Ο Άγιος Πορφύριος Επίσκοπος Γάζης

Ο Άγιος  Πορφύριος γεννήθηκε στη   Θεσσαλονίκη   από   πλούσιους   και ευσεβείς   γονείς.   Αφού  εγκατέλειψε  και  γονείς  και  πλούτη, στα  χρόνια   της   βασιλείας   του   Αρκαδίου    και   Ονωρίου,  αναχώρησε   για την   Αίγυπτο που  ήταν  τότε μεγάλο μοναστικό  κέντρο  και   έγινε  μοναχός  σε σκήτη. Μετά  πενταετή   διαμονή   ήλθε   στα   Ιεροσόλυμα και   κήρυσσε στους  Ιουδαίους   και    τους   Έλληνες   το    Ευαγγέλιο   του  Χριστού.   Εκεί  ασθένησε σοβαρά  από   κίρρωση   του   ήπατος,  αλλά παρά  την   ασθένειά   του   δεν   παρέλειπε   καθημερινά   να επισκέπτεται   το   Ναό της Αναστάσεως  και  τα άλλα ιερά προσκυνήματα, προκαλώντας   τον   θαυμασμό   των άλλων προσκυνητών.  Μεταξύ αυτών  ήταν  και  ο Μάρκος, ο μετέπειτα βιογράφος  του Πορφυρίου, ο οποίος είχε μεταβεί, επίσης, για προσκύνημα    από     την  Ασία  στα  Ιεροσόλυμα  και  από   τότε  συνδέθηκαν δια βίου. Ο Μάρκος αποδείχθηκε πιστός και χρήσιμος συνεργάτης του, ανέλαβε μάλιστα να τακτοποιήσει μία σοβαρή  εκκρεμότητα  που  είχε   αφήσει  στη   Θεσσαλονίκη   ο    Πορφύριος,    τον καταμερισμό   δηλαδή   της    οικογενειακής    περιουσίας   του   με   τα ενήλικα   πλέον αδέλφια  του. Κατά  την  διάρκεια   της   απουσίας    του Μάρκου στη Θεσσαλονίκη, η υγεία του Αγίου Πορφυρίου αποκαταστάθηκε θαυματουργικά, κατόπιν  οράματος   της   σταυρώσεως του  Κυρίου  και   του   ευγνώμονος   λῃστού.   Ο    Μάρκος     διεκπεραίωσε την   υπόθεση    με   τον   καλύτερο   τρόπο   και   επέστρεψε  με   το μερίδιο   της   περιουσίας, ύψους 4.400 νομισμάτων και με πλήθος  αργυρών   σκευών   και πολύτιμων ενδυμάτων, τα οποία σύντομα εκποίησε και μοίρασε στους πτωχούς και στα μοναστήρια των Ιεροσολύμων    και    της   Αιγύπτου,   τα    οποία    ήταν    πολύ    πτωχά.

Εκεί  χειροτονήθηκε,   το   έτος    392 μ.Χ., Πρεσβύτερος  από  τον Πατριάρχη   Ιεροσολύμων  Ἶωάννη   Β’   (386 – 417 μ.Χ.).  Μετά  την κοίμηση   του   Επισκόπου    Γάζης  Αινείου, το 395 μ.Χ., εξελέγη  Επίσκοπος  της   Γάζης    και   χειροτονήθηκε από τον  Επίσκοπο Καισαρείας    Ιωάννη.   Εκεί,   αφού   επιτέλεσε   πολλά    θαύματα, οδήγησε  και  πολλούς  ειδωλολάτρες  και   αιρετικούς  στην   αληθινή  θεογνωσία.

Για  να   προστατεύσει  ο  Άγιος  το ποίμνιό   του   από   τις   αδικίες   των  Εθνικών και των αρχόντων, δεν δίστασε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη  και  να   ζητήσει   την   συνδρομὴ   των   αυτοκρατόρων   Αρκαδίου (395 – 408 μ.Χ.) και    Ευδοξίας.   Εκεί    συνάντησε   και  τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος τον συνέστησε  στον   Αμάντιο   τον   κουβικουλάριο    και    στους    βασιλείς  και  στήριξε  με θέρμη  το αίτημά   του   να   καταστήσει   γνωστή    στους βασιλείς   την   τυραννία   των   πολιτικών    αρχόντων   που    καταπίεζαν τον  λαό.  Παρά   τις   αρχικές   του  αντιδράσεις   ο   βασιλέας    επείσθη και   χορήγησε στον   Άγιο  Πορφύριο  βασιλικό  διάταγμα  με   το   οποίο περιόριζε    την   δράση   των   ειδωλολατρών   και   των   λοιπών    αιρετικών   και   με   βασιλική  χορηγία  ανήγειρε  εκκλησίες   εκεί    όπου προηγουμένως    βρίσκονταν   ειδωλολατρικοί   ναοί.   Κατάφερε  δε   ο  Άγιος  να  κατεδαφιστεί  το   Μαρνείον,   ο   περίφημος   ναός   των Εθνικών  Γαζαίων,   που   είχε   ιδρυθεί    από   τον   αυτοκράτορα    Αδριανό  το  έτος 129 μ.Χ.  Στην   θέση   του   ανοικοδομήθηκε   περικαλλής ναός με χορηγία της αυτοκράτειρας Ευδοξίας, η οποία απέστειλε  για   τον   σκοπό   αυτό   στην  Γάζα  τον  Αντιοχέα  αρχιτέκτονα   Ρουφίνο.  Ο   ναός   αυτός,   που   ονομάστηκε    Ευδοξιανός, είχε    32   μεγάλους    κίονες   από   καρυστινό   μάρμαρο    και    τα  εγκαίνιά   του    έγιναν  το  Πάσχα  του  407  μ.Χ.

 Κατά τα μετέπειτα έτη ο Άγιος Πορφύριος εργάστηκε για την συγκρότηση της Επισκοπής του. Με ζωηρά χρώματα διασώζει ο βιογράφος   του   Μάρκος, την  φιλανθρωπική  και   ιεραποστολική   του δράση.  Το   έτος   415   μ.Χ.   έλαβε  μέρος   στη   Σύνοδο    της  Διοσπόλεως,  υπό   την   προεδρία    του  Πατριάρχου  Ιεροσολύμων Ιωάννου   Β’.   Η   Σύνοδος   αυτή   ασχολήθηκε   με   τον   θεολόγο Πελάγιο,   ο   οποίος   είχε   καταφύγει  στα   Ιεροσόλυμα   κοντά   στον Ιωάννη, μετά την σύγκρουση που είχε στην Αφρική  με τον ιερό  Αυγουστίνο, Επίσκοπο  Ιππώνος († 15 Ιουνίου) για τα θέματα του προπατορικού  αμαρτήματος και  της θείας χάριτος. Στη Σύνοδο αυτή ο Πελάγιος    αθωώθηκε, αφού  αποδέχθηκε   τη   βασική    διδασκαλία,   ότι η θεία Χάρη είναι απαραίτητη για τη σωτηρία του ανθρώπου.
Ο   Άγιος  αναπαύθηκε   το   έτος   420   μ.Χ.   μετά   από  σύντομη ασθένεια,   σε  ηλικία  72   ετών,   «τον   καλόν   αγώνα   τετελεκώς   προς τους   ειδωλομανείς    έως   της    ημέρας   της   κοιμήσεως   αυτού».

Απολυτίκιον.   Ήχος  δ’.  Ο  υψωθείς  εν  τω  Σταυρώ.     
Πορφυραυγέσιν  αρετών  λαμπηδόσι,   καταλαμπρύνας  σεαυτόν  Ιεράρχα, καθάπερ φως εξέλαμψας Πορφύριε σοφέ· λόγοις γαρ και  θαύμασιν, αληθώς διαπρέψας πάσιν  εβεβαίωσας,  ευσέβειας   την   χάριν·   και νυν Χριστώ  αύλως λειτουργών,  υπέρ  του  κόσμου,  μη  παύση  δεόμενος.

Κοντάκιον.  Ήχος   β’.  Τοις   των    αιμάτων   σου.           
Ιερωτάτοις  σου  τρόποις  κοσμούμενος,   ιερωσύνης   στολή  κατηγλάϊσαι, παμμάκαρ θεόφρον Πορφύριε, και ιαμάτων εμπρέπεις δυνάμεσι, πρεσβεύων   απαύστως   υπέρ   πάντων    ημών.

Μεγαλυνάριον.
Της  Θεσσαλονίκης  σεπτός βλαστός, και   Γαζαίων   θείος,   Ποιμενάρχης  και  οδηγός, και της  Εκκλησίας,  νυμφαγωγός  εδείχθης, Πορφύριε  τρισμάκαρ,   σώζων   τους   δούλους   σου.

Saint Porphyrius Bishop of Gaza

Saint Porphyrios was born in Thessaloniki to wealthy and pious parents. After abandoning both parents and wealth during the reigns of Arcadius and Onorius, he left for Egypt, which was then a large monastic center and became a monk in the scribe. After a five-year stay, he came to Jerusalem and preached the gospel of Christ to the Jews and Greeks. There he became seriously ill with cirrhosis of the liver, but despite his illness he did not miss daily visits to the Church of the Resurrection and other sacred pilgrimages, prompting the admiration of other pilgrims. Among them was Marcus, the later biographer of Porphyrius, who had also moved to Asia for pilgrimage to Jerusalem and has since been associated with life. Marcos proved to be a faithful and helpful partner, even undertaking to settle a serious pendulum left by Porphyrius in Thessaloniki, namely the division of his family property with his older brothers. During Mark's absence in Thessaloniki, the health of St. Porphyrius was miraculously restored following a vision of the Lord's crucifixion and the grateful list. Mark handled the case in the best possible way and returned with a 4,400-dollar share of the estate and a host of silver utensils and precious garments, which he soon sold and distributed to the poor and monasteries of Jerusalem and Egypt. poor.

There he was ordained, in the year 392 AD, by the Patriarch of Jerusalem John II (386 - 417 AD). After the Assumption of Bishop of Aeneus in 395 AD, he was elected Bishop of Gaza and was ordained by Bishop John of Caesarea. There, after performing many miracles, he led many pagans and heretics to true theology.

In order to protect his flock from the injustice of the Greeks and nobles, he did not hesitate to go to Constantinople and seek the assistance of the Emperors of Arcadius (395-408 AD) and Eudoxia. There he also met Saint John Chrysostom, who recommended him to Amantios the bourgeoisie and the kings and strongly supported his request to make known to the kings the tyranny of the political nobles who oppressed the people. Despite his initial reactions, the king attacked and granted St. Porphyrius a royal decree restricting the activity of pagans and other heretics and royal sponsorship of churches where previously pagan temples were located. The saint succeeded in demolishing Marneion, the famous temple of the Gaza Strip, founded by Emperor Hadrian in 129 AD. In his place a rebuilt temple was built with the sponsorship of Empress Eudoxia, who sent the Antioch architect Rufinos to Gaza for this purpose. This temple, called Eudoxian, had 32 large columns of karstic marble and was inaugurated in Easter 407 AD.

During the following years Saint Porphyrius worked for the establishment of his Diocese. Mark's biographer, his charitable and missionary work, rescues the vibrant colors. The year 415 AD He participated in the Diocesan Council, chaired by Patriarch of Jerusalem John II. This session dealt with the theologian Pelagius, who had fled to Jerusalem near John after the conflict in Africa with the Holy Augustine Bishop Horseman (June 15) on the issues of original sin and divine grace. At this meeting Pelagius was acquitted, after accepting the basic teaching, that Divine Grace is necessary for the salvation of man.

The Saint rested in the year 420 AD after a short illness, at the age of 72, "the good fight for the idolaters to the day of her sleep".

Absolutely. Sound d. The Highest in the Cross.

The glittering virtues of the torchbearer, the splendor of this Hierarch, the glittering bright light Purfurious wise;

It's close. B sound. Your blood.

Thy ways of adornment, of the priestly uniform, of the priestly goddess Porphyrius, and of the mighty powers, ambassadors of all, in our favor.

Magnificent.

Of the Thessaloniki septum shoot, and of the Gazaian uncle, the Shepherd and guide, and of the Church, the showman, Porphyrias Trimacar, save your slaves.