ΚΥΡΙΑΚΗ «ΤΗΣ ΑΠΟ-ΚΡΕΩ»

Όταν  δε  έλθη    ο   υιός   του   ανθρώπου   εν   τη    δόξη   αυτού   και   πάντες  οι άγιοι   άγγελοι μετ᾿ αυτού, τότε  καθίσει   επί   θρόνου   δόξης αυτού,  και συναχθήσεται   έμπροσθεν αυτού   πάντα τα   έθνη, και   αφοριεί   αυτούς   απ᾿ αλλήλων   ώσπερ   ο  ποιμήν   αφορίζει   τα  πρόβατα    από    των    ερίφων,

Και  στήσει  τα  μεν  πρόβατα  εκ  δεξιών  αυτού,  τα  δε  ερίφια  εξ  ευωνύμων. Τότε ερεί   ο  βασιλεύς τοις εκ δεξιών αυτού· δεύτε οι ευλογημένοι  του   πατρός   μου,   κληρονομήσατε   την   ητοιμασμένην   υμίν   βασιλείαν   από   καταβολής   κόσμου.  Επείνασα   γαρ,   και   εδώκατέ μοι  φαγείν,  εδίψησα,  και  εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και   συνηγάγετέ με, γυμνός, και   περιεβάλετέ   με,   ησθένησα, και   επεσκέψασθέ   με,   εν φυλακή   ήμην, και   ήλθετε προς με. Τότε   αποκριθήσονται   αυτώ   οι δίκαιοι  λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν  πεινώντα  και  εθρέψαμεν,   ή   διψώντα   και    εποτίσαμεν;   Πότε   δε    σε είδομεν  ξένον   και   συνηγάγομεν,   ή   γυμνόν   και   περιεβάλομεν;   Πότε δε σε είδομεν   ασθενή   ή  εν φυλακή, και   ήλθομεν προς σε; Και   αποκριθείς   ο βασιλεύς   ερεί   αυτοίς·   αμήν λέγω   υμίν, εφ᾿ όσον   εποιήσατε   ενί   τούτων των   αδελφών μου των   ελαχίστων,   εμοί   εποιήσατε. Τότε   ερεί και   τοις   εξ  ευωνύμων· πορεύεσθε   απ᾿   εμού   οι   κατηραμένοι   εις   το   πυρ   το    αιώνιον  το  ητοιμασμένον   τω    διαβόλω  και  τοις  αγγέλοις  αυτού.   Επείνασα  γαρ,  και  ουκ  εδώκατέ   μοι φαγείν,   εδίψησα,   και   ουκ   εποτίσατέ   με,    ξένος   ήμην,  και  ου   συνηγάγετέ  με, γυμνός, και   ου   περιεβάλετέ   με,   ασθενής   και    εν φυλακή, και  ουκ  επεσκέψασθέ με.  Τότε  αποκριθήσονται  αυτώ  και  αυτοί   λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν  πεινώντα   ή   διψώντα   ή   ξένον   ή   γυμνόν   ἢ    ασθενή  ή  εν φυλακή, και   ου   διηκονήσαμέν σοι; Τότε   αποκριθήσεται αυτοίς  λέγων·  αμήν λέγω   υμίν,   εφ᾿ όσον ουκ   εποιήσατε   ενί   τούτων των   ελαχίστων, ουδέ   εμοί   εποιήσατε. Και   απελεύσονται   ούτοι   εις   κόλασιν  αιώνιον, οι  δε  δίκαιοι  εις  ζωήν  αιώνιον.

Ονομάζεται Κυριακή   της   Απόκρεω   γιατί   στη   διάρκεια   της   εβδομάδας που   ακολουθεί   αρχίζει   μια   περιορισμένη   νηστεία –«αποχή  κρέατος» -  όπως παραγγέλουν τα   λειτουργικά   βιβλία.   Η Εκκλησία   αρχίζει να   μας «προσαρμόζει» στη   μεγάλη   προσπάθεια που   θα   απαιτήσει   από  εμάς   επτά   μέρες   αργότερα.   Σταδιακά   μας βάζει   στο   μεγάλο   αγώνα, γιατί γνωρίζει την ευπάθειά μας και προβλέπει   τη    πνευματική    μας    αδυναμία.

Ευαγγελικό  ανάγνωσμα   της   μέρας    είναι  η  παραβολή  του    Χριστού για  την   Τελευταία   Κρίση   (Ματθ. 25, 31-46).

Όταν   ο   Χριστός θα   έρθει να   μας   κρίνει   ποιο   θα   είναι   το  κριτήριό Του;   Η   παραβολή   μας   δίνει   την   απάντηση:   η    αγάπη.   Όχι   ένα  απλό   ανθρωπιστικό    ενδιαφέρον,  αλλά  η   συγκεκριμένη και   προσωπική αγάπη για   τον   άνθρωπο, για   κάθε   ανθρώπινο   πρόσωπο με   το   οποίο   ο   Θεός   με   φέρνει   σε    επαφή    στη   ζωή  μου.

Η  χριστιανική   αγάπη   είναι   η   «δυνατή   αδυνατότητα» να βλέπω  το   Χριστό  στο πρόσωπο  κάθε  ανθρώπου,  οποιοσδήποτε κι  άν  είναι    αυτός,   και   τον   οποίο   ο   Θεός,   μέσα   στο   αιώνιο  και   μυστηριώδες   σχέδιό   Του,  έχει  αποφασίσει  να  φέρει  στη    ζωή   μου  έστω    και    για   λίγες  στιγμές.   Να   τον φέρει   κοντά   μου   όχι   σαν   μια   ευκαιρία   για   «καλή   πράξη»   ή  για   εξάσκηση της φιλανθρωπίας μου,  αλλά  σαν    αρχή    μιας    αδιάκοπης   συντροφιάς  μέσα  στον  ίδιο    το    Θεό.         
Η   αγάπη   ξεπερνάει   στον «άλλο» την εξωτερική   του   εμφάνιση, την κοινωνική του θέση, την εθνική του καταγωγή, την διανοητική του  ικανότητα  και  φθάνει  στην  ψυχή  του,  το  αληθινό   κομμάτι   του   Θεού μέσα  του.  Είναι  η  υπέροχη  ανακάλυψη του  «προσώπου»  στον «άνθρωπο»,  η  ανακάλυψη  του  συγκεκριμένου  και  μοναδικού προσώπου   μέσα   στο   σύνολο   γενικά.         
Η   πραγματική   αποστολή   της Εκκλησίας είναι να υπενθυμίζει στον   άνθρωπο   την   προσωπική   του  αγάπη.   Όλοι   οι   άνθρωποι   έχουν   ανάγκη   απ'   αυτή   τη   προσωπική   αγάπη, να   τους   αναγνωρίζεται   η μοναδικότητα της ψυχής τους στην   οποία   αντανακλάται   όλη η ομορφιά της δημιουργίας μ' ένα ξεχωριστό  τρόπο. Ξέρουμε ότι    οι   άνθρωποι   βρίσκονται  στη  «φυλακή»,  είναι «πεινώντες και διψώντες» ακριβώς γιατί τους λείπει αυτή   η   προσωπική   αγάπη. Τέλος ξέρουμε ότι είτε αγαπήσαμε είτε   αρνηθήκαμε την   αγάπη, πρόκειται να κριθούμε, γιατί «εφ' όσον   εποιήσατε   ενί   τούτων   των   αδελφών   μου των  ελαχίστων,  εμοί  εποιήσατε»   (Ματθ. 25)

Απολυτίκιον.   Ήχος   πλ. δ’.

Ο βάθει  σοφίας  φιλανθρώπως  πάντα  οικονομών,  και  το  συμφέρον  πάσιν   απονέμων,  μόνε   Δημιουργέ,   ανάπαυσον   Κύριε  τας   ψυχάς  των δούλων  σου· εν  σοι  γαρ  την  ελπίδα    ανέθεντο,  τω  Ποιητή  και  πλάστῃ  και  Θεώ  ημών.

Θεοτόκιον. Ήχος   πλ. δ’.           
Σε  και   τείχος   και  λιμένα   έχομεν,   και πρέσβυν  ευπρόσδεκτον, προς  όν έτεκες   Θεόν,  Θεοτόκε  Ανύμφευτε,  των  πιστών  η  σωτηρία.

Κοντάκιον.   Ήχος   πλ. δ’.

Μετά  των  Αγίων  ανάπαυσον  Χριστέ,  τας  ψυχάς   των  δούλων  σου,  ένθα  ουκ   έστι   πόνος,   ου  λύπη,  ου    στεναγμός,  αλλά    ζωή    ατελεύτητος.

Έτερον   Κοντάκιον.   Ήχος   α’.           
Όταν έλθῃς ο Θεός, επί γης μετά δόξης, και  τρέμωσι τα σύμπαντα, ποταμός  δε του  πυρός,  προ  του  βήματος  έλκῃ,   και   βίβλοι  ανοίγωνται, και τα κρυπτά  δημοσιεύωνται, τότε ρήσαί  με,  εκ του πυρός  του  ασβέστου,   και   αξίωσον,  εκ  δεξιών   σου  με  στήναι,    Κριτά  δικαιότατε.

SUNDAY "OF DE-KREO"

When the son of man came not in his glory, and all the holy angels with him, then sit on the throne of his glory, and all the nations shall be gathered before him, and they shall be of them from among them: but the shepherd shall bear the sheep of the shepherds ,

And he set the sheep at his right hand, and the shepherds of the brethren. Then the king is on his right hand; and my blessed father, you have inherited your ready-made kingdom from the expiation of the world. I cried out, and I have eaten for ever, and have come to me with a stranger, and go with me, naked, and call me, and say, and visit me in prison, or come to me. Then are these righteous sayings answering: Sir, when are we hungry and tender, or thirsty, and have we? When did we not see you strangled and we bore, or naked and we are weeping? When do we see you sick or in prison, and come to you? And the king answered them; Amen I say unto you, If you have made one of these of my brethren of the least, I have spoken. Then shalt thou also come forth from the blessings: walk from me the burning in the eternal fire prepared for his devil and his angels. I cried out, and not for the time being, I gave myself up, and did not come with me, stranger or me, and hurry me, naked, and thou endure with me, a patient, and in prison, and hast thou not come to me. Then those who say, are they answering: Sir, when are we hungry or thirsty or naked or naked ἢ sick or in jail, and have you been persecuted? Then shall they answer, saying, Amen I say unto you, that ye have not made one of these least, neither have ye spoken. And they are exalted to eternal shal, and the just to eternal life.

It is called the Sunday of Apocrypha, because during the following week begins a limited fasting - "abstaining" - as ordered by functional books. The Church begins to "adapt" us to the great effort that will require us seven days later. It gradually puts us in the great struggle, because it knows our vulnerability and predicts our spiritual weakness.

Evangelical reading of the day is Christ's parable of the Last Judgment (Matthew 25: 31-46).

When Christ comes to judge us what His criterion will be? The parable gives us the answer: love. Not a mere humanitarian interest, but a specific and personal love for man, for every human person with whom God brings me into contact with my life.

Christian love is the "mighty weakness" of seeing Christ in the face of every human being, whoever he is, and whom God, in His eternal and mysterious plan, has decided to bring to life for even a few moments . To bring him close to me, not as an opportunity for "good deed" or for practicing my charity, but as the beginning of an unbroken companion within God itself.

Love goes beyond the other, its external appearance, its social position, its ethnic origin, its mental capacity, and its soul, the true part of God within it. It is the wonderful discovery of the "person" in "man", the discovery of the specific and unique person within the whole in general.

The true mission of the Church is to remind people of his personal love. All people need this personal love, recognize the uniqueness of their soul in which all the beauty of creation is reflected in a separate way. We know people are in jail, they are "hungry and thirsty" precisely because they lack this personal love. Finally, we know that either we loved or refused love, we are to be judged, for "since you have made one of these my little brothers' sons, you have promised" (Matthew 25)

Apolyticus. Sound flat d '.

The profound wisdom of charity, always of salvation, and the interest of all the gifts, only create, rest, Lord, the souls of your slaves; in your hope, the poet and racy, and our God.

Theotokion. Sound flat d '.

We have a wall and a harbor, and a welcome supporter, to an eternal God, the Goddess of God, the believers, salvation.

Kontakion. Sound flat d '.

After the rest of the Saints Christ, the souls of your slaves, where there is not much pain, sorrow, sigh, but endless life.

Another Comrade. Sound a '.

When you come to God, on earth after glory, and the universes tremble, the river of fire, before the pitch, and bibles are opened, and the crypts are published, then come with me from the fire of lime, and justify, on your right hand with me, Judges have justified.