διαιρέσεις,  κοσμικοί   άνθρωποι,   που  δεν έχουν  Πνεύμα.

20 Σεις   όμως,  αγαπητοί,  εποικοδομείτε  τον  εαυτό  σας   στην   αγιωτάτη πίστι    σας,   προσεύχεσθε   εν   Πνεύματι   Αγίω,   φυλάξατε  τον  εαυτό   σας  στην   αγάπη   του  Θεού,

21 περιμένοντας  το  έλεος  του  Κυρίου  μας  Ιησού  Χριστού    σε  ζωή   αιώνιο.

22 Μερικοί   δε     ελεήτε  με  διάκρισι,  άλλους  με   φόβο  να   τους  σώζετε,  αρπάζοντ ες   αυτούς  από  την  φωτιά,

23 να   μισήτε  δε  και   το  ένδυμά  τους  που  είναι    μολυσμένο   από   τη  σάρκα.

24   Σ’ εκείνον  που   δεν   έχει  τη  δύναμι  να  σας  φυλάξει  ώστε  να  μη  πέσετε και  να  σας  στήσει  ενώπιον  της  δόξης  του  αμώμους   με  αγαλλίασι,
25   στον  μόνο  σοφό  Θεό,  τον  Σωτήρά  μας,  ανήκει  η  δόξα  και   η μεγαλωσύνη,   η  δύναμις  και  η  εξουσία   και  τώρα  και      σε  όλους  τους   αιώνες. Αμήν.

Λουκᾶ  23, 1-31, 33, 44-56

23, 1 Καὶ  ἀναστὰν  ἅπαν  τὸ   πλῆθος   αὐτῶν   ἤγαγον   αὐτὸν   ἐπὶ  τὸν  Πιλᾶτον.

2 Ἤρξαντο  δὲ   κατηγορεῖν   αὐτοῦ  λέγοντες·   τοῦτον    εὕρομεν   διαστρέφοντα τὸ    ἔθνος  καὶ   κωλύοντα   Καίσαρι     φόρους   διδόναι,   λέγοντα    ἑαυτὸν  Χριστὸν βασιλέα   εἶναι.

3 Ὁ  δὲ   Πιλᾶτος   ἐπηρώτησεν    αὐτὸν     λέγων·   σὺ   εἶ   ὁ  βασιλεὺς   τῶν  Ἰουδαίων;   ὁ   δὲ   ἀποκριθεὶς  αὐτῷ  ἔφη·  σὺ  λέγεις.

4 Ὁ  δὲ   Πιλᾶτος  εἶπε  πρὸς   τοὺς    ἀρχιερεῖς   καὶ   τοὺς  ὄχλους    ὅτι   οὐδὲν εὑρίσκω   αἴτιον   ἐν   τῷ   ἀνθρώπῳ    τούτῳ.

5 Οἱ  δὲ    ἐπίσχυον  λέγοντες     ὅτι   ἀνασείει    τὸν   λαὸν   διδάσκων  καθ᾿  ὅλης  τῆς   Ἰουδαίας,   ἀρξάμενος  ἀπὸ   τῆς   Γαλιλαίας     ἕως   ὧδε.

Ο   Ιησούς   Χριστός   ενώπιον  του   Ηρώδη

6 Πιλᾶτος   δὲ  ἀκούσας   Γαλιλαίαν   ἐπηρώτησεν   εἰ   ὁ   ἄνθρωπος   Γαλιλαῖός    ἐστι,

7 καὶ   ἐπιγνοὺς    ὅτι   ἐκ     τῆς   ἐξουσίας   Ἡρῴδου    ἐστίν,   ἀνέπεμψεν   αὐτὸν   πρὸς   Ἡρῴδην,    ὄντα   καὶ  αὐτὸν      ἐν   Ἱεροσολύμοις  ἐν   ταύταις    ταῖς   ἡμέραις.

8 Ὁ  δὲ   Ἡρῴδης  ἰδὼν   τὸν   Ἰησοῦν   ἐχάρη  λίαν·  ἦν   γὰρ    ἐξ    ἱκανοῦ  θέλων   ἰδεῖν αὐτὸν  διὰ   τὸ   ἀκούειν  αὐτὸν  πολλὰ    περὶ     αὐτοῦ,   καὶ   ἤλπιζέ   τι    σημεῖον    ἰδεῖν   ὑπ᾿   αὐτοῦ    γινόμενον.

9 Ἐπηρώτα   δὲ    αὐτὸν   ἐν    λόγοις   ἱκανοῖς·   αὐτὸς   δὲ   οὐδὲν  ἀπεκρίνατο   αὐτῷ.

10 Εἱστήκεισαν   δὲ  οἱ   γραμματεῖς   καὶ   οἱ   ἀρχιερεῖς   αὐτόν    ὡς    κατηγοροῦντες    αὐτοῦ.

11 Ἐξουθενήσας   δὲ   αὐτὸν   ὁ  Ἡρῴδης   σὺν   τοῖς  στρατεύμασιν   αὐτοῦ   καὶ   ἐμπαίξας,   περιβαλὼν    αὐτὸν   ἐσθῆτα   λαμπρὰν   ἀνέπεμψεν αὐτὸν    τῷ   Πιλάτῳ.

12 Ἐγένοντο  δὲ    φίλοι   ὅτε  Ἡρῴδης    καὶ   ὁ   Πιλᾶτος   ἐν  αὐτῇ   τῇ    ἡμέρᾳ    μετ᾿ ἀλλήλων·  προϋπῆρχον   γὰρ   ἐν   ἔχθρᾳ    ὄντες   πρὸς   ἑαυτούς.

Πιλάτος,  Βαραββάς  και   Ιησούς

13 Πιλᾶτος   δὲ   συγκαλεσάμενος   τοὺς  ἀρχιερεῖς  καὶ   τοὺς     ἄρχοντας    καὶ   τὸν λαὸν

14 εἶπε  πρὸς  αὐτούς·   προσηνέγκατέ  μοι   τὸν  ἄνθρωπον    τοῦτον    ὡς  ἀποστρέφοντα   τὸν    λαόν,  καὶ    ἰδοὺ  ἐγὼ   ἐνώπιον   ὑμῶν   ἀνακρίνας   οὐδὲν   εὗρον   ἐν    τῷ  ἀνθρώπῳ   τούτῳ    αἴτιον   ὧν   κατηγορεῖτε   κατ᾿   αὐτοῦ.

15 Ἀλλ᾿  οὐδὲ  Ἡρῴδης·  ἀνέπεμψα  γὰρ  ὑμᾶς  πρὸς   αὐτόν·   καὶ   ἰδοὺ    οὐδὲν  ἄξιον    θανάτου  ἐστὶ  πεπραγμένον   αὐτῷ.

16 Παιδεύσας   οὖν    αὐτὸν   ἀπολύσω.

17 Ἀνάγκην   δὲ   εἶχεν    ἀπολύειν    αὐτοῖς    κατὰ    ἑορτὴν    ἕνα.

18 Ἀνέκραξαν  δὲ    παμπληθεὶ  λέγοντες·    αἶρε    τοῦτον,   ἀπόλυσον  δὲ  ἡμῖν Βαραββᾶν·

19 ὅστις   ἦν   διὰ   στάσιν   τινὰ   γενομένην   ἐν   τῇ   πόλει    καὶ   φόνον   βεβλημένος εἰς    τὴν   φυλακήν.

20 Πάλιν    οὖν   ὁ   Πιλᾶτος    προσεφώνησε,   θέλων   ἀπολῦσαι    τὸν   Ἰησοῦν.

21 Οἱ    δὲ    ἐπεφώνουν   λέγοντες·   σταύρωσον     σταύρωσον   αὐτόν.

22 Ὁ   δὲ   τρίτον     εἶπε    πρὸς   αὐτούς·  τί   γὰρ   κακὸν   ἐποίησεν   οὗτος;   Οὐδὲν    ἄξιον    θανάτου   εὗρον   ἐν   αὐτῷ·    παιδεύσας   οὖν   αὐτὸν   ἀπολύσω.

23 Οἱ   δὲ   ἐπέκειντο   φωναῖς    μεγάλαις    αἰτούμενοι   αὐτὸν    σταυρωθῆναι,   καὶ    κατίσχυον  αἱ   φωναὶ   αὐτῶν   καὶ   τῶν   ἀρχιερέων.

24 Ὁ   δὲ   Πιλᾶτος   ἐπέκρινε  γενέσθαι   τὸ   αἴτημα  αὐτῶν,

25 ἀπέλυσε  δὲ   αὐτοῖς   τὸν  Βαραββᾶν  τὸν   διὰ  στάσιν  καὶ   φόνον   βεβλημένον εἰς   τὴν   φυλακήν,   ὃν   ᾐτοῦντο,  τὸν   δὲ  Ἰησοῦν   παρέδωκε   τῷ  θελήματι αὐτῶν.

Η  σταύρωσις  του  Χριστού

26 Καὶ   ὡς   ἀπήγαγον  αὐτόν,  ἐπιλαβόμενοι   Σίμωνός   τινος   Κυρηναίου,   ἐρχομένου   ἀπ᾿   ἀγροῦ,   ἐπέθηκαν   αὐτῷ   τὸν   σταυρὸν    φέρειν    ὀπίσω   τοῦ   Ἰησοῦ.

27 Ἠκολούθει  δὲ   αὐτῷ  πολὺ   πλῆθος   τοῦ   λαοῦ   καὶ   γυναικῶν,    αἳ   καὶ   ἐκόπτοντο   καὶ  ἐθρήνουν    αὐτόν.

28 Στραφεὶς    δὲ   πρὸς   αὐτὰς   ὁ  Ἰησοῦς   εἶπε·   θυγατέρες   Ἱερουσαλήμ,   μὴ  κλαίετε  ἐπ᾿  ἐμέ,  πλὴν  ἐφ᾿   ἑαυτὰς  κλαίετε   καὶ   ἐπὶ   τὰ  τέκνα   ὑμῶν.

29 Ὅτι    ἰδοὺ   ἔρχονται   ἡμέραι   ἐν  αἷς    ἐροῦσι·  μακάριαι   αἱ  στεῖραι   καὶ   κοιλίαι αἳ   οὐκ   ἐγέννησαν,  καὶ    μαστοὶ   οἳ   οὐκ    ἐθήλασαν.

30 Τότε   ἄρξονται   λέγειν   τοῖς   ὄρεσι,   πέσετε    ἐφ᾿   ἡμᾶς,   καὶ   τοῖς   βουνοῖς, καλύψατε   ἡμᾶς·

31 ὅτι   εἰ    ἐν   τῷ   ὑγρῷ   ξύλῳ   ταῦτα  ποιοῦσιν,    ἐν   τῷ   ξηρῷ   τί   γένηται;

33 Καὶ ὅτε ἀπῆλθον ἐπὶ τὸν τόπον τὸν καλούμενον Κρανίον, ἐκεῖ ἐσταύρωσαν αὐτὸν καὶ τοὺς κακούργους, ὃν μὲν ἐκ δεξιῶν ὃν   δὲ   ἐξ   ἀριστερῶν.

44 Ἦν   δὲ   ὡσεὶ   ὥρα    ἕκτη   καὶ   σκότος   ἐγένετο   ἐφ᾿   ὅλην  τὴν  γῆν   ἕως   ὥρας   ἐνάτης, τοῦ   ἡλίου   ἐκλείποντος,

45 Καὶ   ἀναστὰς   ἀπὸ  τῆς   προσευχῆς,  ἐλθὼν   πρὸς   τοὺς     μαθητὰς  εὗρεν αὐτοὺς    κοιμωμένους    ἀπὸ   τῆς   λύπης,

46 καὶ    εἶπεν   αὐτοῖς·   τί   καθεύδετε;    ἀναστάντες   προσεύχεσθε,   ἵνα    μὴ    εἰσέλθητε   εἰς   πειρασμόν.

Ο   Ιησούς     Χριστός   συλλαμβάνεται

47 Ἔτι   δὲ    αὐτοῦ    λαλοῦντος     ἰδοὺ     ὄχλος,   καὶ    ὁ   λεγόμενος   Ἰούδας,    εἷς   τῶν δώδεκα,   προῆγεν   αὐτούς,   καὶ   ἤγγισε   τῷ   Ἰησοῦ  φιλῆσαι   αὐτόν·   τοῦτο    γὰρ σημεῖον    δεδώκει  αὐτοῖς·   ὃν    ἂν   φιλήσω,   αὐτός    ἐστιν.

48 Ὁ  δὲ   ᾿Ιησοῦς   εἶπεν   αὐτῷ·   Ἰούδα,    φιλήματι   τὸν   υἱὸν   τοῦ    ἀνθρώπου παραδίδως;

49 Ἰδόντες    δὲ    οἱ  περὶ   αὐτὸν  τὸ   ἐσόμενον  εἶπον    αὐτῷ·     Κύριε,   εἰ  πατάξομεν    ἐν   μαχαίρᾳ;

50 Καὶ  ἐπάταξεν   εἷς   τις   ἐξ   αὐτῶν   τὸν  δοῦλον   τοῦ   ἀρχιερέως   καὶ    ἀφεῖλεν αὐτοῦ   τὸ   οὖς   τὸ   δεξιόν.

51 Ἀποκριθεὶς   δὲ  ὁ   Ἰησοῦς    εἶπεν·   ἐᾶτε   ἕως   τούτου·   καὶ   ἁψάμενος    τοῦ    ὠτίου αὐτοῦ     ἰάσατο   αὐτόν.

52 Εἶπε   δὲ   ὁ   Ἰησοῦς   πρὸς   τοὺς    παραγενομένους   ἐπ᾿    αὐτὸν   ἀρχιερεῖς    καὶ   στρατηγοὺς    τοῦ   ἱεροῦ   καὶ   πρεσβυτέρους·   ὡς   ἐπὶ    λῃστὴν   ἐξεληλύθατε μετὰ    μαχαιρῶν   καὶ   ξύλων.

53 Καθ᾿ ἡμέραν   ὄντος  μου   μεθ᾿   ὑμῶν   ἐν   τῷ    ἱερῷ   οὐκ   ἐξετείνατε  τὰς χεῖρας   ἐπ᾿   ἐμέ.   Ἀλλ᾿   αὕτη   ἐστὶν   ὑμῶν   ἡ   ὥρα   καὶ   ἡ    ἐξουσία   τοῦ   σκότους.

Ο   Πέτρος  αρνείται   τον  Χριστόν

54 Συλλαβόντες  δὲ  αὐτὸν    ἤγαγον  καὶ   εἰσήγαγον   αὐτὸν   εἰς   τὸν   οἶκον    τοῦ    ἀρχιερέως.   Ὁ   δὲ   Πέτρος   ἠκολούθει   μακρόθεν.

55 Ἁψάντων  δὲ    πυρὰν   ἐν  μέσῳ   τῆς    αὐλῆς   καὶ  συγκαθισάντων    αὐτῶν    ἐκάθητο    ὁ   Πέτρος   ἐν   μέσῳ   αὐτῶν.

56 Ἰδοῦσα   δὲ  αὐτὸν  παιδίσκη  τις     καθήμενον   πρὸς   τὸ   φῶς   καὶ    ἀτενίσασα αὐτῷ   εἶπε·   καὶ   οὗτος   σὺν   αὐτῷ    ἦν.

ΑΠΟΔΟΣΗ  ΣΤΗ  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Λουκᾶ  23, 1-31, 33, 44-56

23,1 Τότε   σηκώθηκαν  όλα  τα  μέλη   του  συνεδρίου   και  τον  έφεραν   στον Πιλάτο.

2 Και  άρχισαν   να   τον  κατηγορούν  λέγοντες,  «Ευρήκαμε   αυτόν  τον άνθρωπο    να  διαστρέφει  το  έθνος  μας,  να  εμποδίζει  να   δίνουμε  φόρους  στον  Καίσαρα  και  να  λέγει  για  τον   εαυτό   του   ότι  είναι   ο  Χριστός,   ο βασιλεύς».

3 Τότε  ο   Πιλάτος  τον   ρώτησε,  «Συ   είσαι  ο  βασιλεύς   των  Ιουδαίων;»

4 Εκείνος   δε  του   απεκρίθη,   «Συ  το  λέγεις».  Ο  Πιλάτος  είπε  τότε   στους αρχιερείς  και   στα  πλήθη,  «Δεν   βρίσκω  καμμία   αιτία   κατηγορίας    στον   άνθρωπο   αυτό».

5 Αλλ’   εκείνοι   επέμεναν  και  έλεγαν   ότι   αναταράσσει    τον  λαό  και διδάσκει   σε  όλη  την  Ιουδαία·  αφού  άρχισε  από   την  Γαλιλαία   ήλθε   έως εδώ».

Ο   Ιησούς     Χριστός   ενώπιον  του  Ηρώδη

6 Όταν    ο   Πιλάτος  άκουσε   «Γαλιλαία»,  ερώτησε  εάν   ο   άνθρωπος    είναι Γαλιλαίος

7 και   όταν   έμαθε   ότι  είναι  από   το   μέρος   που   υπάγεται   στην  εξουσία   του   Ηρώδη,   τον   έστειλε   σ’  αυτόν,   διότι  ευρίσκετο   και  ο  Ηρώδης    στα Ιεροσόλυμα  κατά  τις  ημέρες   εκείνες.

8 Όταν   ο  Ηρώδης   είδε  τον   Ιησού,   εχάρηκε   πολύ,  διότι   επί  αρκετό  καιρό   ήθελε  να  τον   ιδεί,  επειδή   είχε   ακούσει  πολλά  γι’   αυτόν   και   ήλπιζε να   τον  ιδεί   να  κάνει   κανένα   θαύμα.

9 Του  υπέβαλλε  πολλές  ερωτήσεις,   αυτός   όμως   δεν  του   έδωκε  καμμία απόκρισι.

10 Αλλά   στέκονταν   εκεί   οι   αρχιερείς  και   οι   γραμματείς,   οι   οποίοι    δριμύτατα τον  κατηγορούσαν.

11 Τότε   ο   Ηρώδης  μαζί   με  τους  στρατιώτες  του   τον   ξευτέλισε  και  τον ενέπαιξε·    ύστερα  του   φόρεσε   ένα   λαμπρό   μανδύα   και  τον   έστειλε πάλι     στον  Πιλάτο.

12 Την  ημέρα  αυτή   ο   Ηρώδης  και  ο  Πιλάτος  έγιναν  φίλοι   μεταξύ   τους· προηγουμένως   ήσαν    σε   έχθρα.

Πιλάτος,  Βαραββάς   και  Ιησούς

13 Ο  Πιλάτος  συνεκάλεσε   τους   αρχιερείς,  τους   άρχοντας   και  τον  λαό,

14 και  τους   είπε,  «Μου  φέρατε  τον  άνθρωπο   αυτόν  σαν   ταραξία    του λαού   αλλά   εγώ,  αφού   τον   ανέκρινα  ενώπιόν  σας,   δεν   βρήκα    σ’ αυτόν τίποτε   απ’ όσα  τον   κατηγορείτε.

15 Αλλ’   ούτε  και   ο   Ηρώδης,  διότι  τον  παρέπεμψε   σ’  εμάς.  Δεν   έχει  κάνει τίποτε   άξιο    θανάτου.

16 Αφού  λοιπόν  τον   τιμωρήσω,  θα   τον   αφήσω   ελεύθερο».

17 [Είχε   υποχρέωσι    να   τους   ελευθερώσει   ένα   κατά   την   εορτή].

18 Αλλ’   όλο   το   πλήθος   φώναξε,   «Θανάτωσε   τούτον,   και   ελευθέρωσέ μας   τον   Βαραββά»,

19 ο  οποίος   ήτο   φυλακισμένος  για    στάσι  που    έγινε   στην   πόλι   και   για φόνο.

20 Ο  Πιλάτος,   επειδή   ήθελε  να    απολύσει   τον   Ιησού,  τους   μίλησε  και πάλι.

21 Αλλ’  αυτοί   εξακολουθούσαν  να   φωνάζουν,   «Σταύρωσέ   τον,    σταύρωσέ τον».

22 Για  τρίτη  φορά  τους   είπε,   «Τι  κακό   έκανε;»   Δεν   βρήκα     σ’ αυτόν τίποτε  άξιο    θανάτου·  αφού   λοιπόν   τον   τιμωρήσω,  θα   τον   απολύσω».

23 Αλλ’   αυτοί   επέμεναν   με   δυνατές   φωνές  και   ζητούσαν  να  σταυρωθεί, και   οι  φωνές   οι    δικές  τους   και   των   αρχιερέων    υπερίσχυσαν.

24 Και   ο  Πιλάτος   απεφάσισε  να   γίνει  το   αίτημά   τους.

25 Απέλυσε   για   χάρι   τους    τον   Βαραββά   που    ζητούσαν   και   ο   οποίος ήτο  φυλακισμένος   για   στάσι  και   φόνο,  τον   δε  Ιησού   παρέδωκε    στην διάθεσί   τους.

Η  σταύρωσις   του    Ιησού

26 Και  καθώς  τον   πήγαιναν,   έπιασαν   κάποιο  Σίμωνα    Κυρηναίο,   ο οποίος   ερχότανε   από  την  ύπαιθρο   και   έβαλαν   επάνω   του   τον   σταυρό   για   να  τον   βαστάζει   οπίσω   από   τον   Ιησού.

27 Τον   ακολουθούσε   δε   πολύς    κόσμος   και  γυναίκες,   που   κτυπούσαν   τα στήθη    τους   και    τον    θρηνολογούσαν.

28 Ο  Ιησούς   εστράφη   προς  αυτές  και   είπε,   «Θυγατέρες   της   Ιερουσαλήμ, μην  κλαίτε   για  μένα,  να  κλαίτε   μάλλον  για   τον   εαυτό   σας  και   για   τα παιδιά   σας.

29 Διότι   θα   έλθουν    ημέρες  που   θα   λέγουν,   «Ευτυχείς   οι  στείρες   και    οι κοιλίες,   που  δεν    γέννησαν,  και   μαστοί,  που  δεν   θήλασαν».

30 Τότε   θα   αρχίσουν  να   λέγουν   στα   βουνά,   «Πέστε  επάνω  μας»,  και   στους   λόφους,   «Σκεπάστε   μας»,

31 διότι  εάν   κάνουν  αυτά   στο  χλωρό   δένδρο,  τι   θα  συμβεί    στο  ξερό;»

33 Και   όταν   ήλθαν   στο  τόπο  που  ωνομάζετο   Κρανίο,  εκεί    σταύρωσαν αυτόν  και  τους   κακούργους, τον  ένα   στα   δεξιά,  και   τον   άλλο   στα   αριστερά.

44 Ήτο   ήδη  περίπου   έκτη   ώρα  και   έγινε  σκοτάδι      σε   όλη   τη  γη  έως    την  ενάτη    ώρα,

45 Όταν   σηκώθηκε  από   την   προσευχή,   ήλθε    στους  μαθητές  του   και τους   βρήκε   να  κοιμούνται   από  την   λύπη,

46 και   τους   είπε,   «Γιατί  κοιμάσθε;   Σηκωθήτε  και   προσευχηθήτε,   για  να   μη πέσετε   εις   πειρασμόν».

Ο   Ιησούς   Χριστός   συλλαμβάνεται

47 Ενώ   ακόμη    μιλούσε,   έρχεται    όχλος,   και   ο  καλούμενος   Ιούδας,   ένας   από τους   δώδεκα,   ήτο   επί    κεφαλής,   και   πλησίασε   τον   Ιησού   για  να   τον φιλήσει.

48 Ο   Ιησούς   του    είπε,    «Ιούδα,   με   το   φίλημα    παραδίδεις  τον   Υιό   του ανθρώπου;».

49 Όταν   εκείνοι   που   τον   ακολουθούσαν   αντελήφθησαν    τί  θα  συνέβαινε, του   είπαν,    «Κύριε,  να  κτυπήσωμε   με   το   μαχαίρι;».

50 Και   ένας   από   αυτούς   κτύπησε   τον   δούλο   του   αρχιερέως   και   του απέκοψε   το    δεξί  αυτί.

51 Τότε   ο    Ιησούς   είπε,  «Αφήστε   τα   πράγματα   έως   εδώ».   Και   άγγιξε  το   αυτί του   δούλου   και    τον   θεράπευσε.

52 Και    είπε   προς  τους   αρχιερείς  και  τους   αξιωματικούς    του   ναού   και πρεσβυτέρους,   οι   οποίοι    είχαν   έλθει   εναντίον   του,   «Σαν  να   ήμουν   ληστής βγήκατε   με   μαχαίρια   και   ξύλα;

53 Όταν    ήμουν    κάθε   ημέρα   μαζί   σας    στο   ναό,   δεν   απλώσατε  τα   χέρια σας    επάνω   μου.   Αλλ’   αυτή   είναι    η    ώρα   σας   και   η   εξουσία   του    σκότους».

Ο   Πέτρος   αρνείται   τον   Χριστό

54Όταν   τον    συνέλαβαν,    τον   έφεραν   και  τον   έμπασαν   στην   οικία   του αρχιερέως.   Ο   δε   Πέτρος   ακολουθούσε   από   μακρυά.

55 Άναψαν  φωτιά    στο  μέσον   της   αυλής   και   κάθησαν   όλοι   μαζί,  κάθησε  δε   και   ο   Πέτρος    μεταξύ   τους.

56 Μία   υπηρέτρια   τον   είδε   να   κάθεται   κοντά   στην   φωτιά,    τον   κύτταξε καλά,   και   είπε,    «Και    αυτός   ήτανε   μαζί   του».

Judas 11-25

11 Woe to them, for they have walked in the way of Cain;

12 These are spots in your love, as they eat with you without respect, shepherds who only care for themselves without the clouds drifting in the wind, trees in the fall, twice dead, uprooted,

13 wild waves of the sea that foam their bones, the wandering stars, for whom the deep darkness is kept forever.

14 Enoch, the seventh descendant of Adam, also prophesied about them when he said, "Behold, the Lord has come with his holy myriads;

15 to judge every one against them, and to control all the wicked for all their works of wickedness, which they have done wickedly, and for all the harsh words which the wicked have spoken against him.

16 These people groan, they are jealous, they walk according to their desires, and their mouth speaks proudly, they flatter faces to benefit.

17 But, beloved, remember what the apostles of our Lord Jesus Christ said.

18 They said to you, "In the last days mockers will appear, who will walk according to their own wicked desires."

19 It is these who cause divisions, worldly people, who have no Spirit.

20 But you, beloved, build yourselves up in your holy faith, pray in the Holy Ghost, keep yourselves in the love of God,

21 Waiting for the mercy of our Lord Jesus Christ to eternal life.

22 Some do not beg with distinction, others fear to save them, snatching them from the fire,

23 And hate their garment contaminated with the flesh.

24 To him who has no power to guard you, lest he fall and set you before the glory of the anointed with joy,

25 To the only wise God, our Savior, belongs glory and majesty, power, and authority, and now and for all ages. Amen.

Luke 23, 1-31, 33, 44-56

23, 1 Then all the members of the congregation got up and brought him to Pilate.

2 And they began to accuse him, saying, "We have found this man to pervert our nation, to withhold Caesar's taxes, and to say of himself that he is Christ the King."

3 Then Pilate asked him, "Are you the King of the Jews?"

4 He did not answer, "You say so." Pilate then told the chief priests and the crowds, "I find no cause for accusation in this man."

5 But they kept saying that he was troubling the people, and teaching throughout all Judaea; and he came down from Galilee unto this place.

Jesus Christ before Herod

6 When Pilate heard "Galileans," he asked if the man was Galilean.

7 And when he had heard that he was of Herod's jurisdiction, he sent him unto him: for Herod also was present in Jerusalem in those days.

8 When Herod saw Jesus, he was greatly pleased because he had long wanted to see him because he had heard about him and hoped to see him perform some miracle.

9 He asked him many questions, but he gave him no answer.

10 But the chief priests and the secretaries were standing there, who were severely accusing him.

11 Then Herod with his soldiers ripped him apart and attacked him; then he put on a bright cloak and sent him back to Pilate.

12 On that day Herod and Pilate became friends with each other;

Pilate, Barabbas, and Jesus

13 Pilate summoned the chief priests, the lord and the people,

14 And he said unto them, Ye have brought this man unto me as a confusion of the people; but I, having examined him before you, have found nothing in him, whatsoever thou shalt accuse him.

15 But neither did Herod, because he sent him to us. He has done nothing worthy of death.

16 So then, after I have punished him, I will let him go free. "

17 [He was obliged to release one at the feast].

18 But the whole crowd shouted, "Kill this, and deliver us Barabbas!"

19 who was imprisoned for a standstill in the city and for murder.

20 Pilate spoke again to them because he wanted to dismiss Jesus.

21 But they kept shouting, "Crucify him, crucify him."

22 For the third time he said to them, "What harm has he done? I have found nothing worthy of death in him; so, after I have punished him, I will dismiss him."

23 But they persisted in loud voices and demanded to be crucified, and voices of their own and of the chief priests prevailed.

24 And Pilate decided to make their request.

25 He released Barabbas for their sake, who was a prisoner for stasis and murder, and Jesus delivered them.

The Crucifixion of Jesus

26 And as they led him away, they laid hold upon one Simon of Cyrene, coming out of the country, and having set up the cross on him, to set him on his back against Jesus.

27 And there followed him many women and women, beating their breasts and mourning him.

28 Jesus turned to them and said, "Daughters of Jerusalem, do not weep for me, but rather weep for yourselves and for your children.

29 For days will come when they will say, "Happy are those who have not given birth, and those who have not given birth, and those who have not nursed mammals."

30 Then they will begin to say in the mountains, "Tell us," and in the hills, "Cover us,"

31 For if they do this to the green tree, what will happen to the dry? "

33 And when they came to the place which was called Skull, there they crucified him and the wicked, one on the right hand, and the other on the left.

44 It was already about the sixth hour, and there was darkness all over the earth until the ninth hour,

45 When he got up from prayer, he came to his disciples and found them sleeping in sorrow,

46 And he said unto them, Why sleep ye? Stand up and pray, lest you be tempted. "

Jesus Christ is arrested

47 While he was still speaking, a mob came, and Judas, one of the twelve, was on his head, and came near to Jesus to kiss him.

48 Jesus said to him, "Judas, do you betray the Son of man with a kiss?"

49 When those who followed him knew what was going to happen, they said to him, "Lord, shall we strike with the knife?"

50 And one of them struck the servant of the high priest, and cut off his right ear.

51 Then Jesus said, "Let things be here." And he touched the servant's ear, and healed him.

52 And he said to the chief priests and officers of the temple and the elders who had come up against him, "As if I were a robber, did you go out with knives and sticks?

53 When I was with you in the temple every day, you did not lay your hands on me. But this is your time and the power of darkness. "

Peter denies Christ

54When they arrested him, they brought him and put him in the high priest's house. Peter followed from afar.

55 They lit a fire in the middle of the courtyard, and they all sat down together, and Peter sat down among them.

56 A servant saw him sitting by the fire, bowed him well, and said, "And he was with him."