Ο Άγιος Μελέτιος Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας της μεγάλης

Ο   Άγιος   Μελέτιος   γεννήθηκε   περί   το   310   μ.Χ.   στη   Μελιτηνή    της   Μικράς   Αρμενίας.   Η    μαρτυρία   περί   της   πρώτης   εμφανίσεώς του  στο  προσκήνιο της  ιστορίας,  λίγο   μετά   το   έτος   357  μ.Χ.,   τον καταδεικνύει   ως   αντίπαλο   των   αιρετικών    Ομοιουσιανών   και   οπαδό   του   Επισκόπου   Καισαρείας   της   Παλαιστίνης   Ακακίου,   ο οποίος  δια  Συνόδου, το έτος 358 μ.Χ., εκλέγει τον Άγιο Μελέτιο   ως Επίσκοπο   Σεβαστείας. Λόγω όμως της σφοδρής αντιδράσεως των οπαδών του προηγούμενου Επισκόπου Σεβαστείας Ευσταθίου, παραιτείται  και   μεταβαίνει  στη  Βέροια   της   Συρίας.   Το   έτος    360 μ.Χ. εκλέγεται Πατριάρχης Αντιοχείας, μετατεθέντος του Πατριάρχου   Ευδοξίου  στον πατριαρχικό  θρόνο    της   Κωνσταντινουπόλεως.   Όταν   ο   Άγιος   έφθασε   στην   Αντιόχεια,   όλοι   οι πιστοί   βγήκαν   στους δρόμους   για    να   τον   υποδεχθούν    και   να   λάβουν   την   ευλογία του.   Στη   νέα   όμως   έδρα   ο   Άγιος   Μελέτιος  παρέμεινε   ένα   μόνο μήνα,   αφού   οι   αιρετικοί Αρειανοί έπεισαν τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο  (337 – 361 μ.Χ.)    να  τον εξορίσει  στην   Αρμενία   και    να εκλέξει  στην   θέση    του   τον   παλαιό    συνεργάτη   του   Αρείου, Ευζώιο.   Τα   ορθόδοξα   φρονήματα   του   Αγίου,   ως   και   η     εξορία του και   η   αντικατάστασή   του,   συνετέλεσαν    στη   δημιουργία μεγάλης  παρατάξεως   οπαδών   του,   που   ονομάσθηκαν   «Μελετιανοί». Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξαιρεί τα αποτελέσματα της επιδράσεως   του   Αγίου    Μελετίου    στους   πιστούς   της   Αντιόχειας    σε    τόσο   λίγο   χρονικό    διάστημα.   Και   αναφέρει   χαρακτηριστικά   ότι   ο   Άγιος    Μελέτιος    θεμελίωσε   τόσο   και   ενέβαλε   τέτοιο   ζήλο για    την   πίστη   στους    Χριστιανούς,   ώστε,  παρά   τις   αιρετικές δοξασίες   και    τις  δυσκολίες που  αντιμετώπισαν αργότερα, η διδασκαλία του παρέμεινε άσειστη. Επίσης, ο  ιερός  Χρυσόστομος διηγείται το ακόλουθο επεισόδιο, το οποίο συνέβη κατά την απομάκρυνση  του    Αγίου  από   την   Αντιόχεια:

Ο    διοικητής   της   πόλεως   οδηγούσε   έξω   από  την   Αντιόχεια   με άμαξα   τον   Άγιο   για    να   τον   θέσει   στο    δρόμο   της   εξορίας.   Τα πλήθη   των   Ορθοδόξων   το   πληροφορήθηκαν   και   αμέσως   έτρεξαν, γα  να   ζητήσουν   την   ευχή   του.   Στη  θέα   όμως   του   διοικητού   τόσο πολύ  αγανάκτησαν  για  την   άδικη  εξορία   του    Αγίου,   ώστε   άρχισαν να  λιθοβολούν  τον  αντιπρόσωπο  του  αυτοκράτορα.  Και   τότε   ο   Άγιος  Μελέτιος, επειδή  δεν μπορούσε να εμποδίσει  με λόγια την παραφορά  του  λαού,  σηκώθηκε   και  προστάτευσε   με   το  σώμα  του τον   διώκτη   του.

Η εξορία του  Αγίου τερματίσθηκε στις αρχές του έτους 362 μ.Χ. δια του   διατάγματος   του   νέου   αυτοκράτορα   Ιουλιανού    του   Παραβάτου    (361 – 363 μ.Χ)   περί  θρησκευτικής ελευθερίας όλων   των   υπηκόων.   Ο Άγιος   εξορίστηκε   και   πάλι   την   άνοιξη   του  365   μ.Χ.   και    το   371 μ.Χ.   από   τον   αυτοκράτορα  Ουάλη   (364 – 378 μ.Χ.)  στην   περιοχή  Γήτασα   της  Αρμενίας,   κοντά   στα   σύνορα   της   Καππαδοκίας   και είχε   συχνή   επαφή   και   επικοινωνία   με   τον  Μέγα   Βασίλειο. Επανήλθε  στην   Αντιόχεια   το   έτος  379  μ.Χ.  Αμέσως   συνεκάλεσε Σύνοδο, η οποία ομολογούσε την πίστη στις αποφάσεις της Α’ Οικουμενικής   Συνόδου   και    καταδίκασε   όλες   τις   αιρέσεις.

Όταν   ο   αυτοκράτορας   Θεοδόσιος   ο    Μέγας (379 – 395 μ.Χ.), συνεκάλεσε   στην   Κωνσταντινούπολη, το έτος 381 μ.Χ., τη Β’ Οικουμενική  Σύνοδο,  ο Άγιος   Μελέτιος   κλήθηκε   να   λάβει   μέρος στη Σύνοδο και μάλιστα ως πρόεδρος αυτής. Δυστυχώς ο Άγιος κοιμήθηκε, λόγω ασθένειας, πριν ολοκληρωθούν οι εργασίες της Συνόδου. Στην κηδεία του συμμετείχε και ο αυτοκράτορας, τον δε επικήδειο  εξεφώνησε  ο   Άγιος  Γρηγόριος   ο    Νύσσης  († 10   Ιανουαρίου),  ο   οποίος   μίλησε  για  τον  απορφανισμό   της   Εκκλησίας της Αντιόχειας, της Συνόδου και ολόκληρης της Ανατολής, για τη γλυκύτητα και την υπομονή του Αγίου Μελετίου, ως και για τους διωγμούς   τους    οποίους  υπέστη.      
Το  ιερό  λείψανό   του  μεταφέρθηκε   αργότερα  με  μεγάλη   πομπή   στην   Αντιόχεια   και   εναπετέθη  στον  τάφο  του  Αγίου   Μάρτυρος Βαβύλα,   Επισκόπου   Αντιοχείας   († 4    Σεπτεμβρίου),  στον   ομώνυμο ναό.

Απολυτίκιον.  Ήχος   γ’.  Θείας  Πίστεως.     
Νόμον   ένθεον, εμμελετήσας, την ουράνιον, γνώσιν εκλάμπεις, τη Εκκλησία    Ιεράρχα Μελέτιε· την γαρ Τριάδα κηρύττων   ομότιμον, αιρετικών  διαλύεις τας φάλαγγας. Πάτερ  Όσιε, Χριστόν  τον   Θεόν  ικέτευε,    δωρήσασθαι    ημίν    το    μέγα  έλεος.

Κοντάκιον.   Ήχος   πλ. β’. Την   σωματικήν  σου   παρουσίαν.

Την πνευματικήν σου παρρησίαν, δεδοικώς ο αποστάτης, φεύγει   Μακεδόνιος· την πρεσβευτικήν δε  λειτουργίαν, εκπληρούντές σου οι δούλοι, πόθω σοι προστρέχομεν,  των  Αγγέλων  εφάμιλλε  Μελέτιε,  η πύρινος ρομφαία Χριστού του Θεού ημών, η πάντας τους αθέους   κατασφάττουσα·   ανυμνούμέν   σε   τον  φωστήρα, τον   φωτίσαντα τα   πάντα.

Έτερον   Κοντάκιον   Ήχος    β’.   Τοις   των   αιμάτων   σου   ρείθροις.          
Ορθοδοξίας  τοις  τρόποις  κοσμούμενος,  της   Εκκλησίας   προστάτης   και   πρόβολος,   εδείχθης  παμμάκαρ   Μελέτιε,   καταπυρσεύων   τα πέρατα   δόγμασι,    λαμπτήρ    Εκκλησίας   φαεινότατε.

Μεγαλυνάριον.
Μελέτη δογμάτων πανευσεβών, της Ορθοδοξίας, αναβλύζεις τον γλυκασμόν,   και   της   ανομίας,   εξαίρεις  την  πικρίαν,  Μελέτιε παμμάκαρ,   Τριάδος  πρόμαχε.

Saint Meletius Archbishop of Antioch of the Great

Saint Meletius was born around 310 AD. in Melitene of Minor Armenia. Testimony about his first appearance in history, shortly after 357 AD, demonstrates him as an heretic of the heretics and a follower of the Bishop of Caesarea of ​​Palestine Acacia, who by the Synod in 358 AD. , elects Saint Meletius as Bishop of Respect. However, due to the fierce reaction of the followers of the former Bishop of Sebastia Efstathios, he resigns and goes to Veria, Syria. The year 360 AD he was elected Patriarch of Antioch, succeeding Patriarch Eudoxius on the patriarchal throne of Constantinople. When the Saint arrived in Antioch, all the faithful took to the streets to receive him and receive his blessing. In the new headquarters, however, Saint Meletius remained only one month after the heretical Aryans persuaded Emperor Constantius (337-361 AD) to exile him to Armenia and elect his former associate Arius, Evzio. The orthodox beliefs of the Saint, as well as his exile and his replacement, led to the creation of a large line of followers called the Meletians. Saint John Chrysostom excludes the effects of Saint Meletius's influence on the faithful of Antioch in such a short time. And he mentions in particular that Saint Meletius had so founded and imposed such zeal for the faith of Christians that, despite the heretical doctrines and difficulties they later encountered, his teaching remained unfounded. Chrysostom also narrates the following incident, which occurred during the removal of the Saint from Antioch:

The governor of the city was driving out of Antioch with a saint's carriage to put him on the road to exile. The crowds of the Orthodox were informed of this and immediately ran to ask for his wish. But in the eyes of the commander, they were so outraged at the unjust exile of the Saint that they began to stone the emperor's representative. And then Saint Meletius, because he could not literally prevent the surrender of the people, got up and protected his persecutor with his body.

The exile of the Saint ended in the beginning of the year 362 AD. by the decree of the new Emperor Julian of Paradise (361 - 363 AD) on the religious freedom of all nationals. The Saint was banished again in the spring of 365 AD and in 371 AD from the Emperor Wallis (364 - 378 AD) in the Gitasa region of Armenia, near the Cappadocian border, and had frequent contact and communication with the Great Kingdom. He returned to Antioch in the year 379 AD He immediately convened a Synod, which professed faith in the decisions of the First Ecumenical Council and condemned all heresies.

When Emperor Theodosius the Great (379-395 AD) convened in Constantinople in the year 381 AD, the Second Ecumenical Council, Saint Meletius was invited to attend the Council and even as its chairman. Unfortunately, the Saint fell asleep due to illness before the Session was completed. The funeral was also attended by the emperor, and the funeral was proclaimed by Saint Gregory of Nyssa († 10 January), who spoke of the dedication of the Church of Antioch, of the Synod and of the whole East, of the sweetness and patience of the Saint , as well as the persecutions he suffered.

His sacred relic was later transferred to Antioch with a large procession and was interred in the tomb of Saint Martyr Babylon, Bishop of Antioch (September 4), in the church of the same name.

Absolutely. Sound c. Divine Faith.

Law inscribed, engraved, celestial, lampreading knowledge, the Church of the Hierarch of Studies; the Triad of preachers of equal preaching, heretical dissolvers of the phalanx. Father Hosea, Christ begged God, I am a great gift.

Other Kontakion Sound b '. Your bloody kennels.

Orthodoxy in the ways of the adorned, patron saint of the Church, you have been shown to be bold Meletius, sprinkling the doctrines of the Church, the lamp of the Church most clearly.

Magnificent.

Study of the doctrines of religion, of Orthodoxy, of gushing glucose, and of lawlessness, exemplify bitterness, Study of pamphlet, Trinity.